feestje

Vraag van de dag: omschrijf jezelf in één woord. 

Rustig. Ik kom heel erg rustig over en ik probeer alles ook op een rustige manier op te lossen. Wat trouwens niet altijd lukt en ik kan heus wel stuiteren als iets me dwars zit, maar vaak dan blijf ik nog rustig overkomen.

🎉 🎉 🎉 🎉 🎉 🎉 🎉 🎉

Voor schoonmoeder brak een langverwachte dag aan: ze werd tachtig! En hoe vaak had ze niet gezegd: als ik tachtig word dan gaan we dit en als ik tachtig word dan gaan we dat. Maar ja, net zoals met zoveel dingen kon ook dit allemaal niet doorgaan. 

Voor iemand die graag alles groot en uitgebreid viert, viel het nu natuurlijk wel heel erg tegen dat haar verjaardag niet gevierd kon worden. Normaal gesproken zou ze deze dag in het weekend vieren en haar vier kinderen, drie schoonkinderen, zeven kleinkinderen, vier partners van kleinkinderen en twee achterkleinkinderen uitnodigen om Chinees te komen eten. En het liefst iedereen tegelijk. Tja, die stomme corona ook...

Maar... er werd iets bedacht. Een verrassing, geheel coronaproof, maar ook wel een beetje illegaal. Om half zes 's avonds stonden we opeens met acht man op haar terras. We brachten drinken mee om te kunnen proosten, hapjes voor bij de borrel en iemand had ook een terrasverwarmer mee. We zouden haar verjaardag vieren, maar dan wel buiten en op anderhalve meter afstand.

Schoonmoeder was totaal overdonderd en de tranen stonden in haar ogen. Maar reken maar dat ze deze actie waardeerde. Haar dag kon niet meer stuk. Een hoogzwanger nichtje, die toevallig in de buurt was, kwam ook nog even snel een bos bloemen brengen. En om echt alles uit dit feestje te halen, mochten we pas om kwart voor negen van haar weg, voordat de avondklok inging. 

Drie uur lang zaten we buiten. Het was koud en ondanks de terrasverwarmer waren mijn tenen in ijspegels veranderd. En toen we terug naar huis reden was het druk op de weg, veel drukker dan normaal. Al die andere mensen zorgden er voor om ook om negen uur thuis te zijn, net als wij.

Later in het jaar zal haar verjaardag nog met de rest van de familie en vrienden gevierd worden. Dat wil ze tenminste, maar het is natuurlijk afwachten of dit kan. En of de gezamenlijke vakantie er dit jaar inzit, valt ook nog maar te bezien. Maar als we op familievakantie gaan, wil ze ergens heen waar ze kan bungeejumpen. 

Echt waar!

Mijn schoonmoeder is dan wel tachtig geworden, maar ze is geen grijze muis en zal dat waarschijnlijk nooit worden ook.

iets wits

Vraag van de dag: liever een jaar lang dezelfde dag herleven of een jaar verliezen? 

Iedere dag hetzelfde hoeft voor mij niet per se. Ook niet als het een hele leuke dag is. En een jaar verliezen... tja, wat is nou een jaar... Sommige jaren had ik best wel willen overslaan. Toch schijnt het heel vreemd te zijn als de tijd door is blijven gaan en je het niet bewust mee hebt kunnen maken, zoals iemand die een tijdje in coma gelegen heeft. 

Dus weet je wat? Ik ga geen keuze maken. Ik wil het beiden niet. 

🌱 🌱 🌱 🌱 🌱 🌱 🌱 🌱

Ik keek naar buiten en ik zag iets wits. Het zal toch wel niet waar zijn, dacht ik. Maar het was wel waar. IK HEB TOCH SNEEUWKLOKJES IN DE TUIN 😀

Ja jeetje, die bolletjes heb ik een paar jaar terug geplant en tot nu toe was er nooit maar één sneeuwklokje te zien geweest. Tot nu toe dus!

En ik altijd maar zeggen dat sneeuwklokjes het niet willen doen in onze tuin! Nou, dat had ik toch maar mooi mis!

ochtendgloren

 Vraag van de dag: Ferrari of Lamborghini?

Ik vind dat deze merken beiden mooie auto's hebben, maar verder heb ik er niks mee. Voor mij is een auto een vervoermiddel dat me van A naar B brengt en eigenlijk niet meer dan dat. Daarnaast is een lage sportauto niks voor mij en heb ik liever een hoger model waar ik goed in en uit kan stappen.

Een half jaar geleden kocht ik mijn huidige autootje en vergeleken met mijn vorige auto, is deze best wel luxe. Maar waar ik vooral blij mee ben is de cruise control en daar maak ik dan ook heel veel gebruik van, ook op korte afstanden.

🚗 🚗 🚗 🚗 🚗 🚗 🚗 🚗

Vanmorgen ging ik al vroeg de deur uit om te gaan wandelen. De zon was nog maar net op.

Ik ging naar het strand en de opkomende zon kleurde de golfbrekers. 

Ze stonden te schitteren in de zon. 

Deze stenen zijn overblijfselen van een oude kademuur uit de tijd van Napoleon:

Om de zoveel jaar wordt het strand opgespoten en verdwijnt het puin weer onder het zand. 

Op het kaartje hieronder kun je aan de contouren in het landschap zien dat hier vroeger een fort was:

(Bron: Google Maps)

Het fort werd lang geleden al afgebroken. 

Dit is het eierkapsel van een wulk:

Een wulk is een grote zeeslak en daar zijn dit de eitjes van. Normaal zit dit onder water aan een steen of iets anders hards gehecht, maar als ze losraken (meestal door de netten van een visser) spoelt zo'n eierkapsel aan. 

De eerste vijf kilometer van mijn wandeling, die me heen over het strand en terug over het duinpad voerde, ben ik niemand anders tegengekomen. Daarna kwamen er andere wandelaars, joggers en fietsers.

Het was een mooi begin van de dag. 

Daarna ben ik om boodschappen gegaan.

💝 💝 💝 💝 💝 💝 💝 💝

Bedankt voor de felicitaties voor onze jarig zoon!

feestmaal

Vraag van de dag: schaatsen of op de bank met warme chocolademelk? 

Doe mij die bank met die warme chocolademelk maar. Een schaatser ben ik niet. Vroeger ging ik met de kinderen schaatsen en dat was best wel leuk, hoor. Urenlang stonden we op het ijs en de dag daarna weer. Maar toen de kinderen ouder werden en ze liever met hun vrienden gingen schaatsen dan met hun moeder, heb ik mijn schaatsen niet meer aan gehad. 

Toen er een paar weken geleden eindelijk weer eens geschaatst kon worden, vond ik het wel leuk om al die schaatsers te zien. Maar de behoefte om zelf de ijzers onder te binden had ik totaal niet. 

⛸ ⛸ ⛸ ⛸ ⛸ ⛸ ⛸ ⛸

We zochten de grens weer eens op.

De grens tussen Nederland en België.

(Bron: Google Maps)

Ten zuiden van Hulst, bij Sint-Jansteen, is een waterwingebied waar je heerlijk kunt wandelen. 

Het water wordt niet gebruikt als drinkwater, maar gaat naar een chemiebedrijf hier in de buurt en naar een chemieconcern in Antwerpen. 

En ze staan niet op de foto's, hooguit ergens in de verte, maar er waren toch veel wandelaars op de been. Wij begonnen aan het begin van de middag aan onze wandeling en pas later op de middag werd het drukker. We zijn hier al eerder wezen wandelen en toen waren we ook nooit alleen, maar nu waren er toch echt wel meer mensen. Tja, de lockdown en het mooie weer... Ook kwamen we veel Vlaamse wandelaars tegen. Toch is het hier natuurlijk niets vergeleken met de grote natuurgebieden in streken waar het dicht bevolkt is. Hier waren geen grote mensenmassa's en hoefden we ook niet hutjemutje te lopen. 

Op verschillende plaatsen kwamen we dit soort palen tegen:

Bij deze zijn we even een kijkje wezen nemen, nieuwsgierig als we waren, en we denken dat het een schuilplaats voor vleermuizen is. 

Helemaal aan het begin van de wandeling, kwamen we een kraam tegen.

En deze mocht met ons mee naar huis:

Samen met een doosje eieren.

🎃 🎃 🎃 🎃 🎃 🎃 🎃 🎃

We sloten de dag af met eten dat we bij een restaurant besteld hadden.

Omdat zoonlief jarig was. Drieëntwintig jaar is hij geworden.

in het nauw

Vraag van de dag: met wie hou jij het nog geen 24 uur vol? 

Thierry Baudet. Ik hem niet persoonlijk, heb hem nog nooit gezien, maar de kans dat het tussen ons al gelijk in de eerste minuten misloopt acht ik heel erg groot.

Met de meeste mensen in mijn omgeving kan ik wel opschieten. Sommigen hebben een andere mening en dat mag. We zijn tenslotte allemaal verschillend. Ik hou niet van mensen die blijven drammen, per se hun gelijk willen halen en hierbij grenzen overschrijden. 

🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷

In de tuin begint het zo zachtjesaan ook voorjaar te worden.

Mede door het mooie weer van de afgelopen dagen, ben ik veel buiten bezig geweest. 

Bij de Aldi kocht ik nog bloembollen voor zomerbloeiers. Ondertussen wacht ik geduldig af wat de tweehonderdvijftig voorjaarsbollen gaan doen, die ik afgelopen najaar plantte. Op verschillende plaatsen zie ik al tulpen bovenkomen.

Ik ben aan het nadenken hoe ik de tuin nog wat anders kan inrichten. We hebben veel gras, bomen en struiken. Borders hebben we niet veel en daar wil ik verandering in brengen, want ik wil graag meer bloemetjes in de tuin. 

🌼 🌼 🌼 🌼 🌼 🌼 🌼 🌼

Wij wonen hier nu achtentwintig jaar en toen we hier kwamen wonen hadden we nog geen centrale verwarming. Zowel in de keuken als in de kamer stond een petroleumkachel. Het was koud die eerste winter dat we hier woonden en met die twee kachels kregen we het huis niet goed verwarmd. Het was zelfs zo koud dat de vrachtwagen van de oliehandel niet over de bevroren dijk mocht rijden. De olietank vullen, wat toch al geen handig systeem was, moesten we toen zelf met jerrycans doen. We hadden al snel bedacht dat we van die kachels af moesten en een paar maanden later legde manlief centrale verwarming aan. Sindsdien stoken we op propaangas, wat allemaal een stuk beter werkt dan stoken op petroleum: de tank is veel groter en voor de chauffeur (van de gasleverancier) een stuk handiger om te vullen.

Door de petroleumkachels had het huis twee schoorstenen. De schoorsteen in de keuken is weggehaald toen we de keuken gingen verbouwen. De schoorsteen in de kamer is er nog altijd. Het gat van het rookkanaal in huis is afgesloten met een plastic dekseltje en boven op het dak roffelt met grote regelmatig een specht op de kachelpijp. 

Gisteren was er af en toe een hoop kabaal op de schoorsteen. Ik was al een paar keer buiten wezen kijken, maar kon niet ontdekken wat het was. Ik dacht dat het om een paar duiven ging die op vrijersvoeten waren. Pas aan het eind van de middag zag ik opeens vanuit mijn ooghoek het plastic dekseltje, dat het rookkanaal in de kamer afsluit, bewegen...Whaaah er zat een beest in de schoorsteen! Ik peuterde het dekseltje van voor het gat en tuurde er, bijgelicht met een zaklamp, in. Ik zag rommel en twee kleine kraaloogjes die in het licht keken: onmiskenbaar van een kauw. 

Om de kauw te bevrijden, heb ik gewacht totdat manlief van zijn werk kwam. Ik wist niet wat er voor rommel in het rookkanaal lag, maar ik vond het te eng om het eruit halen. Misschien waren het wel dode beesten en zaten er spinnen... later bleek dat het om materiaal te gaan waar het rookkanaal al die jaren mee afgesloten geweest was... zodat er geen vogels in konden... 

We hebben een plastic doos voor het rookkanaal gezet en uiteindelijk kroop de kauw zelf uit het rookkanaal en in die doos. Manlief heeft hem gepakt en stopte hem in het poezenreismandje, dat we vervolgens in de garage gezet hebben met een handdoek erover. Buiten was het al donker en daarom moest de vogel de nacht bij ons binnen doorbrengen. 

Vanmorgen, toen het een beetje licht begon te worden, heb ik de kauw vrijgelaten. Hij vloog gelijk weg. 

Manlief zal eerstdaags het dak op gaan om gaas in de kachelpijp te stoppen, zodat er geen vogel meer in kan.

graf

 Vraag van de dag: met wie kan je de hele dag dubbel liggen van het lachen?

Met mijn collega's. We lachen wat af! Maar we huilen ook samen. We kennen elkaar al lang en hebben al heel wat lief en leed met elkaar gedeeld.

❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀

Gisteren vertelde ik over waar we maandag waren wezen wandelen, maar ook zondag gingen manlief en ik een rondje lopen.

We parkeerden de auto bij het Bos van Erasmus: klik!, een klein natuurgebied in de polder en vandaaruit gingen we wandelen. 

Ik vind sneeuwklokjes toch zo leuk! En in het Bos van Erasmus stonden er heel veel!

Het was een mooie dag om buiten te zijn en we zijn veel andere wandelaars en nog veel meer fietsers tegengekomen.

We kwamen ook een kersverse opa, mijn broer, tegen. Hij was op bezoek geweest bij de jongste telg van de familie.

In de minibieb in Zuidzande was helaas niks van onze gading te vinden.

Maar een foto maken is ook leuk!

Het valt ons de laatste maanden op dat er veel meer knotwilgen dan voorgaande jaren geknot worden. Zou het iets met het coronavirus te maken hebben? Ik bedoel: zouden er daardoor misschien meer vrijwilligers zijn die met het knotten helpen?

Het gebied waar wij waren was hemelsbreed hooguit vier kilometer verwijderd van de plaats, waar vorige week de lichaamsdelen van een vermoorde vrouw gevonden werden: klik! Het hele gebeuren houdt de streek behoorlijk in zijn greep. Het is zo niet te bevatten hoe dit heeft kunnen gebeuren, waarom het moest gebeuren en hoe het is gebeurd. 

⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘

Gisteren had ik met mijn vriendin afgesproken. Het was de derde dag op rij dat ik ging wandelen: zondag en maandag negen en tien kilometer met manlief en met vriendin wandelde ik negen kilometer.

Toen ik later terug naar huis ging, ben ik langs de begraafplaats gereden waar mijn opa en oma begraven liggen. Sinds mijn vader overleden is, ben ik beheerder van het graf en het staat zo slordig als je niet weet wat je precies beheert. Na het overlijden van mijn oma in 1994, heb ik het graf namelijk niet meer bezocht. Ook mijn vader is er nooit meer geweest, want hij had niks met graven (zelf is hij daarom gecremeerd). En ook de rest van de familie komt er nooit. De steen gaf een troosteloze aanblik.

 Ik heb me voorgenomen om terug te komen en om dan te kijken of een sopje helpt. En ik kan er ook wel een plantje neerzetten.  

⁕ ⁕ ⁕ ⁕ ⁕ ⁕ ⁕ ⁕

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen.

bedankt

Mooi waren jullie reacties. Ook op de foto van Jus.

Het was een moeilijke dag gisteren en het lijkt ook wel of het ieder jaar moeilijker wordt. Eigenlijk begint dat al in de aanloop naar de sterfdag toe en denk ik steeds terug aan die laatste weken voor zijn dood: de open dag van het MBO die we bezochten, het theorie-examen voor de auto waar Jus voor de eerste keer voor slaagde, zijn eerste werkdag van zijn nieuwe baantje, het etentje met de familie waar we heen gingen, bepaalde uitspraken die hij deed...

⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘

Deze week is een behoorlijke emotionele achtbaan, 

met 

• de geboorte van mijn achterneefje. 

• de sterfdag van Jus.

• de trouwdag van mijn ouders, die we na 65 jaar niet meer kunnen vieren nu mijn vader dood is. 

• de verjaardag van onze oudste zoon. 

⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘ ⚘

Vraag van de dag: wat staat er op de laatste foto die je hebt gemaakt? 

Deze minibieb die we tijdens het wandelen tegenkwamen:

Er zijn twee dagen in het jaar waarop manlief en ik niet zullen werken en geen afspraken maken en dat zijn de geboortedag en de sterfdag van Jus. Toch zijn we gisteren niet thuis gebleven, maar gingen we naar Veere toe.

En we gingen niet voor het stadje zelf, alhoewel we daar ook nog doorgelopen zijn. 

Laatst vertelde iemand me dat je langs het Kanaal door Walcheren, tussen Veere en Middelburg, zo fijn kunt wandelen, op een jaagpad waar alleen voetgangers mogen komen. Dat leek me wel wat, maar omdat ik niet de hele weg langs het kanaal wilde lopen, stippelde ik de wandeling verder ook nog door de polder uit.

We begonnen de wandeling langs het kanaal, bij de sluis tussen het kanaal en het Veerse Meer.

De Grote Kerk van Veere, is een opvalland gebouw.

Over dat pad langs het kanaal was niets teveel gezegd. We kwamen een paar andere wandelaars tegen, maar verder was het er lekker rustig. Een jaagpad is een pad waar vroeger de boten door paarden voortgetrokken werden.

Langs het pad stonden bolders om boten aan te kunnen aanmeren:

En toen we het jaagpad verlieten om onze wandeling door de polder voort te zetten, zagen we in de verte de torens van Middelburg:

We liepen een stuk door een natuurgebied, met waterpartijen en veel grasland.

Eigenlijk had ik dit moeten filmen, zodat je het gegak van de ganzen gehoord zou hebben:

Ze maakten een hoop kabaal!

Wat een mooie naam voor een weg:

Na een rondje door de polder, liepen we ook nog over de stadswallen van Veere. 

Molen De Koe stamt uit 1909.

Vanaf de wallen konden we ook het Veerse Meer zien:

En daarna gingen we Veere zelf nog even in.

Wij zijn al vaker in dit stadje geweest en vorig jaar heb ik nog het museum bezocht.

De kerk domineert echt wel het beeld van Veere. Het is dan ook een bijzonder bouwwerk.

Alleen vond ik dit niet mooi:

Wat een oerlelijke deur is er ingezet. Ik ben op zoek gegaan naar hoe het vroeger was en op de website van Zeeuwse Ankers (klik) kwam ik deze foto tegen:

Met het restaureren zijn ze toch wel bij de basis willen blijven, maar ik vond die moderne deur totaal misstaan in dat oude gebouw. 

Ik begon mijn verhaal over Veere met de laatste foto die ik gemaakt had, de foto van de minibieb. En dit was de laatste foto die manlief maakte:

Terwijl wij niet gingen werken op de sterfdag van Jus, ging zoonlief wel de hele dag naar zijn werk toe. En ook dat kan ik me voorstellen. Hij wilde juist wel de afleiding van zijn werk hebben. 

Ik ben de hele dag moe geweest en had hoofdpijn. Emoties doen veel met een mens...