intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

maandag 30 december 2019

2019 - 2020

2019 zit er bijna op en ik wil iedereen die mijn weblog dit jaar gelezen heeft bedanken. Ook bedankt voor de reacties en de e-mails die ik mocht ontvangen.

Manlief en ik knallen het jaar niet uit. Er zijn voor ons heel veel moeilijke dagen in het jaar, sinds het overlijden van onze jongste zoon, en daar hoort de jaarwisseling ook bij. Vroeger was het twee dagen feest met familiebezoekjes, vuurwerk en de nieuwjaarsduik en juist op dit soort dagen weegt nu het gemis extra zwaar door. Oudejaarsavond zullen wij daarom samen thuis zijn en op nieuwjaarsdag gaan we niet op familiebezoek. We houden het gewoon heel erg rustig.

Hierbij wil ik je een goed 2020 wensen met veel geluk, lieve mensen om je heen en een goede gezondheid. Probeer het positieve te blijven zien, hoe zwaar het leven misschien ook is: ieder lichtpuntje is er één. 

Tot in 2020
❤❤❤


zondag 29 december 2019

buikgriep

In mijn omgeving heerst buikgriep en dan weet ik eigenlijk gelijk al dat ik het ook zal krijgen. Ik ben daar namelijk nogal erg gevoelig voor. Vanmorgen had ik last van mijn maag en ik was niet fit, toch zijn we nog wezen wandelen. Manlief had een route uitgezocht die hij kon inkorten als dat nodig mocht zijn.


We gingen vlak bij de grens met Vlaanderen wandelen in de Canisvliet en dat is een Natura 2000-natuurgebied, wat inhoudt dat het een beschermd gebied is. De Canisvliet bestaat uit kreken, bossen en drassige weilanden.


De paden waren modderig en nat, maar dat kun je momenteel wel verwachten.


Het was 4℃ en ik droeg mijn dikke jas, muts en handschoenen. Doordat er vrijwel geen wind stond, was het wateroppervlak van de kreek zo glad als een spiegel.




Op de boomstammen zaten paarse zwammen.


Midden in het gebied is een plek waar je gratis mag kamperen op een Paalkampeerplaats van Staatsbosbeheer. Op zo'n Paalkampeerplaats kunnen drie trekkerstenten staan en je mag er niet langer dan 72 uur verblijven. En op een waterpomp na (geen drinkwater) zijn er verder geen voorzieningen.


De hele dag bleef de lucht aan de horizon roze kleuren. 


We liepen nog een stukje langs het Kanaal van Gent naar Terneuzen en daarna gingen we naar huis.


Dit was onze laatste wandeling voor dit jaar. De eerste maakte ik alleen op 3 januari. En natuurlijk blijven we ook in het nieuwe jaar weer lekker wandelen.

De buikgriep sloeg halverwege de middag toe en daarna heb ik de dag grotendeels op het toilet doorgebracht. Het is nog niet over, maar ik voel me gelukkig wel alweer wat beter. Morgen is het hopelijk weer over.




zaterdag 28 december 2019

feestdagen

De Kerstdagen zijn weer voorbij en het gewone leven ging weer verder. Voor de Kerst heb ik gewerkt en gisteren ook gelijk weer. In deze periode mag er op mijn werk geen vakantie genomen worden en ik vind dat niet erg. Ik ben liever in andere periodes van het jaar vrij. 

Eerste Kerst zijn we naar mijn schoonmoeder geweest. Een nichtje, haar man en zoontje waren er niet, maar voor de rest was iedereen er. We zaten met achttien personen aan tafel. 

Tweede Kerst zijn manlief, mijn jongste broer en ik samen met mijn ouders in het verpleeghuis, waar mijn ouders wonen, wezen eten. We kregen een driegangendiner voorgeschoteld en alles was even lekker. 

Ik ben blij dat deze dagen weer achter de rug zijn, want hoe gezellig het ook was, het blijven toch beladen dagen.

Vandaag is zoonlief met vrienden op pad om inkopen te doen voor oudjaar. Hij zal de jaarwisseling samen met deze vrienden en nog meer mensen vieren, zoals hij de laatste jaren ook gedaan heeft. Manlief en ik gaan vandaag om boodschappen en we zullen vandaag of morgen ook nog wel een rondje gaan lopen.

Ik wil je een fijn weekend wensen.



maandag 23 december 2019

wens

 Het was gisteren best wel een druilerige dag. Ik heb op Netflix naar de film The Two Popes gekeken, die over paus Benedictus XVI en over de huidige paus Franciscus ging. Een film van twee uur en zes minuten, die me bleef boeien.

Met het geloof heb ik niet zoveel, maar ik ben wel in Rome in het Vaticaanmuseum geweest. Het was op zich wel een interessant museum, maar veel te groot. We zijn daar in de Sixtijnse Kapel gewest, maar daar was het te druk om goed rond te kunnen kijken en iedereen moest DOORLOPEN DOORLOPEN DOORLOPEN. Het was leuk om er eens geweest te zijn, maar ik zou er niet nog eens heengaan.

❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀

Mijn broer vroeg of ik meeging naar een optreden van een Ierse band. Eigenlijk is folkmuziek niet echt mijn ding, maar het waren goede muzikanten en zangers. De verhalen die ze tussen de nummers vertelden werden op een leuke manier gebracht.

Soms is het gewoon leuk om naar iets te gaan wat je eigenlijk niet kent en je daardoor te laten verrassen. Broer en ik hadden een gezellige avond en in februari gaan we naar iets wat ik uitgezocht heb.

❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀

Hierbij wil ik je hele fijne Kerstdagen wensen en voor iedereen die een dierbare moet missen, plaats ik dit gedicht:

Gevonden op de Facebookpagina van Ritueelbegeleiding Josephine.

zaterdag 21 december 2019

volmacht

De notaris kwam naar mijn ouders toe om hun levenstestament te laten ondertekenen. Mijn zus en ik hebben nu een volmacht zodat we zaken, die mijn ouders zelf niet meer kunnen, voor ze mogen regelen. Dingen zoals bijvoorbeeld bankzaken en medische beslissingen. Tot nu toe deed ik de bankzaken al voor ze, maar nu is dat dus officieel vastgelegd.

Het was al eind de middag toen we van mijn ouders kwamen, het werd al donker maar we gingen toch nog een stukje wandelen. We parkeerden de auto in Axel (Zeeuws-Vlaanderen) en liepen een rondje van 5,5 km. Een langere afstand zat er voor vandaag niet in, maar we zijn tenminste toch nog buiten geweest.



Dit is de watertoren van Axel:


Gebouwd in 1936 en 60,6 m hoog. Het is een jong industrieel monument. Van mei t/m september is de watertoren open en kun je hem beklimmen. Vandaag konden wij hem alleen maar van de buitenkant bewonderen, maar dat vonden wij ook al mooi. We zullen later weleens terugkomen om de binnenkant te bekijken en om ons aan de 264 treden te wagen.

Ik wil je alvast een fijne zondag wensen.


donderdag 19 december 2019

de afgelopen dagen

Zo is het bloemstuk, dat ik vorige week maakte, nu:



De foto's zijn misschien niet ideaal, maar dan heb je toch een beetje een indruk van hoe het er uitziet.

Ik ging naar mijn ouders en gaf een gekocht kerststuk aan mijn moeder, waar ook een amaryllis in zat. Ik heb alleen geen idee welke kleur deze zal krijgen, want dat stond er niet bij. Mijn moeder was er, in elk geval, blij mee. Ik neem regelmatig een bos bloemen voor haar mee, maar in deze tijd vond ik een kerststukje meer gepast om te geven.

Inmiddels hebben zoonlief en ik onze kerstpakketten mogen ontvangen. Het zijn beide mooie, traditionele pakketten waar we blij mee zijn. Manlief krijgt zijn kerstpakket vandaag tijdens de kerstborrel, zoonlief heeft morgen nog een kerstborrel van zijn werk en ik heb de mijne van de week al gehad. 

Maandag had ik, na mijn werk, weer een gesprek met de mevrouw van de GGZ. Ze vertelde dat de moeheid, waar ik last van heb, een week of zes zal duren en dat daarna mijn lichaam aan de medicijnen gewend zal zijn. En het zou ook kunnen dat alle opgebouwde spanning er nu uit begint te komen, waardoor ik ook veel slaap.

Ik ben naar een computercursus van het werk geweest. Begin januari wordt een onderdeel van mijn computerwerk door een nieuw programma vervangen. De cursus was wel interessant en de uitleg was duidelijk. De verwachting is dat in het begin nog niet gelijk alles goed zal lopen, maar dat zien we dan wel weer. 

Na de cursus nam ik overuren op en ging ik naar mijn vriendin toe. Samen zijn we bij Cadzand-Bad wezen wandelen. Het was mooi weer en we liepen door de polder, door een vakantiedorp en over het strand. We pikten ook nog een stukje van natuurgebied Het Zwin mee:


We legden tien kilometer af, dronken onderweg een kop koffie in een restaurant en we zijn weer helemaal bij gekletst. Vriendin heeft altijd een enorm positieve invloed op me en aan het eind van de middag kwam ik weer vrolijk thuis.

Naar naailes ging ik ook nog. Meer om even mijn gezicht te laten zien. Vorige week was ik niet geweest en tijdens de kerstvakantie is het geen les. Na anderhalf uur heb ik mijn naaiwerk weer in mijn tas gestopt en ben ik naar huis gegaan, zodat ik die avond op tijd in mijn bed lag.

En vandaag ben ik de hele dag vrij. Ik heb geen plannen en na deze drukke dagen ga ik het een dagje rustig aan doen, dat kan misschien geen kwaad.

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!




zondag 15 december 2019

nat

Mijn bericht van vorige week over het Terracottaleger is op de Facebookpagina van het Terracottaleger gedeeld. Dat vind ik toch wel heel erg leuk.

Afgelopen week is er niet zoveel gebeurd, tenminste niet echt dingen waarover ik kon schrijven. Ik heb gewerkt en ik ben bij iemand op ziekenbezoek geweest. Voor de rest heb ik veel geslapen, want wat ben ik moe van mijn medicijnen! Het lijkt wel of ik van jaren slaap in aan het halen ben.

Vandaag gingen manlief en ik wandelen. Gewoon ergens in de polder. Op Buienradar en mijn weerapp stond dat het zou gaan regenen. Volgens de weerapp van manlief zou het droog blijven. We hebben even getwijfeld of we wel zouden gaan, maar we waagden het er uiteindelijk toch maar op.

Toen we aan de wandeling begonnen was het in elk geval lekker zonnig.


Manlief had een route uitgestippeld die grotendeels over onverharde wegen liep.


Die behoorlijk kapotgereden waren, vol plassen stonden en modderig bleken te zijn.


Het was soms goed opletten waar we onze voeten moesten zetten. 

Grote bergen met suikerbieten lagen te wachten om opgehaald en naar de suikerfabriek vervoerd te worden:


En toen we nog een kilometer of twee te gaan hadden, kwam er toch wel een erg donkere lucht aanzetten:


En niet veel later kregen we die bui over ons heen! We zijn helemaal uitgeregend! Ik was nat tot op mijn vel en alleen mijn onderbroek was nog droog. Mijn jas houdt uitstekend de wind tegen, maar is niet waterdicht. Terug thuis trokken we droge kleren aan en dronken we lekkere warme koffie. Zoonlief, die thuis was, had de was binnen gehaald zodra het begon te regenen, dus dat was braaf. 

Tijdens het wandelen moest ik aan mijn kinderen denken die vroeger ook vaak uitregenden als ze op de fiets naar school waren. Ze hadden wel een regenpak maar trokken die nooit aan, want dat deed niemand. Thuis gingen de jassen en tassen in de droger en het was altijd een sport om hun natte schoenen weer op tijd droog te krijgen voor de volgende dag. Als het heel erg slecht weer was brachten we ze altijd naar school, hoor. Fiets op de fietsendrager zodat ze terug konden fietsen of ik haalde ze 's middags gewoon weer met de auto op. 

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Ziezo, de nieuwe week is weer begonnen en hierbij wil ik je een fijne week wensen.


woensdag 11 december 2019

kerstversieringen

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

 Een kerstboom zetten we niet meer sinds Jus overleden is. Er zullen mensen zijn die dat begrijpen en er zullen ook mensen zijn die vinden dat we ons moeten herpakken. Wij doen gewoon wat voor ons goed voelt en dat is een kerst zonder kerstboom. Helemaal zonder kerstversiering zitten we trouwens niet, want voor de ramen hangt kerstverlichting en er staan in huis ook een paar kerstfrutsels. Het is niet zo dat we totaal niets aan kerst doen.

Gisteren heb ik kerstkaarten geschreven en die kunnen op de post of rondgebracht worden. Vorig jaar had ik kerstkaarten laten drukken met onze namen erop, maar nu heb ik gewoon kerstkaarten in de winkel gekocht en ze weer zelf geschreven.

Samen met een collega ben ik een kerststuk wezen maken:


Ik ben benieuwd hoe het eruit zal zien als de amaryllissen bloeien. 
Het stuk van mijn collega had witte bloemen.

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

Met mijn vader ging ik naar het ziekenhuis want de batterij van zijn pacemaker moest gecontroleerd worden. Als je afhankelijk bent van een taxi duurt alles soms erg lang, maar het is fijn dat er taxi's bestaan, want zonder waren we nergens geraakt. Mijn vader kan niet meer lopen en hij kan niet meer in mijn eigen auto. Met de pacemaker was gelukkig alles nog goed en ik hoop dat mijn vader tot het einde van zijn leven met deze kan blijven doen. Dat zou wel fijn zijn.

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

Ik wil je een fijne dag wensen!

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄



dinsdag 10 december 2019

het leger van de keizer

Keizer Qin Shi Huangdi was de eerste keizer van China en hij leefde van 259 v.C. tot 210 v.C. Hij was een wreed heerser en hij regeerde slechts veertien jaar, waarna hij waarschijnlijk stierf aan een kwikvergiftiging.


 Zodra Qin aan de macht kwam begon hij aan de bouw van zijn laatste rustplaats, een groot mausoleum. In 1974 werd op twee kilometer van het mausoleum per toeval een terracotta beeld gevonden door boeren die een put groeven. Het beeld bleek toe te horen aan een groot leger van terracotta beelden.

 Door plunderingen, vernielingen en brandstichting een paar jaar na het overlijden van Qin, waren veel beelden in stukken gebroken.


De beelden werden gereconstrueerd en in totaal zijn tot nu toe 8000 beelden gevonden van krijgers, paarden en wagens.



Qin was geobsedeerd door het eeuwige leven en het terracotta leger was waarschijnlijk bedoeld om hem te vergezellen in zijn onsterfelijkheid. Ze stonden in rijen opgesteld alsof ze klaar waren voor een veldslag. 
Geen één beeld is hetzelfde en waarschijnlijk zijn ze nagemaakt van echte mensen. In hoogte variëren ze tussen 0,70 m (hurkende personen) en 1,80 m hoog.


De beelden waren geverfd in heldere kleuren, maar zodra ze bij de opgravingen in contact met zuurstof kwamen, verdwenen de kleuren.


In China zijn op dezelfde manier als vroeger beelden nagemaakt en een aantal hiervan kun je bezichtigen in Rotterdam in een klein pop-up museum: klik!

Naast de beelden zijn er ook nog gebruiksvoorwerpen uit China te zien:


Wij gingen na ons bezoek aan Delft naar deze tentoonstelling toe en we vonden het best wel bijzonder allemaal. En het maakte voor ons niet uit dat de beelden reproducties waren, want de kans dat we naar China gaan om de echte beelden te zien, is namelijk niet zo heel erg groot. 

 De tentoonstelling van het Terracottaleger bestaat uit tachtig figuren (krijgers, paarden, wagens) en is nog tot april 2020 in Rotterdam te zien.

We hebben afgelopen weekend veel gedaan: gewandeld op Goeree-Overflakkee, Delft verkend en we bezochten deze tentoonstelling in Rotterdam. We logeerden in een mooi hotel en hebben lekker gegeten. Als het aan mij ligt, kunnen we zoiets best wel vaker doen.



maandag 9 december 2019

op stap

Zaterdag waren wij op Goeree-Overflakkee en na de wandeling en de lunch stapten we in de auto en in plaats van naar het zuiden (huis) te rijden, reden we naar het noorden toe. We gingen naar de stad waar dit bekende aardewerk vandaan komt:


Delft!

We bezochten daar de Oude Kerk, de Nieuwe Kerk en de Maria van Jesse Kerk.


De Nieuwe Kerk is bekend van de begrafenissen van leden van het Koninklijk Huis. Het praalgraf van Willem van Oranje is ook in deze kerk:


Dit is de toren van de Oude Kerk:


 Ook wel Scheve Jan genoemd, omdat hij behoorlijk uit het lood staat.


Dit is het Stadhuis:


De middag liep ten einde en we bewonderden de met lampjes versierde stad.



We brachten de nacht in een hotel buiten Delft door. Na een nacht goed slapen en het nuttigen van een stevig ontbijt, liepen we de volgende morgen naar het centrum van Delft toe. Het had de hele ochtend geregend, maar zodra we in de stad kwamen scheen de zon.



We maakten een wandeling door de stad en hebben veel mooie gebouwen, smalle straatjes en bruggen gezien.




We vonden Delft erg mooi. De zaterdag was het er best wel druk geweest, maar op zondag was het een stuk rustiger en konden we alles goed bekijken. Op zondag zijn er in de kerken diensten en kun je daar niet zomaar binnenwandelen, vandaar dat we die op zaterdag bezocht hebben. En een hotelovernachting was best wel een slimme zet, zodat we voldoende tijd hadden om van alles te doen. Na Delft gingen we nog naar een andere stad, maar daarover de volgende keer meer.

Fijne maandag!


zondag 8 december 2019

bunkers

Bij Social Deal had ik twee vouchers voor een wandelarrangement met lunch gekocht:


Dat leek ons nou zomaar leuk om eens te doen! Manlief is voor zijn werk soms op Goeree-Overflakkee, maar ik kende het er helemaal niet. En trouwens, ergens voor werk komen of er gaan wandelen zijn natuurlijk ook twee totaal verschillende dingen, voor manlief die in de ICT werkt tenminste wel. We hadden een tijdje geleden de datum al vastgelegd en vol goede moed reden we gisteren naar het strandpaviljoen toe, waarbij we de deal gesloten hadden.


We werden hartelijk verwelkomd en hadden de keuze uit koffie of thee en appeltaart of cheesecake, wat ook onderdeel van de deal was. Daarna kregen we drie wandelroutes mee en het was aan ons om te beslissen welke we gingen lopen. Wij kozen voor de bunkerroute.


In de duinen ligt een bunkercomplex uit de Tweede Wereldoorlog, aangelegd door de Duitsers en bedoeld om Goeree-Overflakkee te verdedigen tegen aanvallen van overzee.


Bordjes wijzen je de weg langs en door de bunkers.



Het was interessant en we zijn best wel een tijdje zoet geweest met het lezen van de informatie, die op informatiepanelen bij iedere bunker stond.


We wandelden door het duingebied en het was wat kilometers betreft geen lange wandeling, maar door alle informatie onderweg zijn we toch best wel een tijdje onderweg geweest. 




Terug op het strandpaviljoen konden we van de kaart onze lunch kiezen. Manlief koos voor een uitsmijter en ik voor twee kroketten met brood. 

We hadden het goed daar op Goeree-Overflakkee en zo'n wandelarrangement is zeker voor herhaling vatbaar. 

Ik wil je een fijne zondag wensen!