intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

donderdag 30 juni 2022

feestje

En toen zat het er toch echt op voor zoonlief: vanaf morgen is hij een vrij man, voorlopig dan toch. Het was vandaag zijn laatste werkdag, nadat hij een week of zes geleden ontslag nam. De komende maanden is hij vrij en in tussentijd zal hij naar een andere baan zoeken. Misschien had ik het er de afgelopen dagen wel moeilijker mee dan hem. Ander werk zoeken zal geen probleem zijn, maar bij dit bedrijf volgde hij zijn opleiding en de eerste jaren heeft hij het er enorm naar zijn zin gehad. En ook al was het zijn werk, we waren toch begaan met het bedrijf. 

Het is toeval, maar morgen 'vieren' we het toch een beetje. Eigenlijk vieren we zijn en de verjaardag van manlief, maar toch... op zijn eerste vrije dag hebben we twaalf eters. We hebben nagedacht wat we kunnen eten: barbecue of eten halen bij de chinees... maar dat gaat het toch niet worden, want ik heb besloten om zelf te koken. Het volgende komt op tafel: varkenshaas in champignonroomsaus, kip in satésaus, kip in kaassaus, salade, erwten, gegrilde groenten en friet. Ik ben niet van het koken met zakjes, dus alles maak ik zelf. Best goed voor iemand die niet graag kookt, hè? 

De boodschappen zijn al binnen, het huis is aan kant. We moeten alleen de boel nog een beetje 'verbouwen' zodat we allemaal in de woonkamer kunnen eten. Maar daar kan zoonlief mooi mee helpen. Die is nu toch thuis. 


woensdag 29 juni 2022

heide

Manlief en ik bedenken om de beurt waar we gaan wandelen. En het maakt niet uit of we dan bij ons in de buurt of ergens anders heengaan of op vakantie zijn, het is zijn of mijn dag. We doen het zo al jaren en dat bevalt ons goed. 

We hebben nog vakantie, manlief en ik, en eergisteren was het zijn dag. We gingen naar De Mechelse Heide in Nationaal Park de Hoge Kempen: klik!


Niet direct naast de deur, maar als je eens iets anders wilt zien, dan moet je daar soms en stuk voor rijden. We maakten er gewoon een dagtrip van. 's Morgens om acht uur reden we van huis weg, onderweg kochten we broodjes voor tussen de middag en dronken we ergens koffie. Tegen elf uur begonnen we aan een wandeling van twintig kilometer!


Van 1907 tot 1987 was hier een steenkoolmijn en daarvan zijn deze schachtbokken (het zijn er twee) een overblijfsel:



Ook de terrils, heuvels van steenafval, zijn een overblijfsel van de mijnbouw:


Het gebied werd in de ijstijd gevormd door puin en stenen uit de Ardennen en later door zeewinden bedekt met zand. Bos, heide, heuvels, zwerfkeien, water, zandverstuivingen... we hebben het allemaal gezien.



De dag begon stralend blauw en zachtjesaan kwamen er steeds meer wolken. Het was niet erg, want het was best wel warm en zo liepen we niet constant in de volle zon.




Het was niet druk. We hebben soms kilometers achter elkaar gelopen zonder andere mensen te zien. Straks, als de vakanties beginnen, zal het er wel drukker zijn.



De Mechelse Heide is één van de grootste heidegebieden in Vlaanderen. Het is nog niet de tijd van de bloeiende heide, maar een enkel plantje deed toch al een beetje zijn best:


Of het is een vroege soort, dat kan natuurlijk ook 🤔



De berkenkielwants:


Dit insectenhotel werd goed bevolkt door allerlei beestjes die af en aan vlogen:



Ik vond het een mooi insectenhotel, niet zo keurig maar met een meer natuurlijke uitstraling en het was een succesnummer, gezien het grote aantal insecten dat we zagen.

Om zes uur 's avonds, na zeven uur op de Mechelse Heide geweest te zijn, zat onze wandeling er op. We hebben regelmatig gerust en halverwege de wandeling op een terrasje iets gedronken. Op de terugweg naar huis zijn we bij een fastfoodrestaurant gestopt voor een snelle hap. In uitgebreid dineren hadden we geen zin. 

De dag erna heb ik de hele dag spierpijn in mijn bovenbenen gehad. Wandelen door een soms glooiend landschap, heuvels beklimmen, soms door zand ploeteren... en ja, dan ook nog eens dubbel zoveel kilometers dan normaal lopen, dat gaat toch een beetje in de benen zitten. Maar, we kunnen terugkijken op een mooie wandeling. 
Dat had manlief goed uitgezocht!

dinsdag 28 juni 2022

verrassend

Doordat we vorige week over Het verdronken Land van Saeftinghe vlogen, werd ik gelijk geïnspireerd om daar in de buurt te gaan wandelen. Niet bij Saeftinghe zelf, want daar zijn we al meerdere keren geweest en we hebben een paar jaar geleden ook een excursie daar gedaan. En ook naar Doel(klik) wilde ik niet. We gingen daarom afgelopen weekend naar Verrebroek.



Ik had nog nooit van het plaatsje gehoord en toen we aan onze wandeling begonnen dacht ik nog van mwah, maar het werd gelukkig steeds mooier.


We parkeerden de auto bij de kerk en Vlaanderen zou Vlaanderen niet zijn als we geen kapelletjes tegen zouden komen. 



En wat kun je doen met een saaie schutting? Nou dit:


Onze wandeling ging voor het grootste deel door het buitengebied.



Het was een bewolkte dag met af en toe zon en om te wandelen was het heerlijk. 




Het is toch zo'n heerlijke tijd van het jaar met al die bloemen!






De rupsen van de sint-jacobsvlinder op het jacobskruiskruid:



Soms lopen we en lijkt het niet op te schieten, maar nu leken we wel kilometervreters. En niet omdat we nu sneller dan normaal liepen, maar gewoon omdat het een leuke wandeling was. Het heeft me wel een beetje verrast. 

Het havengebied van Antwerpen was steeds dichtbij.

(Bron: Google Maps)

Linksonder op de satellietfoto ligt Verrebroek en rechts zie je een deel van de haven. Antwerpen is, na Rotterdam, de tweede grote havenstad van Europa.

maandag 27 juni 2022

bloemen

Alles groeit en bloeit in de tuin en het is nu echt genieten van al die pracht.








Ik zaaide van alles voor de insecten en vlinders, voor de biodiversiteit. De hele tuin zoemt, dus het aantrekken van beestjes is goed gelukt. 









Maar daarnaast is het ook heel erg leuk om te zien wat er allemaal van mijn zaaigoed terechtgekomen is en ik ben er best wel trots op. Volgend jaar ga ik weer van alles zaaien.


Op het bankje hieronder staan onder andere een gekochte rododendron en een gekochte camelia in een pot. Die stonden eerst in de volle grond, maar hadden het daar niet naar hun zin. Het is nog even afwachten of ze in een pot een beetje bijkomen. 


Omdat ik nog steeds last van mijn rug heb, doe ik momenteel minder in de tuin dan ik zou willen. Gelukkig lukt het me nog redelijk om het fatsoenlijk te houden.