opheffingsuitverkoop

Hoe vaak ik er in mijn leven al op het strand geweest ben... geen idee. Ik ben vijfhonderd meter van het strand af geboren, het strand en de zee spelen een grote rol in mijn leven, maar ondanks dat is het onmogelijk om geen foto's te maken als ik bij de kust ben. Van de zee, het strand, de schepen en de luchten heb ik al heel veel foto's en er zullen er gewoon bij blijven komen.

We maakten een strandwandeling aan het einde van een warme en benauwde dag. Aan de kust was het lekker en zo nu en dan liepen we met onze voeten door het water.

Als er weinig bewolking is, dan weet je al wat er kan komen: een mooie zonsondergang!

Er waren wandelaars, zwemmers, voetballers, kinderen die met zand en water speelden en mensen die gewoon lekker op een handdoek zaten. Zo zou het iedere dag moeten zijn. 

🌅 🌅 🌅 🌅 🌅 🌅

Ik sloeg mijn slag bij een lingeriewinkel die ermee moet stoppen en waar ik toevallig langsliep. Blijkbaar hielden ze al vijf weken uitverkoop en vandaag was het de laatste dag voordat definitief de deuren dichtgaan. Alles ging tegen bodemprijzen weg en ik kocht een beha, een nachtshirt en een bikini voor zeventien euro. Normaal gesproken had me dat honderdvijftien euro gekost. 

Na echt enorm lang in een tankini gezwommen te hebben, ben ik sinds dit voorjaar overgegaan op een bikini. Na een darmoperatie en het krijgen van twee zware baby's (5165 en 4090 gram) en een keizersnee heb ik een blubberbuik. De plastisch chirurg had me kunnen helpen, maar het bedrag dat ik daarvoor neer moest tellen deed me besluiten om geen buikwandcorrectie te laten uitvoeren. Dan maar geen mooi lichaam! En nu met het ouder worden en na alles wat er in mijn leven al gebeurd is, ben ik de schaamte voorbij. Wat kan het mij nou schelen hoe ik eruit zie en vooral wat anderen ervan vinden. Het leven is te kort om me daar nog zorgen over te maken.

👙 👙 👙 👙 👙 👙

Met mijn moeder kon ik eindelijk weer eens een rondje lopen. Al wekenlang was het slecht weer als ik op visite ging, waardoor gaan lopen niet kon. Ondertussen ben ik wel gewend aan die vervelende rolstoel waar ze in zit. Toen ze deze stoel pas had bleef ik overal vast zitten en kon ik met geen fatsoen een stoep op of af. Inmiddels is er wel wat aan de stoel gesleuteld en gaat het allemaal wat beter. We waren een half uur onderweg en gingen daarna een ijsje eten, want daar was het wel weer voor! 

Bij de activiteitenbegeleiding had mijn moeder een pindakaaspothouder versierd en die kreeg ik van haar.

Leuk, lief en mooi!

Ik ga hem nog wel een paar keer vernissen voordat ik hem buiten ga hangen zodat hij lang mooi blijft.

wildplukken

Verschillende mensen hadden het al tegen me gezegd: dit is nou eens echt iets voor jou! En dat was het ook... een wildplukwandeling. Bij Kulderzipke in Retranchement: klik! 

Samen met nog vijf anderen meldde ik me bij het landgoed. We kenden elkaar niet, maar dat maakt niet uit. We hadden allemaal dezelfde interesse. Want wat is er eetbaar en wat niet van wat wij onkruid noemen? We kregen veel uitleg en proefden tijdens de wandeling verschillende bloemen en blaadjes. Aan andere mochten we alleen maar ruiken en aan sommigen mochten we helemaal niet zitten, want zeer giftig. 

Het was een enorm leerzame wandeling en de tijd vloog echt voorbij. Daarna kregen we nog een proeverijtje (zie laatste foto collage), wat allemaal erg lekker was. 

Over de wandelingen vind je hier meer informatie: klik!

Ik deed een ochtendwandeling. 

Op het perceel staan ook vakantiehuisjes die verhuurd worden.

Dus mocht je interesse hebben... klik!

honing

In Duitsland kocht ik bij een imker een potje honing. De goede man had honing van bijenkasten die in het veld hadden gestaan en van kasten die in het bos stonden. De honing uit het bos was aromatischer, vertelde hij en daar kocht ik dan ook een klein potje van. De honing smaakte goed, maar na er een paar keer van gegeten te hebben moest ik toch toegeven dat ik er niet tegen kon. Raar, want ik eet wel vaker honing. Er zal wel iets van een plantje ingezeten hebben waar ik niet goed op reageerde.

En daar zat ik dan met het potje honing. Ik had het weg kunnen geven, maar ik besloot om er eerst een paar andere dingen mee uit te proberen. Zo maakte ik gekarameliseerde worteltjes: wortels in plakjes snijden, boter warm laten worden, worteltjes een paar minuten bakken, schepje honing erdoor en daarna groentebouillon. De bouillon in laten koken en je hebt hele zachte, zoete worteltjes. Ik had er ook nog een beetje verse tijm uit eigen tuin doorgedaan. 

In de airfryer maakte ik zoete aardappel klaar: zoete aardappel in de lengte doorsnijden en besmeren met een mengsel van olijfolie, honing, sap van een limoen en een beetje peper. Dit moest een half uur op 200℃, maar de volgende keer ga ik de temperatuur wel iets lager zetten want de zoete aardappel werd wel een beetje erg donker. Tussendoor had ik de zoete aardappel ook nog eens extra met het honingmengsel ingesmeerd.

Beide bijgerechten smaakten uitstekend en het mooie is dat ik nu geen last van de honing had. Zo kan ik die lekkere honing toch nog zelf eten. 

lief

Als je toch maar zo lekker slapen kan...

Mijn lieve kleine prulletje 😍

tijdschrift

Omdat ik graag de Knipmode van augustus wilde kopen liep ik bij AH langs het tijdschriftenschap, waar ik nog een ander tijdschrift zag staan dat mijn aandacht trok: Flowers by Seasons. Niet bepaald het goedkoopste tijdschrift uit het schap, maar ik kocht het wel en ik ben er echt heel erg blij mee. Het is ook echt iets voor mij met reportages over onder andere pluktuinen, bloemschikken en klei.

Vrijwel het hele jaar heb ik wel ergens in huis een vaasje met takjes en bloemen uit de eigen tuin staan. Dat is namelijk zoveel leuker dan een gekochte bos bloemen. En als er niet zo heel veel wind staat kan ik ook buiten een vaas neerzetten, zonder dat alles uit zijn fatsoen waait:

Afgelopen week was ik weer eens aan het kleien. Uit Duitsland had ik een paar stukjes leisteen meegenomen en hieronder kun je zien wat ik daar mee van plan was.

Met behulp van vormpjes maakte ik blaadjes, bloemen en een vlinder, die ik daarna verfde en op het stukje leisteen plakte. Ik moet er nog een paar maken en ik kan ze zowel binnen als buiten ergens leggen, want ik vernis ze waardoor ze buiten ook goed blijven.

In het verleden maakte ik al eens eerder luizenpotten en deze rode is er ook weer één:

In een luizenpot moet je hooi stoppen en daar kunnen beestjes zoals oorwurmen in komen schuilen en oorwurmen eten bladluizen en dat is mooi, want die bladluizen hoef ik niet. 

De luizenpot is nog niet helemaal af: ik moet hem nog een paar keer vernissen, een beetje bijvijlen vanonder en daarna kan er hooi in en hebben de oorwurmen er weer een mooi huisje bij.

cursus

De eerste werkweek na de vakantie zit er alweer op. Er zat ook gelijk een cursus tussen van het soort 'weggegooid geld'. Het ziekteverzuim moet teruggedrongen worden, daar ging het over. Als je dan weet dat er ook nog eens heel erg veel bezuinigd moet worden... geslaagde leerlingen kunnen vertrekken, zzp-ers worden bijna niet meer ingezet, er worden uren geschrapt. De roosters rondkrijgen was al een groot probleem en dat wordt alleen nog maar moeilijker. De werkdruk blijft oplopen en dan krijg je een cursus om het ziekteverzuim tegen te gaan. We weten allemaal dat er ongetwijfeld meer uitval zal komen, want er zijn genoeg mensen die op hun tandvlees lopen. 

Een paar weken geleden kon ik tijdens een bijeenkomst bewoners en mantelzorgers vertellen wat ons werk precies inhoudt en vooral welke werkjes niet voor ons zijn. Ons werk zal niet van de ene op de andere dag veranderen en we zullen zelf ook met de veranderingen moeten leren omgaan, maar wat de bewoners nog zelf kunnen, moeten ze ook zelf blijven doen. Dat heeft niet alleen met ons werk maar ook met hun eigen zelfredzaamheid te maken. Het gebeurt maar al te vaak dat nieuwe bewoners denken dat ze niks meer hoeven te doen als ze in een verzorgingshuis komen, maar zo is het niet meer. Als iemand zelf thuis de afwas nog deed, dan is het niet de bedoeling dat wij dat opeens overnemen, tenzij iemand het echt niet meer kan. 

Als ik bij mijn moeder op visite ga dan vind ik het normaal dat ik onze kopjes afwas, de plantjes water geef, het wasgoed in de kast leg, rommel opruim en een stukje met mijn moeder ga wandelen. En gelukkig denken heel veel mantelzorgers er net zo over, maar helaas nog niet iedereen en het is wel de bedoeling dat zij meer gaan doen. En er is ook best wel wat weerstand, maar als we goede zorg willen blijven leveren dan is het wel fijn als we onze tijd niet in allerlei andere dingen hoeven te steken.

Zevenendertig jaar werk ik nu in de zorg en ik heb nooit anders geweten dan dat er bezuinigd moest worden. Er is in al die jaren veel veranderd en ik ben ook veranderd. Vroeger sloeg ik nog wel in paniek als er weer eens een bezuinigingsronde aankwam, maar ik heb ondertussen wel geleerd om me daar niet meer druk om te maken. Het zal mijn tijd wel duren. Ik moet nog negen jaar werken en ik wacht maar rustig af wat de toekomst brengt. 

😸 😸 😸 😸 😸

Om het weekend goed te beginnen heb ik hier nog een foto van moeder Miep en kind Moppie:

Hier zitten ze nou toevallig gezellig samen te eten, maar het zijn geen vrienden van elkaar. Eerst was moeder de baas, maar nu jaagt 'die kleine' moeder de hele tuin door. Het zijn een stelletje haaibaaien, maar wel lieve haaibaaien 😀

Fijn weekend!

na de regen

Zomaar een paar foto's van bloemetjes en beestjes.