Na alle drukte van de afgelopen week, was het even nodig om uit te waaien en we liepen een rondje rond IJzendijke. Het was niet echt een bijzondere wandeling en nu in de winter is het toch allemaal wat triestig.
Bij onderstaand naambordje kun je je van alles voorstellen:
Alleen voert deze naam wel terug naar 1587, toen tijdens de Tachtigjarige Oorlog hier een verdedigingswerk (een redoute) gebouwd werd met de naam Boerenverdriet. Of de naam verder nog ergens van afgeleid werd, kon ik nergens ontdekken.
👟 👟 👟 👟 👟 👟
Als het goed is mag mijn nichtje morgen het ziekenhuis verlaten. Tot en met gisteren kreeg ze een medicijn toegediend om de aandoening die ze heeft te stoppen. Gelukkig is er al een klein beetje verbetering te zien, maar ze heeft nog een hele lange weg te gaan. Het gaat misschien wel tot een jaar duren voordat ze weer de oude zal zijn. De eerste keer dat ik in het ziekenhuis kwam, stond de franc niet zo hoog. Gelukkig ging het de dagen daarna alweer beter. En ze zal nog vaak genoeg momenten hebben dat ze haar kopje zal laten hangen, maar de aandoening is gelukkig op tijd ontdekt en gestopt, want het had ook een stuk slechter kunnen aflopen.
Ik ging voor haar shoppen: haar moeder vroeg of ik een paar joggingbroeken en shirts wilde kopen, want ik heb zo'n goede smaak, zei ze... Uh ja, voor een puber is het toch net iets anders kleding kopen dan voor mezelf. Maar ik ken nichtje goed en weet wel wat ze zo ongeveer leuk vindt en ik scoorde een paar mooie shirts en broeken en ik vond ook nog leuke sokken. Vanmorgen stuurde nichtje foto's van zichzelf in de kleren die ik gekocht had. Missie geslaagd!
Misschien nu ook wel een toepasselijk bordje voor een aantal boeren met al dat water op hun land. Nu nog vorst, het wordt waarschijnlijk niks meer met die aardappels in de grond.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat nichtje naar huis mag,
Betsy
Hier in de buurt staan ook nog aardappelen in de grond, die kun je als verloren beschouwen. Zonde.
VerwijderenVroeger lagen we met de boot van mijn ouders op een eiland van een vereniging en in het begin moest er veel zelf gedaan worden door de leden. Een stuk land dat er wel bij hoorde en ook met bruggetje verbonden was was iets breder en dat was onhandig met het varen in die sloot. Toen hebben de leden met scheppen en anders materiaal een stuk afgegraven (in heb het nu over 60-er jaren) omdat het klei was werden de mannen er erg vies van want ze stonden ook vaan ik het water. Dat eilandje werd al snel "vrouwenverdriet" genoemd. Aan bord was die vieze kleding natuurlijk niet handig.
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal!
VerwijderenWat een koude wandeling. Maar wel weer fijn om buiten te zijn. Wat jammer dat het zo lang kan duren voor je nichtje weer beter is. Maar ze gaat vooruit.
BeantwoordenVerwijderenEn dat is het belangrijkste! Ze is nu gelukkig uit het ziekenhuis, na er bijna een week gelegen te hebben.
VerwijderenWat fijn als je als familie elkaar toch zo kunt helpen!
BeantwoordenVerwijderen