intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

donderdag 31 januari 2019

optimistisch

Het voorjaar komt eraan. Echtwaar.





We moeten alleen nog even geduld hebben ;-)

woensdag 30 januari 2019

vader

Wat ik niet liet zien in januari:


De eerste foto is een foto van een foto, van de eerste tramrit in 1887 in het Zeeuws-Vlaamse Aardenburg, die ik tegenkwam in museum Terra Maris in Oostkapelle. De tram rijdt hier allang niet meer, maar mijn 91- jarige vader vertelt er nog regelmatig over.
De tweede foto is een stuk boomstronk.
Het beschilderde huis is in Zierikzee.
Buitenplaats Hoogduin is tussen Oostkapelle en Domburg, waar we doorheen gelopen zijn.

Doordat het weer niet altijd zo mooi was, zijn manlief en ik de afgelopen maand minder wezen wandelen dan normaal. Wij wandelen niet als het regent. Natuurlijk kan het weleens gebeuren dat we onderweg een buitje krijgen, maar als het echt al de hele dag regent of het grote buien zijn, dan gaan we niet op pad. 

Als ik op maandagmorgen de krant naar mijn ouders breng, is één van de eerste dingen die mijn vader vraagt of we zijn wezen wandelen in het weekend. Mijn vader was vroeger graag op pad. Met de fiets reed hij hier in de buurt en met de auto ging hij verder weg. Mijn moeder was ook wel graag op stap, maar die fietste niet en daarnaast had zij eigenlijk ook minder binding met deze streek als mijn vader. Maar ze ging wel graag overal naar steden toe. Vrijwel altijd kent mijn vader de buurt of het dorp of de stad waar wij zijn wezen wandelen. Dan vraagt hij of het er nog zo of zo uitziet en of dit of dat er nog is. Vaak weet hij namen te noemen van enkele mensen die er woonden of misschien nog wel wonen. Mijn vader heeft namelijk een ijzersterk geheugen waar ik echt jaloers op ben. 

Afgelopen maandag kon mijn vader nauwelijks uit de voeten. Zijn benen deden erg veel pijn en ik zei dat hij de huisarts moest bellen. Maar dat wilde hij niet. Gistermorgen stuurde mijn moeder een berichtje waarin ze vertelde over mijn vader die nog meer pijn had dan de dag ervoor. "Bel de huisarts," zei ik en wachtte verder af. Later schreef ze dat de huisarts in de loop van de middag langs zou komen. De reden dat ik zelf niet belde, is dat ze de dingen die ze zelf nog kunnen doen, ook zelf moeten blijven doen. Ze moeten dat laatste stukje zelfstandigheid zien vast te houden. Het is geen onwil van mij. De 'lastige' telefoontjes naar bijvoorbeeld de gemeente of instanties of verzekeringsmaatschappijen doe ik wel. 

De huisarts kwam en de pijn blijkt uit mijn vaders rug te komen. Hij gaat fysio krijgen. En ik denk zomaar dat mijn moeder tegen de huisarts geklaagd heeft over het gehoor van mijn vader, want zijn oren moeten uitgespoten worden. Daar zal hij vast niet zelf mee op de proppen gekomen zijn, want hij is anti-gehoorapparaat, ook al heeft hij er zelf nog nooit één gehad. Maar stel je voor dat hij een doorverwijzing naar een audicien zou krijgen en wij zouden willen dat hij daar naar toe zou gaan... daar moest hij niet aan denken! Ik had trouwens ook al meerdere malen gezegd dat hij de huisarts naar zijn oren moest laten kijken, omdat er misschien wel iets in zat. Maar ja, hij wilde niet en ik kan hem niet dwingen. Maar nu gaan zijn oren dan eindelijk toch uitgespoten worden. Ik denk dat we allemaal hopen dat hij hierna weer beter zal horen, want communiceren met hem werd steeds lastiger ook al vindt hij het wel meevallen.

Over een paar weken zijn mijn ouders 64 jaar getrouwd. En vader wil ons graag allemaal mee uit eten nemen. Mijn moeder klaagde dat hij haar hierin niet betrekt: hij beslist dat we uit eten gaan en ook waar en wanneer. Zij wil niet uit eten. Ze heeft de Ziekte van Parkinson en heeft moeite met haar bestek vasthouden en ook met slikken. Ze geneert zich hiervoor en ziet het echt niet meer zitten, maar er valt niet over te praten. Als zij er iets over zegt, dan luistert hij niet eens. Dus toen zei ik het hem vanmorgen maar eens. Hij zat met tranen in zijn ogen en zei dat het misschien wel de laatste keer was dat we allemaal samen zouden zijn.

Ik gooide dit later op de groepsapp, zodat mijn broers en zus er ook van op te hoogte zijn en omdat ik dit niet alleen hoef te dragen en zij ook hun mening erover kunnen geven. De tijd dat ik nog alleen ergens meezat, is voorbij. Zij waren het er ook over eens dat we beter niet uit eten kunnen gaan. Nu onze vader nog...

Vrijdag ga ik, onder werktijd, met mijn vader mee om zijn oren te laten uitspuiten. Ik zal het dan allemaal wel breed uitgemeten krijgen over dat etentje en over zijn oren. Mijn vader is een lieve man hoor, alleen is hij soms erg dwars en drammerig en kan hij heel erg lang ergens over door blijven emmeren. En in het geval van dat etentje begrijp ik het ook wel, maar ik snap ook dat mijn moeder niet meer wil.

Word vervolgd, denk ik. 

dinsdag 29 januari 2019

vergeten groente

Zaterdag bezorgde de postbode het foldertje van een supermarkt en ik bladerde daar wat in. Er stonden verschillende groentepakketten in, waaronder ook een pakket om soep van pastinaak te maken. Ik kende pastinaak niet. De naam wel, maar ik geloof niet dat ik het ooit gegeten had. Ik zocht op wat een pastinaak nou eigenlijk was en ontdekte dat het een soort wortel bleek te zijn en dat hij zoet van smaak is. En het is een vergeten groente.

Ik besloot om de pastinaak maar eens te kopen en in de winkel waar ik heenging, werden pastinaken alleen maar per vier verkocht. "Ach ja," zei ik tegen manlief "als ik ze rauw niet lekker vind, dan maak ik er wel soep van."

Thuis gekomen proefde ik van de groente en de smaak stond me wel aan. Samen met wortel en courgette raspte ik er eentje en mengde dit door mijn salade.

En toch... toch maakte ik van de drie overgebleven pastinaken vanmorgen soep. En ja, ik vind de pastinaak lekker, maar het probleem is dat ik niet goed tegen de rauwe pastinaak blijk te kunnen. Ik krijg geen diarree maar word er erg gassig van en dat vind ik nou ook weer niet prettig. Ik ga ervanuit dat dit niet het geval gaat zijn als ik de groente gekookt heb. 

De pastinaken heb ik met een gefruit uitje en een restje bloemkool twintig minuten in de groentebouillon gekookt. Toen alles gaar was pureerde ik de soep.


Vanmiddag eet ik hier een kom soep van en de rest gaat de vriezer in.

(De foto met de uitleg van de pastinaak nam ik uit het boek Ingrediënten van Loukie Werle en Jill Cox)

maandag 28 januari 2019

lunchdoosje

Het is alweer eventjes geleden dat ik in het grote Zweedse woonwarenhuis was. Ik wilde toen voor een paar dingen kijken en op mijn lijstje stonden onder andere 'doosjes'. Naar mijn werk neem ik altijd salade mee, maar ik hou graag mijn sla en bepaalde rauwkost en andere dingen gescheiden, totdat ik het ga opeten want dan pas meng ik alles door elkaar. Ik nam altijd een groot doosje mee waar de sla inging en in een klein doosje ging de rest. Omdat ik maar één zo een klein doosjes had, kon ik altijd minder meenemen dan ik eigenlijk wilde. En daarom wilde ik bij het woonwarenhuis kijken, of ze toevallig kleine doosjes verkochten.

Ik zocht en ik vond iets veel beters: lunchdozen met losse inzetten. Ik kocht de kleine variant en ik vind het eigenlijk wel een superhandige doos voor mijn salade.



Op de foto's zie je wat ik vandaag mee naar mijn werk nam:
In het grote diepe vak zit ijsbergsla, paprika, snacktomaatjes en een klein potje met dressing.
In het kleine diepe vak zit geraspte wortel, courgette en pastinaak.
In het kleine verdeelde vakje zitten kaasblokjes (soort feta).

Ik rasp en snij gewoon alles zelf en koop geen kant en klare zakken gewassen sla of rauwkost.

In een ander doosje gaat een zelfgebakken boterham besmeerd met halvarine en daar gaat ook een (kinder)bestek in waar ik mijn salade mee opeet. En vandaag had ik ook nog eens een flesje (Tupperware) met smoothie mee en als ik dat niet mee heb, pak ik gewoon koffie of thee op mijn werk.

Ik ben blij dat ik dit lunchdoosje gevonden heb, want voor mij werkt dit perfect. Er is geen gedoe meer met allemaal losse doosjes en dekseltjes en als het afgewassen is gaat het doosje in elkaar gezet de la in, zodat alles netjes bij elkaar blijft.

zondag 27 januari 2019

nieuw

Mijn laptop gaf de afgelopen anderhalve week problemen: het begon er mee dat hij regelmatig vastliep en daarna wilde hij opeens niet meer opstarten. Manlief (die er ook echt verstand van heeft) deed er alles aan om de laptop te maken en daardoor kon ik toch nog een tijdje mijn laptop gebruiken, maar vrijdag liep hij weer steeds vast en we begonnen er allebei maar van uit te gaan, dat het einde verhaal was voor mijn oude trouwe laptop.

Ons kleine neefje had gespaard en flink ook en van zijn spaargeld wilde hij ook een laptop kopen. Zijn moeder wilde deze graag online kopen en vroeg manlief om advies. Manlief raadde haar aan om gewoon naar een winkel te gaan en om daar te kijken wat voor soorten laptops er zijn en welke overeen zou komen met de wensen van neefje. Maar, zo zei manlief, we konden wel samen gaan, want wij moesten ook voor een laptop gaan kijken.

En daar gingen we gisteren naar de grote M.markt in Middelburg. De Westerscheldetunnel was gisteren tolvrij, dus daar hoefden we tenminste niet voor te betalen. En de M.markt gaf deze week ook nog eens 20% korting omdat ze 20 jaar bestaan en we hadden van tevoren wel gekeken of die 20% ook echt 20% was en of ze niet zoals voorgaande keren de prijs van de producten eerst verhoogd hadden, maar deze keer klopte de korting wel.

Ik wilde eigenlijk een soortgelijke laptop als ik had van 17 inch en met een mat beeldscherm en ik verliet de winkel met een laptop van 15,6 inch en een glanzend beeldscherm. En neefje kocht uiteindelijk geen laptop maar wel een Playstation, want hij wilde alleen maar een laptop kopen om spelletjes op te spelen. Ik moet zeggen dat ze in de winkel heel erg goed advies gaven en de tijd voor ons namen en ons ook niet zomaar iets probeerden aan te praten. 

Zodra we weer thuis waren en ik gekookt had en na het eten mijn oude laptop aandeed, verscheen er een zwart scherm met een error erop. Voor mijn oude laptop was het nu echt over en uit en ik had geen dag te vroeg een nieuwe gekocht. Gelukkig had manlief vorige week al een back-up van verschillende dingen gemaakt, anders was ik misschien wel een paar dingen kwijt geweest die ik na voorgaande back-ups opgeslagen had. En ik had gistermorgen voor de zekerheid een paar bestanden van mijn werk, waar ik de dag ervoor nog aan gewerkt had, naar mijn werkmail gestuurd zodat ik ze niet zou kwijt raken en dat was ook een goede zet geweest. 

Manlief heeft nog niet alles over kunnen zetten op mijn nieuwe laptop, want gisteravond is hij eerst samen met zoonlief de Playstation bij neefje aan wezen sluiten. Dat kind wilde natuurlijk dolgraag zijn spelletjes uitproberen en ik vond dat hij voorging. Ik heb iets meer geduld. 

Met mijn oude laptop heb ik heel lang gedaan. Er is in al die jaren 2x een nieuwe accu ingegaan en een scharnier van het beeldscherm is een keer gemaakt omdat deze gebroken was. Maar wat software betreft heeft hij het altijd uitstekend gedaan. Ik hoop dat mijn nieuwe laptop ook zo lang mee zal gaan. 

vrijdag 25 januari 2019

wandelen door de sneeuw

Zal ik nou wel of zal ik nou niet gaan wandelen, dacht ik gisteren en na een tijd nadenken besloot ik toch dat ik naar buiten toe moest. Er lag sneeuw en ik ben niet echt een held om daar door te moeten lopen, ben altijd bang om te vallen, maar ik besloot om het toch te gaan doen. Ik reed naar de kust en parkeerde mijn auto naast een bijeen geschoven pak sneeuw en daarna schuifelde ik over een door voetstappen aangetrapt pad van sneeuw, met gladde stukken waar het na de dooi van de dag ervoor 's nachts weer opgevroren was.


In het begin had ik er alweer spijt van dat ik op stap gegaan was, maar gelukkig werd het pad een stuk verderop beter om te wandelen. Daar lag ook wel sneeuw, maar er zaten niet steeds van die ijzige gladde stukken tussen. Toch bleef het goed uitkijken waar ik liep.




Voor wie wil weten waar ik was: hierboven kijk je richting Breskens en hieronder zie je de vuurtoren van Breskens.



Ik heb een uur gewandeld. Mijn gemiddelde snelheid was 3,8 km per uur en normaal is mijn tempo rond de 5,3 km per uur. Dat scheelt dus wel, maar sneller wandelen ging echt niet. En dat hoefde ook niet, ik had de tijd. Het was wel fijn om toch even buiten te zijn en ik was best wel trots dat ik toch de moeite genomen heb om te gaan wandelen.

Daarna ging ik lunchen met mijn collega's en toen ik na afloop terug in mijn auto zat, was het aan het regenen. En weer verdween er een laagje sneeuw en de komende dagen wordt het warmer en zal het wel helemaal verdwijnen. jammer? Nee hoor. Ik vind een besneeuwde wereld mooi om te zien, maar meer dan dat ook niet.

donderdag 24 januari 2019

wild


Het was gisteren halverwege de middag en al flink aan het dooien, toen ik bovenstaande foto van Herrie de Herdershond maakte. De dikke laag sneeuw die gisteren overal bovenop lag, was toen al behoorlijk geslonken. Net als de dag ervoor heb ik de stoep en de oprit geveegd en zout gestrooid, zodat wij en ook de kranten- en postbezorgers veilig gebruik kunnen maken van de oprit. Wij wonen namelijk onder aan een lage dijk en de oprit loopt ietwat schuin en als het glad is wordt gebruik daarvan maken lastig.

Aan het eind van de middag zat deze knapperd in de tuin:


De dag ervoor zat een groene specht ijverig te spitten in de sneeuw, maar die liet zich niet fotograferen, deze fazant wel. Hij hield me goed in de gaten, hoor: bij de minste of geringste beweging die ik maakte rende hij weg. Hij is ook een keer weggevlogen, maar later was hij toch weer terug in de tuin.

Wij wonen ruim vijfentwintig jaar in het buitengebied en we hebben wel vaker wild in de tuin, maar ik blijf het bijzonder vinden. We hebben ook wel ontsnapte koeien en schapen in de tuin gehad. 

Toen ik gisteren naar mijn werk reed, was het aan het sneeuwen en harder dan 40 km (op de rechte stukken) durfde ik toch echt niet te rijden. Iemand anders durfde dat wel, want ik werd toch nog door een busje ingehaald. Op het werk vertelde een collega, die ook met de auto moest komen, dat ze echt bang geweest was onderweg, omdat het zo slecht was om te rijden. Maar ook zei ze dat iemand die achter haar reed met zijn lichten aan het seinen geweest was, omdat deze haar blijkbaar te langzaam vond rijden. Ze had zich gelukkig niet op laten jutten. Als het van dit slechte weer is dan moet je er als weggebruiker maar rekening mee houden dat anderen het eng vinden en zelf maar eerder van huis vertrekken. En ik snap best dat er mensen zijn die misschien echt naar een spoedgeval moeten, maar dan nog kun je niet van een ander verwachten dat die daarvoor halsbrekende toeren moet gaan uithalen.

Vandaag ben ik vrij en ga ik lunchen met een paar collega's. Ik heb er zin in.

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen.

woensdag 23 januari 2019

ook hier sneeuw

Meestal komen we er hier nog wel goed van af wat slecht weer betreft, maar nu ligt er toch ook sneeuw. Gistermorgen begon het met fijne stuifsneeuw en halverwege de middag stopte het.

Ik heb de oprit en de stoep sneeuwvrij gemaakt en zout gestrooid en ook even mijn auto omgedraaid zodat ik vandaag niet in het donker in de gladdigheid achteruit de oprit af moet. Nu kan ik er gewoon rechtdoor afrijden en dat vind ik net iets prettiger.

De naailes ging gisteren niet door en ik ben de hele dag niet van het erf af geweest. Ik heb wel aan mijn naaiwerk van de naailes gewerkt. En verder heb ik wat in mijn huishouden gedaan en heb ik een film op Netflix (The Reader) gezien. Het was dus een lekkere rustige dag en dat is helemaal niet erg, het is zelfs goed voor me. Gewoon een dag ik en ik en alleen ik. Manlief kwam rond half zeven thuis en om elf uur werd ik wakker omdat zoonlief thuiskwam.

Vandaag moet manlief voor zijn werk naar Limburg toe, zoonlief moet gewoon hier in de buurt naar zijn werk en ik ga ook werken en daarna om boodschappen. Hopelijk valt het onderweg mee met de sneeuw en de gladde wegen.

Ik wil je een fijne dag wensen.

maandag 21 januari 2019

land van de zee

Vorig jaar kocht ik een wandelkaart van het Zeeuwse Walcheren en direct werd mijn aandacht getrokken door het gebied tussen Oostkapelle en Domburg. Er blijkt daar veel groen te zijn en er is ook een kasteel. Later ontdekte ik dat museum Terra Maris daar ook is en ik nam me voor om daar een keertje heen te gaan en omdat het gisteren mijn beurt was om te kiezen waar we gingen wandelen, besloot ik dat we daarheen gingen.


We parkeerden de auto vlakbij kasteel Westhove, waarin een jeugdherberg gevestigd is.


Het kasteel dateert al uit 1300 en schijnt vroeger veel groter geweest te zijn.


Vlakbij het kasteel is het museum. Terra Maris betekent land van de zee. Omdat ik nu de Museumkaart heb, mocht ik daar zonder te betalen in. En omdat ik ook nog donateur van Het Zeeuwse Landschap ben, ging er van het entreegeld van manlief (die geen Museumkaart heeft) 25% korting af.


Het museum is klein (en in verhouding met wat je kreeg te zien toch best wel aan de prijs), maar wel interessant en zeker voor kleine kinderen leuk. Er was een groot zoutwateraquarium, waar we best wel een tijd bij hebben staan kijken.


Interessant vond ik het deel dat over de verdronken dorpen ging. En ook bijzondere vondsten trekken altijd wel mijn aandacht:


Dit zijn insectenhotels in de landschapstuin van het museum:


We lunchten in het restaurant van het museum en daarna besloten we om naar Domburg te wandelen. Er zijn verschillende wandelpaden en wij besloten om niet echt een vaste route te lopen. We zouden wel zien waar we uitkwamen, maar er was één gebouw wat ik wel graag wilde zien en dat was het Badpaviljoen:


Dit werd gebouwd in 1888 en er waren onder andere een concert- en een kuurzaal.

We hebben door de bossen, over het duin en over het strand gewandeld.






En als je onderstaande foto ziet zou je het misschien niet zeggen, maar het was gisteren erg druk met wandelaars.





Onderweg dronken we nog ergens koffie en daarna gingen we terug naar de auto. Het was een mooie dag om te wandelen (we liepen 7,5 km) en met een voldaan gevoel reden we weer terug naar huis.

Mijn eerste bezoek aan een museum met mijn pas gekregen Museumkaart is dus een feit.
Dat er nog maar veel mogen volgen.

zondag 20 januari 2019

winter in de tuin

Hoe braaf kan een mens met gras zijn? Nou, heel erg braaf! Geef mij een gazon en een fotocamera en ik vermaak me wel, zoals je ziet.


 



Goed, er waren ook nog wel andere dingen dan enkel maar gras, zoals dit stoere blauwe druifje dat de kou trotseert:



Ik hou niet van de winter, maar op deze manier vind ik het wel mooi.
Nee, ik ben een zomermens, maar toch kan ik van dit weer ook erg genieten en het levert mooie plaatjes op.

Manlief heeft mijn laptop, die er van de week mee ophield, weer aan de praat gekregen. De vraag is hoe lang hij het nog blijft doen, maar nu ben ik er in elk geval toch weer mee gered. Natuurlijk kan ik op mijn smartphone ook van alles doen, maar voor sommige dingen zoals bijvoorbeeld mijn weblog, vind ik mijn laptop toch fijner om mee te werken.

Gisteren zijn we met mijn schoonmoeder en verdere familie naar het graf van mijn schoonvader geweest, waar we bloemen neergelegd hebben en waar we stil en niet stil geweest zijn. Stil omdat dat eigenlijk automatisch zo ging en niet stil omdat er toch ook van alles te zeggen viel. Daarna hebben we een portje gedronken, omdat port de lievelingsdrank van mijn schoonvader was.

's Avonds ben ik met mijn oudste broer de hort op geweest, naar een optreden van een band. Ik kreeg deze avond van hem voor mijn verjaardag en ik vond dit een uitstekend cadeau. We hadden een gezellige avond.

Vandaag willen manlief en ik gaan wandelen. Het weerbericht ziet er eigenlijk best wel veelbelovend uit:


Het is fris, maar de zon gaat schijnen en er zal weinig wind zijn. Goed aangekleed zullen we ons vast wel warm lopen.

Fijne zondag.

zaterdag 19 januari 2019

deze week een jaar geleden

Laat ik eens vertellen over week 3 van 2018.
    • Op maandag 15 januari kreeg mijn schoonvader, die in een verzorgingshuis zat, een tia. Ik was aan het werk en een schoonzus berichtte me hierover. Omdat het niet al te ernstig was, hoefden wij niet te komen.
    • Op dinsdag 16 januari was de uitvaart van de man van een collega van me. Hij had kanker en mocht slechts 54 jaar worden. Voor mij was dit de eerste uitvaart na het overlijden van Jus en bovendien was het ook nog eens in hetzelfde crematorium als waar zijn uitvaart geweest was. Ik heb tot het laatst toe getwijfeld of ik wel zou gaan, maar ik ging, uit respect voor mijn collega. Die dag viel mijn schoonvader en hij liep hierbij een gecompliceerde beenbreuk op. Er werd besloten dat hij hier niet meer voor behandeld zou worden. Hij kreeg zware pijnstilling.
    • Op woensdag 17 januari kreeg onze zoon een auto-ongeluk. Hij reed een viaduct op en werd opeens verblind door de koplampen van een tegenligger. Hij reed in de berm, stuurde tegen, schoot over en de weg en miste hierbij op een haar na de tegenligger en vervolgens ging zijn auto over de kop het talud af. De auto was total loss. Gelukkig kwam onze zoon er met een paar kleine schrammetjes en een stukje glas in zijn oog van af. Maar je moet je eens voorstellen wat hij allemaal wél had kunnen hebben, of dat hij ook overleden zou zijn... Zoonlief heeft een engeltje op zijn schouder gehad.
    • Op donderdag 18 januari was ik jarig. Nou ja, jullie merkten het deze week al: mijn verjaardag is niet leuk meer en sla ik het liefst van al gewoon over. Vorig jaar zaten we met de naweeën van het ongeluk van zoonlief van de avond ervoor. En 's avonds werden we opgeroepen omdat het met schoonvader niet goed ging. We namen afscheid van hem.
    • Op vrijdag 19 januari om half vijf 's morgens overleed mijn schoonvader. Ik ging 's morgens langs de huisarts omdat ik last van mijn darmen had. Ik bleek voedselvergiftiging opgelopen te hebben. Ik had de week ervoor ergens mosselen gegeten en daar had waarschijnlijk een slechte tussen gezeten. Al dagenlang ging het al niet zo lekker met me. Die middag kwamen we bij mijn schoonmoeder samen om alles rond de uitvaart van schoonvader te regelen.
Het was me dus een weekje wel! Mijn schoonvader had alzheimer en zat al een paar jaar op de gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Zijn begrafenis was vreselijk moeilijk. Nog geen jaar eerder hadden we onze Jus verloren en ik denk dat iedereen die op de begrafenis van schoonvader aanwezig was, vooral hier aan gedacht heeft. De zeven kleinkinderen staken elk een kaars voor opa aan en onze oudste had twee kaarsen om aan te steken: één voor hem en één voor Jus. En tijdens de dienst werd Fly van Ludovico Einaudi gedraaid, een nummer dat we ook op de uitvaart van Jus hadden laten horen.

Ik maakte een gedicht en las dit in de kerk voor:

Het is zo gek
Als je zomaar van alles vergeet
Het is zo gek
Als je opeens geen namen meer weet 


Het is zo vreemd
Als al het oude onbekend wordt
Het is zo vreemd
Als je niet meer weet wat je ook alweer zocht 


Het is zo raar
Als je niet meer snapt wat anderen zeggen
Het is zo raar
Als je niet meer begrijpt wat ze aan je uitleggen


Het valt niet mee
Als je handen niet meer doen wat jij wilt
Het valt niet mee
Als alles om je heen verstilt


In een wereld die steeds sneller lijkt te gaan
Ben jij zomaar stil blijven staan
We gaan je missen, mooi mens, lieve vriend
Rust nu maar zacht, dat heb je verdiend

Vandaag is het een jaar geleden dat schoonvader overleden is. Schoonvader wordt gemist, maar het gevoel is (uiteraard) anders dan bij onze Jus. Voor iedereen. Schoonvader was 84 jaar en al jaren ziek. Het was zijn tijd om te gaan en we hebben er allemaal vrede mee. We hebben een foto van hem boven het dressoir hangen en zijn rouwkaart staat op de kast. Schoonvader was een zacht persoon, die helaas ten prooi viel aan alzheimer. Hij vergat, hij was dwars, hij kon niet meer uit zijn woorden komen, hij liep weg, hij werd agressief, hij sloeg, hij sloopte alles wat op zijn pad kwam en er was er één die het heel erg moest ontgelden en dat was zijn vrouw.

Vandaag gaan we bloemen op het graf leggen en op de koffie bij mijn schoonmoeder. En we zullen terugdenken aan de lieve vader en opa die hij ooit was.

vrijdag 18 januari 2019

Jarig

De afgelopen dagen waren er steeds problemen met mijn laptop en vanmorgen wilde hij helemaal niet meer opstarten. Mijn laptop is zeker al iets van tien jaar oud, maar ik hoop dat hij nog gerepareerd kan worden. Manlief heeft het er in elk geval druk mee. Vandaag typ ik daarom dit bericht op mijn smartphone.

Vandaag ben ik dus jarig. Heel veel mensen namen de moeite om me te feliciteren en sommigen wensten me ook sterkte. En sommigen zijn ook heel erg goed in het bedenken van een andere invulling. Ik vier mijn verjaardag niet, maar mijn oudste broer neemt me mee naar het theater en mijn schoonmoeder en schoonzussen nemen me binnenkort een dagje mee op stap. Ze respecteren mijn keuze om mijn verjaardag niet te vieren, maar willen op deze manier toch aandacht aan mij besteden. Ik vind het erg lief van ze.

Van manlief kreeg ik de Museumkaart cadeau.


Ha, nu moet ik wel naar het museum hè. Dit is nou eens echt een stok achter de deur. Maar ik ben zeker van plan om goed gebruik te maken van de kaart.

Ik ging vandaag naar de stad om mijn contactlenzen op te halen en ik heb gelijk boodschappen gehaald en gewandeld. Het was mooi weer en er waren veel wandelaars. 


Ik liep over de zeedijk en ergens in een perk kwam ik dit tegen:


Dat verwacht je nou weer niet direct in januari. Afgelopen nacht had het hier toch aardig gevroren. De dagen hiervoor niet, maar narcissen had ik toch echt nog niet verwacht.

Tijdens het boodschappen doen kwam ik mijn zus nog tegen, waar ik een tijd mer gepraat heb.

Voor thuis, voor manlief, zoon en mezelf kocht ik taart, zodat we vandaag toch nog iets aan mijn geboortedag gedaan hebben.

Het was vandaag een beetje een vreemde, maar wel een goede dag. Het beviel me prima zo.

donderdag 17 januari 2019

nog een dag

Normaal gesproken werk ik drie dagen in de week, maar nooit drie dagen achter elkaar. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag en voor mij is dat eigenlijk het ideale werkrooster. Anderen kunnen dit misschien niet prettig vinden, maar ik heb de dinsdag en donderdag echt nodig om uit te rusten.

Doordat ik deze week op dinsdag naar een werkoverleg moest en ik geen zin had om daar extra voor terug te komen, besloot ik om die dag te komen werken in plaats van vrijdag, wat ook nog eens goed uitkwam, want ik wilde vrijdag toch al vrij nemen. En zodoende werkte ik de maandag, dinsdag en woensdag achter elkaar. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dit nog eens op deze manier zal oplossen, want drie dagen achter elkaar werken is niks voor mij. Daar ben ik nu wel achter gekomen. Ik ben er moe van.

Nu heb ik wel een lang weekend van vier dagen. Dat is ook wel eens leuk en uiteraard heb ik nu genoeg tijd om uit te rusten.

De naailes heb ik voor deze week afgezegd. Ik heb wel een wandeling met mijn vriendin van 8km gemaakt, wat gezellig was. En vandaag moet ik naar de kapper en op ziekenbezoek. Maar dat zijn fysiek geen zware dingen, als ik ga werken is het dat wel.

Morgen heb ik echt een vrije dag en die dag heb ik bewust vrij gehouden. Morgen wil ik even niet met anderen kletsen, ik wil niet geknuffeld worden en ik wil niet gekust en gefeliciteerd worden. Morgen ben ik jarig. En ik vier het niet. Dat wordt door bijna iedereen begrepen. Er was maar één persoon die daar commentaar op gaf en die vond dat ik blij mag zijn dat ik mijn verjaardag nog kan vieren. "Jij begrijpt het niet," dacht ik toen ze die opmerking maakte "jij hebt geen idee hoe verdrietig ik op een dergelijke dag ben." Die opmerking raakte me wel hoor, want ik heb er toen de hele dag last van gehad.

Morgen ga ik dus niet werken en eigenlijk kwam het in eerste instantie wel goed uit dat ik deze werkdag tegen dinsdag kon ruilen. In plaats van een vrije dag opnemen, kon het op deze manier opgelost worden. Want ik zou morgen sowieso niet gewerkt hebben. Bij de eerste felicitatie, van een collega of mijn ouders waar ik altijd eerst de krant naartoe breng, zou ik waarschijnlijk al gaan huilen en dat zou zo urenlang doorgaan. Noem het maar even zelfbescherming dat ik thuis blijf. Maandag trakteer ik op mijn werk en dan zal ik me alweer anders voelen. Dan zal ik het allemaal wat beter aankunnen.

zondag 13 januari 2019

weekend

Er word dit weekend niet door ons gewandeld. Gisteren was het weer wat wisselvallig en ik was de hele dag futloos en  mijn darmen waren van slag. Ik was de avond ervoor uit eten geweest en er zal wel iets in het eten gezeten hebben waar ik niet tegen kon. Geen idee wat het geweest is, maar ik had er wel de hele nacht en gisteren de hele dag last van. Dat is dan de keerzijde van uit eten gaan: er kan altijd iets in zitten waar mijn darmen op reageren en dat is niet met één keer diarree weg, dat blijft nog één of twee dagen doorwerken. En dingen waar ik van weet dat ik er last van kan krijgen, eet ik niet, maar het is niet altijd zichtbaar wat er in zit. Ik krijg diarree, buikpijn en als de diarree weg en mijn darmen weer tot rust komen dan doet dat ook pijn en bovendien ben ik ontzettend moe en zou ik het liefst van al de hele dag in mijn bed liggen. Het is vervelend, maar gelukkig duurt het altijd maar een paar dagen. 

Vanavond eet ik weer niet thuis. We gaan vanmiddag naar mijn schoonmoeder toe, waar we koffie zullen drinken en daarna nemen we haar mee naar de broer van manlief en zijn vrouw, die voor eten voor ons gaan zorgen. Dat kwam gisteren in een opwelling op en ik ga vandaag toch nog even ergens om een bloemetje voor schoonmoeder en ook voor zwager en schoonzus.

Gisteren heb ik een beetje administratief werk gedaan. Een beetje naar Netflix gekeken, de was gedaan... Manlief was met van alles op de computer bezig en hij heeft even naar mijn auto gekeken: als ik mijn rem intrapte dan ging het lampje van het mistachterlicht branden en dat is nu weer verholpen. Ook is de achteruitrijcensor kapot en die heeft hij er even uitgehaald om na te kijken. Ik werd gestoord van dat ding: soms deed hij het niet en soms was het als ik achteruit reed een hele lange harde piiiiieeeeeeeep terwijl er niks achter de auto zat. En als ik achteruit onze oprit afreed dan duurde die piep echt heel erg lang. Die censor was er door de vorige eigenaar opgezet en ik vind het niet erg dat hij er nu af is, zonder gaat ook: al mijn vorige auto's hadden het tenslotte ook niet.

Aankomende week heb ik het druk: maandag, dinsdag en woensdag werken, naailes, op visite bij mijn vriendin, naar de kapper en op ziekenbezoek bij een schoonzus. Ik hoop dat er verder niks bijkomt, want ik wil mezelf absoluut niet voorbij lopen. Natuurlijk heb ik dat deels zelf in de hand: ik moet geen nieuwe afspraken maken, maar er kunnen altijd dingen gebeuren waardoor het anders loopt. Ik moet op mezelf passen, dus ik ga ervoor waken dat het verder rustig blijft.

Hierbij wil ik je een fijne zondag en een fijne week wensen.

zaterdag 12 januari 2019

dit is niets voor ons

Eigenlijk zou ik, als het een keer mooi weer is, een weekend met manlief op hotel willen. Zomaar één nacht zodat we een zaterdag en een zondag hebben om te gaan wandelen en misschien kunnen we iets gaan bezichtigen.

Ik ken verschillende mensen die van alles kopen via Vakantieveilingen en Ticketveiling, omdat je daar tegen een lagere prijs dingen kunt verkrijgen, waaronder bijvoorbeeld een hotelovernachting. En ja, dat is natuurlijk best wel interessant.  

Ik begon die veilingen eens te volgen en een hotelovernachting in een Fletcher Hotel voor twee personen, gaat meestal weg voor een bedrag van tussen de 35 en de 42 euro. Dat klinkt goed, nietwaar? Maar toen ging ik eens verder lezen en kwam tot de ontdekking dat je er met dit bedrag nog niet bent.

Stel dat ik een overnachting voor 38€ ( dit is exclusief ontbijt) koop, dan komt daar het volgende bij:
5€ administratiekosten.
5€ reserveringskosten.
4€ taks en handling fee (verschilt per hotel)
20€ omdat ik op zaterdag wil komen.
Dus die 38€ wordt hierdoor 72€ en dan wil ik eigenlijk ook nog ontbijten in mijn hotel. Omdat de prijzen van een ontbijt per hotel verschillen, bepaal ik zelf even dat ik voor een ontbijt voor 2 personen 25€ uitgeef, wat mijn totaalbedrag 97€ maakt.

Wij zijn mensen die eigenlijk zelden op hotel gaan en het maakt voor ons niet uit hoeveel sterren een hotel heeft. Als er een fatsoenlijke badkamer is en de kamers schoon zijn, dan zijn wij tevreden. Ik kan op de site van Fletcher een last-minute kamer met ontbijt voor twee personen boeken, voor een bedrag van bijvoorbeeld 75€. Dan heb ik een goedkoper hotel en dan is zo'n veiling voor mij dus totaal niet interessant. Het is anders als je een hotel zoekt waar de kamers wel duur zijn, dan is het wel interessant om mee te bieden.

We kunnen ons ontbijt ook elders nuttigen. Stel dat er een groot woonwarenhuis in de buurt is, waar een ontbijtje 1 euro per persoon kost, dan loont dat ook alleen als je een duur hotel boekt. Want ik had een kamer met ontbijt voor 75€ gevonden en de veiling zou me 72€ kosten en met twee ontbijtjes à 1€ erbij, bespaar ik slechts 1€.

Ik heb wel eens in het woonwarenhuis ontbeten en op zich was dat niet slecht. Het was er wel erg druk en we moesten wachten op een vrij tafeltje. Ik raakte met een man aan de praat en die zei dat het die dag met de drukte nog wel meeviel, hij vertelde dat een week later het ontbijt gratis zou zijn en dan zou het pas écht druk worden.

Maar dit even terzijde...

Een veiling winnen is voor ons alleen maar interessant als we een duur hotel boeken of door de week komen en als we misschien elders ontbijten. Maar wij hoeven geen duur hotel en we willen graag op een zaterdag aankomen en we vinden ontbijten in een hotel best wel makkelijk en gezellig.

En misschien verkijk ik me er wel op hoor en maak ik toch ergens een misrekening. Misschien hebben jullie andere ervaringen met het winnen van een overnachting bij een veiling of het boeken van een hotel met of zonder ontbijt. Ik hoor graag jullie ervaringen.

Ik heb ooit wel eens via een veiling toegangskaarten voor een museum en ook eens voor een zwembad gekocht. En dat was toen wel voordelig. Toch moet je niet lukraak gaan bieden omdat iets goedkoop lijkt te zijn. Kijk vooraf wat iets echt kost en wat de bijkomende kosten zoals reservering-, administratie- of verzenkosten zijn.

Wanneer wij eens een weekendje weggaan, weet ik nog niet. Dat hangt af van het weer en of er niets anders op de agenda staat en of het voor zoonlief, die voor de honden moet zorgen, kan. Tot die tijd zoek en droom ik nog even verder.

vrijdag 11 januari 2019

team

In november ging ik weer terug werken, na drie maanden ziek thuis geweest te zijn. De eerste drie weken werkte ik acht uur per week, de weken erna twaalf uur en vanaf half december zou ik gewoon weer mijn vaste rooster van zestien uur per week werken. Door de feestdagen en ook nog het opnemen van overuren, kon ik die zestien uur werken nog een paar weken uitstellen. Afgelopen week was dan eindelijk de eerste week dat ik mijn volle contract werkte.

Voor sommigen is zestien uur waarschijnlijk niet veel, maar voor mij is het voldoende. De balans tussen werk en vrije tijd is goed en dat wil ik ook graag zo houden. En daarnaast ben ik nog steeds erg moe. 

Ik had deze week mijn jaargesprek met mijn nieuwe teamleider en het was een openhartig en goed gesprek. Ik voel me gewaardeerd, door haar en door mijn collega's. Iedereen is erg lief voor me en ik ga met plezier naar mijn werk toe. Vanaf het moment dat Jus overleden is, hebben mijn collega's (uit mijn oude en mijn huidige team) een ontzettend belangrijke rol voor mij gespeeld. Zij waren er vanaf het eerste moment voor me en ze zijn er nog steeds. Vorig jaar heb ik ze, als dank, allemaal een cadeautje gegeven. Gewoon, omdat ik hun steun en vriendschap zo ontzettend waardeerde. Ik kan met ze lachen en ik kan met ze huilen en bovenal kan ik gewoon mezelf zijn. 

Ik werk nu dus in een ander team dan voorheen, maar ooit waren we één team. Van hogerhand werd jaren geleden ons team gesplitst en we moesten toen kiezen in welk team we wilden werken. Het team waarin ik ging werken raakte vorig jaar in de problemen: collega's namen ontslag en er kwamen geen nieuwe vacatures, waardoor de werkdruk toenam en uiteindelijk nekte dat mij. Nu werk ik in het andere team, maar met mijn oude collega's heb ik nog dagelijks contact en ergens blijven we toch nog altijd één team.

Vanavond is er een teamuitje. We gaan eten en bowlen. En het gaat vast gezellig worden.
Ik ben blij dat ik deze lieve mensen rond mij heb.

donderdag 10 januari 2019

vies

Gisteren moest ik voor de controle van mijn contactlenzen naar de stad toe. Omdat het best wel mooi weer was, besloot ik de controle te combineren met een wandeling. In het begin had ik nog mijn muts op en mijn handschoenen aan, maar die deed ik na een kilometer of twee alweer af en uit omdat het zonder ook goed te doen was.

Helemaal aan het einde van mijn wandeling, vlakbij waar ik mijn auto geparkeerd had, besloot ik nog even te kijken of de kringloopwinkel nog bestond. Vroeger kwam ik geregeld in deze winkel, maar nadat de eigenaresse een paar jaar geleden met (ik dacht) pensioen gegaan was, was ik er niet meer geweest. De winkel bleek er nog te zijn en een bordje aan de buitenkant vertelde me, dat er nu mensen werken die in het arbeidsproces moeten integreren, zoals bij veel kringloopwinkels het geval is.

Vol goede moed stapte ik de winkel binnen, maar mijn enthousiasme verdween al vrij snel. Wat eens een nette en goed verzorgde winkel was, bleek veranderd te zijn in een chaos. De rekken met keukenspullen en kleding puilden uit en er stonden dozen waarin je tussen de goederen moest graaien. Omdat het zo vol stond kon je op sommige plaatsen bijna niet fatsoenlijk lopen, laat staan iemand anders passeren. Maar er zijn meer kringloopwinkels waar het vol staat en dan is het niet erg, in dit geval was er meer aan de hand. Hier waren de spullen ook nog eens vies en groezelig.

Achter de kassa zat een vriendelijke jongeman en er hingen drie andere mannen bij hem in de buurt rond, ze praatten buitenlands, ik denk dat ze ergens uit Afrika kwamen. Op een bank elders in de winkel zat een man onderuitgezakt te niksen. Het zag er een beetje naar uit dat de winkel een ontmoetingsplaats geworden was van asielzoekers en werkelozen. En ik heb totaal niks tegen deze mensen, maar ik stoorde me er wel aan. Ik ken ook kringloopwinkels waar een koffiehoekje is en daar zitten ook vaak mensen, maar dat komt op mij toch anders over, dan dat iedereen maar lukraak ergens gaat zitten op banken en stoelen die te koop zijn.

Ik neem aan dat de winkel wel door een instantie beheerd wordt en dat er begeleiding is, maar daar loopt het dan toch duidelijk mis. Als er eens in de winkel opgeruimd zou worden en de spullen afgestoft en schoongemaakt werden, dan zou het al een stuk beter zijn. Dan oogt het frisser en nodigt het uit om terug te komen. Ik denk namelijk niet dat ik nog snel naar deze winkel toe zal gaan. En als mensen moeten werken, dan zullen ze toch ook de handen uit de mouwen moeten steken. Ik was er maar even en ik weet niet hoeveel mensen er werken en wat er achter de schermen gebeurt, maar ik ken andere kringloopwinkels waar het wel netjes en schoon is en waar niet iedereen zomaar een beetje rondhangt.

Tenslotte vond ik in een doos drie eierdopjes, die ik voor vijftig cent kocht voor een eierdoppenverzamelaar. De eierdopjes zagen er niet uit: ze waren stoffig en zaten onder de vliegenpoep en thuis zijn ze gelijk in een sopje gegaan. Dat doe ik trouwens toch wel als ik iets koop, maar nu was het ook echt hard nodig. De eierdopjes knapten er in elk geval mooi van op. 

woensdag 9 januari 2019

lekker

Op het weblog van Myriam kwam ik een vragenlijstje tegen wat ik met veel plezier gelezen heb. En die ik gelijk maar van haar over genomen heb.
En daarom volgt hier mijn 'lekker'-lijstje:

Wat is je favoriete taart?
Dat is gelijk al een moeilijke, want ik lust eigenlijk alle taarten wel. Maar als ik dan toch moet kiezen dan ga ik voor hazelnootschuimtaart.

Met de auto of met de fiets door de regen?
Ik heb de pest aan regen en ik ga daar zeker niet in fietsen. Ik pak de auto wel.

Waar ontbijt je mee op zondag?
Net zoals op iedere morgen eet ik ook op zondag yoghurt, cornflakes, noten en fruit. 

Als je alles zou kunnen eten zonder ooit een slechte invloed op je gezondheid te hebben, wat zou je dan dagelijks op tafel zetten?
Friet. Maar om dat nou dagelijks te eten... ik weet niet hoor. Ik denk dat het toch wel snel zal gaan vervelen.

Wat was je lievelingskostje als kind? Is dat nog steeds zo?
Wij aten vroeger thuis alleen maar de Hollandse pot en ik vond draadjesvlees erg lekker. Nu eet ik zoveel meer dan vroeger en vind ik heel veel dingen lekker, maar als ik in een restaurant kom en er staat een stoofpotje op het menu, dan is de kans heel erg groot dat ik dat kies. En dat gewone draadjesvlees zoals mijn moeder het klaarmaakte, maak ik af en toe zelf ook nog klaar.

Wat is je favoriete gerecht 'uit een pakje'?
Ik ben absoluut geen keukenprinses, maar ondanks dat kook ik nooit uit een pakje. De enige kant-en-klaarmaaltijd die ik wel eens koop is lasagne. Ik ben de enige die dat eet en ik vind het wel eens makkelijk om te eten als ik alleen thuis ben.

Pakjessoep of sloten koffie?
Koffie. Ongeveer vijf bakjes op een dag, dus met die sloten valt het nog wel mee...

Hoe pimp jij je koffie?
Normaal drink ik koffie met koffiemelk. Als ik in een restaurant koffie drink dan is het gewone cappuccino en soms cappuccino met echte slagroom en soms met een likeurtje. Laat ik er gelijk maar bij zeggen dat die slagroom en het likeurtje niet zo heel erg vaak voorkomen.

Cava of Champagne?
Geen van beiden. Doe mij maar een rode wijn of een rode port.

Netflix of YouTuben?
Netflix. 

Wat is je favoriete fastfoodketen? 
McDonalds. Ik kom er vrijwel nooit, maar als ik er kom dan eet ik franse frietjes en een cheeseburger.

Je bent een Belg, waar ligt de beste frituur?
Nee, ik ben geen Belg, maar ik woon er niet zo heel erg ver vandaan en ik kom er regelmatig, dus hou ik deze vraag er gewoon in. Alleen ga ik in België vrijwel nooit naar de frituur. Ik heb wel eens een frietje in Gent op (ik denk) de Vrijdagmarkt gegeten en dat was goed. 

Hotelontbijt of high tea?
High tea. Lekker lang samen met een paar vriendinnen tafelen. Gezellig!

All you can eat sushi of all you can eat pizza?
Ik lust veel, maar van sushi ben ik geen liefhebber. Ik vind alleen de sausjes lekker. Pizza lust ik wel graag.

Kaas- of chocoladefondue?
Kaasfondue. Chocolade ben ik erg snel beu.

Favoriet comfortfood als je ziek bent?
Chips. Hoe vetter hoe liever.

Wat is je meest ongezonde eetgewoonte?
Ik ben een snoeper, dus laten we het daar maar op houden.

Wat is de meest smerige groente?
Dikke droge tuinbonen.

Vergelijk je zelf met een lui dier
Lastig. Ik ben niet echt een stilzitter. Ik zou graag een luiaard zijn en de hele dag rustig aan een tak hangen en zo helemaal tot rust komen, maar dat zit er bij mij absoluut niet in. Ik zou waarschijnlijk ook gelijk uit de boom vallen.

Drink je frisdrank?
Zelden. Soms in een restaurant bruiswater. Ik ben geen liefhebber van zoete dranken, maar ik drink toch heel af en toe sinas. Maar thuis zou ik dit nooit drinken. Fruitsappen ook niet, op diksap na.

Wat is je favoriete chill-outfit? 
Een fleecebroek en een dik wollen vest.

Wat vond je vroeger van turnen op school?
Ik heb jarenlang op turnen gezeten. Dus ik vond turnen wel leuk.

Wat zijn je favoriete sporten?
Ik wandel graag. Tot twee jaar terug ging ik een paar keer in de week naar de sportschool toe, maar ik ben nu veel liever buiten.

Wat vind je van zwemmen?
Dat doe ik niet graag. Ik vind het altijd een gedoe: uitkleden, badpak aan, zwemmen, badpak uit, afdrogen en dan half afgedroogd mezelf in mijn kleren proberen te wurmen.
Vorig jaar was ik naar een Thermen in Aken en dat warme water vond ik heerlijk. Ik heb nog nooit zo lang in een zwembad gelegen als daar.

Kan je met je tenen aan je mond?
Dat lukt nog wel. Een been in mijn nek leggen is iets lastiger ;-)

Hoeveel stappen zet je gemiddeld per dag?
Ik heb geen stappenteller meer, maar ik weet dat ik op dagen dat ik ga wandelen makkelijk aan de 12.000 kom, op andere dagen zit ik onder de 10.000.

Wat vind je van een elektrische fiets?
Geweldig! Ik heb de mijne nu anderhalf jaar en ik had er eigenlijk al veel eerder eentje moeten aanschaffen. 

Als er een hemel zou bestaan, wat zou er daar op het menu staan?
Dan zou ik daar samen met mijn jongste zoon de dingen eten die hij graag at: appeltaart, tomatensoep, chili con carne, lasagne, nasi, en pizza's.

dinsdag 8 januari 2019

voeding

We zaten op het werk aan de koffie en de ene collega was aan het hoesten en de andere was aan het snotteren en een derde bleek thuis te zitten met buikgriep. We zitten weer in een slechte periode en ik hoop dat ik er van bespaard blijf, toch zeker van die buikgriep.

Veel mensen die ik ken gebruiken een voedingssupplement als extra aanvulling. Ik niet. Een paar keer per jaar wordt mijn bloed onderzocht op vitD en vitB12, want daar heb ik een tekort van en doordat ik een darmziekte heb, neem ik die niet voldoende op. Voor de rest hoop ik dat ik wel voldoende voedingsstoffen uit mijn eten haal. 

Mijn ontbijt is al jarenlang hetzelfde:


Yoghurt, twee soorten fruit, cornflakes of muesli, noten en pinda's. Met fruit varieer ik en het kan best zo zijn dat ik morgen bijvoorbeeld weer een peer eet, maar dan vervang ik de banaan voor een kaki. 

Tussen de middag eet ik een boterham belegd met kaas en daarbij rauwkost of soep. Gisteren had ik rauwkost gemaakt van ijsbergsla, wortel, courgette, tomaat en paprika. Voor mijn lunch van vandaag maak ik soep met de volgende groentes:


Van de andere helft van de flespompoen en de aubergine maakte ik zondag een stoofschotel waarin ook nog zoete aardappel, ui, paprika en tomaten zaten. Wat overbleef gaat vandaag dus in de soep. Ik  heb straks weer een hoop bakjes soep die de vriezer ingaan. In de vriezer heb ik ook nog soep van pompoen, aubergine en linzen zitten en nog één portie champignonsoep.

Vanavond maak ik een ovenschotel van krielaardappeltjes, sperziebonen, champignons, ui, kip en kaas. En als toetje eet ik iets van fruit.

Ik probeer er echt op te letten dat ik genoeg voedingsstoffen binnenkrijg en ook voldoende varieer. Maar ik eet ook wel ongezonde dingen hoor, voor een frietje mag je me 's nachts best wel wakker maken :-)

Vandaag moest ik naar de psychologe toe. Het was twee maanden geleden dat ik bij haar geweest was en dit was gelijk ook de laatste keer. Ze vroeg me of ik het vandaag wilde afsluiten of dat ik over twee maanden nog eens wilde langskomen, maar ik denk dat ik vanaf nu wel alleen verder kan. Zij denkt dat ook. We hebben vandaag over de afgelopen maanden gesproken. Er was ook genoeg om over te vertellen, want er is veel gebeurd. We praatten ook nog over mijn rouwproces en het feit dat het verdriet om een kind nooit over zal gaan. Maar, zo zei ze, ze had zelden zo'n sterk persoon meegemaakt. Dat is fijn om te horen, maar het is wel iets wat gewoon zo gaat. Ik kan in mijn rouwproces moeilijk de boel forceren, dat is ook iets wat ik totaal niet doe. En ik doe het ook niet alleen: ik heb een aantal lieve en begripvolle mensen om me heen. En verder haal ik uit mijn weblog veel steun, want het van me afschrijven en de nuttige en lieve reacties doen me goed. En ook aan facebook heb ik veel, hoewel ik daar natuurlijk niet zoveel vertel als hier.

Wist je trouwens dat je door gezond te eten een depressie kan voorkomen of behandelen? Ik weet niet of voeding dat bij mij had kunnen voorkomen, daarvoor is er de afgelopen twee jaar teveel gebeurd. Maar het is voor mij wel een extra stimulans om op deze manier door te blijven gaan. Gewoon, zoals ik eigenlijk altijd al deed.