nummer vijf

Voor de vijfde keer dit jaar liepen we mee met een Urban Walk en dit keer was dat in Brussel, de hoofdstad van België.

Het is altijd mooi om vanaf onze kant Brussel in te rijden, met zicht op de Basiliek van Koekelberg:

Het was fris toen we startten en in het begin hadden we nog handschoenen aan en mutsen op, maar op een gegeven moment was dat allemaal niet meer nodig en was de temperatuur aangenaam. En wat nog belangrijker was: vrijwel de hele dag was het droog. Pas toen we aan het eind van de middag terug naar onze auto liepen viel er een spatje regen.

Het was een mooie wandeling en we hebben ook deze keer weer bijzondere dingen gezien.

De Sint-Gorikshallen:

Lang geleden was hier een plein met een fontein in de vorm van een piramide. In 1881 werd hier overheen een stalen constructie gebouwd en ontstond een overdekte markt.

De Grote Markt:

Hier geen paardenkoetsjes zoals in Brugge, maar elektrische koetsen:

En dat vonden wij mooi, want van die paardenkoetsen zijn wij geen voorstander. 

Wie naar Brussel gaat, ontkomt niet aan chocolade, wafels en Manneke Pis. 

Het beeldje van Manneke Pis trekt hordes toeristen en van over de hele wereld en van bekendheden krijgt het beeldje kostuumpjes. Er is een klein museum waar een deel van de kostuumpjes wordt tentoongesteld (klik!) Onze route liep hier niet door, maar we zijn er toch even binnen wezen kijken. 

Wat ontzettend jammer was, was dat de echte Manneke Pis nu een erg lelijk pakje droeg waardoor hij onherkenbaar was:

We hadden geen idee wat het voor moest stellen...

In Brussel kom je veel muurschilderingen van stripverhalen tegen:

Je kan er ook een stripwandeling maken: klik!

Een beeld van Jacques Brel, die in Schaarbeek geboren werd:

Schaarbeek is een gemeente in Brussel.

Federaal Parlement:

Koning Filip en Koningin Mathilde:

De Senaat:

Vlaams Parlement:

Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele:

Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen:

Dit zijn drie overdekte winkelgalerijen die in 1846 gebouwd werden.

Uit de losse hand schilderde iemand kerstversieringen op een winkelruit:

Koninklijk Pakhuis:

Dit gebouw werd tijdens de Belgische industrialisatie als goederenopslagplaats gebouwd.

De wandeling zou tien kilometer zijn, maar we denken dat veertien kilometer toch meer in de buurt kwam. Wij vonden dat niet erg. We liepen op een rustig tempo. We sloten de dag af met een etentje ergens onderweg naar huis. 

We liepen dit jaar een Urban Walk in: 

Mechelen(klik)

Oostende (klik)

Beringen(klik)

Aalst(klik)

en dan nu in Brussel.

En waar we volgend jaar zullen gaan wandelen is nog een verrassing!

boek

Op mijn werk zag ik bij een cliënt een boek liggen, waarvan ik gelijk dacht dat ik dat ook wel wilde lezen. Ik kocht het boek tweedehands op het www (ben geen lid van de bibliotheek) en ben er gelijk in gaan lezen.

Rob Kemps, van de Snollebollekes, ging ooit naar Parijs om de Franse taal te leren. Vrijwel iedere dag ging hij naar de beroemdste begraafplaats van de stad, Père-Lachaise. Hij zwierf daar rond en wilde de verhalen achter de mensen kennen die daar begraven lagen. Hij zocht dingen op, noteerde van alles met als resultaat dat jaren later dit boek geschreven en uitgegeven werd. De begraafplaats telt 69.000 grafzerken en in het boek worden bijna zeventig graven beschreven.

Ik begon in het boek te lezen en bleef maar lezen omdat ik steeds benieuwd was naar het volgende graf en het volgende verhaal. Je hoeft er niet per se voor naar Parijs te gaan, of de begraafplaats te kennen. In het boek staan foto's van de zerken en het gaat vooral over de levens van de mensen, die er begraven liggen. Voor iemand die er toch naartoe wil is het ook nog eens leuk om te weten wie er in een bepaald graf ligt, want vaak blijft het toch maar alleen bij het lezen van namen. 

Een paar jaar geleden maakten Rob Kemps en Matthijs van Nieuwkerk het programma Chansons! en veel van de namen die in dat programma langskwamen, liggen op Père-Lachaise begraven. Sommigen kon ik me nog voor de geest halen. In het boek gaat het niet alleen over chansonniers, dichters en schilders, maar ook over mensen die vergeten zijn of indruk op Rob maakten.  

In de jaren negentig van de vorige eeuw, ben ik zelf ook op de begraafplaats geweest. Half de twintig was ik en op zoek naar het graf van Jim Morrison van The Doors. Het was niet moeilijk om dat graf te vinden, want fans van de zanger hadden pijlen op andere grafzerken gekalkt, die de weg naar Jim's graf wezen. Ik weet wel dat ik me daar nogal aan stoorde. Als ik nu naar de begraafplaats zou gaan, zou het vooral om foto's te maken zijn. Al die beelden, al die oude zerken, al die monumenten... ik zou me er vast wel een tijdje kunnen vermaken. 

 

helemaal op

Toch wel een beetje tegen mijn principes in heb ik ons hele huis al in kerstsfeer gebracht. Normaal doe ik dat als Sinterklaas het land uit is en nu ben ik dus een week eerder. Eigenlijk wilde ik een beetje met kerstballen fröbelen, maar toen ik eenmaal op dreef was heb ik gelijk maar het kerstboompje gezet en de verlichting voor de ramen gehangen. Dan maar een keer vroege kerst!

Een jaar geleden ging het met mijn schoonmoeder niet goed: na een paar onderzoeken bleek ze uitgezaaide kanker te hebben. Begin december gingen we nog een weekend samen met haar weg. Ik zie ons nog lopen op de kerstmarkt in Veere... Ik kocht toen een cadeautje, een engeltje van vilt, voor haar (bij Sjaal met een verhaal: klik), dat tijdens haar laatste weken aan de papegaai boven haar hoog-laagbed hing en dat tijdens de uitvaart in januari op haar kist lag. Dat engeltje hangt nu bij haar dochter in huis, op een mooi plekje. 

Nu gaat het met mijn eigen moeder niet goed. De afgelopen weken is ze erg achteruit gegaan en eerstdaags heb ik een gesprek samen met haar, een verzorgende en de arts over hoe het nu verder moet. Over hoe het leven nog zo comfortabel voor haar gemaakt kan worden. Toen ze een paar weken geleden nog beter was, heb ik een gesprek met haar over levensbeëindiging gehad. Ik wilde weten hoe ze daar tegenover stond en ik ben blij dat ik dat toen gedaan heb, want nu kan ze vrijwel niet meer praten. 

Mijn moeder was altijd een zelfstandige sterke vrouw en in haar hoofd wil ze nog zoveel, maar ze kan niks meer en echt overal heeft ze hulp bij nodig. Daarnaast is ze vaak benauwd. Mocht ze opeens stoppen met ademen, dan zou dat een zegen zijn. Voor haar en ook voor ons.

wie het kleine niet eert...

Ja, je kan er maar blij mee zijn!

Blij met een nieuwe strijkplankovertrek... 😀

De vorige was helemaal versleten, de scheuren en gaten zaten er in en een nieuw fris hoesje was hard nodig. Als het goed is kan ik hier weer jaren mee vooruit. 

🥳 🥳 🥳 🥳 🥳

We gingen met vijf collega's naar Het Foute Feestje XXL in Goes. Er traden verschillende artiesten op en er draaiden bekende dj's. En het leuke van het foute Feestje is dat bijna iedereen verkleed komt. We hebben geweldige outfits gezien en het was leuk om eens zo'n feest mee te maken.

We hebben de hele avond gedanst en pas rond drie uur vannacht lag ik in mijn bed. Toen ik halverwege de ochtend opstond, voelde ik me wel een beetje brak. En ondanks dat ik totaal geen alcohol gedronken had, had ik hoofdpijn en daar hielp een paracetamolletje gelukkig tegen. Tja joh, ik kan dan toch wel voelen dat ik geen twintig en niet zoveel meer gewend ben.

ruches

Afgelopen week was er niet zo heel veel te vertellen. Door zieke collega's is het druk op het werk en heb ik extra uren gemaakt. Er was een gezellige avond met collega's in een Grieks restaurant en vooraf gingen we met een klein clubje ergens anders iets drinken. En op de naailes na, ben ik verder ook nergens anders meer geweest en door het slechte weer zat ik vooral binnen. Nou ja, kon ik mooi een sweater afmaken.

De sweater heeft ruches schuin over het voorpand.

En het patroon komt uit dit boek:

Het was een leuk model om te maken. De boorden hadden van boordstof gemoeten, maar ik heb daarvoor gewoon dezelfde stof gebruikt als van de sweater. Dat leek me mooier. De stof is een punta jersey, die ik een paar maanden geleden gekocht had.

Normaal werk ik op vrijdag, maar in plaats van vandaag heb ik gisteren gewerkt en daarom is mijn weekend nu al begonnen. Een weekend waar een paar collega's en ik al wekenlang naar uitgekeken hebben, want we gaan morgen naar de Foute Party in Goes. Sinds we de tickets gekocht hebben, hebben we al heel veel voorpret gehad over de outfits die we aan gaan trekken. 

Hierbij wil ik je een fijne vrijdag en alvast een goed weekend wensen!

een hele grote verrassing

Drie jaar geleden werd mijn jongste broer plotsklaps ernstig ziek, hij bleek sepsis oftewel bloedvergiftiging te hebben. Twee maanden lag hij in het academisch ziekenhuis in Brugge en daarna nog een maand in een ziekenhuis iets dichter bij ons in de buurt. Mijn oudste broer, die toen nog volledig werkte ging ieder weekend op bezoek en ik ging iedere dinsdag en donderdag naar hem toe. Daarnaast regelde ik van alles, was ik de contactpersoon en zorgde ik voor boodschappen en de was. 

Toen onze jongste broer gelukkig weer opknapte, beloofde hij dat hij ons zou trakteren op een etentje, alleen kwam dat er tot nu toe niet van. Maar wat in het vat zit verzuurt niet... En nu was het dan toch zover dat hij ons zou trakteren en hij had een verrassing voor ons. We wisten alleen de datum en om hoe laat we door hem opgehaald zouden worden, dat we moesten duimen voor mooi weer en dat we onze camera's moesten meebrengen... verder liet hij niks los. 

Gisteren halverwege de middag haalde hij eerst onze oudste broer op en daarna manlief en mij en vervolgens reden we naar Walcheren toe, want dat het ergens aan de overkant van de Westerschelde was, dat wisten we ondertussen al. En pas vijf minuten voordat we op de plaats van bestemming kwamen, vliegveld Midden-Zeeland, hoorden we dat we een rondvlucht gingen maken en dat er al een vliegtuig voor ons klaarstond. 

De piloot, die bijna bij ons om de hoek bleek te wonen, vroeg wat we allemaal wilden zien en niet veel later zaten we in de lucht. 

Hier waren we net opgestegen en keken we uit over het Veerse Meer en in de verte de Oosterschelde:

Veere:

Omdat mijn oudste broer in Middelburg werkt, vlogen we over deze stad:

Hier zie je Middelburg en aan het water Vlissingen en over het water West Zeeuws-Vlaanderen:

Vlissingen:

De Westerschelde met zandplaat de Hooge Platen, waarheen vanuit Breskens boottochten georganiseerd worden om zeehonden te spotten:

Breskens:

Waterdunen bij Breskens:

Oostburg:

Aardenburg:

Sluis:

De Zwarte Polder bij Nieuwvliet:

En kijk, daar bij die pijl woon ik:

We zaten drie kwartier in de lucht, de piloot vertelde van alles en we hebben vooral heel erg genoten. 

De broer waarvan we dit gekregen hadden, vloog vanwege zijn gezondheid niet mee, maar dat wist hij van tevoren en dat vond hij niet erg. Hij genoot achteraf van onze foto's en verhalen. In het restaurant van het vliegveld bleven we vervolgens nog op zijn kosten eten. 

Toen hij destijds zo ziek was, hebben we echt voor zijn leven gevreesd. De eerste keer dat ik bij hem langsging herkende ik hem niet eens omdat hij er zo slecht uitzag. Hij heeft aan conditie heel veel moeten inleveren en dat zal ook niet meer goedkomen, maar hij is er gelukkig nog.  

We hebben gisteren veel over de periode dat hij ziek was gepraat en natuurlijk ook over andere dingen. We hadden een geweldige middag en avond, waar we nog lang over zullen napraten. 

hoe is het nu met...

Nog één dan:

De bloem van een hortensia, die ik goud gespoten heb. Ik hoop dat hij zo mooi blijft.

🐱 🐱 🐱 🐱 🐱

Ik bedacht me opeens dat het best alweer een tijdje geleden is dat ik een foto van onze Moppie geplaatst heb. Ons kleine poesje is nu de grootste kat in huis.

Ze is nu vijftien maanden en ze doet het goed. Nu het buiten kouder wordt is ze meer binnen en dat is dan ook wel weer gezellig. Een schootzitter is ze niet, maar ze is wel altijd bij me in de buurt. Ook buiten is ze nooit ver weg en veel verder dan onze tuin gaat ze gelukkig niet.