nat

Mijn bericht van vorige week over het Terracottaleger is op de Facebookpagina van het Terracottaleger gedeeld. Dat vind ik toch wel heel erg leuk.

Afgelopen week is er niet zoveel gebeurd, tenminste niet echt dingen waarover ik kon schrijven. Ik heb gewerkt en ik ben bij iemand op ziekenbezoek geweest. Voor de rest heb ik veel geslapen, want wat ben ik moe van mijn medicijnen! Het lijkt wel of ik van jaren slaap in aan het halen ben.

Vandaag gingen manlief en ik wandelen. Gewoon ergens in de polder. Op Buienradar en mijn weerapp stond dat het zou gaan regenen. Volgens de weerapp van manlief zou het droog blijven. We hebben even getwijfeld of we wel zouden gaan, maar we waagden het er uiteindelijk toch maar op.

Toen we aan de wandeling begonnen was het in elk geval lekker zonnig.

Manlief had een route uitgestippeld die grotendeels over onverharde wegen liep.

Die behoorlijk kapotgereden waren, vol plassen stonden en modderig bleken te zijn.

Het was soms goed opletten waar we onze voeten moesten zetten. 

Grote bergen met suikerbieten lagen te wachten om opgehaald en naar de suikerfabriek vervoerd te worden:

En toen we nog een kilometer of twee te gaan hadden, kwam er toch wel een erg donkere lucht aanzetten:

En niet veel later kregen we die bui over ons heen! We zijn helemaal uitgeregend! Ik was nat tot op mijn vel en alleen mijn onderbroek was nog droog. Mijn jas houdt uitstekend de wind tegen, maar is niet waterdicht. Terug thuis trokken we droge kleren aan en dronken we lekkere warme koffie. Zoonlief, die thuis was, had de was binnen gehaald zodra het begon te regenen, dus dat was braaf. 

Tijdens het wandelen moest ik aan mijn kinderen denken die vroeger ook vaak uitregenden als ze op de fiets naar school waren. Ze hadden wel een regenpak maar trokken die nooit aan, want dat deed niemand. Thuis gingen de jassen en tassen in de droger en het was altijd een sport om hun natte schoenen weer op tijd droog te krijgen voor de volgende dag. Als het heel erg slecht weer was brachten we ze altijd naar school, hoor. Fiets op de fietsendrager zodat ze terug konden fietsen of ik haalde ze 's middags gewoon weer met de auto op. 

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Ziezo, de nieuwe week is weer begonnen en hierbij wil ik je een fijne week wensen.

kerstversieringen

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

 Een kerstboom zetten we niet meer sinds Jus overleden is. Er zullen mensen zijn die dat begrijpen en er zullen ook mensen zijn die vinden dat we ons moeten herpakken. Wij doen gewoon wat voor ons goed voelt en dat is een kerst zonder kerstboom. Helemaal zonder kerstversiering zitten we trouwens niet, want voor de ramen hangt kerstverlichting en er staan in huis ook een paar kerstfrutsels. Het is niet zo dat we totaal niets aan kerst doen.

Gisteren heb ik kerstkaarten geschreven en die kunnen op de post of rondgebracht worden. Vorig jaar had ik kerstkaarten laten drukken met onze namen erop, maar nu heb ik gewoon kerstkaarten in de winkel gekocht en ze weer zelf geschreven.

Samen met een collega ben ik een kerststuk wezen maken:

Ik ben benieuwd hoe het eruit zal zien als de amaryllissen bloeien. 

Het stuk van mijn collega had witte bloemen.

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

Met mijn vader ging ik naar het ziekenhuis want de batterij van zijn pacemaker moest gecontroleerd worden. Als je afhankelijk bent van een taxi duurt alles soms erg lang, maar het is fijn dat er taxi's bestaan, want zonder waren we nergens geraakt. Mijn vader kan niet meer lopen en hij kan niet meer in mijn eigen auto. Met de pacemaker was gelukkig alles nog goed en ik hoop dat mijn vader tot het einde van zijn leven met deze kan blijven doen. Dat zou wel fijn zijn.

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

Ik wil je een fijne dag wensen!

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

het leger van de keizer

Keizer Qin Shi Huangdi was de eerste keizer van China en hij leefde van 259 v.C. tot 210 v.C. Hij was een wreed heerser en hij regeerde slechts veertien jaar, waarna hij waarschijnlijk stierf aan een kwikvergiftiging.

 Zodra Qin aan de macht kwam begon hij aan de bouw van zijn laatste rustplaats, een groot mausoleum. In 1974 werd op twee kilometer van het mausoleum per toeval een terracotta beeld gevonden door boeren die een put groeven. Het beeld bleek toe te horen aan een groot leger van terracotta beelden.

 Door plunderingen, vernielingen en brandstichting een paar jaar na het overlijden van Qin, waren veel beelden in stukken gebroken.

De beelden werden gereconstrueerd en in totaal zijn tot nu toe 8000 beelden gevonden van krijgers, paarden en wagens.

Qin was geobsedeerd door het eeuwige leven en het terracotta leger was waarschijnlijk bedoeld om hem te vergezellen in zijn onsterfelijkheid. Ze stonden in rijen opgesteld alsof ze klaar waren voor een veldslag. 

Geen één beeld is hetzelfde en waarschijnlijk zijn ze nagemaakt van echte mensen. In hoogte variëren ze tussen 0,70 m (hurkende personen) en 1,80 m hoog.

De beelden waren geverfd in heldere kleuren, maar zodra ze bij de opgravingen in contact met zuurstof kwamen, verdwenen de kleuren.

In China zijn op dezelfde manier als vroeger beelden nagemaakt en een aantal hiervan kun je bezichtigen in Rotterdam in een klein pop-up museum: klik!

Naast de beelden zijn er ook nog gebruiksvoorwerpen uit China te zien:

Wij gingen na ons bezoek aan Delft naar deze tentoonstelling toe en we vonden het best wel bijzonder allemaal. En het maakte voor ons niet uit dat de beelden reproducties waren, want de kans dat we naar China gaan om de echte beelden te zien, is namelijk niet zo heel erg groot. 

 De tentoonstelling van het Terracottaleger bestaat uit tachtig figuren (krijgers, paarden, wagens) en is nog tot april 2020 in Rotterdam te zien.

We hebben afgelopen weekend veel gedaan: gewandeld op Goeree-Overflakkee, Delft verkend en we bezochten deze tentoonstelling in Rotterdam. We logeerden in een mooi hotel en hebben lekker gegeten. Als het aan mij ligt, kunnen we zoiets best wel vaker doen.

op stap

Zaterdag waren wij op Goeree-Overflakkee en na de wandeling en de lunch stapten we in de auto en in plaats van naar het zuiden (huis) te rijden, reden we naar het noorden toe. We gingen naar de stad waar dit bekende aardewerk vandaan komt:

Delft!

We bezochten daar de Oude Kerk, de Nieuwe Kerk en de Maria van Jesse Kerk.

De Nieuwe Kerk is bekend van de begrafenissen van leden van het Koninklijk Huis. Het praalgraf van Willem van Oranje is ook in deze kerk:

Dit is de toren van de Oude Kerk:

 Ook wel Scheve Jan genoemd, omdat hij behoorlijk uit het lood staat.

Dit is het Stadhuis:

De middag liep ten einde en we bewonderden de met lampjes versierde stad.

We brachten de nacht in een hotel buiten Delft door. Na een nacht goed slapen en het nuttigen van een stevig ontbijt, liepen we de volgende morgen naar het centrum van Delft toe. Het had de hele ochtend geregend, maar zodra we in de stad kwamen scheen de zon.

We maakten een wandeling door de stad en hebben veel mooie gebouwen, smalle straatjes en bruggen gezien.

We vonden Delft erg mooi. De zaterdag was het er best wel druk geweest, maar op zondag was het een stuk rustiger en konden we alles goed bekijken. Op zondag zijn er in de kerken diensten en kun je daar niet zomaar binnenwandelen, vandaar dat we die op zaterdag bezocht hebben. En een hotelovernachting was best wel een slimme zet, zodat we voldoende tijd hadden om van alles te doen. Na Delft gingen we nog naar een andere stad, maar daarover de volgende keer meer.

Fijne maandag!

bunkers

Bij Social Deal had ik twee vouchers voor een wandelarrangement met lunch gekocht:

Dat leek ons nou zomaar leuk om eens te doen! Manlief is voor zijn werk soms op Goeree-Overflakkee, maar ik kende het er helemaal niet. En trouwens, ergens voor werk komen of er gaan wandelen zijn natuurlijk ook twee totaal verschillende dingen, voor manlief die in de ICT werkt tenminste wel. We hadden een tijdje geleden de datum al vastgelegd en vol goede moed reden we gisteren naar het strandpaviljoen toe, waarbij we de deal gesloten hadden.

We werden hartelijk verwelkomd en hadden de keuze uit koffie of thee en appeltaart of cheesecake, wat ook onderdeel van de deal was. Daarna kregen we drie wandelroutes mee en het was aan ons om te beslissen welke we gingen lopen. Wij kozen voor de bunkerroute.

In de duinen ligt een bunkercomplex uit de Tweede Wereldoorlog, aangelegd door de Duitsers en bedoeld om Goeree-Overflakkee te verdedigen tegen aanvallen van overzee.

Bordjes wijzen je de weg langs en door de bunkers.

Het was interessant en we zijn best wel een tijdje zoet geweest met het lezen van de informatie, die op informatiepanelen bij iedere bunker stond.

We wandelden door het duingebied en het was wat kilometers betreft geen lange wandeling, maar door alle informatie onderweg zijn we toch best wel een tijdje onderweg geweest. 

Terug op het strandpaviljoen konden we van de kaart onze lunch kiezen. Manlief koos voor een uitsmijter en ik voor twee kroketten met brood. 

We hadden het goed daar op Goeree-Overflakkee en zo'n wandelarrangement is zeker voor herhaling vatbaar. 

Ik wil je een fijne zondag wensen!

deze week

Maandag had ik een gesprek met iemand van de GGZ. Ik kreeg een paar tips en opdrachten mee, waar ik mee aan de slag kan. Van de antidepressiva word ik moe en ik krijg er dorst van, maar dat is niet erg. Ik slaap momenteel goed en dat is ook wel eens fijn. De eerste dagen was ik ook wat misselijk, maar dat is inmiddels over.

Ik had een gesprek met mijn ouders en de notaris, omdat ik (in overleg met hun) een volmacht wil. Sinds maart dit jaar doe ik de administratie en de geldzaken voor mijn ouders, maar omdat ik geen wettelijke vertegenwoordiger ben loop ik zo nu en dan tegen wat obstakels aan. Als het goed is zal het makkelijker gaan als ik gemachtigd ben. Ook mijn zus krijgt een volmacht zodat ik niet alles alleen hoef te regelen, want met deze volmacht kunnen we ook medische beslissingen nemen.

 Aan Sinterklaas doen wij niet meer, maar ik luister naar de verhalen van anderen die over surprises en gedichten vertellen. En we praten op het werk over het kerstpakket dat dit jaar een verrassing zal zijn. De meningen zijn hierover verdeeld: voorgaande jaren mochten we zelf een geschenk uitzoeken en er zijn mensen die dat liever hebben dan een traditioneel kerstpakket. Ik hou wel van verrassingen, dus ik zit dit jaar goed.

En voor de rest is het hier best wel rustig.
Ook wel eens lekker.

etentje

Wat ik niet liet zien in november:

⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦⬦

Mijn vader wilde graag nog eens met de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen uit eten en ik zou dat wel organiseren. Omdat mijn ouders rolstoelafhankelijk zijn en ze daardoor niet meer in mijn auto kunnen, moest ik eerst wachten totdat hun opnieuw aangevraagde taxipassen binnen waren, iets wat nogal erg lang geduurd heeft.We zouden dan wel uit eten gaan in de stad waar ze nu wonen, maar als het zou regenen moesten ze toch met een taxi mee kunnen.

Zodra de taxipassen er waren kon ik alles verder regelen en ik geloof niet dat ik ooit zo snel iedereen bij elkaar heb weten te krijgen als deze keer. Soms kost het moeite om met een handjevol mensen iets af te spreken, maar nu stond binnen een dag alles vast. En ik praat dan wel over zeventien mensen hè.

Uiteindelijk konden we te voet met mijn ouders naar het restaurant toe, want het was droog. Ik nam mutsen, sjaals en handschoenen voor ze mee en plaids om over hun benen te leggen. Gelukkig viel het wel mee met de kou doordat we bijna de hele weg uit de wind konden lopen. Mijn jongste broer wandelde met ons mee en de rest zagen we in het restaurant.

Het was een gezellige middag en het eten was goed. Mijn ouders genoten zichtbaar. Ze hadden ertegenop gezien, mijn vader had mij zelfs nog gebeld om de boel toch maar te cancelen, maar dat wilde ik niet. En natuurlijk begreep ik ze, het is ook een hele hoop gedoe als je 92 en 85 jaar bent en zelf bijna niks meer kan. Maar ik verzekerde hem dat het allemaal goed ging komen en dat kwam het (natuurlijk) ook. 

We zaten bijna vier uur aan tafel en daarna brachten we mijn ouders weer terug naar het verpleeghuis. Ze babbelden honderduit over wat ze gegeten hadden en dat ze zo blij waren dat iedereen erbij kon zijn. In het verpleeghuis deden we hun jassen uit en zetten we mijn moeder in haar zetel. Daarna namen we afscheid van elkaar.

Die twee zullen vannacht vast als roosjes slapen.