verjaardag

Bedankt voor jullie verjaardagwensen 😘

Deze bos bloemen kreeg ik vanmorgen van manlief:

Van zoonlief kreeg ik later op de dag ook nog een bos bloemen:

Ik hou erg van roze, paarse en witte bloemen en ik denk dat man en zoon dat wel weten...

We zijn nog naar mijn ouders geweest, zoals we van plan waren en we zijn ook nog wezen wandelen, maar daarover vertel ik de volgende keer wel.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

En nu iets heel anders:

Onze Jus heeft een paar jaar een zwart met blauwe softshell jas gehad. Het was echt zijn favoriete jas en ook op het moment dat hij stierf droeg hij die jas. Hij werd uren later na zijn dood meegenomen naar het mortuarium en de kleren die hij droeg hebben we nooit meer terug gezien. Tijdens zijn leven en daarna hebben we nooit iemand in dezelfde jas gezien, tot vanmorgen toen hier een vriend van onze oudste voor de deur stond: die jongen droeg precies zo'n jas als Jus had. Dat was best wel schrikken! Ik heb er echt de hele dag aan moeten denken. Je weet best wel dat zoiets kan gebeuren, maar het overviel manlief en mij best wel.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Hierbij wil ik je een fijne avond en een fijne zondag wensen.

winterbloeiers

Ik liep een rondje door de tuin en maakte foto's van de planten en struiken die nu bloeien:

De blauwe druifjes, de schoenlappersplant, de helleborus, de hebe en de cornus (sorry voor de bewogen foto maar het waaide best wel hard) laten allemaal hun bloemetjes zien. 

Eigenlijk is de winter helemaal niet saai...

Ik was deze week wel een beetje saai, wat bloggen betreft dan. Ik had dan ook helemaal niets te vertellen. Het was gewoon een lekkere rustige week.

Morgen ben ik jarig en word ik vierenvijftig. Ik vier het niet. 

Toevallig moet ik morgen naar mijn ouders toe om een formulier op te halen en dan neem ik wel gelijk gebakjes voor ze mee.

 Verder zal mijn oudste broer me over een maand meenemen naar een theatervoorstelling. Dat is zijn cadeau voor mij. 

En later zullen mijn schoonmoeder en schoonzussen me een dagje mee op stap nemen. Ze willen toch iets voor mijn verjaardag doen, ook al doe ik er zelf verder niks aan. 

Maar morgen wil ik geen visite en geen feest. Het liefst van al sla ik mijn verjaardag gewoon over, want sinds Jus niet meer leeft is het niet meer zoals het was. 

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen. 

wandelen

Omdat hier twee weken geleden het plastic afval niet opgehaald was (normaal eens in de vier weken), gingen we het zelf maar wegbrengen, want na ruim vijf weken afval bewaren begon het zo ondertussen toch een beetje in de weg te staan. Gelijk gingen we om voer voor de honden en de poezen. Daarna reden we door naar België, naar het dorpje Moerkerke.

Bron: Google Maps.

Het is voor ons niet echt ver rijden, maar we waren nog nooit in Moerkerke geweest en er zelfs nog nooit doorgereden. 

In de Middeleeuwen was dit een levendig handelaarsdorp, maar na de verzanding van zeearm Het Zwin veranderde dit. Van het oude Moerkerke is niet veel meer over en het dorp heeft erg te lijden gehad tijdens de Eerste- en vooral de Tweede Wereldoorlog. 

Wij parkeerden onze auto midden in het dorp, vlakbij de Sint-Dionysiuskerk.

Deze kerk werd in 1870 gebouwd. In 1944 werd de toren eraf geschoten en na de oorlog werd deze heropgebouwd. 

We verlieten te voet het dorp en liepen een stukje door de polder.

Al snel kwamen we een kleine kapel (uit circa 1884) tegen:

En ook in een klein en stil dorp vindt vandalisme plaats:

Tijdens de afgelopen jaarwisseling hadden hier vernielingen plaatsgevonden en was er brand gesticht.

Later liepen we nog langs een andere kapel:

Waarschijnlijk zijn er in Vlaanderen iets van 15.000 grote en kleine Mariakapellen.

Op internet vond ik hierover de volgende spreuk:

Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt u Maria tegen.

Wij zijn er tijdens onze wandelingen in Vlaanderen de afgelopen jaren ook al heel wat tegengekomen.

We wandelden langs het Schipdonkkanaal.

En net toen we ons voorstelden hoe fijn het hier in het voorjaar en de zomer zou zijn om te wandelen, kwamen we dit waarschuwingsbord voor een agressieve buizerd (tijdens het broedseizoen) tegen:

Nou ja, laat dan ook maar... 

We gaan dan wel ergens anders wandelen 😉

We liepen langs mooie huizen

en langs vervallen huizen.

Aan het eind van de wandeling kwamen we langs Het Kasteel van Moerkerke: 

Op deze plaats stond al in de veertiende eeuw een kasteel. Het kasteel werd in de loop der eeuwen geplunderd, er werd een aanslag op gepleegd, het werd verbouwd, het raakte in verval, het veranderde van stijl, werd gerestaureerd en er werden zijvleugels aangebouwd. 

Tegenwoordig is het kasteel in gebruik als feestlocatie. 

We waren pas halverwege de middag aan onze wandeling begonnen en het begon al donker te worden toen we naar huis terugreden. 

Natuurlijk gaan we in dit nieuwe jaar gewoon door met onze uitstapjes. Wij vinden het leuk om al wandelend samen nieuwe wegen te ontdekken en ook om iets van de geschiedenis over een bepaald gebied te leren. De ene keer bedenkt manlief waar we heengaan en de andere keer bedenk ik dat. Als we rond lunchtijd aan het wandelen zijn hebben we meestal broodjes mee die we onderweg opeten en soms gaan we ergens lunchen. Ik was altijd degene die foto's nam, maar sinds een halfjaar heeft manlief ook een camera waar hij fanatiek mee aan de slag is. De foto's op mijn weblog zijn trouwens alleen door mij gemaakt. Het wandelen is voor ons beiden goed en het is fijn om samen op stap te zijn. 

Hierbij wil ik je een fijne zondag wensen. 

museumkaart

Vorig jaar ontving ik van manlief voor mijn verjaardag de Museumkaart en daarmee bezocht ik het afgelopen jaar tien musea:

Het museum in Vlissingen moet je niet meerekenen, want daar kocht manlief de Museumkaart en daar ben ik vorig jaar niet geweest. Wij waren daar trouwens wel eerder: klik!

Gisteren stond er in de krant dat in 2019 door 1,4 miljoen Museumkaarthouders, 9,3 miljoen keer een museum bezocht was. Gemiddeld werd er per kaarthouder zes keer naar een museum gegaan.

Mijn streven was eigenlijk om iedere maand met mijn kaart een museum te bezoeken en dat is niet gelukt, maar met die tien keer kom ik toch aardig in de buurt. Ik bezocht trouwens ook nog twee tentoonstellingen waar de Museumkaart niet geldig was, dus die twaalf keer heb ik met of zonder kaart toch wel gehaald.

In december viel er een brief in de brievenbus met de vraag of ik mijn Museumkaart wilde verlengen. Ik gaf deze door aan manlief met de mededeling dat hij me deze weer wel voor mijn verjaardag cadeau mocht doen. Er zijn nog meer musea waar ik heen wil, zoals bijvoorbeeld die in onze eigen streek, want daar ben ik vorig jaar geeneens aan toegekomen. 

Volgens de app van Post.nl zal mijn nieuwe kaart vandaag bezorgd worden en kan ik tot eind januari 2021 bedenken wat ik allemaal wil gaan bekijken.

een ramp en bijpraten

Al enige tijd woeden in Australië enorme bosbranden. Dagelijks komen er beelden over slachtoffers, verbrandde dieren en getroffen gebieden, dorpen en steden langs op de nieuwssites. Het is een verschrikkelijke ramp en de beelden zijn aangrijpend. 

Ik heb familie in Australië wonen: een oom en tante in de buurt van Sydney en een nicht woont met haar man in een voorstad van hoofdstad Canberra. Gelukkig hebben ze (nog) geen last van het vuur, maar wel van de rook. Buiten moeten ze gezichtskapjes dragen. 

Met mijn nicht chat ik regelmatig en het is fijn dat we makkelijk contact met elkaar kunnen houden en zo op de hoogte kunnen blijven van elkaars wel en wee. We zouden ook kunnen Skypen, maar dat doen we nooit. Zij praat een klein beetje Nederlands en ik een klein beetje Engels en we communiceren beter met elkaar als we dat schriftelijk doen. 

Ik hoop voor heel Australië dat er snel een einde aan de bosbranden komt.

⬥⬥⬥⬥⬥⬥⬥⬥

Jaren geleden kwam ik regelmatig voor mijn werk bij een hoogbejaarde man die niet van hier kwam. Zijn familie en vrienden woonden elders in Nederland en eigenlijk was hij hier best wel eenzaam. Ik kwam meestal een uur of drie per week werken en tussendoor praatten we en dronken we een kopje koffie. Vier jaar lang kwam ik bij hem over de vloer en de laatste keer dat we elkaar zagen, bedankte hij me voor de goede zorgen en namen we afscheid van elkaar. Een paar dagen later is hij overleden.

Het is allemaal alweer een tijd terug, maar een vriendin van deze man komt nog steeds een paar keer per jaar naar Zeeland toe om tot rust te komen. Als ze hier is laat ze het altijd even weten zodat we iets af kunnen spreken en zodoende zat ik vanmiddag ergens met haar te lunchen. We hadden uitzicht op zee, het was gezellig en de lunch was goed. Het was zeker alweer een jaar geleden dat we elkaar gesproken hadden, want de vorige keren dat ze hier was had ik geen tijd of was ik zelf op vakantie.

Sommige mensen zie ik nooit meer als een cliënt overleden is, maar met deze vrouw is het contact gebleven. We hebben ook wel redelijk veel raakpunten en dat scheelt waarschijnlijk wel. Vandaag hebben we weer fijn kunnen bijpraten. Na de lunch en nog een kop koffie zeiden we elkaar gedag en als ze hier weer is zal ze het laten weten. En mocht ik eens bij haar in de buurt komen dan ben ik ook altijd welkom. Ik vind het leuk dat we elkaar nog regelmatig zien en spreken.

⬥⬥⬥⬥⬥⬥⬥⬥

Ik wil je een fijne avond en een fijne vrijdag wensen.

rust

"Gelukkig zijn de feestdagen weer voorbij"

"Alles is nu weer normaal"

"Vanavond eten we gewoon gekookte aardappelen"

"Gelukkig terug in het normale ritme"

"Alles is weer lekker opgeruimd"

Dit is zomaar een greep uit wat ik de afgelopen dagen heb horen zeggen. De meeste mensen hadden het wel een beetje gehad met al die feestdagen en in januari keert de rust weer terug. Mijn schoonmoeder is, met het opruimen van de kerstversieringen, aan de jaarlijkse grote schoonmaak begonnen. Ik doe daar niet aan, maar ik heb gisteren wel lekker buiten mijn ramen gezeemd. Binnen moet ik ze ook nog doen.

"Hoe zijn voor jou de afgelopen dagen verlopen?" werd me meerdere keren belangstellend gevraagd. Ja, op zich wel goed. Manlief was ziek, dat was minder, maar emotioneel is het me goed vergaan. Wat een pilletje allemaal niet kan doen. Sinds eind november gebruik ik antidepressiva en ik voel me daar goed bij. In mijn hoofd is het rustig. Normaal ben ik altijd veel over van alles aan het nadenken en aan het piekeren en dat is nu weg. Natuurlijk denk ik nog wel na, maar het blijft niet doormalen in mijn hoofd en die rust is fijn.

Vorige week kon ik niet naar mijn ouders toe. Wij zaten met het norovirus, een erg besmettelijke buikgriep en daarmee wilde ik niet naar het verpleeghuis van mijn ouders toe. Stel je voor dat ik daar de boel zou besmetten. Je kan iets onder de leden hebben zonder het te weten, maar als je het wel weet dan moet je maatregelen treffen om besmetting te voorkomen. Deze week kan ik gelukkig weer naar mijn ouders toe, want wij zijn weer helemaal beter.

Net zoals de scholen, begint de naailes ook weer. Ik ben momenteel niet zo heel erg veel achter de naaimachine te vinden en dat komt omdat ik niet graag winterkleding maak. Nog even en dan ga ik aan de lente- en zomerkleding beginnen en dan zal ik op dat gebied ook wel weer wat actiever worden.

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!

allemaal beestjes

Een schoonzus zou samen met haar kinderen en mijn schoonmoeder op visite gaan bij een tante in Zuid-Holland, maar de dochter van die tante vond dat te druk en alleen mijn schoonmoeder was welkom. Omdat schoonzus mijn schoonmoeder toch moest brengen, besloot ze om dan maar met haar kinderen een bezoekje aan de dierentuin te brengen. Ik bood aan om met ze mee te gaan.

Met een auto vol reed ik naar Barendrecht, waar we samen met een paar andere familieleden iets dronken. Zij namen mijn schoonmoeder verder mee en ik reed vervolgens met mijn schoonzus en haar kinderen naar Rotterdam naar Diergaarde Blijdorp.

Het was best wel druk in de dierentuin.

Buiten was het koud en we waren blij dat we af en toe naar binnen konden, zoals hier in het Oceanium, waar we het leven onder water konden bekijken.

Mijn fotocamera had ik niet mee en ik heb een paar foto's met mijn smartphone genomen, maar niet veel.

Ik was al lang niet meer in Blijdorp geweest en er was veel veranderd. Enkele oude gebouwen hadden plaats voor nieuwe gemaakt en er was voor sommige dieren ook veel meer ruimte gecreëerd.

Aan het eind van de middag reed ik terug naar Barendrecht, waar we mijn schoonmoeder weer zouden oppikken. Net als 's morgens dronken we nu ook weer iets samen met de andere familieleden en daarna namen we weer afscheid van elkaar en gingen wij terug naar Zeeland. Terug in ons eigen landje haalden we eten bij een Chinees restaurant en kwamen man- en zoonlief, die de hond van schoonzus meenamen waar ze op gepast hadden, ook naar mijn schoonmoeder toe. We zijn nog tot een uur of elf gebleven en toen was het tijd om naar huis te gaan.

Schoonmoeder had een gezellige dag bij de tante gehad en schoonzus, de kinderen en ik vermaakten ons de hele dag goed in de dierentuin.

Vandaag gaan we het maar een beetje rustig aandoen. Manlief is nog steeds niet echt fit en ik had gisteren een drukke dag. 

Fijne zondag!