xxx

 

leerwerk

Eigenlijk is het nog steeds niks met me: ik heb nog steeds buikpijn en ik ben erg moe. Van een andere zieke collega hoor ik dat zij ook nog steeds niet de oude is. Het is een hardnekkig virus! Gelukkig heb ik geen diarree meer en kan ik wel weer gewoon alles eten.

Gisteren ben ik toch een beetje in de tuin aan het werken geweest. 's Morgens was het regenachtig, maar 's middags was het mooi weer. Manlief was elders in de provincie aan het werk en die had daar onweer en veel regen gehad. Hier scheen de zon. 

Ik heb plat gewaaide en verregende eenjarigen bijgeknipt, stekjes geplant en ook al in een grote bloempot bloembollen geplant. Nu moet ik eerst weer om potgrond, want die is op, wil ik verder kunnen met de bloempotten beplanten.

Nu ik thuis ben heb ik ook tijd om een paar e-learnings van mijn werk te doen. Er stonden er nog een paar open en één daarvan moet ik voor dinsdag afgerond hebben, want dan heb ik daar een praktijkdag van. Op zich zijn het best wel interessante cursussen, alleen moet je je er even voor zetten. En ik volg ze liever thuis achter mijn eigen pc dan op het werk, zodat ik ongestoord kan doorwerken. 

een nieuwe

Zover ik weet heb ik tot nu toe nog steeds geen corona gehad. Wel deed ik dit weekend met een ander virus mee: het norovirus (buikgriep). Ik zeg regelmatig dat ik echt altijd de klos ben als dat virus heerst, meestal ben ik één van de eersten die het krijgt. Waarschijnlijk werd ik woensdag besmet, net als een andere collega, want die bleek dit weekend ook ziek geweest te zijn. Voordat ik ziek werd was ik op een verjaardag en het is te hopen dat ik daar niemand aangestoken heb. 

Ik moest me vandaag ziek melden en ik kan me niet herinneren wanneer ik dat voor de laatste keer gedaan heb. Het is in elk geval al jaren geleden en het zal me niks verbazen als dat ook voor het norovirus geweest zou zijn. 

🖁 🖁 🖁 🖁 🖁 🖁 🖁 🖁

Mijn oude trouwe smartphone begon kuren te vertonen. De batterij was snel leeg, als ik gebeld werd kon ik niet meer opnemen, de gps werkte niet meer en zo waren er nog een aantal ergernissen. Ik las ergens dat een smartphone gemiddeld 2½ jaar meegaat en deze ging al dubbel zo lang mee. Ik liet manlief een telefoon voor me uitzoeken (want hij heeft daar nou eenmaal meer verstand van) en toevallig hadden ze het toestel dat ik van hem moest kopen ook bij Simyo, waar ik al heel erg lang een abonnement heb. Ik had het toestel in twee jaar kunnen afbetalen, zonder extra kosten, maar ik betaalde het bedrag gewoon in één keer.

Een vriendelijke koerier kwam op zondagmorgen, helemaal vanuit Utrecht, mijn telefoon brengen. Hij was vol lof over Zeeuws-Vlaanderen en vond het hier erg mooi. Hij vond het niet erg om zo'n lange rit te moeten maken en vond het leuk om eens ergens anders te moeten rijden dan alleen in de randstad, waar de ritten kort zijn en hij vaak moest uitstappen. En zo had ik een leuk gesprekje met deze jonge man. 

Een nieuwe telefoon... nadat alles overgezet was moest ik me bij heel veel apps opnieuw aanmelden, evenals bij mijn smartwatch. Op de Stocard app (klik) moest ik alle klantenkaarten opnieuw inscannen en ook alle memo's in de Colornote app waren verdwenen. Ik geloof dat het meeste nu wel weer klopt, alleen moet ik de telefoon nog in mij auto aanmelden zodat ik handsfree kan bellen. Wat een gedoe eigenlijk allemaal weer... Maar ik ben blij met mijn nieuwe smartphone. Ik kan gelukkig weer de telefoon aannemen als die overgaat, dat heeft mijn moeder al uitgeprobeerd die weer eens midden in de nacht belde. Hopelijk gaat ze daar geen gewoonte van maken 😟. Het is laatst eens voorgekomen dat haar alarm niet werkte en ik denk dat ze bang is dat dit iedere keer zo is als ze even op de verzorgende moet wachten. 

even bijpraten

We zijn alweer anderhalve week aan het werk, na onze korte vakantie. En ach ja, je zit er dan ook gelijk weer helemaal in en lijkt die vakantie opeens alweer heel lang geleden. In mijn team zijn nog steeds zieken, maar er is nu gelukkig iemand gevonden die ons een paar maanden komt helpen. Dat geeft weer een beetje moed. 

Ik had vorige week een lunchafspraak met twee ex-collega's. Al jarenlang plannen we na de zomer een middag om lekker bij te kletsen en om nog even in de winkels te snuisteren, ook al kopen we zelden iets. Ook deze keer gaven we alleen maar geld uit aan een hapje en een drankje. 

Mijn nichtje van bijna dertien jaar stuurde een appje waarin ze vroeg of ik zin had om met haar en haar moeder te gaan shoppen. Ze zit momenteel in een groeispurt en ze had nieuwe broeken nodig. Daar ging ik dus ook mee op stap. Nichtje slaagde goed en ook haar moeder kwam met een paar kledingstukken thuis.

En ik? Ik deed tijdens deze twee uitstapjes genoeg inspiratie op en bestelde online lappen stof. Van de kleding die momenteel in de winkels hangt vind ik de kleuren niet mooi. Al dat beige, oker en bruin... dat staat mij gewoon niet! Ik draag nu eenmaal liever roze en rode tinten, dat maakt me minder flets. Wel ben ik op het ogenblik een truitje in panterprint aan het maken en dat is ook zwart/beige/goud van kleur. Ik ga daar echt mee uit mijn comfortzone en dan bedoel ik vooral met die panterprint. 

Tussen de buien door ben ik in de tuin bezig en de grond is nu heerlijk werkbaar. Het is niet te nat en niet te droog. De bloembollen liggen klaar om geplant te worden, maar eerst moeten de eenjarige planten uitgebloeid zijn, want dan heb ik meer ruimte voor de bloembollen. Ook de grote bloempotten komen dan weer vrij en daar ga ik ook weer bollen in planten. 

En zo zijn we dan toch weer in de herfst aangekomen. Op zich is dat niet zo erg, maar die lange vervelende winter komt daarna... Vandaag aten we stamppot, om alvast in de stemming te komen. 

blauwalg

Zaterdagmorgen trok hier de ene na de andere onweersbui over. Er viel een grote hoeveelheid regen gedurende de ochtend. Zoonlief had motorrijles en ondanks dat hij een motorpak en -laarzen droeg, was hij nat tot op zijn vel. Halverwege de middag klaarde het op. Gelukkig maar, want we waren uitgenodigd voor een barbecue en op nog een enkel klein buitje na, bleef het voor de rest van de dag droog. 

Zondagmorgen gingen manlief en ik wandelen. De zon scheen en er stond geen zuchtje wind.

We waren in Westdorpe, in het zuiden van Zeeuws-Vlaanderen.

(Bron: Google Maps)

Hier ligt de Canisvliet, een poldergebied en natuurreservaat dat ooit ontstaan is uit schorren en slikken. Jarenlang kwam hier vervuild water door lozingen vanuit België binnen, maar na een sanering van het gebied behoort dit tot het verleden. 

Ik meen me te herinneren dat we hier ooit borden tegenkwamen, waarop aangegeven werd dat het vervuild water was. Die kwamen we nu niet meer tegen, maar ze hadden beter andere waarschuwingsborden neergezet, want in het water zat blauwalg. Nou ja, zonder borden was dat ook wel duidelijk: het water was groen en troebel, het stonk en er dreven overal dode vissen.

We kwamen een man met een pupje tegen, die verbouwereerd zei dat zijn hondje in het water gesprongen was. Het vier maanden oude hondje was kletsnat en de man hoopte dat het geen vuil water binnen gekregen had. We hoopten het ook voor hem.

Canisvliet is een mooi gebied, het straalt rust uit en je kunt er langs het water, door de bossen en door de polder wandelen. 

☼☼☼☼☼☼☼☼

Onze vakantie is weer voorbij, We hadden een goede week en vandaag gaan we er weer vol goede moed tegenaan.

Hierbij wil ik je een fijne week wensen!

tv

Afgelopen zomer keek ik weinig televisie. We hebben De Slimste mens gevolgd en dat was het enige. Voor de rest waren mijn avonden gevuld met buiten werken of zitten. Nu het alweer zo vroeg donker is en ook nat buiten, is het tijd om de gemiste programma's in te halen. We kijken nu naar We zijn er bijna en Langs de Kust. Manlief kijkt nogal eens naar een film of volgt een serie, maar ik kan me daar niet mee bezighouden. 

Een programma waar ik ook altijd naar kijk is Break Free, dit gaar over jongeren die zijn omgekomen terwijl ze hun droomreis maakten. In het programma vertellen familie en vrienden over hoe deze persoon was en wordt de reis door één of twee van hen ook gemaakt. Het programma is mooi van opzet en vooral: het is voor ons zo herkenbaar! De emoties, de vragen en hoe het is om plotseling iemand te verliezen, we herkennen het allemaal. 

Ik weet nog wel dat mijn vader vroeger altijd zei dat een overlijden niet steeds opgerakeld moest worden, want zo werden de nabestaanden er steeds opnieuw weer aan herinnerd. Na het overlijden van Justus heeft hij dat nooit meer gezegd. Het zal wel een idee van vroeger geweest zijn, maar nu is alles gelukkig anders en mag erover gepraat worden. Graag zelfs. Een dierbare overledene zit niet ergens achter een deurtje in je hoofd, maar is ieder moment in je gedachten, altijd en overal. 

Naar programma's als Ik mis je en Over mijn lijk kijk ik niet. Daar heb ik dan weer minder mee, wat niet wegneemt dat het wel goede programma's zijn.

Bijna het hele seizoen van Vroege Vogels van dit voorjaar moet ik ook nog bekijken, Reizen Waes heb ik ook nog niet helemaal afgekeken en er zijn ook nog een paar afleveringen van Gardener's World (op You Tube) die ik nog moet zien. Ik kan voorlopig dus nog wel even vooruit 😉

weer begonnen

De zomervakantie is voorbij en dat betekent dat de naailes ook weer begonnen is. Het was leuk om elkaar na al die weken weer terug te zien en om elkaars verhalen over de zomer te horen. 

Aan het begin van de (naailes)vakantie was ik met het maken van een truitje van gebreide jersey begonnen, maar mede door het goede weer was dat blijven liggen. Het was niet erg, want het truitje zou toch voor het iets frissere weer worden. Op naailes kon ik er deze week gelijk aan verder werken en nu is het dan toch klaar:

Op de rug zitten figuurnaden voor de taillering en de mouwen zijn op de schouder gerimpeld. Het patroon komt uit Diana Mode nr.126 uit 2021. 

en weg zijn ze

Gisternacht trok hier zwaar onweer over met veel regen en veel wind. Toen ik 's morgens in de tuin kwam, was gebeurd waar ik al eerder voor gevreesd had: de zonnebloemen lagen om! 

Zo was het eerst:

En zo was het gisteren:

 

Echt met kluit en al waren ze omgewaaid, andere planten meenemend in hun val. Ik haalde ze uit de tuin (ook die ene die er nog stond, want die was ver uitgebloeid) en bloemen die nog mooi waren heb ik in vazen in huis gezet. De uitgebloeide en minder mooie bloemen liggen nu op verschillende plekken in de tuin zodat vogels, muizen en andere beestjes er van kunnen eten. 

Nu de zonnebloemen weg zijn is het best wel kaal. Er staan nog wel planten in dat stukje tuin, maar het is nu best triest zonder die lange opvallende stengels.

Van deze aster (hier een beetje verregend) heb ik onlangs drie stekken genomen:

Ze lijken goed aan te slaan en als ze meer wortels hebben en groter zijn, kan ik ze uitplanten. 

Op een tafeltje ligt een eetbaar pompoentje:

Die kocht ik onlangs bij een kraampje langs de weg en binnenkort gaat hij in de soep. Mijn eigen gekweekte pompoenen doen het niet echt goed, maar de courgettes doen het des te beter. Daar heb ik ook al soep van gekookt en die gebruik ik ook in andere gerechten.

Tijdens onze laatste wandelingen had ik een paar souvenirs meegenomen: stenen die ik onderweg vond en die ik weer kan beschilderen (mijn voorraad was op), dennen- en sparappels en zaadjes van een lathyrus (pronkerwt). Van alles geen grote hoeveelheden, maar ik kan er wel weer mee voort. 

Dit is mijn 'rariteitenkabinet', zoals ik het zelf noem:

Er staat van alles en nog wat, zoals je ziet. Het zijn dingen die ik niet meer gebruik of die ik gekregen heb en een enkele keer koop ik iets (meestal tweedehands) om erbij te zetten. Er staan onder andere ook een paar lantaarns tussen voor kaarsen en waxinelichtjes en daar heb ik dennen- en sparappels ingedaan. Omdat alles onder een afdakje staat, blijft het droog en omdat de lantaarns op een paar ontluchtingsgaten na dicht zijn kunnen de vogels er niet bij. Zodoende zijn het mooie schuilplaatsen voor bijvoorbeeld insecten, spinnen en torren.

 

natuur en cultuur

Afgelopen weekend waren wij in Limburg en maakten daar een paar wandelingen, maar daarvoor was het alweer eventjes geleden dat manlief en ik waren wezen wandelen. Er moesten andere dingen gedaan worden, die even voorrang hadden. En daarnaast waren er ook nog de nodige verjaarden waar we heen moesten en waren er andere uitstapjes. Het was even jammer, maar we pakken nu de draad gewoon weer op.

Omdat het mijn beurt was om een wandeling te bedenken, richtte ik me maar weer eens op België. Normaal gesproken stippel ik zelf een wandeling uit, maar deze keer ging ik voor makkelijk en besloot ik dat we een bestaande wandeling gingen maken: klik!

Het werd een wandeling door natuur en langs cultuur over verharde en onverharde paden in en rond het plaatsje Berlare.

Omdat Berlare niet ver van Gent afligt, gingen we eerst even winkelen in deze stad.

Manlief had nieuwe shirts nodig en beiden waren we toe aan nieuwe wandelschoenen. We slaagden voor de schoenen en manlief heeft daarna de tien kilometer op zijn nieuwe schoenen gelopen en ik heb mijn nieuwe schoenen na zeven kilometer voor mijn oude schoenen verwisseld. 

We parkeerden onze auto in Berlare bij de Sint-Martinuskerk.

En vandaaruit was het een paar minuten lopen naar het Kasteel van Berlare

Het kasteel dateert uit de achttiende eeuw en op het kasteelterrein staan verschillende bijgebouwen.

We weken van de route af om door het kasteelpark te wandelen, want nu we er toch waren wilden we dat ook zien en beleven.

Op het terrein was een mooie minibieb:

Ik heb er even in gekeken, dat doe ik altijd als ik er één tegenkom, maar zelden neem ik er een boek uit. vroeger heb ik heel veel romans gelezen, maar door een concentratieprobleem kan ik me er maar moeilijk meer mee bezighouden. Ik ben meer van de informatieve- en hobbyboeken en die zijn meestal minder vaak in een minibieb te vinden dan romans. 

We verlieten het kasteelterrein en al vrij snel kwamen we buiten Berlare het Riekend Rustpunt tegen:

In dit gebouwtje is een piepklein museum gevestigd (van stadsstront naar zandgrond), waarin je leert over mest en beer uit de steden in vroegere eeuwen. En ja, dat was best wel interessant!

We vervolgden onze weg en kwamen uiteindelijk bij de Zeeschelde uit:

Deze rivier is een deel van rivier de Schelde en doordat deze in contact staat met de Westerschelde (Noordzee), is het een getijdenrivier. Om het naastgelegen land en de bewoners te beschermen tegen overstromingen tijdens noordwesterstorm in combinatie met springtij en zware regenval zijn er uitstromingsgebieden langs de rivier gerealiseerd, zoals hier:

Na een rustpauze en een lekker koel drankje (pfff wat was het benauwd) op het terras van 't Oud Brughuys liepen we over onverharde paden terug naar het centrum van Berlare.

We kwamen langs de Kapel Heilige Rochus en Heilige Agatha uit 1904:

En door het kasteelpark liepen we terug naar onze auto.

We begonnen de wandeling met een strak blauwe lucht, maar al snel kwamen de wolken. Toen we op terugweg naar huis waren viel er een spatje regen. Gisteravond trokken er bij ons zware onweersbuien over. 

terugweg

Op weg terug naar huis, maakten we een stop bij de Brunssummerheide.

Wij houden van heidegebieden en op de Brunssummerheide waren we nog niet eerder geweest. Het viel ons daar zeker niet tegen! Naast heide zijn er zandvlaktes, heuvels, bossen en vennen. Genoeg afwisseling dus.  

Door de droogte dit jaar, is de heide lang niet zo mooi als tijdens nattere jaren. Het zag er allemaal wat flets en verdord uit. Maar ja, daar is weinig aan te veranderen en we vonden het toch wel mooi. 

Het was een goede dag om te wandelen: het was rond de 28℃, maar er stond een fijn windje. En doordat er veel bomen waren, konden we regelmatig de schaduw opzoeken. 

En na onze wandeling op de heide zat ons uitstapje er toch echt op en reden we terug naar huis.

In Limburg hadden we een slechts paar druppels regen gehad. Zoonlief stuurde eergisteren een foto waarop te zien was dat het bij ons thuis hard aan het regenen was. Het was kort maar krachtig geweest. Onze regenwatertank was van 150 liter ineens weer aangevuld tot 750 liter. De schade in de tuin door de harde regenval viel mee: er was een plant (kaasjeskruid) omgewaaid/geregend en de blauwe regen was voor een deel losgekomen. Het viel me nog mee dat de zonnebloemen niet helemaal plat lagen. 

De stengels kaasjeskruid staan nu binnen in een vaas op het dressoir en de blauwe regen heb ik weer een beetje gefatsoeneerd. 

heerlijk

Vanuit ons hotel in Slenaken maakten we een wandeling van tien kilometer, door weilanden en bossen en langs rivier de Gulp:

Al die onverharde paden hier in Limburg zijn heerlijk om over te wandelen en we zijn ook best veel andere wandelaars tegengekomen. 's Morgens in het hotel werd gevraagd of we gingen fietsen of wandelen. Iedereen trekt eropuit om de omgeving te verkennen. 

Limburg zou Limburg niet zijn als je geen kapelletjes zou tegenkomen:

Dat hoort er gewoon bij. 

Kijk, een eekhoorn:

Die zie je waar wij wonen niet!

Wilde chichorei:

Na iets van zeven km kwamen we 't Koffiestulpke tegen:

Op deze prachtige plek, onder de appelboom, genoten we van een heerlijke kop koffie. 

We zijn ook een paar 'kraampjes' tegengekomen:

Na de wandeling rustten we uit in ons hotel en daarna trokken we er nog even met de auto op uit. We toerden in de omgeving rond totdat donkere wolken een paar druppels regen lieten vallen. Het bleef bij die paar druppels, maar wij waren toen alweer onderweg naar het hotel. Een paar dagen geleden was er voor deze dag nog veel regen en onweer voorspeld, maar dat hebben we allemaal niet gekregen. 

We aten 's avonds in een restaurant vlakbij het hotel en daarna maakten we nog een kleine wandeling in de buurt.

Hier, in Hotel Hof van Slenaken, verbleven wij: 

En vandaag pakken we onze koffers weer in en gaan we terug naar huis. Op de terugweg zullen we nog stoppen om een wandeling te maken.