saaaai

Wat het weer betreft was het een beetje een saaie dag en dan maakten we ook nog eens een saaie wandeling over wegen langs akkers en weinig bebouwing. 

We waren net over de grens in België.

(Bron: Google Maps)

Deze weg ziet er een beetje vreemd uit:

Wat ik ervan begrepen heb is dat het eerst een smal polderweggetje was en dat deze verbreed werd om er zwaar vrachtverkeer te kunnen laten rijden. Er werd gekozen voor twee weghelften die gescheiden zijn door waterdoorlatende stenen. We zijn het nog nooit eerder op deze manier tegengekomen. 

Vlaanderen zou Vlaanderen niet zijn, als we geen Mariakapelletjes tegen zouden komen:

Om te wandelen was het fijn weer, niet al te koud en droog. 

Hierbij wil ik je een fijne week wensen!

tellen

Dit weekend is de Nationale Tuinvogeltelling 2023. Na een half uurtje met de verrekijker voor het raam staan heb ik deze vogelsoorten gezien: 

Jammer dat de kraai en de fazanten zich niet lieten zien en er maar één meerkoet liep. Maar het is en blijft natuurlijk een momentopname. 

De telling gaat als volgt: zie je 1 vogel dan noteer je 1, maar zie je meerdere vogels van dezelfde soort bij elkaar, dan noteer je dat aantal. Zo kwam ik op 3 koolmeesjes, terwijl ik er waarschijnlijk wel meer gezien heb, maar die zaten dan weer niet bij elkaar. 

Wil je ook meedoen? Dat kan vandaag en morgen nog.

op de agenda

Een nieuw jaar en de plannen volgen zich in rap tempo op.

 📍Eindelijk kunnen we met de collega's weer eens naar de Huishoudbeurs toe dit jaar en de kaarten en de treintickets zijn gekocht. 

📍Samen met drie collega's ga ik een avondje dineren.

📍Met weer een andere collega ga ik naar een chocoladeworkshop (jammie!).

📍Met een paar familieleden ga ik een weekendje naar een bungalowpark toe.

📍Vandaag of morgen gaan manlief en ik een vakantie naar Boedapest boeken.

Ha, dat zijn alweer een hoop leuke dingen om naar uit te kijken!

In 2020 zouden we met de familie naar Boedapest gaan, maar ja corona hè... reizen mocht toen niet en alles werd gecanceld. En omdat wij toch heel erg graag naar deze stad willen, gaan we nu met ons tweeën. De rest kon namelijk niet en dat is ook niet erg. Als manlief en ik samen zijn geven we een totaal andere invulling aan de vakantie. Dan leggen we veel meer kilometers te voet af en bezoeken we ook dingen buiten de stad. 

In 2020 hadden we ook een vakantie naar Sicilië geboekt en ook dat kon toen niet doorgaan. Dat reisje hebben we vorig jaar ingehaald. Hetzij wel een stuk korter dan we in 2020 bedacht hadden, maar we hebben er toch heel erg van genoten.

Wat we tijdens onze andere vakanties dit jaar gaan doen weten we nog niet. Ik denk wel dat we dan in Nederland blijven of naar België gaan. Maar dat is allemaal nog zo ver weg en dat zien we tegen die tijd dan wel.

parelen jubileum

Het is dertig jaar geleden dat manlief en ik gingen samenwonen. Ik woonde in een rijtjeshuis in een dorp en hij trok bij me in. Een half jaar later kochten we het huis in de polder, waar we nog steeds wonen. We zijn nooit getrouwd, want trouwen hoefde voor ons beiden niet. 

We vierden ons jubileum zaterdag samen met familieleden in een all you can eat restaurant en na afloop gingen we bowlen. We hadden niet alle neefjes en nichtjes uitgenodigd, want dan kwamen we aan vijfendertig man en dan werd het wel heel erg duur. We hielden het daarom bij een kleiner gezelschap van vijftien personen. 

We hadden een gezellig avond, het eten was goed en uiteraard verloor ik met bowlen... haha ik ben het gewend, hoor! We kregen de nodige flessen wijn, bloemen en geld om samen een weekendje weg te gaan. Mijn schoonmoeder riep de hele avond dat ze het een superfeest vond en een zwager, die dit jaar zestig wordt, zei dat hij misschien op dezelfde locatie en manier zijn verjaardag zou kunnen vieren. 

Na afloop gingen we nog met een paar man een afzakkertje bij mijn schoonmoeder drinken en rond twee uur 's nachts lag ik in bed. De volgende dag zijn we niet wezen wandelen. Ik was 's morgens alweer vroeg wakker en 's middags heb ik nog twee uur geslapen. Dat was even nodig!

Dertig jaar samenwonen... het was leuk om het zo samen te vieren. 

onderweg

As ik op zaterdagmorgen naar mijn moeder ga, kan ik tijdens het rijden vaak genieten van de opkomende zon. En als het dan ook nog wat nevelig is, is het helemaal mooi. Maar omdat ik vrijwel altijd alleen op pad ben, kan ik geen foto's maken. Fotograferen terwijl ik zelf achter het stuur zit is sowieso geen optie (de gsm blijft lekker in mijn tas zitten) en er is ook niet overal de mogelijkheid om te stoppen

Maar deze keer ging manlief mee en kon ik me laten rijden en ondertussen een paar foto's uit de rijdende auto nemen. 

Op de binnenwegen, waar nooit gestrooid wordt, was het glad:

Uitkijken dus!

Bij ons heeft het de afgelopen dagen niet gesneeuwd. Wij hadden overdag meestal heel erg mooi, zonnig weer. Het was wel koud. 

Fijne zondag!

fazanten

Onze tuin is een paradijs voor vogels en daar ben ik mede de oorzaak van. Ik geloof niet dat we ooit zoveel vogeltjes in de tuin hebben gehad als nu. Wat een beetje bijvoeren en uitgebloeide planten laten staan al niet kunnen doen! 

Er zijn ook vogels in de tuin die niet op de voederhuisjes afkomen, maar waarschijnlijk wel van de uitgebloeide planten profiteren, zoals meerkoeten en fazanten en ook van deze vogels zijn er dit jaar veel. De meerkoeten zijn meestal met een stuk of acht vogels en een groepje damesfazanten loopt ook vaak in de tuin te scharrelen. Die fazanten slapen ook in onze tuin, zoals deze drie hier in de sneeuwballenboom:

De hele dag lopen ze door de tuin of in het omgeploegde land van de buren en tegen de avond zoeken ze een veilig hoog plekje in een boom op.

Toevallig hadden we er van de week nog op zitten kijken hoe een fazant een vergeefse poging deed om bij harde wind in de sneeuwballenboom te blijven zitten. Uiteindelijk vloog ze weg en koos ze een wat stevigere boom uit om in te slapen. Gisteren, toen ik deze foto's nam, stond er een stuk minder wind en konden de dames wel in deze boom overnachten.

Ik vind het toch zo leuk, al die vogels!

 En laat die fazanten maar lekker in onze tuin bivakkeren, veilig voor jagers en verkeer. 

blouse en truitje

 Een tijdje voor kerstmis begon ik op naailes aan een blouse, maar het lukte me niet meer om die voor de kerst af te krijgen. En aangezien ik nog meer kleren heb was dat niet zo erg en gelukkig komen er nog meer gelegenheden om de toch wat nettere blouse te dragen.

De blouse is net, maar door de boordjes aan de mouwen ook wel weer een beetje sportief.

Het patroon komt uit My Image Special Edition 4.

De stof kocht ik bij Driessen en lijkt op suèdine. 

En terwijl ik aan die blouse bezig was en het tijdschrift naast me op tafel lag, begon ik het patroon ernaast steeds leuker te vinden.

En dat model maakte ik tussendoor ook nog even, hetzij met een andere afwerking van de hals dan op het patroon. De halsbies moest naar binnen gevouwen worden als een soort van beleg, maar ik heb er een staande bies van gemaakt. Ik werk mijn kleding nou eenmaal graag af met deze soort bies. 

Dit truitje zal zomaar weleens een favoriet kledingstuk van me kunnen worden. Het is ook een leuk patroon om nog eens opnieuw van een ander soort stof te maken. 

👚 👚 👚 👚 👚 👚 👚 👚

Hierbij wil ik je alvast een fijn weekend wensen!

bedankt xxx

Koffiekoeken op mijn werk, cake op naailes en tompouces thuis...

Heel veel lieve felicitaties op mijn weblog en facebook...

Felicitatiekaarten in de brievenbus... 

Zo vierde ik mijn verjaardag.

Van zoonlief kreeg ik een mooie bos bloemen. Manlief had spullen voor in de tuin voor me gekocht en vanuit de personeelspot op mijn werk kreeg ik een fles wijn. Ik werd dus weer goed verwend. 

Mijn verjaardag is niet de meest makkelijke dag. Vroeger vond ik het altijd leuk om jarig te zijn, maar sinds het overlijden van Justus zit er een zwart randje rond deze dag. Maar toch... door anderen werd het toch een leuke dag. Ik werd toegezongen door collega's en er waren er ook die vroegen hoe het nou echt met me ging op deze dag en dat deed me ook goed. Mijn verjaardag is echt niet ongemerkt voorbij gegaan en het is fijn dat zoveel mensen aan me dachten en de moeite namen om me te feliciteren.

Ook hier op mijn weblog kreeg ik vele felicitaties, te veel om iedereen persoonlijk te bedanken. 

Dus:

57

 Een jaartje erbij!

water en wind

Voor mijn moeder moest ik naar de MediaMarkt (Middelburg) toe en dat combineerden we met een wandeling in Vlissingen. Het was een redelijk gure dag met veel wind en windstoten, hagel en regen maar ook met zon en een regenboog:

We waren in het Nollebos in Vlissingen, een natuurgebied bij de duinen. 

In het Nollebos zijn veel kreken (waterpartijen) die een overblijfsel van WOII zijn. In 1944 werd de dijk door de geallieerden gebombardeerd, waardoor het zeewater naar binnen liep. Het Duitse afweergeschut liep hierdoor flinke flinke schade op. 

In 1945 werd het gat in de dijk gedicht en ontstonden de kreken. Het water is brak, doordat er zeewater onder de zeewering doorsijpelt. 

Er zijn mooie wandelpaden en ondanks het toch wat wisselvallige weer, waren er toch veel wandelaars op de been. 

De familie gans wilde wel even poseren voor een groepsfoto:

We liepen niet alleen door het bos, maar ook over het duin en op sommige plaatsen werden we echt gezandstraald. 

Het water dat je ziet is de Westerschelde en aan de andere kant van het water, de overkant, wonen wij ergens. 

De gebouwen staan op de Boulevard van Vlissingen:

Momenteel houd ik me niet zoveel met bloggen bezig. Ik heb het druk met andere dingen en ik zit daarnaast toch een klein beetje in een dip, maar dat is niets om je zorgen over je moeten maken, hoor. Het bloggen komt wel weer.

hier aan de kust

Vorige week had manlief corona en konden we niet gaan nieuwjaarwensen en daarom gingen we dat eergisteren, precies een week later, doen. Maar eerst gingen we lunchen op een strandpaviljoen en daarna wandelen bij Cadzand.

Een stukje duin en een stukje polder... 

Het was een prachtige dag en er waren veel mensen op de been, maar op de polderwegen waar wij liepen was het stil.

Het heeft de laatste tijd veel geregend en dat was hier wel te zien ook:

De ganzen waren er blij mee. 

Omdat manlief nog niet helemaal fit was, wandelden we een rondje van 'slechts' zes kilometer. Het was ook genoeg, want anders zouden we veel te laat op de middag bij schoonmoeder zijn. We zijn altijd wel een paar uur bij haar op bezoek en dan moet je niet eind de middag aan komen zetten. 

kijk nou!

 De sneeuwklokjes in onze tuin laten zich nog steeds niet zien, dus vraag ik me af of dat nog iets gaat worden. De krokussen daarentegen bloeien al!

En ook de steenbreek (saxifraga) bloeit al een paar weken:

Zelfs de vorst van een paar weken terug liet de bloementjes niet stoppen met bloeien.

En natuurlijk klopt het niet: het is te warm en dat komt door de klimaatverandering. En natuurlijk is dat heel erg zorgelijk, dat vind ik ook. Maar toch... bij het zien van de eerste bloeiende krokussen maakte mijn hart toch een klein sprongetje. Het is januari, het is nog vroeg in het jaar en toch gaan we de goede kant op, richting het voorjaar en richting de zomer.