botjes

De uitslag van de scan die ik vorige week heb laten maken was binnen. Bij deze scan werd de botdichtheid gemeten en hier kwam uit dat ik osteoporose heb. Bij osteoporose wordt de botmassa minder en verandert ook de structuur van het bot. Het is een chronische ziekte en dus blijf ik er de rest van mijn leven last van hebben, maar het kan wel geremd worden door een gezonde leefwijze en medicatie. De komende vijf jaar ga ik iedere week een pilletje moeten innemen en moet ik blijven bewegen en moet ik ervoor zorgen dat ik voldoende kalk binnen krijg. Nou ja, dat zal allemaal wel lukken want op dat pilletje na deed ik dat allemaal al.

Doordat ik begin juli mijn rib zwaar gekneusd heb, kwam dit toevallig aan het licht. Het is dus een geluk bij een ongeluk dat het op tijd ontdekt is. Bij mij kan de osteoporose komen door mijn leeftijd, de Ziekte van Crohn en het is waarschijnlijk ook erfelijk bepaald. In het verleden heb ik dan ook nog eens negen maanden lang prednison moeten gebruiken en ook dat is slecht voor de botten. Maar goed, het maakt verder allemaal niet zoveel uit, belangrijker is dat het nu geremd gaat worden. 

En als iemand me vraagt of ik mee ga bungeejumpen of klifduiken, dan kom ik daar nu mooi onderuit. Stel je voor dat ik wat breek!

Normaal zou ik zeggen dat is zoiets niet durf, maar dit kinkt veel stoerder 😉

grote porties

Tijdens een rondje door onze eigen tuin, kwam ik deze paddenstoelen tegen:

We hebben wel meer paddenstoelen, maar deze waren me nog niet eerder opgevallen. 

Gistermiddag was het droog en warm en zijn we wezen wandelen. Gewoon hier ergens in de buurt. Vooraf gingen we lunchen op een strandpaviljoen, waar ik een BROODje gezond at. Het was zoveel dat ik het niet op kon. Daarna moest ik nog gaan wandelen en met zo'n volle buik vind ik het niet prettig lopen. 

Eigenlijk staat dat vele eten me altijd een beetje tegen, ik ben dan ook helemaal geen grote eter. En ik dacht ooit slim te zijn om dan maar een pannenkoek te bestellen in plaats van een broodje als lunch en toen kreeg ik twee pannenkoeken! Dat schoot dus ook niet op.

In augustus waren wij een paar dagen op vakantie en op een avond gingen we naar een Turks restaurant toe. Van sommige gerechten kon je een kleine of een grote portie bestellen. Ik bestelde een kleine kapsalon en eerlijk gezegd wil ik niet eens weten hoe groot een grote portie geweest moet zijn, want ik kon mijn kleine portie maar voor de helft op. Het was nog heel erg veel!

Maar het was wel lekker!

Gelukkig zijn er steeds meer restaurants die kleine porties serveren. Er is ook een website waarop je deze restaurants kan vinden: https://www.kleineporties.nl/

Vanmiddag was ik naar een vriendin toe en zij kookt graag. Voor de lunch had ze pompoensoep gekookt en een tonijnsalade gemaakt en met een meergranen broodje erbij smaakte het uitstekend. Ik had walnoten voor haar meegenomen, die ik bij een buurman gekocht had. Ze lust die graag.

Toen ik weer naar huis ging, maakte ik een tussenstop in een dorp, want ik moest nog iets kopen bij de drogisterij. Toen ik daar vandaan kwam vond ik een portemonnee bij de boekenwinkel voor de deur op straat. Samen met de verkoopster van de boekenwinkel keek ik erin en op het identiteitsbewijs stond een jongen die ik daarvoor bij de drogisterij gezien had. Ik besloot om gewoon maar buiten te gaan wachten en niet veel later zag ik hem lopen en kon ik hem de portemonnee teruggeven. Ik ben blij dat het snel opgelost was. 

plannen maken

Momenteel ben ik druk met het regelen van een familievakantie in april van volgend jaar. Met dertien of vijftien personen op reis gaan is namelijk niet zomaar even snel geregeld. Je moet het wel eens worden over een bestemming en over een accommodatie, want zoveel mensen zoveel wensen. En we willen niet in één huis, maar wel in appartementen of huisjes bij elkaar in de buurt en dat is ook niet zo makkelijk om te vinden. Naar een hotel willen we niet.

Het leukste van al vind ik het als we ergens heengaan waar nog nooit iemand van ons geweest is. Ik ben op zoek geweest naar vliegreizen en appartementen in Spanje, Italië, Hongarije, Kroatië, Malta, Roemenië en Servië... om het maar even extra lastig te maken. We hadden namelijk allemaal geen idee waar we nou eigenlijk heen wilden. De één riep dit, de ander riep dat. Tijdens mijn eerste zoektocht kwam ik in Boedapest uit, want dat lijkt me nou eenmaal een mooie stad. Ik vond al wat appartementen en de eerste reactie van een schoonzus was dat ze daar ook wel graag heen zou gaan. Maar toen kwam een andere schoonzus met appartementen op Sicilië en in Madrid en andere bestemmingen, waardoor ik zelf ook verder ging kijken naar andere landen. Ik werd er op den duur een klein beetje tureluurs van en uiteindelijk keerde ik terug naar Boedapest, waar ik hele mooie appartementen vond. En omdat de anderen hier ook enthousiast over waren, heb ik de knoop doorgehakt en wordt het Boedapest. Volgend jaar gaan we het anders aanpakken, dat weet ik wel. Dan bepalen we eerst een bestemming en pas daarna ga ik zoeken.

 Maar... er kan nog een kleine kink in de kabel komen. Er zijn een paar neefjes met aanhang, die nog niet zeker weten of ze in april vrij kunnen krijgen, dus ik moet nog heel even wachten met boeken totdat ik daar antwoord van heb. Ik hoop dat ze een beetje opschieten,. Het is al eerder gebeurd dat we door hun vrij laat konden boeken, waardoor eerder uitgezochte bestemmingen afvielen omdat de prijzen van de vliegreis omhoog gegaan waren of er helemaal geen plaats meer voor ons allen in het vliegtuig was. Dus mocht het erg lang duren, dan heb je toch nog kans dat Boedapest afvalt... en dan kan ik weer helemaal opnieuw beginnen met zoeken...

Vakanties en uitstapjes regelen doe ik graag. Tenminste zolang het in het Nederlands kan, want zodra ik in contact kom met een host of een maatschappij waarbij de communicatie in het Engels verloopt, mag manlief me helpen. Ik heb geen talenknobbel, wat niet wil zeggen dat ik me niet weet te redden in het buitenland, maar daar komt dan wel een heleboel handen- en voetenwerk bij kijken. Als het contact via een website of email gaat, wordt het allemaal wat lastiger voor me.

Door mijn zoektocht voor die familievakantie raakte ik gelijk ook geïnspireerd om alvast eens naar onze eigen zomervakantie te kijken. Ik ben namelijk best wel mooie bestemmingen tegen gekomen, waar we niet met de familie heen zullen gaan, maar die ons wel mooi lijken.

Enfin, word vervolgd...

De komende maanden vermaken we ons wel hier in Nederland en België.

Fijne zondag!

van de hak op de tak

Bijna een jaar geleden ging ik in mijn huidige team aan het werk, na maandenlang in een lichte depressie gezeten te hebben en na drie maanden thuis zitten met een burn-out. Het heeft daarna nog een hele tijd geduurd voordat ik me weer een beetje goed voelde, maar ik weet zeker dat de goede band met mijn collega's me er voor een groot deel doorheen gesleept heeft. We hebben allemaal al het nodige meegemaakt in ons leven en er is begrip voor elkaars situatie. Toen ik vorige week vakantie had, ben ik best wel moe geweest en ik was blij dat ik even tot rust kon komen, waardoor ik maandag weer met een volgeladen batterij aan het werk ging. Op het werk is het druk en soms breekt dat op, maar teruggaan naar die lieve collega's is dan ook weer fijn.

Dat depressieve gevoel blijft op de loer liggen. Soms voel ik het dagen- of wekenlang en soms is het weer even weg. Ik heb dat vroeger nooit gehad, maar nu is het iets wat helaas bij me hoort. Er is teveel gebeurd, waardoor er bij mij niet veel rek meer in zit en mijn emmertje sneller overloopt dan voorheen. 

Vandaag moest ik de botdichtheid van mijn heup en rug laten opmeten. Mijn heupen en rugwervels werden gescand en volgende week(ik kan zelf niet eerder) ga ik naar de huisarts om de uitslag. Toevallig brak een oud-klasgenoot van me haar arm afgelopen weekend. Misschien heeft ze ook wel botontkalking. Zou kunnen. We zijn van dezelfde leeftijd.

Toen ik vanmorgen om half acht naar het ziekenhuis reed was het druk op de weg. Anderen waren op pad naar hun werk en ik reed lekker met de stroom mee. Ik hou wel van een beetje tempo. Na het ziekenhuis ben ik boodschappen wezen doen en in de supermarkt was het juist heerlijk rustig. Het was nog vroeg en het was slecht weer en dat zal wel in mijn voordeel gewerkt hebben.

Een paar weken geleden zei ik tegen zoonlief, die de vloerbedekking op zijn slaapkamer beu was, dat hij dan maar laminaat moest leggen. Hij ging om laminaat en samen met manlief ging hij daar mee aan de slag. Inmiddels hebben de mannen ook de vloerbedekking in onze slaapkamer en op de overloop vervangen voor laminaat. Het is er mee opgeknapt. Alleen op de slaapkamer van Jus zal de vloerbedekking voor altijd blijven liggen, tenminste zolang wij hier wonen. Er wordt ons weleens gevraagd wat we met zijn spullen gedaan hebben na zijn overlijden en we hebben gewoon al zijn spullen en kleren nog. Alles ligt nog op zijn slaapkamer of staat in de schuur en we blijven daar van af. Het staat niet in de weg en daarnaast kunnen we het niet over ons hart verkrijgen om iets van hem weg te doen.

De afgelopen dagen ben ik ook nog met wat naaiwerk bezig geweest. Ik heb een saaie grijze trui genaaid, niets bijzonders eigenlijk en ook niet bijzonder genoeg om hier te laten zien.

Door mijn naaiwerk heb ik altijd veel restjes stof over. De effen stukjes bewaar ik, want die kan ik nog voor het afwerken van een hals of zak gebruiken. De stukjes stof met print gaan altijd naar een vriendin toe. Zij zoekt stukjes stof die met elkaar matchen bij elkaar en daar maakt ze vervolgens weer shirts van. Een soort mozaïekshirts zijn dat en ik vind het altijd erg leuk om haar een shirt te zien dragen van allemaal herkenbare lapjes stof.

Mijn patroonbladen doe ik niet zo snel weg. Ik heb nog bladen uit 2004 waar ik ook nog regelmatig iets uit maak. Hieronder staat een heel klein deel van mijn patroonbladen:

Dit bericht was misschien een beetje van de hak op de tak. Soms wil ik best wel van alles vertellen, maar dan is dat te weinig om een heel bericht mee te vullen en daarom spaar ik dat op zodat ik er één bericht mee kan maken. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen.

film

De film Tonio was (weer) op de televisie en ik besloot dat ik er nu wel aan toe was om hem te zien. Het is de verfilming van het boek Tonio van A.F.Th. van der Heijden, waarin hij vertelt over het overlijden van zijn zoon. De film was gisterenavond laat te zien, maar ik bekeek hem vanmorgen pas, want ik moet niet op de late avond naar zoiets kijken. De kans dat ik daardoor niet slaap is namelijk behoorlijk groot. Ik was onder de indruk van de film, ook al maakte het zien ervan me behoorlijk verdrietig en kostte het me heel veel energie. Ik ben wel blij dat ik hem gezien heb.

Het verhaal gaat over de laatste momenten dat het gezin nog compleet was, over het moment dat de politie voor de deur stond, het moment van overlijden van hun zoon en hoe het echtpaar in de maanden daarna omgaat met dit grote verlies. 

Voor mij was het verhaal vooral herkenbaar. En de dingen die ik niet herkende kon ik wel begrijpen, zoals de vlucht in de drank.

Wat ik ook enorm herkenbaar vond in deze film, is dat anderen je willen sparen. Zo werd bijvoorbeeld verzwegen dat de schoonvader van de schrijver geopereerd moest worden. Anderen vinden dat je al genoeg aan je hoofd hebt en willen je niet met nog meer dingen belasten. Er worden dingen verzwegen of je wordt opeens ergens niet meer voor gevraagd. Anderen gaan voor jou nadenken en nemen beslissingen voor je. Ikzelf heb dat als heel erg moeilijk ervaren, hoe goed bedoeld het ook was. Anderen hebben echt het beste met je voor en toch wil je, hoe moeilijk je het ook hebt, de regie in eigen handen houden en zelf beslissingen kunnen nemen.

In de film gaan de ouders op zoek naar waar hun zoon voor zijn overlijden geweest was en met wie hij omging. Ze wilden antwoorden op vragen.

Het reconstrueren van de laatste dag dat onze zoon leefde, speelde bij ons ook een grote rol. Onze zoon woonde natuurlijk nog thuis, maar we weten wel hoe zijn laatste (school)dag ongeveer verlopen is, door de verhalen van zijn vrienden en zijn mentor, wat voor ons enorm belangrijk was.

De komende dagen zullen de film en mijn eigen belevingen nog wel even door mijn hoofd spoken. Ik moet dit weer even laten zakken. En het maakt niet uit of ik die film nu gezien heb of pas over tien jaar zou zien, zoiets zal altijd moeilijk blijven.

op bezoek bij de Meijer

Een droge dag in het weekend. En wat zullen wij dan gedaan hebben? Juist ja, wandelen! Wij zijn zo ondertussen wel redelijk voorspelbaar, denk ik. Mocht ik je vervelen met mijn wandelingen en wéér foto's van paddenstoelen en koeien, dan spijt me dat. Maar wij waren er toch weer zó braaf mee vandaag. 

We gingen weer in onze eigen streek wandelen en deze keer naar het Eiland van de Meijer:

We hadden hier nog nooit van gehoord en het bleek een nog jong natuur- en wandelgebied vlakbij Terneuzen te zijn.

Het gebied is 68 hectare groot en is van Staatsbosbeheer. Het bestaat uit nog jonge bomen en struiken en grasland waar koeien grazen.

We betraden het gebied over een kleine brug over de Bronkreek.

Ik zei nog zo niet wegvliegen!

Eigenlijk had ik met mijn camera mee moeten bewegen met de vlucht van de reiger, maar daar dacht ik op dat moment niet aan en daarom staat het dier niet scherp op de foto.

Het mooie van deze tijd van het jaar zijn natuurlijk de herfstkleuren:

Na alle regen van de afgelopen dagen en met name van gisteren toen het werkelijk de hele dag geregend heeft, was het een erg natte boel. Ik liep op mijn zomerwandelschoenen en die zijn niet waterdicht, met natte sokken en voeten tot gevolg. Als we weer in een dergelijk gebied gaan wandelen zal ik mijn winterschoenen aan moeten doen want die zijn waterdicht. 

En dat hekje hieronder kan maar één ding betekenen en dat is er dat er vee graast (daarachter zie je een brug over het Gat van Pinte).

Als je goed kijkt dan zie je deze koe achter een draad staan, maar wij moesten even later toch door de wei van deze koe en haar vriendinnen lopen. Gelukkig waren ze ver weg. 

Of deze blauwe bessen eetbaar waren, weten wij niet.

Voor onderweg hadden we broodjes en een appel meegenomen.

We maakten een echte herfstwandeling en toen we op een brug over een kreek uitkeken, liepen er twee mannen langs en één daarvan zei: "mooi hè?" tegen ons. 

En ja, mooi was het zeker op het Eiland van de Meijer!

zo waren mijn vrije dagen

Gewoon zomaar door de week vijf dagen vrij. Dat was fijn.

Samen met twee vriendinnen ging ik deze week ergens lunchen. Tot dit voorjaar deden we dat regelmatig, maar doordat ik het toen druk kreeg met mijn zieke vader en daarna de verhuizing van mijn ouders en het leegruimen van hun appartement en daarna onze vakanties, was het er maandenlang niet meer van gekomen. Maar we hebben nu de draad weer opgepakt.

Van een couponnetje stof maakte ik een dikke wintersjaal:

Van een ander couponnetje maakte ik een broek. Zo'n lekkere zachte warme broek waarin ik 's avonds lekker kan bankhangen.
Ik maakte de jurk af, waar ik al eerder aan begonnen was en ik maakte ook nog een simpel rokje.

Ik trok patronen over en heb allemaal nieuwe plannen om tot uitvoer te brengen.

Nog een rokje, een vest en twee truien gaan er de komende weken/maanden gemaakt worden.

In mijn kledingkast heb ik mijn zomerkleding en winterkleding omgewisseld. Alle hemdjes en korte broeken hebben plaats gemaakt voor dikke vesten en truien. Ik vind het wel fijn dat mijn kast er nu weer mooi strak uitziet, maar ik zal nooit een fan van winterkleding worden.

Voor mijn ma, die na de verhuizing van alles kwijt geraakt was, ging ik shoppen. Ik ging naar de Action, Bruna, en Jysk toe en voor mezelf sprong ik nog bij Zeeman binnen om een lekkere warme pyjama te kopen. Nog even en de elektrische deken kan weer op bed. Het is toch wat als je zo'n erge koukleum bent...

En natuurlijk ging ik ook deze week naar mijn ouders en naar naailes toe en ben ik wezen wandelen. Van tevoren had ik allemaal grote plannen: ik ging tuinieren, keukenkastjes schoonmaken, verven, ramen zemen en nog meer dingen. Maar ik heb meer achter de naaimachine gezeten dan dat ik met het huishouden en de tuin bezig geweest ben. Maar ach, ik had vakantie hè, en is een vakantie er eigenlijk niet voor bedoeld om leuke dingen te doen? Ik vind van wel hoor 😉
En verder heb ik lekker uitgerust.

Ik was deze week trouwens niet helemaal alleen, want zoonlief is een paar dagen ziek thuis geweest. Natuurlijk was het zielig voor hem dat hij ziek was, maar ik vond het ook wel gezellig dat hij er was.

Nu ga ik nog twee dagen weekend houden en ik wil jou gelijk een fijn weekend wensen.