Zondag stond manlief met een behoorlijke verkoudheid op. Hij hoestte en snotterde en kroop een uur later ziek terug in bed. De volgende dag deed bij zoonlief iedere ademhaling pijn. En ik had last van keelpijn. Ik besloot om maar eens naar de huisarts te bellen, die zoonlief graag even van dichtbij wilde zien en manlief en mij doorverwees naar de GGD.
De huisarts luisterde naar de longen van zoonlief en hoorde niks verontrustends. Waarschijnlijk had onze zoon een spiertje verrekt, wat best wel zou kunnen want hij is altijd aan het klussen en loopt altijd met van alles te sjouwen. In elk geval dacht de huisarts niet dat hij corona had.
Manlief en ik moesten getest worden op covid-19. Eerst ging manlief, waarbij alles probleemloos verliep. Daarna was ik aan de beurt. Eerst werd het wattenstaafje diep in mijn keel gestopt en daarna waren mijn neusgaten aan de beurt. De eerste poging met het wattenstaafje in mijn neusgaten mislukte, omdat het niet paste. Mijn neus blijkt van binnen smal te zijn en er was een kleiner wattenstaafje voor nodig om de test af te nemen. Voor de tweede keer werd het wattenstaafje diep in mijn neusgaten gestopt.
Ja hoor, dat had ik weer!
In februari liet ik mijn spiraaltje verwijderen, waarbij de eerste poging ook mislukte omdat het speculum te groot was. Met een kleinere speculum lukte het wel om de baarmoedermond te openen. Maar pijn dat het deed...! Ik was blij dat ik geen nieuw spiraaltje meer hoefde te laten plaatsen, want dat was niet meer nodig.
Toen ik voor mijn gebit moest gaan happen, paste het blok niet in mijn mond. Toen was er ook een kleinere nodig. Van de tandtechnicus moest ik thuis wel zeggen dat ik geen grote mond heb, wat ik natuurlijk ook gedaan heb 😂
De eerste keer dat ik voor het bevolkingsonderzoek voor mijn borsten moest, mislukten de foto's omdat niet alle klieren er op stonden. Dus ja, toen moesten alle foto's overnieuw gemaakt worden en werd voor een tweede keer alles geplet.
Het lijkt haast een gewoonte te worden dat alle vervelende dingen twee keer gedaan moeten worden!
Maar goed, de uitslag van de coronatest was gelukkig negatief. We kunnen nu weer gaan en staan waar we willen. Op mijn werk draag ik, zolang ik nog verkouden ben, een mondkapje zodat ik geen cliënten kan besmetten. Want voor hun is in quarantaine zitten op afwachting van de uitslag een stuk vervelender dan voor mij. Ik heb een groot huis en een grote tuin om me in te vermaken en ik had twee huisgenoten die ook in quarantaine zaten.