ook hier sneeuw

Meestal komen we er hier nog wel goed van af wat slecht weer betreft, maar nu ligt er toch ook sneeuw. Gistermorgen begon het met fijne stuifsneeuw en halverwege de middag stopte het.

Ik heb de oprit en de stoep sneeuwvrij gemaakt en zout gestrooid en ook even mijn auto omgedraaid zodat ik vandaag niet in het donker in de gladdigheid achteruit de oprit af moet. Nu kan ik er gewoon rechtdoor afrijden en dat vind ik net iets prettiger.

De naailes ging gisteren niet door en ik ben de hele dag niet van het erf af geweest. Ik heb wel aan mijn naaiwerk van de naailes gewerkt. En verder heb ik wat in mijn huishouden gedaan en heb ik een film op Netflix (The Reader) gezien. Het was dus een lekkere rustige dag en dat is helemaal niet erg, het is zelfs goed voor me. Gewoon een dag ik en ik en alleen ik. Manlief kwam rond half zeven thuis en om elf uur werd ik wakker omdat zoonlief thuiskwam.

Vandaag moet manlief voor zijn werk naar Limburg toe, zoonlief moet gewoon hier in de buurt naar zijn werk en ik ga ook werken en daarna om boodschappen. Hopelijk valt het onderweg mee met de sneeuw en de gladde wegen.

Ik wil je een fijne dag wensen.

land van de zee

Vorig jaar kocht ik een wandelkaart van het Zeeuwse Walcheren en direct werd mijn aandacht getrokken door het gebied tussen Oostkapelle en Domburg. Er blijkt daar veel groen te zijn en er is ook een kasteel. Later ontdekte ik dat museum Terra Maris daar ook is en ik nam me voor om daar een keertje heen te gaan en omdat het gisteren mijn beurt was om te kiezen waar we gingen wandelen, besloot ik dat we daarheen gingen.

We parkeerden de auto vlakbij kasteel Westhove, waarin een jeugdherberg gevestigd is.

Het kasteel dateert al uit 1300 en schijnt vroeger veel groter geweest te zijn.

Vlakbij het kasteel is het museum. Terra Maris betekent land van de zee. Omdat ik nu de Museumkaart heb, mocht ik daar zonder te betalen in. En omdat ik ook nog donateur van Het Zeeuwse Landschap ben, ging er van het entreegeld van manlief (die geen Museumkaart heeft) 25% korting af.

Het museum is klein (en in verhouding met wat je kreeg te zien toch best wel aan de prijs), maar wel interessant en zeker voor kleine kinderen leuk. Er was een groot zoutwateraquarium, waar we best wel een tijd bij hebben staan kijken.

Interessant vond ik het deel dat over de verdronken dorpen ging. En ook bijzondere vondsten trekken altijd wel mijn aandacht:

Dit zijn insectenhotels in de landschapstuin van het museum:

We lunchten in het restaurant van het museum en daarna besloten we om naar Domburg te wandelen. Er zijn verschillende wandelpaden en wij besloten om niet echt een vaste route te lopen. We zouden wel zien waar we uitkwamen, maar er was één gebouw wat ik wel graag wilde zien en dat was het Badpaviljoen:

Dit werd gebouwd in 1888 en er waren onder andere een concert- en een kuurzaal.

We hebben door de bossen, over het duin en over het strand gewandeld.

En als je onderstaande foto ziet zou je het misschien niet zeggen, maar het was gisteren erg druk met wandelaars.

Onderweg dronken we nog ergens koffie en daarna gingen we terug naar de auto. Het was een mooie dag om te wandelen (we liepen 7,5 km) en met een voldaan gevoel reden we weer terug naar huis.

Mijn eerste bezoek aan een museum met mijn pas gekregen Museumkaart is dus een feit.

Dat er nog maar veel mogen volgen.

winter in de tuin

Hoe braaf kan een mens met gras zijn? Nou, heel erg braaf! Geef mij een gazon en een fotocamera en ik vermaak me wel, zoals je ziet.

 

Goed, er waren ook nog wel andere dingen dan enkel maar gras, zoals dit stoere blauwe druifje dat de kou trotseert:

Ik hou niet van de winter, maar op deze manier vind ik het wel mooi.

Nee, ik ben een zomermens, maar toch kan ik van dit weer ook erg genieten en het levert mooie plaatjes op.

Manlief heeft mijn laptop, die er van de week mee ophield, weer aan de praat gekregen. De vraag is hoe lang hij het nog blijft doen, maar nu ben ik er in elk geval toch weer mee gered. Natuurlijk kan ik op mijn smartphone ook van alles doen, maar voor sommige dingen zoals bijvoorbeeld mijn weblog, vind ik mijn laptop toch fijner om mee te werken.

Gisteren zijn we met mijn schoonmoeder en verdere familie naar het graf van mijn schoonvader geweest, waar we bloemen neergelegd hebben en waar we stil en niet stil geweest zijn. Stil omdat dat eigenlijk automatisch zo ging en niet stil omdat er toch ook van alles te zeggen viel. Daarna hebben we een portje gedronken, omdat port de lievelingsdrank van mijn schoonvader was.

's Avonds ben ik met mijn oudste broer de hort op geweest, naar een optreden van een band. Ik kreeg deze avond van hem voor mijn verjaardag en ik vond dit een uitstekend cadeau. We hadden een gezellige avond.

Vandaag willen manlief en ik gaan wandelen. Het weerbericht ziet er eigenlijk best wel veelbelovend uit:

Het is fris, maar de zon gaat schijnen en er zal weinig wind zijn. Goed aangekleed zullen we ons vast wel warm lopen.

Fijne zondag.

deze week een jaar geleden

Laat ik eens vertellen over week 3 van 2018.

• Op maandag 15 januari kreeg mijn schoonvader, die in een verzorgingshuis zat, een tia. Ik was aan het werk en een schoonzus berichtte me hierover. Omdat het niet al te ernstig was, hoefden wij niet te komen.
• Op dinsdag 16 januari was de uitvaart van de man van een collega van me. Hij had kanker en mocht slechts 54 jaar worden. Voor mij was dit de eerste uitvaart na het overlijden van Jus en bovendien was het ook nog eens in hetzelfde crematorium als waar zijn uitvaart geweest was. Ik heb tot het laatst toe getwijfeld of ik wel zou gaan, maar ik ging, uit respect voor mijn collega. Die dag viel mijn schoonvader en hij liep hierbij een gecompliceerde beenbreuk op. Er werd besloten dat hij hier niet meer voor behandeld zou worden. Hij kreeg zware pijnstilling.
• Op woensdag 17 januari kreeg onze zoon een auto-ongeluk. Hij reed een viaduct op en werd opeens verblind door de koplampen van een tegenligger. Hij reed in de berm, stuurde tegen, schoot over en de weg en miste hierbij op een haar na de tegenligger en vervolgens ging zijn auto over de kop het talud af. De auto was total loss. Gelukkig kwam onze zoon er met een paar kleine schrammetjes en een stukje glas in zijn oog van af. Maar je moet je eens voorstellen wat hij allemaal wél had kunnen hebben, of dat hij ook overleden zou zijn... Zoonlief heeft een engeltje op zijn schouder gehad.
• Op donderdag 18 januari was ik jarig. Nou ja, jullie merkten het deze week al: mijn verjaardag is niet leuk meer en sla ik het liefst van al gewoon over. Vorig jaar zaten we met de naweeën van het ongeluk van zoonlief van de avond ervoor. En 's avonds werden we opgeroepen omdat het met schoonvader niet goed ging. We namen afscheid van hem.
• Op vrijdag 19 januari om half vijf 's morgens overleed mijn schoonvader. Ik ging 's morgens langs de huisarts omdat ik last van mijn darmen had. Ik bleek voedselvergiftiging opgelopen te hebben. Ik had de week ervoor ergens mosselen gegeten en daar had waarschijnlijk een slechte tussen gezeten. Al dagenlang ging het al niet zo lekker met me. Die middag kwamen we bij mijn schoonmoeder samen om alles rond de uitvaart van schoonvader te regelen.

Het was me dus een weekje wel! Mijn schoonvader had alzheimer en zat al een paar jaar op de gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Zijn begrafenis was vreselijk moeilijk. Nog geen jaar eerder hadden we onze Jus verloren en ik denk dat iedereen die op de begrafenis van schoonvader aanwezig was, vooral hier aan gedacht heeft. De zeven kleinkinderen staken elk een kaars voor opa aan en onze oudste had twee kaarsen om aan te steken: één voor hem en één voor Jus. En tijdens de dienst werd Fly van Ludovico Einaudi gedraaid, een nummer dat we ook op de uitvaart van Jus hadden laten horen.

Ik maakte een gedicht en las dit in de kerk voor:

Het is zo gek

Als je zomaar van alles vergeet

Het is zo gek

Als je opeens geen namen meer weet 

Het is zo vreemd

Als al het oude onbekend wordt

Het is zo vreemd

Als je niet meer weet wat je ook alweer zocht 

Het is zo raar

Als je niet meer snapt wat anderen zeggen

Het is zo raar

Als je niet meer begrijpt wat ze aan je uitleggen

Het valt niet mee

Als je handen niet meer doen wat jij wilt

Het valt niet mee

Als alles om je heen verstilt

In een wereld die steeds sneller lijkt te gaan

Ben jij zomaar stil blijven staan

We gaan je missen, mooi mens, lieve vriend

Rust nu maar zacht, dat heb je verdiend

Vandaag is het een jaar geleden dat schoonvader overleden is. Schoonvader wordt gemist, maar het gevoel is (uiteraard) anders dan bij onze Jus. Voor iedereen. Schoonvader was 84 jaar en al jaren ziek. Het was zijn tijd om te gaan en we hebben er allemaal vrede mee. We hebben een foto van hem boven het dressoir hangen en zijn rouwkaart staat op de kast. Schoonvader was een zacht persoon, die helaas ten prooi viel aan alzheimer. Hij vergat, hij was dwars, hij kon niet meer uit zijn woorden komen, hij liep weg, hij werd agressief, hij sloeg, hij sloopte alles wat op zijn pad kwam en er was er één die het heel erg moest ontgelden en dat was zijn vrouw.

Vandaag gaan we bloemen op het graf leggen en op de koffie bij mijn schoonmoeder. En we zullen terugdenken aan de lieve vader en opa die hij ooit was.

Jarig

De afgelopen dagen waren er steeds problemen met mijn laptop en vanmorgen wilde hij helemaal niet meer opstarten. Mijn laptop is zeker al iets van tien jaar oud, maar ik hoop dat hij nog gerepareerd kan worden. Manlief heeft het er in elk geval druk mee. Vandaag typ ik daarom dit bericht op mijn smartphone.

Vandaag ben ik dus jarig. Heel veel mensen namen de moeite om me te feliciteren en sommigen wensten me ook sterkte. En sommigen zijn ook heel erg goed in het bedenken van een andere invulling. Ik vier mijn verjaardag niet, maar mijn oudste broer neemt me mee naar het theater en mijn schoonmoeder en schoonzussen nemen me binnenkort een dagje mee op stap. Ze respecteren mijn keuze om mijn verjaardag niet te vieren, maar willen op deze manier toch aandacht aan mij besteden. Ik vind het erg lief van ze.

Van manlief kreeg ik de Museumkaart cadeau.

Ha, nu moet ik wel naar het museum hè. Dit is nou eens echt een stok achter de deur. Maar ik ben zeker van plan om goed gebruik te maken van de kaart.

Ik ging vandaag naar de stad om mijn contactlenzen op te halen en ik heb gelijk boodschappen gehaald en gewandeld. Het was mooi weer en er waren veel wandelaars. 

Ik liep over de zeedijk en ergens in een perk kwam ik dit tegen:

Dat verwacht je nou weer niet direct in januari. Afgelopen nacht had het hier toch aardig gevroren. De dagen hiervoor niet, maar narcissen had ik toch echt nog niet verwacht.

Tijdens het boodschappen doen kwam ik mijn zus nog tegen, waar ik een tijd mer gepraat heb.

Voor thuis, voor manlief, zoon en mezelf kocht ik taart, zodat we vandaag toch nog iets aan mijn geboortedag gedaan hebben.

Het was vandaag een beetje een vreemde, maar wel een goede dag. Het beviel me prima zo.

nog een dag

Normaal gesproken werk ik drie dagen in de week, maar nooit drie dagen achter elkaar. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag en voor mij is dat eigenlijk het ideale werkrooster. Anderen kunnen dit misschien niet prettig vinden, maar ik heb de dinsdag en donderdag echt nodig om uit te rusten.

Doordat ik deze week op dinsdag naar een werkoverleg moest en ik geen zin had om daar extra voor terug te komen, besloot ik om die dag te komen werken in plaats van vrijdag, wat ook nog eens goed uitkwam, want ik wilde vrijdag toch al vrij nemen. En zodoende werkte ik de maandag, dinsdag en woensdag achter elkaar. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dit nog eens op deze manier zal oplossen, want drie dagen achter elkaar werken is niks voor mij. Daar ben ik nu wel achter gekomen. Ik ben er moe van.

Nu heb ik wel een lang weekend van vier dagen. Dat is ook wel eens leuk en uiteraard heb ik nu genoeg tijd om uit te rusten.

De naailes heb ik voor deze week afgezegd. Ik heb wel een wandeling met mijn vriendin van 8km gemaakt, wat gezellig was. En vandaag moet ik naar de kapper en op ziekenbezoek. Maar dat zijn fysiek geen zware dingen, als ik ga werken is het dat wel.

Morgen heb ik echt een vrije dag en die dag heb ik bewust vrij gehouden. Morgen wil ik even niet met anderen kletsen, ik wil niet geknuffeld worden en ik wil niet gekust en gefeliciteerd worden. Morgen ben ik jarig. En ik vier het niet. Dat wordt door bijna iedereen begrepen. Er was maar één persoon die daar commentaar op gaf en die vond dat ik blij mag zijn dat ik mijn verjaardag nog kan vieren. "Jij begrijpt het niet," dacht ik toen ze die opmerking maakte "jij hebt geen idee hoe verdrietig ik op een dergelijke dag ben." Die opmerking raakte me wel hoor, want ik heb er toen de hele dag last van gehad.

Morgen ga ik dus niet werken en eigenlijk kwam het in eerste instantie wel goed uit dat ik deze werkdag tegen dinsdag kon ruilen. In plaats van een vrije dag opnemen, kon het op deze manier opgelost worden. Want ik zou morgen sowieso niet gewerkt hebben. Bij de eerste felicitatie, van een collega of mijn ouders waar ik altijd eerst de krant naartoe breng, zou ik waarschijnlijk al gaan huilen en dat zou zo urenlang doorgaan. Noem het maar even zelfbescherming dat ik thuis blijf. Maandag trakteer ik op mijn werk en dan zal ik me alweer anders voelen. Dan zal ik het allemaal wat beter aankunnen.

weekend

Er word dit weekend niet door ons gewandeld. Gisteren was het weer wat wisselvallig en ik was de hele dag futloos en  mijn darmen waren van slag. Ik was de avond ervoor uit eten geweest en er zal wel iets in het eten gezeten hebben waar ik niet tegen kon. Geen idee wat het geweest is, maar ik had er wel de hele nacht en gisteren de hele dag last van. Dat is dan de keerzijde van uit eten gaan: er kan altijd iets in zitten waar mijn darmen op reageren en dat is niet met één keer diarree weg, dat blijft nog één of twee dagen doorwerken. En dingen waar ik van weet dat ik er last van kan krijgen, eet ik niet, maar het is niet altijd zichtbaar wat er in zit. Ik krijg diarree, buikpijn en als de diarree weg en mijn darmen weer tot rust komen dan doet dat ook pijn en bovendien ben ik ontzettend moe en zou ik het liefst van al de hele dag in mijn bed liggen. Het is vervelend, maar gelukkig duurt het altijd maar een paar dagen. 

Vanavond eet ik weer niet thuis. We gaan vanmiddag naar mijn schoonmoeder toe, waar we koffie zullen drinken en daarna nemen we haar mee naar de broer van manlief en zijn vrouw, die voor eten voor ons gaan zorgen. Dat kwam gisteren in een opwelling op en ik ga vandaag toch nog even ergens om een bloemetje voor schoonmoeder en ook voor zwager en schoonzus.

Gisteren heb ik een beetje administratief werk gedaan. Een beetje naar Netflix gekeken, de was gedaan... Manlief was met van alles op de computer bezig en hij heeft even naar mijn auto gekeken: als ik mijn rem intrapte dan ging het lampje van het mistachterlicht branden en dat is nu weer verholpen. Ook is de achteruitrijcensor kapot en die heeft hij er even uitgehaald om na te kijken. Ik werd gestoord van dat ding: soms deed hij het niet en soms was het als ik achteruit reed een hele lange harde piiiiieeeeeeeep terwijl er niks achter de auto zat. En als ik achteruit onze oprit afreed dan duurde die piep echt heel erg lang. Die censor was er door de vorige eigenaar opgezet en ik vind het niet erg dat hij er nu af is, zonder gaat ook: al mijn vorige auto's hadden het tenslotte ook niet.

Aankomende week heb ik het druk: maandag, dinsdag en woensdag werken, naailes, op visite bij mijn vriendin, naar de kapper en op ziekenbezoek bij een schoonzus. Ik hoop dat er verder niks bijkomt, want ik wil mezelf absoluut niet voorbij lopen. Natuurlijk heb ik dat deels zelf in de hand: ik moet geen nieuwe afspraken maken, maar er kunnen altijd dingen gebeuren waardoor het anders loopt. Ik moet op mezelf passen, dus ik ga ervoor waken dat het verder rustig blijft.

Hierbij wil ik je een fijne zondag en een fijne week wensen.