58

Vandaag ben ik jarig. En weet je, mijn hoofd staat er echt niet naar! 

Sinds het overlijden van Justus vier ik mijn verjaardag niet meer met een feestje. En nu mijn schoonmoeder zo slecht ligt, is het feestgevoel helemaal ver te zoeken. Het doet me nu vooral denken aan zes jaar geleden, toen we op mijn verjaardag afscheid zijn wezen nemen van mijn schoonvader. De dag erna is hij overleden en ergens zou het wel mooi zijn als mijn schoonmoeder morgen ook haar laatste adem zou uitblazen. Op dezelfde datum. 

Man en zoon verrasten me vanmorgen met mooie bossen bloemen. En er is nog een cadeau onderweg: een boek van fotograaf en urban explorer Daanoe: klik! Ik ken zijn werk van zijn website en van facebook en ik wilde al langere tijd een boek van hem hebben. Welk boek manlief (waar ik dit cadeau van krijg) uit de collectie gekozen heeft, weet ik niet. Dus het is toch nog een verrassing welke ik krijg. 

Ik trakteerde al op mijn werk en op naailes. En er is taart in huis. Want ook al is het een moeilijke tijd, deze dag helemaal zomaar voorbij laten gaan, vind ik ook niet nodig. Mijn collega's hebben al voor me gezongen, mijn moeder belde gisteren al, de appjes met felicitaties stromen binnen en ook op facebook word ik gefeliciteerd. En dat is allemaal fijn en doet me heel erg goed. Want ook al zou ik deze dag het liefst van al gewoon overslaan, er zijn toch genoeg mensen die de moeite nemen om me een verjaargsgevoel te geven.