Sinds een jaar of tien gebruik ik een medicijn waardoor ik moet oppassen voor ultraviolet licht, oftewel zonlicht. Het medicijn mengt zich in het DNA en door de blootstelling aan de zon kan er een mutatie in de huid plaatsvinden, waardoor huidkanker kan ontstaan. Door goed op te letten en niet onbeschermd in de volle zon te gaan, hoeft er niks aan de hand te zijn.
Jarenlang onderging ik eenmaal per jaar een screening bij de dermatoloog. Totdat die dermatoloog vond dat ik maar aan de bel moest trekken als ik zelf veranderingen in mijn huid zou ontdekken. Ik zorgde goed voor mezelf, waardoor ik een hele gave huid heb. Blijven doorgaan met goed verzorgen, was het advies.
Een week geleden ontdekte ik opeens een plekje op mijn arm wat een beetje ruig aanvoelde. Zomaar een klein pigmentvlekje. Het zinde me niet en vanmorgen zat ik als eerste patiรซnt bij de dokter in de spreekkamer. Hij constateerde dat het waarschijnlijk om een onschuldig plekje gaat, maar ik moet het wel goed in de gaten blijven houden. Zodra het groter wordt, van kleur verandert, pijn gaat doen of gaat jeuken moet ik gelijk terugkomen.
In januari had ik een darmonderzoek en omdat alles er vanbinnen goed uitzag, mocht ik met dat medicijn minderen. Sinds februari gebruik ik de halve dosis van wat ik jarenlang gebruikt heb. Over een half jaar zal een echo van mijn buik moeten uitwijzen of alles nog steeds goed gaat en als dat zo is, dan zal ik helemaal met dit medicijn mogen stoppen.
Dat uit de zon blijven, valt niet altijd mee. Eigenlijk is het soms een onmogelijke opgave. Ik wandel, fiets, tuinier, ben buiten met de honden... Ik hou er wel rekening mee, want in de tuin kan ik ook in de schaduw werken. Op een terras kruip ik onder een parasol of een boom. Maar met wandelen en fietsen is het vaak iets lastiger om uit de zon te blijven. Ik smeer me altijd goed in met factor 50 en ik zal altijd een pet of een hoedje dragen als de zon fel is, om mijn hoofdhuid en/of mijn oren te beschermen. Volgens de dermatoloog doe ik dat allemaal goed.
Vanmorgen zat ik misschien voor niks bij de dokter. Maar liever een keer voor niks dan een keer te laat.