paraaf

Natuurlijk garandeert het niks, maar ik heb toch het volgende op mijn weblog gezet:

Zelf ben ik weleens in de fout gegaan, door een foto van internet te plukken en op mijn vorige weblog te plaatsen. Ik kreeg toen bericht van de maker van de foto en gelukkig nam hij het me niet kwalijk, anders had het me een behoorlijke boete kunnen opleveren.

⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦

Op het sedum zat een zwarte hommel met een rood achterwerk. De steenhommel bombus lapidarius, leerde internet mij. En het is een vrouwtje, want mannetjes hebben ook nog gele haren en de vrouwtjes niet. Ze is niet zo heel erg duidelijk te zien, want echt stilzitten deed ze niet.

Onderstaande foto maakte ik aan het begin van de avond, toen de spaanse margrieten al sliepen:

Overdag staan de bloemen helemaal open.

 En de bloemen hieronder zijn weer van een ander soort margriet (als ik het goed heb).

Het zijn hier dus toch niet allemaal roze en paarse bloemen in de tuin. 

Mijn ouders hadden vroeger witte margrieten in de tuin staan en ik heb die hier ook nog een paar jaar gehad, maar uiteindelijk zijn ze toch verdwenen.

Op mijn foto's staat vanaf nu mijn paraaf. Als ik dat paraaf natuurlijk niet vergeet toe te voegen... want dat zal vast weleens gebeuren. 

Verder heb ik niet zoveel te vertellen, dus wil ik je alvast een fijn weekend wensen.

🙋

op de foto

Op Facebook had ik een paar foto's van onze vakantie in Limburg geplaatst. Een paar dagen later kwam er iemand naar me toe die zei: "Jij komt op veel plaatsen waar ik ook al geweest ben, maar al die dingen die jij ziet heb ik nog nooit gezien."  Het enige antwoord wat ik daar op kan verzinnen, is dat ik met een fotocamera rondloop. Ik zie altijd wel dingen waar ik een foto van kan maken. Van een saaie wandeling of een lelijke stad weet ik op de één of andere manier altijd nog een mooi beeld te scheppen. En dat is dan misschien helemaal geen realistisch beeld. 

Manlief moet weleens om mij lachen, als ik weer eens halt hou om een bloemetje of een torretje te fotograferen. Hij heeft sinds een jaar ook een camera, maar neemt weer op een andere manier en ook van andere dingen foto's. Maar het is wel zo dat we samen veel zien: wat de één soms niet ziet, ziet de ander wel.

Ik ben maar een amateurtje, maar ik kijk wel met de ogen van een fotograaf. En ik kijk ook regelmatig achterom omdat iets er van de andere kant mooier uit kan zien. En de lichtval kun je niet altijd beïnvloeden, maar soms wel door simpelweg een andere positie aan te nemen. 

Het liefst van al maak ik landschapsfoto's. Ik hou erg van vergezichten en foto's maken waar diepte in zit.

Ik kijk ook graag naar foto's van anderen en zeker urbex-fotografie vind ik fascinerend. Hierbij worden foto's in verlaten gebouwen en op verlaten terreinen gemaakt. Het is iets wat ik zelf niet zo snel zou doen, want ik ben niet zo'n held.

📸📸📸📸📸📸📸📸📸📸📸📸

De afgelopen dagen was het weer eens 'hoofdpijntijd'. Ik heb wat extra uurtjes in bed doorgebracht, maar ik ben ook wezen werken, om boodschappen voor mijn ouders geweest en bij mijn ouders op visite geweest. De hoofdpijn is gelukkig zo goed als over, ik voel me alleen nog een beetje brak.

 Om mijn ouders te bezoeken moet ik nog steeds een afspraak maken en langer dan uur mag bezoek niet blijven. Gelukkig ben ik niet meer de enige die langs mag komen en wisselen mijn zus en ik elkaar af. 

Mijn ouders hadden onder andere wijnglazen nodig en daarvoor ging ik naar de Action. Wat een chaos was het daar weer! Anderhalve meter afstand houden? Vergeet het maar, want dat doen nog maar weinig mensen. De wijnglazen waren bij de Action op, zo ook bij Big Bazar en uiteindelijk vond ik een pak met zes glazen bij Blokker. Mijn ouders kunnen nu tenminste weer een wijntje uit wijnglazen drinken. Toen ik vanmorgen de afwas bij mijn ouders deed, zag ik dat ze nog maar één limonadeglas hadden... kan ik dus nóg eens om glazen! 

🌂☔🌂☔🌂☔🌂☔🌂☔🌂☔🌂

Het regent hier al de hele middag. Niet hard, maar wel constant. 

EINDELIJK!!!

loodsverkoop

Tijdens het weekend reden wij door een dorp, waar we borden met het woord 'loodsverkoop' erop tegenkwamen. We besloten deze bordjes te volgen en om even een kijkje te nemen bij deze loodsverkoop. Vol enthousiasme stapten we naar binnen, maar mijn enthousiasme verdween al snel na het zien van de achterlijk hoge prijzen die ze voor al die oude meuk vroegen. Manlief had zijn leesbril niet mee en zei dat hij de prijzen niet kon lezen, waarop ik zei dat dit maar beter was ook. De verkopers wilden snel rijk worden. Of misschien wilden ze toch niet zo graag van hun oude spullen af?

Oude meuk kan erg leuk zijn (ons hele huis staat er mee vol) maar de prijzen moeten wel een beetje navenant zijn. In een kringloopwinkel kan ik me opperbest vermaken. In een antiekwinkel iets minder, maar dat heeft ook vaak met de prijzen te maken. Bovendien hecht ik niet zoveel waarde aan antiek en daarom is het ook niet echt aan mij besteed. 

Goed, wij liepen dus een rondje door die loods. Oude spullen, hoge prijzen. En we hadden al bedacht dat dit niks voor ons was, toen ik een klein wandrekje zag staan. Voor een paar euro. Dus dat viel nog reuze mee en ik besloot om het te kopen. 

In eerste instantie wilde ik het rekje beitsen en er iets mee in de tuin doen, maar eigenlijk vond ik dat best wel zonde. "Zet het in de keuken op de vensterbank," zei manlief en dat leek mij ook een beter idee. Uit mijn eigen bloempottenvoorraad diepte ik zeven kleine bloempotjes op en nu heb ik alleen nog cactussen en vetplantjes nodig om ze te vullen, maar dat komt nog wel.

Mocht ik het rekje ooit beu zijn binnen dan zet ik het alsnog buiten, zoals op de foto. Daar misstaat het eigenlijk ook niet...

donkere wolken

Volgens buienradar ging het gisteren regenen. Nou zijn wij eigenlijk wel mooi-weer-wandelaars, maar we gingen toch op pad. Manlief nam een paraplu mee en ik stopte mijn regenjasje in mijn tas. Het was de beurt van manlief om een wandeling te bedenken en hij stippelde een route van negen kilometer uit. 

De auto werd in de polder geparkeerd en daar gingen we!

(Bron: Google Maps)

We waren nog niet zo heel erg lang onderweg, toen het toch best wel begon te betrekken. Er kwam regen, maar dat waren slechts een paar kleine buitjes. Het viel dus allemaal weer reuze mee en we zijn gelukkig niet uitgeregend. 

Op deze distel zit een vlinder (koolwitje):

Het lijkt bijna of ze doorzichtig is. 

Hier groeit luzerne:

Luzerne lijkt een beetje op klaver. Luzerne wordt ook als kiemgroente gekweekt en wordt dan alfalfa genoemd, maar hier op de akker wordt het voor veevoer geteeld. 

Ach, een kalfje:

En de rest van de familie:

Ik hou nogal van de combinatie van kamille en klaprozen, hier stond ook nog vlas (blauwe bloemetjes) tussen die bijna uitgebloeid was:

En hier was iets van een smal slootje waar klaprozen langs groeiden:

Een opknapper of een afknapper:

Wij wandelen graag op onverharde paden, want daar is het nooit druk.

Als we op een fietspad of langs de weg lopen, is het toch steeds opletten of er ander verkeer aankomt. 

We hebben onze kilometers voor dit weekend weer gelopen. De afgelopen jaren zochten we altijd routes uit die een kilometer of zes lang waren. Dit jaar hebben we voornamelijk wandelingen van tussen de acht en twaalf kilometer gemaakt. We hebben onze grenzen dus een beetje verlegd. 

geknakt maar niet verloren

Op de waslijn zat een libelle,

met een geknakt vleugeltje:

Nadat ik foto's genomen had vloog ze weg. Alsof er niets aan de hand was. Gelukkig!

Terwijl andere delen van het land er weer flink van langs kregen, is hier nog bijna geen druppel regen gevallen. Gisteravond rommelde het in de verte, maar het onweer trok langs. En op de weerapp stond steeds dat het zou gaan regenen, maar dat bleek niet te kloppen.

Toen ik vanmorgen opstond, was dit zo ongeveer het eerste wat ik zag:

Nu gaat het komen, dacht ik... maar ook dat trok langs. 

Wie had ooit gedacht dat ik regen fijn zou vinden? Zei ik niet altijd dat ik het na de eerste druppel al gelijk weer beu was? 

De natuur snakt naar water. De boeren willen regen. En ook de planten in mijn tuin kunnen wel een drupje gebruiken. Ik maak me steeds meer zorgen over de toekomst en het veranderende klimaat.

Voor dit weekend hebben we nog geen plannen. We zullen wel gaan wandelen en voor de rest in en om het huis bezig zijn. Er is hier altijd genoeg te doen. 

Hierbij wil ik je een prettig weekend wensen. 

vlinderstruik

De vlinderstruik doet haar naam eer aan, want het is een komen en gaan van vlinders.

Deze houdt even stil op een blaadje van de roos ernaast:

Wat dit nou precies was kon ik niet zien:

De vleugels gingen zo snel! Zie je hoe het beestje de nectar uit een bloemetje haalt?

En ook andere insecten, waaronder bijen, zien die vlinderstruik wel zitten:

Ik werkte gisteren de hele morgen in de tuin. Snoeien, onkruid verwijderen... de boel een beetje fatsoeneren eigenlijk.  's Middags maakte ik de badkamer schoon, stoofde ik twee kilo rode bieten en hield ik verder mijn gemak. Een beetje lezen, een beetje computeren. 's Avonds gingen manlief en ik op het strand wandelen. Het was kwart over zeven toen we vertrokken en nog steeds was het 28℃. Er waren veel mensen op het strand en ook nog in de zee.

Op onze blote voeten door het koele zand en door de branding.

Het was een fijne afsluiting van een warme dag. 

op de trappers

Daar is ze dan, weer vrij in haar doen en laten nu de lampenkap niet meer nodig is:

De hechtingen zijn door de dierenarts verwijderd en het is te hopen dat de kanker zich rustig zal houden. 

Manlief en ik zijn weer volop aan het werk. Ik kon lekker op de fiets. Mijn elektrische fiets kocht ik drie jaar geleden en ik ben er nog altijd heel erg blij mee. Doordat ik door een chronische ziekte niet de energie had om tegen de wind in te fietsen, fietste ik voordien nog maar zelden. Die e-bike bleek voor mij echt een uitkomst te zijn. 

Manlief was voor zijn werk een paar dagen weg. Terug naar Limburg waar we vorige week zo fijn gewandeld hadden. Van het mooie Limburgse land zal hij niet veel gezien hebben, want hij moest (binnen) werken. 

Zoonlief en ik hebben elkaar de afgelopen dagen met wat klusjes geholpen. Zo ging hij bijvoorbeeld met me mee naar de dierenarts en hielp ik hem met een schoonmaakwerkje in de schuur. 

Verder heb ik nog wat in de tuin gerommeld. Tijdens het plukken van de rode bessen, vlogen er steeds waterjuffers rond.

Ik nam deze foto met mijn telefoon en daarmee kan ik niet zo ver inzoomen, maar de foto is toch aardig gelukt. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen.