bedankje

Onderweg voor een bezoekje aan mijn moeder, stopte ik eerst bij het tuincentrum. Ik had hondenvoer en koemestkorrels nodig en zo kon ik gelijk een bos bloemen voor mijn moeder meenemen. Ze krijgt vaker een bos bloemen van me. Mijn oudste broer geeft haar altijd een doosje bonbons en mijn jongste broer trakteert haar vaak op koekjes. 

Mijn moeder had het volgende voor mij klaarliggen:

Ahhh... wat lief van haar! Natuurlijk had dit niet gehoeven, ik was blij dat ik haar had kunnen helpen, maar we zullen de chocolaatjes met smaak opeten. 

Het was druk op de weg met caravans en campers. Het zomerseizoen nadert zijn einde en daarna zullen er nog wel toeristen zijn, die zijn er immers het jaar rond, maar de rust zal weldra in ons Zeeuwse landje terugkeren. 

Omdat het najaar in aantocht is, heb ik bloembollen besteld. In september zullen ze bezorgd worden. Vorig jaar had ik in het najaar bloembollen in verschillende bloempotten geplant en dat ga ik nu weer doen.

Ook in de tuin zal ik weer bloembollen planten. De afgelopen jaren heb ik al veel bollen geplant, maar er kunnen er altijd nog bij 😉

keek op de week

Deze week was ik niet zo heel veel op mijn weblog te vinden en dat kwam doordat ik van alles te doen had. Werken, internist, kapper, op ziekenbezoek... Mijn week was ermee gevuld. 

Over mijn werk en de drukte schreef ik in mijn vorige bericht al. Iedereen begint zo zachtjesaan terug van vakantie te komen en daarna heb ik een week vakantie. Na negen weken buffelen tijdens deze zomerperiode ben ik daar best wel aan toe. Manlief en ik gaan nog een weekendje weg, maar daarover vertel ik t.z.t. wel. 

Zoonlief had per 1 juli ontslag genomen en hij wilde daarna twee maanden thuis blijven. Ik geloof dat hij zich nog geen moment verveeld heeft en maandag begint hij met een nieuwe baan. Tussendoor heeft hij een week bij een ander bedrijf meegelopen, maar daar was het werk niet uitdagend genoeg voor hem. Wij hebben er geen moment aan getwijfeld dat hij snel een nieuwe job zou vinden. Hij heeft goede papieren en referenties en de banen liggen momenteel voor het oprapen. 

Voor de Ziekte van Crohn had ik een afspraak bij de maag-darm-lever-specialist. Sinds anderhalf jaar gebruik ik helemaal geen medicijnen meer voor deze chronische ziekte en het gaat goed met me. Het enige wat niet goed was, is dat ik een tekort aan foliumzuur heb en daarvoor ga ik een pilletje per week moeten innemen. 

Een neef lag in Brugge in het ziekenhuis. "Je komt toch wel op bezoek, hè?" vroeg hij en dus maakte ik een ritje naar Brugge. Voordat ik naar het ziekenhuis ging, stapte ik bij drie kringloopwinkels binnen. Ik kocht een broek, een hemdje, een vest en twee hobbyboeken. Toen mijn broer vorig jaar een paar maanden in hetzelfde ziekenhuis lag, ging ik ook regelmatig naar deze kringloopwinkels toe. 

Mijn broer is trouwens twee weken geleden weer voor een petscan geweest en de bacterie is nog steeds niet helemaal uit zijn lichaam. Over vier maanden moet hij terug op controle komen en tot die tijd blijft hij antibiotica gebruiken.

Afgelopen nacht schrok ik om twee uur wakker van mijn telefoon: het was mijn moeder. Ze moest naar het toilet en had hiervoor al meerdere keren alarm gemaakt (in het verpleeghuis) maar er kwam niemand. Uiteindelijk was ze toch maar uit bed gegaan en naar haar zetel gescharreld en vandaar kon ze mij bellen. Ik belde op mijn beurt naar de nachtdienst en die is direct naar haar toegegaan. Er was iets met de aansluiting van het alarm niet goed en als het goed is, is dit nu weer verholpen. Ach mijn arme moedertje... ze heeft het toch goed weten op te lossen. En ik? Ik heb daarna nog een tijdje wakker gelegen, maar vertrok daarna toch weer naar dromenland.

denigrerend

Tijdens deze zomerperiode hebben we op het werk een paar vakantiehulpen die ons komen helpen. Dat zijn meisjes van 17 en 18 jaar. Ze zijn leuk, lief en vlot en we zijn ontzettend blij met ze. Al sinds vorig jaar november kampt ons team met veel uitval door ziekte en ook deze zomer zijn er zieken en daarnaast genieten collega's van een welverdiende vakantie. Er zijn al heel lang veel tekorten en als we die meisjes niet hadden gehad, dan was het een nog zwaardere zomerperiode geworden dan het nu eigenlijk al is. 

Gisteren was ik samen met een meisje de kamer van een bewoner aan het schoonmaken en opeens zegt die man: "zo'n jong meisje kan toch wel beter werk dan dit vinden..." Ik wist niet wat ik hoorde en ik zei dan ook dat er niks mis is met DIT werk. Ik voegde er ook nog aan toe dat we een heel leuk team hebben en veel plezier samen hebben en dat dit heel veel waard is. Later merkte een andere collega op dat deze bewoner daarna kwaad op me was, vraag me niet waarom, want hij was degene die fout was, maar misschien was ik wat bot overgekomen. "Dan moet hij maar niet zo'n stomme opmerking maken," zei ik. Zielig figuur!

🌻 🌻 🌻 🌻 🌻 🌻 🌻 🌻

Manlief was voor zijn werk naar Limburg en toen hij thuis kwam merkte hij op dat het bij ons koud was. In Limburg was het 34℃, bij ons kwam een harde koude wind van zee. De wind zorgde ervoor dat een zonnebloem afknakte:

Jammer hoor, maar gelukkig staan er nog in de tuin.

trammen en zwemmen

Vandaag doe ik het even zo: bedankt voor de lieve reacties op mijn bericht van gisteren. Ik vind het heel erg lief dat jullie aan mij gedacht hebben. Ieder overlijden van een kind raakt me diep. Gewoon omdat ik weet in wat voor nachtmerrie de nabestaanden beland zijn, hoe het is en hoe het voelt. Ik heb in al die jaren al talloze keren gezegd dat ik dit geen mens zou toewensen. En het is niet alleen de ouder(s) en broers of zussen die dit raakt, echt de hele familie heeft het er jaren later nog steeds moeilijk mee. Vorige week was het de sterfdag van mijn vader en mijn moeder had vooral verdriet om Justus. Een (klein)kind hoort niet eerder te gaan.  

💖 💖 💖 💖 💖 💖 💖 💖

Na het overlijden van Justus heb ik mijn verjaardag niet meer gevierd. De verjaardagen van man- en zoonlief vierden we wel, want zij wilden dit graag. Ik had er gewoonweg voor mezelf geen zin meer in. Mijn huisgenoten en familieleden begrepen dit, maar toch wilden mijn schoonmoeder en twee van mijn schoonzussen mijn verjaardag niet helemaal ongemerkt voorbij laten gaan. Twee jaar na het overlijden van Justus bedachten ze daarom een uitstapje voor me en gingen we samen een dagje weg.

En eigenlijk werd zo een nieuwe trend geboren: in plaats van een verjaardagscadeau maken we nu niet alleen van mijn verjaardag een uitje, maar ook van de verjaardagen van de twee schoonzussen en schoonmoeder. De jarige hoeft niets te betalen en de ander drie delen de gemaakte kosten. 

Gisteren gingen we voor de verjaardag van een schoonzus een dag langs de Belgische kust, met de kusttram, reizen en we gingen zwemmen. Een neefje en nichtje gingen ook mee en 's morgens rond een uur of negen stapten we in Knokke op de tram.

Onze eerste stop was in Blankenberge, want we hadden zin in koffie.

Vervolgens stapten we een halte verder alweer uit, want daar bleek een rommelmarkt aan de gang te zijn en daar moesten we toch echt even gaan kijken. Vervolgens reisden we verder naar De Panne, waar we in zwemparadijs Plopsaqua gingen zwemmen. We hadden gelukkig kortingskaarten van AH voor het zwembad (1 + 1 gratis) want normaal betaal je  €23,50 per persoon. En voor een kluisje betaal je €5 voor een munt en als je die munt weer inlevert krijg je €2 terug... belachelijk! Het zwembad is al stervensduur en dan komt er ook nog eens €3 bij, want zonder kluisje kun je niet. Als je vaker in het zwembad komt dan kun je steeds dezelfde munt gebruiken, maar dat zal voor heel veel bezoekers niet het geval zijn. 

Maar goed, het zwembad is leuk en de kinderen hebben zich goed vermaakt. Schoonmoeder en ik hebben voornamelijk in het bubbelbad gezeten. We aten en dronken iets bij het restaurant en na een uur of drie was het tijd om ons weer aan te kleden. We moesten natuurlijk ook weer terug met de tram: een reis van bijna tweeënhalf uur.

Het was een gezellig uitstapje en we zijn door leuke badplaatsen gereden en we hebben mooie gebouwen gezien. Op de heenreis was het druk in de tram geweest, maar op de terugweg viel het wel mee. Langs het traject zijn achtenzestig haltes en je kan uitstappen waar je maar wilt. 

Aan het eind van de dag zijn we wezen BBQ'en bij schoonmoeder. Man- en zoonlief en een zwager kwamen toen ook gezellig een hapje mee-eten.  

En o ja, op de rommelmarkt kocht ik voor een paar euro een mooie tas van Oilily. Ik had al heel Vinted afgezocht naar een andere tas, maar kon niet direct iets vinden wat me aansprak en op de rommelmarkt in Blankenberge lag precies de tas die naar mijn zin was. 

Voor meer informatie over de kusttram: klik!

*

 Het leven kan soms zo gruwelijk oneerlijk zijn... de dochter van een medeblogger is overleden. Terwijl bij ons alles doorgaat, staat haar leven stil. Ik vind het zo erg... Voortaan zal nooit meer iets hetzelfde voor haar en haar naasten zijn. Er is een grote gapende wond, die nooit meer over zal gaan. Je kind verliezen... je hele wereld stort compleet in en van al je toekomstdromen is niks meer over. Weg, alles is weg!

Ik lees bij andere bloggers dat ook zij diep geraakt zijn. 

Nicole, je bent in onze gedachten xxx

een dagje weg

Een schoonzus had vier vrijkaarten voor een dierentuin naar keuze gehad en ze wilde graag naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen toe. Een tijd geleden prikten we hiervoor een datum en er werden nog twee toegangskaarten met korting bij gekocht, want we zouden met zes personen gaan. 

Dat het één van de druilerigste dagen van de zomer ging worden, hadden wij toen natuurlijk niet kunnen voorzien. Gewapend met paraplu's, regenjassen en toch ook vol enthousiasme, reden we gisteren naar het verre Rhenen toe. 

Het voordeel van dit weer was misschien wel dat niet alle dieren, door de hitte, op apegapen lagen.

En het was totaal niet druk in de dierentuin, dat was voor ons ook mooi meegenomen. 

Toen we er nog maar net waren, trok er een zware bui over en voor de rest van de dag viel het eigenlijk best wel mee met de regen. Als het iets te nat werd, konden we telkens binnen schuilen en anders hielden onze paraplu's ons wel droog. 

Van ara tot zebra... we zagen ze allemaal.

En ook de pijlgifkikkers zagen we, maar dan wel in hun terrarium en niet daar buiten.

We waren van half elf tot zes uur in de dierentuin Op de terugweg naar huis aten we onderweg nog ergens iets en pas om elf uur was ik terug thuis. 

We zijn vaker met dit ploegje (schoonmoeder, drie schoonzussen, neefje en nichtje) op stap en net zoals anders was het ook nu weer een gezellige dag.

feest

Kijk nou toch: Bee is jarig! Vorig jaar dachten we dat ze het eind van het jaar niet zou halen, maar onze taaie rakker is nu toch twaalf jaar geworden 😀

 

oranje boven

Wat doe ik op een tropische dag? Een jurk maken voor op andere tropische dagen!

Het patroon komt uit Knipmode 5/2017.

Ik maakte al eerder een jurk van dit patroon en die heb ik zoveel gedragen dat hij tot op de draad versleten is. Het werd daarom de hoogste tijd om een nieuwe te maken. Deze keer is het eens geen blauwe of roze jurk geworden, maar koos ik voor oranje (met een vleugje roze).

Met dit weer vind ik het heerlijk om een jurk te dragen, want dat zit lekker luchtig.

👗 👗 👗 👗 👗 👗 👗 👗

Hier dan nog twee bloemenfoto's:

Ik was vanmorgen al vroeg in de tuin bezig met uitgebloeide bloemetjes knippen en hier en daar een onkruidplantje uittrekken. Ik ben binnen planten voor volgend jaar aan het voorzaaien: stokroos, judaspenning en vingerhoedskruid. Als ik dat buiten op een zaaibed doe, dan komt daar niks van, zeker nu het zo droog is niet. Ik plant de voorgezaaide plantjes gewoon later in de tuin uit. Dat heeft bij mij meer kans op slagen. 

bos

Zondag, voordat wij naar de Verbeke Foundation gingen, maakten we een wandeling in het Stropersbos.

Het bos ligt op een steenworp afstand van Verbeke, dus was het logisch dat we die twee combineerden. 

(Bron: Google Maps)

De naam van het bos ontleent zich aan een adellijke familie die hier vroeger woonde. Stropers waren er ook, maar daar komt de naam Stropersbos niet vandaan. 

Een aantal eeuwen terug, eind 1600, werd hier een fort gebouwd. Delen van de liniegracht bestaan nu nog.

Waar lang geleden de Spanjaarden, de Fransen en de Staatsen de hoofdrol speelden, is nu een flamingo gestorven:

Ik denk dat de jeugd uit de buurt hier regelmatig een feestje bouwt. 

En elders in het bos schijnt ook nog een vandaal actief te zijn:

Voor de steenkoolmijnen werden hier ooit naaldbomen geplant. Het hout werd gebruikt om de schachten in de mijnen te stutten. Later, toen het hout daar niet meer voor nodig was, werd het bos uitgedund. Daardoor kwam de oorspronkelijke heide weer terug.

We maakten een mooie afwisselende wandeling en het was erg aangenaam van temperatuur in het bos.

🌲 🌳 🌲 🌳 🌲 🌳 🌲

Vorige week had ik hier wat opgeruimd en overbodige spullen in een doos gedaan. Voordat wij zondag weggingen zette ik deze doos aan de kant van de weg. Met zwarte stift schreef ik er 'gratis' op. Ook een houten slee zette ik er bij. Toen wij terugkwamen ging net een Duits gezin er met de slee vandoor. Ha, daar zijn we ook vanaf en hopelijk kunnen deze mensen de komende winter(s) lekker sleeën. Van de rest van de spullen was niet veel weg, maar ik ga de doos nog wel een keer buiten zetten en als er daarna nog iets over is ga ik ermee naar de kringloop. 

verzamelen

Als wij over de E34 naar Antwerpen rijden, zien we onderweg altijd een kudde olifanten... 

Ze horen bij Verbeke Foundation, een particuliere kunstsite. Het echtpaar Verbeke verzamelt van alles en nog wat en dan met name moderne en hedendaagse (betaalbare) kunst.

Als je over de snelweg rijdt, zie je allerlei stellages en kranen en de overbekende fastfood-M zie je al van ver.

Een metershoge vaas torent overal bovenuit:

En sinds een paar maanden staat de grootste vrachthelikopter ter wereld op het terrein. En ik moet zeggen dat het echt een gigantisch groot ding is!

Verbeke Foundation is een beleving. Er staan op het terrein verschillende bouwwerken en je moet er een beetje voor open kunnen staan en er het mooie of speelse in kunnen ontdekken. 

Het museum bevat naast het hoofdgebouw ook een omgebouwde kippenstal waar een kunstexpositie is en een paar serres. 

Er staan planten in de serres en ook kunstobjecten.

En we kwamen daar ook verzamelingen van allerlei gebruiksvoorwerpen tegen, dat was wel een feest van herkenning!

Op zo'n orgel heb ik vroeger nog gespeeld!

In het hoofdgebouw zijn exposities van verschillende kunstenaars en deze beeldhouwwerken vond ik enorm mooi. 

Maar voor de rest was het veel abstracte kunst.

Deze collage van gebruiksvoorwerpen vond ik door de kleuren een echte eyecatcher:

En wat dacht je van dit geldhuisje?

Werken van Maurice Carlier:

Het museum herbergt een grote collectie opgezette dieren:

. Bovenstaande geprepareerde dieren zijn zoals ze horen te zijn. Er was ook bio-art met dode dieren en dat is niet mijn ding. Ik heb daar dan ook geen foto's van genomen. 

We hebben urenlang rondgelopen, veel gezien en ons vaak verwonderd. Verbeke Foundation is met geen enkel ander museum te vergelijken: er is niet echt een samenhang en vaak is het erg experimenteel. 

https://verbekefoundation.com/