xxx

Bedankt voor alle mooie reacties gisteren en het spijt me dat ik er niet op gereageerd heb. Ik lag het grootste deel van de dag met hoofdpijn in bed. Geen migraine, maar wel een stevige hoofdpijn. En ergens was het ook wel te verwachten na alle zorgen, spanning en verdriet van de afgelopen tijd. 

Vandaag ga ik weer werken en daar heb ik zin in: terug naar mijn lieve collega's en een andere sfeer. Gewoon even alles loslaten. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!

gedicht

Als er iemand overleden is die me zeer nabij is, vind ik het voor mezelf fijn om voor op de uitvaart iets te schrijven en voor te lezen. Zo sprak ik op de uitvaart van Justus, mijn vader en mijn schoonvader. Vorige week schreef ik voor mijn schoonmoeder onderstaand gedicht.

Ik las het gisteren voor in de kerk. 

De uitvaart is goed verlopen en we hebben het geheel in de stijl van mijn schoonmoeder gedaan. De dag sloten we af met een afhaalmaaltijd van de Chinees, want ze had er op gestaan dat we dit zouden doen. 

En nu moeten we weer terug naar het normale ritme, alhoewel er nog wel veel gedaan moet worden. Er is een groot huis dat leeg moet en over een maand of drie in de verkoop gaat. Alles moet uitgezocht worden, maar dat gaan we samen doen. Van de week beginnen we met de niet waardevolle spullen zoals voedingsmiddelen en kleding. Voor de dingen met (emotionele) waarde gaat manlief samen met zijn broers en zus een avond rond de tafel zitten. En ook daarna zal erover alles in goede harmonie overlegd worden en zo hoort het ook.

de vogeltelling

 De Nationale Vogeltelling, tegen de tijd dat mijn half uur vogels tellen bijna voorbij was, kwamen de meeste vogels. Dat zal je nou altijd zien!

Maar ik heb mijn best weer gedaan! Ik vind het ook leuk om te doen en dat half uur is zo voorbij. Er zat ook nog een vogel tussen die ik niet kende: de ringmus. Dat is dan weer een voordeel als je door de verrekijker naar buiten zit te turen, dan zie je details die anders niet gelijk opvallen. 

Mijn lijstje ziet er misschien wat karig uit, vergeleken bij andere lijstjes die bijvoorbeeld op facebook geplaatst worden. Maar als ik mijn telling vergelijk met de tellingen van mensen bij mij uit de buurt, dan komen de aantallen wel overeen.

🌣 🌣 🌣 🌣 🌣 🌣 🌣

Morgen is de uitvaart van mijn schoonmoeder en vanmiddag kwam de pastoraal werker nog even langs om een paar dingen door te nemen. En daarna kwam de buurvrouw van mijn schoonmoeder ook nog even. Zodoende waren manlief en ik pas laat aan het wandelen, het werd daarom een korte wandeling van vijf kilometer. Het was erg fijn om even buiten te zijn.

De zon stond al laag en ik was een beetje aan het experimenteren met mijn camera.

Als je op de weg zit is die laagstaande zon niet altijd zo handig, maar de lucht kan er wel heel erg mooi uitzien.

En vlak bij onze geparkeerde auto stonden ze, hoor: sneeuwklokjes!

Blijkbaar bestaan er ook vroegbloeiende sneeuwklokjes. Aha, dus daarom heb ik er nog geen in de tuin. Die van mij komen wel, maar gewoon iets later. 

vroegbloeiers

Van de week zag ik het al: er bloeien krokussen in de tuin.

Maar toen had ik geen tijd om me daar mee bezig te houden. Of geen zin, dat kan ook. Vandaag besloot ik om aan het eind van de middag even naar buiten te gaan, om deze vroegbloeiers te fotograferen. 

En ook die andere vroegbloeier: de helleborus, oftewel nieskruid.

Deze helleborus heb ik al heel lang. Ik heb er nog twee en die ga ik moeten verplanten, want die hebben slechts een paar blaadjes en geen bloemen. Die staan duidelijk op een verkeerde plaats in de tuin. 

Bovenstaande cyclaam (voor buiten) kocht ik vorig jaar op een open dag van een sneeuwklokjeskwekerij in België.

En onderstaand longkruid komt van een open tuin in Limburg, waar we eind deze zomer waren.

Een paar jaar geleden liet ik een dode boomstronk in de tuin leggen. Het idee hierachter was om een schuilplaats voor allerhande beestjes te creëren, maar ook zwammen doen het er goed op:

Naar al die beestjes ga ik niet echt op zoek. Ik geloof zo ook wel dat die van de dode stronk profiteren en dat is ook weer goed voor de vogels.

Morgen ga ik vogels tellen voor de Nationale Vogeltelling: klik!

Dan zal ik de moeder van dit lieve poesje even binnenhouden, want dat is nogal een jager. 

Hierbij wil ik je een fijne avond en zondag wensen!

kaart

Dit is de voorkant van de rouwkaart:

 Met een foto die ik gemaakt heb en dat vind ik erg bijzonder. Schoonmoeder wilde iets met zee en strand, maar de uitvaartondernemer had daar geen voorbeelden van. Een schoonzus vond een foto met paalhoofden op internet en vervolgens ging ik maar eens op zoek tussen mijn eigen foto's en kwam toen deze foto met paalhoofden tegen. De anderen vonden het ook een mooie foto en we kozen dus hiervoor.

We hebben veel geregeld. De rouwkaart en de advertentie voor in de krant maakten we zelf. De uitvaartondernemer en de pastoor zijn geweest. We bestelden zelf een kist (wordt morgen bezorgd), geheel naar de wens van mijn schoonmoeder. De bloemstukken gaan we ook zelf maken.

We zijn altijd al een hecht clubje geweest, maar dit brengt ons nog dichter bij elkaar. We hebben het ook alweer over een paar dagen samen op stap gaan gehad. Toen ik afscheid van mijn schoonmoeder nam, heb ik ook tegen haar gezegd dat we samen reisjes zouden blijven maken. En dat moesten we zeker blijven doen, zei ze. 

over

Vannacht is schoonmoeder overleden.  

Zaterdag namen we al afscheid van haar en wat was dat ontzettend moeilijk! Voordat ze ging slapen hebben we allemaal nog even afzonderlijk met haar gepraat. En bij ieder nieuw gesprek barstte iedereen weer opnieuw in tranen uit. Behalve schoonmoeder, die bleef er behoorlijk kalm onder. Haar tijd zat erop en ze wilde naar haar man (zes jaar geleden overleden) en naar Justus toe. 

Door de zware slaapmedicatie, helemaal op het laatst nog aangevuld met morfine, is ze niet meer wakker geworden. Ze was in diepe slaap en had geen pijn meer. Stilletjes heeft ze haar laatste adem uitgeblazen.

Overal zit men om personeel verlegen, zo ook bij de uitvaartondernemer en daardoor kan er pas morgenmiddag iemand langskomen om alles rondom de uitvaart te regelen. En eigenlijk is dat best wel vervelend, want er kan nu niks gepland of afgesproken worden. Je hebt dus ook best kans dat de uitvaart pas volgende week zal zijn. 

💖 💖 💖 💖 💖

Onder dit bericht kun je weer gewoon reageren en ik lees alles, alleen reageer ik nog niet terug. Hopelijk vinden jullie dat niet erg. 

...

Vandaag gaan wij afscheid van mijn schoonmoeder nemen. Ze zal slaapmedicatie krijgen en ze gaat daardoor de tijd tot haar overlijden niet meer bewust meemaken. Palliatieve sedatie heet dat. Hoe lang het zal duren voordat ze overlijdt is van tevoren niet te zeggen, het ligt eraan hoe sterk ze nog is. Zelf is ze heel erg dankbaar dat dit proces nu in gang gezet gaat worden. Ze is op, ze is moe, eten en drinken gaat niet meer en voor haar is het genoeg geweest. 

De komende tijd ben ik even niet op mijn weblog te vinden en voor dit bericht schakel ik de mogelijkheid om te reageren uit. Ik weet dat jullie aan ons denken 💖

lekker warm

Allemaal bedankt voor de lieve reacties en de felicitaties gisteren. Het is hartverwarmend dat jullie zo meeleven.

💝 💝 💝 💝 💝

In november maakte ik dit vest:

Het is een oversized model van lekkere warme teddystof.

Het patroon komt uit My Image #27 van afgelopen najaar. Nu het alsmaar zo koud is heb ik het vest thuis vrijwel dagelijks over mijn gewone kleding aan. Als een soort bodywarmer.

Omdat ik ook nog een stukje nepbont had liggen, besloot ik om daar ook maar zo'n vest van te maken: 

Beide vesten zijn met dunne tricot gevoerd. 

Tussen mijn voorraadje stoffen heb ik nog wel meer winterstoffen liggen, maar of ik daar deze winter nog iets van ga maken, betwijfel ik. Ik heb eigenlijk alweer zin om aan de lente- en zomerkleding te beginnen. Het is natuurlijk ook zo dat ik straks weer meer buiten ben, als het zachter weer gaat worden,  waardoor ik minder achter de naaimachine zit. Liever werk ik tijdens de komende maanden dan graag wat vooruit.

58

Vandaag ben ik jarig. En weet je, mijn hoofd staat er echt niet naar! 

Sinds het overlijden van Justus vier ik mijn verjaardag niet meer met een feestje. En nu mijn schoonmoeder zo slecht ligt, is het feestgevoel helemaal ver te zoeken. Het doet me nu vooral denken aan zes jaar geleden, toen we op mijn verjaardag afscheid zijn wezen nemen van mijn schoonvader. De dag erna is hij overleden en ergens zou het wel mooi zijn als mijn schoonmoeder morgen ook haar laatste adem zou uitblazen. Op dezelfde datum. 

Man en zoon verrasten me vanmorgen met mooie bossen bloemen. En er is nog een cadeau onderweg: een boek van fotograaf en urban explorer Daanoe: klik! Ik ken zijn werk van zijn website en van facebook en ik wilde al langere tijd een boek van hem hebben. Welk boek manlief (waar ik dit cadeau van krijg) uit de collectie gekozen heeft, weet ik niet. Dus het is toch nog een verrassing welke ik krijg. 

Ik trakteerde al op mijn werk en op naailes. En er is taart in huis. Want ook al is het een moeilijke tijd, deze dag helemaal zomaar voorbij laten gaan, vind ik ook niet nodig. Mijn collega's hebben al voor me gezongen, mijn moeder belde gisteren al, de appjes met felicitaties stromen binnen en ook op facebook word ik gefeliciteerd. En dat is allemaal fijn en doet me heel erg goed. Want ook al zou ik deze dag het liefst van al gewoon overslaan, er zijn toch genoeg mensen die de moeite nemen om me een verjaargsgevoel te geven.

lynx

Een dag werken viel nog niet zo mee, na die val. Ik heb op paracetamol geleefd en ik was best wel heel erg moe aan het eind van de dag. Maar... het gaat nu gelukkig alweer een stuk beter. Ik voel het nog wel, maar daar is geen paracetamol meer voor nodig. 

😺 😺 😺 😺 😺 😺

Onze Moppie:

Hieronder is te zien dat ze van de lynx afstamt, met die pluimpjes aan haar oren😉: 

Moeder Miep heeft dat niet:

Moppie is meestal in de buurt van onze herdershond te vinden, maar hier zoekt ze toch ook een keer Bee op:

😽 😽 😽 😽 😽 😽

Zoonlief is weer thuis na zijn vakantie in Praag. Hij en zijn vrienden hebben het goed gehad.

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!

een val

Manlief en ik maakten een wandeling in het Belgische Maldegem, net over de grens met Nederland.

(Bron: Google Maps)

 Maldegem is een plaats waar we vaak doorrijden, zonder verder de moeite te nemen om de plaats echt goed te leren kennen. En op zich zijn er ook niet echt heel veel bijzondere dingen te zien. Maar toch maakten we een best wel afwisselende wandeling.

Het gemeentehuis:

Al aan het begin van onze wandeling, kwamen we een minibieb tegen. Ik had juist de dag ervoor een boek uitgelezen en in mijn rugzak gestopt. Deze kon ik gelijk in deze minibieb omruilen voor een ander boek.

Mocht iemand een bouwval willen kopen:

Ondanks de vervallen staat, zal er vast iets moois (met hopelijk behoud van de oude elementen) van gemaakt kunnen worden.

In het Sint-Annapark:

De Sint-Barbarakerk:

En rond de kerk is een ommegang:

Elders op de route kwamen we een kleine Mariagrot tegen:

 

Alleen hebben we weleens mooiere Maria's gezien:

Landhuis 't Kasteeltje:

Het werd gebouwd in 1525 en had eerst een sober uiterlijk. In 1904 liet de toenmalige eigenaar de gevel verbouwen en kreeg het kasteeltje het huidige uiterlijk.

Kasteel Reesinghe:

Dit landhuis werd in 1858 gebouwd, op het terrein waar eerder een kasteel gestaan heeft. Onderstaande kapel staat aan de rand van het terrein. In de kapel kun je een kijkje nemen, voor de rest is het terrein niet toegankelijk. 

's Morgens was ik bij mijn moeder op bezoek geweest en daar vroeg iemand aan me of ik geschaatst had de afgelopen dagen. Nee, ik niet. Ik heb osteoporose en ben veel te bang om te vallen en daardoor iets te breken. Ik ga wel wandelen, dat is veiliger. Maar tijdens deze wandeling liep ik zo rond te kijken waardoor ik een boomwortel niet zag en struikelde. Keihard ging ik onderuit, manlief schrok zich rot. Gelukkig brak ik niks, maar wel doet alles nu pijn. Het is trouwens al een wonder dat ik nooit eerder gevallen ben, want ik heb altijd meer oog voor de omgeving dan voor de grond. 

En of ik hier iets van geleerd heb? Nee hoor, later attendeerde manlief me op een ander obstakel op de weg dat ik over het hoofd dreigde te zien.

op reis

Sinds afgelopen zomer heb ik de app Flightradar24 op mijn telefoon, gewoon de gratis versie. Hierop kun je het vliegverkeer volgen en het is een app waar ik best vaak op kijk. Het is hier in de lucht natuurlijk niet zo druk als in de buurt van de grote luchthavens, maar toch komen er wel regelmatig vliegtuigen over. Ik vind het leuk om te zien waar ze vandaan komen en waar ze heengaan. De vliegtuigen die bij ons overvliegen zijn meestal vliegtuigen die op weg zijn naar Amsterdam of Londen. 

Maar gisteren was ik eens niet op mijn Zeeuwse landje ingezoomd, maar volgde ik het rode vliegtuig op het plaatje hieronder, dat daar juist op de startbaan in Eindhoven staat:

In dat vliegtuig zat namelijk mijn zoon. Hij is met twee vrienden en een vriendin een paar dagen naar Praag toe. 

Ik ben nu al benieuwd naar zijn verhalen en foto's!

na het werk

Zomaar een foto die ik vanmiddag tijdens het wandelen nam:

Je ziet wel een klein beetje ijsvorming op het water, maar omdat het brak water is zal het hier niet snel dichtvriezen.

Vanmorgen om half zeven stuurde ik een appje naar een collega, waarin ik schreef dat ik na het werk ging wandelen. Vrijwel gelijk schreef ze terug dat ze met me mee zou gaan. En zo kwam het dat we na een ochtend werken eerst ergens gingen lunchen en daarna een mooie lange wandeling maakten. 

Ik begon de wandeling met een muts op, maar halverwege deed ik die af omdat het toch wel meeviel met de kou. Het zonnetje scheen en er waren veel wandelaars op pad. Na al die regen van de laatste tijd, is het gewoon genieten dat het nu eens even ander weer is. 

logé

We hadden gedurende een week een dalmatiër te logeren. Het beestje is negen jaar en komt hier al vanaf dat ze pup was. Onze honden en de dalmatiër kennen elkaar goed en ze gaan zonder problemen met elkaar om. Vroeger waren ze alle drie onstuimig, tegenwoordig is het drukke er uit en bestaat hun dag uit veel slapen. 

(Let niet teveel op de vuile vloer. Het was hier een grote modderzooi in de tuin en de honden namen iedere keer veel modder mee naar binnen)

Tussen de logé en Moppie ging het redelijk goed, al bleef Moppie wel op haar hoede. 

 De dalmatiër is poezen gewend, dat scheelt ook wel. 

Maar nu is de hond weer terug naar haar baasjes. Hond blij en baasjes blij. En wij ook, omdat ze weer is waar ze hoort te zijn. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!

uitwaaien

Na alle drukte van de afgelopen week, was het even nodig om uit te waaien en we liepen een rondje rond IJzendijke. Het was niet echt een bijzondere wandeling en nu in de winter is het toch allemaal wat triestig.

Bij onderstaand naambordje kun je je van alles voorstellen:

Alleen voert deze naam wel terug naar 1587, toen tijdens de Tachtigjarige Oorlog hier een verdedigingswerk (een redoute) gebouwd werd met de naam Boerenverdriet. Of de naam verder nog ergens van afgeleid werd, kon ik nergens ontdekken.

👟 👟 👟 👟 👟 👟

Als het goed is mag mijn nichtje morgen het ziekenhuis verlaten. Tot en met gisteren kreeg ze een medicijn toegediend om de aandoening die ze heeft te stoppen. Gelukkig is er al een klein beetje verbetering te zien, maar ze heeft nog een hele lange weg te gaan. Het gaat misschien wel tot een jaar duren voordat ze weer de oude zal zijn. De eerste keer dat ik in het ziekenhuis kwam, stond de franc niet zo hoog. Gelukkig ging het de dagen daarna alweer beter. En ze zal nog vaak genoeg momenten hebben dat ze haar kopje zal laten hangen, maar de aandoening is gelukkig op tijd ontdekt en gestopt, want het had ook een stuk slechter kunnen aflopen. 

Ik ging voor haar shoppen: haar moeder vroeg of ik een paar joggingbroeken en shirts wilde kopen, want ik heb zo'n goede smaak, zei ze... Uh ja, voor een puber is het toch net iets anders kleding kopen dan voor mezelf. Maar ik ken nichtje goed en weet wel wat ze zo ongeveer leuk vindt en ik scoorde een paar mooie shirts en broeken en ik vond ook nog leuke sokken. Vanmorgen stuurde nichtje foto's van zichzelf in de kleren die ik gekocht had. Missie geslaagd!