feest

 Afgelopen zaterdag was er een feestje waar we het druk mee gehad hebben. Ook van tevoren al met het bedenken van liedjes, acts en de cadeaus. En op de dag zelf stonden we met een paar man om negen uur 's morgens al bij het gehuurde zaaltje om de boel te versieren en om alles voor het feest klaar te zetten.

Tijdens het feest heb ik voornamelijk in de keuken gestaan, druk met koffiezetten, taart snijden, drankjes inschenken en de afwas. Anderen gaven bestellingen door en deelden alles rond.

De slager zette het buffet klaar en ook daarvan was alles prima in orde. 

De jarige kan terugkijken op een geweldig feest en ze heeft er enorm van genoten. Alle genodigden waren er en zelfs nog een paar meer dan ze verwacht had. 

Na een kort nachtje stonden we de zondagmorgen alweer vroeg bij het zaaltje om de boel op te ruimen en om schoon te maken. En toen we daarmee klaar waren zijn we met al het overgebleven eten naar mijn schoonmoeder gegaan om daar van de restjes te eten en om na te praten. 

Ik ben wel eerder dan de rest weggegaan, want ik had knallende hoofdpijn en ik ben thuis gelijk gaan slapen. Toen ik na een paar uurtjes slapen wakker werd, waren man en zoon ook weer thuis en in de koelkast stonden allemaal schaaltjes met eten die ze meegekregen hadden. Dat was makkelijk voor het avondeten. 

We zijn nu alweer een paar dagen verder en ik kan nog steeds van het fruit eten dat ik ook nog gekregen had. De jarige had zelf een hele grote fruitschaal voor bij het buffet gemaakt, maar niet al het fruit had op die schaal gelegen. Zo waren er nog bakjes met druiven, meloenen en kiwi's over.

🎈 🎈 🎈 🎈 🎈 🎈

Vandaag is het prikdag: de poezen krijgen straks een herhalingsprik en ik krijg later op de dag de covidvaccinatie. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!

kwartaal

Was het nou twaalf of dertien weken geleden dat Moppie geboren werd? Ik was even de tel kwijt, maar het is dertien weken. Een kwartaal dus. Ze is nog klein, alhoewel je dat op de foto hieronder niet zou zeggen. Ter verduidelijking: die lange is Moppie.

Terwijl moeder Miep erg vervelend naar onze oude kat Monster doet, is Moppie vooral nieuwsgierig naar hem.

 Ze heeft nog wel steeds heel zacht haar, maar dat echte kittensmoeltje begint te veranderen.

Er zijn periodes dat ze speelt en periodes dat ze slaapt. En als ze slaapt kan ik strijken en met mijn naaiwerk bezigzijn. Anders hangt ze overal in of steelt ze de spelden uit het speldenkussen.

😽 😽 😽 😽 😽 😽

Vanmorgen moest ik voor controle naar de tandarts. Net zoals altijd, was alles goed en kreeg ik complimenten omdat ik mijn gebit zo goed verzorg. Ik poets twee keer per dag en maak mijn gebit ook twee keer per dag met een ragertje schoon en 's avonds flos ik ook nog een keer. Het resultaat is dat ik zelden gaatjes heb en met een gerust hart in de tandartsstoel lig.

Daarna ben ik koffie wezen drinken met een collega die volgende week een hele zware operatie aan haar hoofd moet ondergaan. Ik ga ervanuit dat we elkaar een lange tijd niet zullen zien en dit was even ter afscheid. We hebben gepraat en toch ook wel veel gelachen. Het is te hopen dat alles goed met haar gaat komen, maar het is wel heel erg spannend allemaal. 

bollen

In de tuin wil ik nog meer bloemen en daarvoor ga ik bestaande borders uitbreiden. Toen het gistermiddag mooi weer was, ben ik gelijk maar aan een kleine border begonnen. Gras afsteken, zoveel mogelijk grond van de plaggen afschudden, onkruid en de soms lange wortels verwijderen. En daarna kon ik een paar vaste planten, die in bloempotten gestaan hadden deze zomer, in mijn nieuwe stukje border planten. En de lege plekken vulde ik met bloembollen op. 

De bloembollen die dit voorjaar in bloempotten bloeiden, heb ik over gehouden. Nadat ze uitgebloeid waren en het loof afgestorven was, heb ik ze te drogen gelegd en daarna koel en droog bewaard. Het waren er een paar honderd en dit jaar hoef ik dan ook echt geen bloembollen te kopen. Ik had er onlangs alweer terug in bloempotten geplant en nu dus een stuk of dertig in de grond. 

Het komende voorjaar moet weer net zo fleurig worden als voorgaande jaren.

doggybag

Onze vrije week zit er bijna op en het was fijn om gewoon lekker thuis te zijn. We gaan heel graag weg, maar nu was de rust van het thuisblijven ook weleens lekker. Om de week af te sluiten zijn we gisteravond uit eten geweest, een idee van manlief waar zoon en ik geen nee tegen konden zeggen.

In het restaurant kozen de heren voor een tournedos en ik voor huisgemaakte stoverij. Op ieder bord lag een toefjes aardappelpuree en een klein beetje groente. We aten er verder frietjes bij en op tafel werd een schaaltje rauwkost gezet. 

Ik ben de enige die van de rauwkost gegeten zou hebben, maar omdat ik genoeg had aan alles wat op mijn bord lag, bleef de rauwkost onaangeroerd. Toen de tafel afgeruimd werd vroeg ik of het voor me ingepakt kon worden. Dat kon, alleen moest er tegenwoordig wel voor de verpakking betaald worden, werd me verteld. 

En zo kreeg ik de rauwkost netjes verpakt voor twee euro mee. En je kan dat misschien veel vinden (voor de raukost was tenslotte al betaald), maar ik kan dat schaaltje hierna nog wel voor iets anders gebruiken. En er hoeft geen eten weggegooid te worden, want dat eet ik tussen de middag bij mijn boterham op. 

 

We hadden een gezellige avond en we verlieten voldaan het restaurant. Zoonlief ging daarna nog met zijn vrienden uit, manlief plofte achter de pc neer en ik ben na een uurtje bankhangen mijn bed ingedoken. 

Morgen mogen we weer gaan werken. 

Hierbij wil ik je een fijne zondag en alvast een goede week wensen!

bankzaken

Donderdagmorgen zou het droog blijven en we gingen daarom bijtijds de deur uit om te gaan wandelen. 

Ik wilde graag weer eens naar het Heidebos in het Vlaamse Moerbeke toe. 

Het was alweer even geleden dat we daar geweest waren en ik had een route van tien kilometer uitgestippeld.

Naast mijn fotocamera nam ik voor deze wandeling mijn glazen bol en drie verschillende lenzen mee.

En dat was niet alleen om bomen en bospaadjes te fotograferen. We gingen op zoek naar paddenstoelen en dan met name vliegenzwammen, want dat vinden wij toch wel de crème de la crème onder de paddenstoelen. 

We zijn er niet zo heel veel tegengekomen, maar we waren al heel erg tevreden met wat we zagen.

En natuurlijk waren er ook nog andere paddenstoelen, zoals deze grote parasolzwam:

En deze mooie wilde kamperfoelie moest ook vereeuwigd worden:

Het Heidebos dus... 

Mocht je een stukje bos willen kopen:

🍄 🍄 🍄 🍄 🍄 🍄

Na de wandeling gingen we voor bankzaken naar Terneuzen toe. Onze hypotheek is volledig afgelost en we wilden de betaalrekening, die we dertig jaar geleden speciaal hiervoor geopend hadden, opzeggen. Manlief had eerst naar de landelijke helpdesk gebeld en daar werd geadviseerd om naar een kantoor te gaan en het via daar te regelen. 

Om een lang verhaal kort te maken: hier in de streek is nog maar één kantoor van deze bank, er waren twee medewerkers aan het werk, drie klanten voor ons en het duurde bijna anderhalf uur voordat we weer buiten stonden. Allemensen, wat duurde dat lang! 

Maar de rekening is opgezegd. 

uitvaart

Sinds het overlijden van Justus ben ik vier keer naar een andere uitvaart geweest. Andere keren kon ik het niet opbrengen om te gaan. Ik legde het altijd wel uit waarom ik niet kwam en dat werd gelukkig ook altijd begrepen. Nu was er een uitvaart waar ik van mezelf wél naartoe moest. De man van een vroegere collega was overleden, mensen waar ik altijd veel over de vloer kwam. 

In de aula waren meer ex-collega's, maar we zaten niet bij elkaar. We hadden ook niet afgesproken om samen te gaan en na de dienst ben ik niet naar de koffietafel gegaan, dus verder heb ik ook niemand meer gesproken. Ik had me van tevoren al voorgenomen om direct na de dienst weg te gaan. Zo'n koffietafel is niks voor mij, vind het ook altijd een beetje ongepast, want hoe gaat zoiets vaak? "Het was een mooie dienst" maar daarna: "Hé dat is lang geleden!" "Hoe is het met jullie en met de kinderen" "Weet je nog van toen en toen en toen?" Ik hou er gewoon niet van!

Na de dienst van Justus hebben we er destijds bewust voor gekozen om alleen met de naaste familie iets te drinken. Wat de rest van de aanwezigen daarna deed moesten ze zelf weten, maar we wilden geen gezelligheid na de dienst van ons kind. 

Na de uitvaart van vandaag was ik helemaal kapot. Al die emoties kosten me heel veel energie en ik heb vanmiddag een paar uur geslapen. Mijn gedachten gaan uit naar de weduwe. Het leven kan soms zo onrechtvaardig zijn.

⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

Kijk dat pruts nou toch weer zitten:

Ik doe niet anders dan foto's van haar maken!

Omdat ze steeds in het zakje plastic afval in de keuken zat te wroeten, ben ik een pedaalemmer wezen kopen. Ik had eerst een klein emmertje (van de vetbollen) gebruikt, maar dat was te klein en ook lastig voor onszelf om iedere keer open te maken. Nu gaat het plastic afval in de keuken in de pedaalemmer en later in een grotere PMD-zak in de garage. In onze gemeente wordt het PMD om de veertien dagen met een vuilniswagen opgehaald. 

kapot

Tijdens onze vorige vakantie lag ik twee dagen op bed met migraine. Nu hebben we weer vakantie en nu ben ik verkouden! Gelukkig ben ik er niet ziek van. Ik nies en snotter en hopelijk blijft het daar verder ook bij. 

☕ ☕ ☕ ☕ ☕ ☕

Een paar weken terug ging ons espressoapparaat kapot. We kochten een nieuwe en niet zo'n dure als de vorige, maar gewoon een simpele. Met de vorige konden verschillende soorten koffie gezet worden. Toen we die kochten zei ik al dat dit voor mij niet hoefde en ik heb ook maar zelden cappuccino of latte gemaakt. Ik drink graag speciale koffie als ik van huis ben, maar thuis drink ik altijd gewone koffie.

En toen begaf ook de stofzuiger het. Niet voor zijn tijd, want ik kocht die toen de kinderen nog op de basisschool zaten. Zoonlief is nu vijfentwintig, dus zeg gerust dat we de stofzuiger al dertien jaar hadden. En met huisdieren wordt er hier vaak gestofzuigd, het was een goede stofzuiger.

Manlief bestelde een nieuwe, nadat ik mijn wensenlijstje doorgegeven had: lang snoer, sterke zuigkracht en een parketborstel. Vanmorgen werd de nieuwe bezorgd en laten we hopen dat we daar ook minstens dertien jaar mee vooruit kunnen. Dat zou mooi zijn!

Het is te hopen dat er nu niet nog iets kapotgaat. Zulke dingen komen altijd in drieën... ik houd mijn hart vast ;)

organiseren

Het is toch zo'n droppie, onze Moppie:

😸 😸 😸 😸 😸

We hebben vakantie: man, zoon en ik. De herfstvakantie van de scholen zijn hier volgende week en wij zitten daar dus een week voor. Het is wel heel erg fijn dat zoonlief nu ook vrij is en ik het daardoor 's morgens ook rustiger kan aandoen. Omdat hij niet wakker wordt van een wekker, ben ik zijn wekker. En als hij naar zijn werk moet, sta ik om half zes op. Deze week hoeft dat gelukkig eens niet. Ik ben trouwens toch wel vroeg wakker, maar mijn tempo ligt nu een stuk lager dan normaal. 

Er moet door man en zoon geklust en opgeruimd worden. Ik kan me wel bezighouden met de tuin en met andere dingen. Daarnaast zijn we druk met het organiseren van een feest voor iemand die vijftig wordt. We hebben afgelopen weekend al overleg met anderen hierover gehad. Een paar weken terug was ik naar Middelburg toe om versieringen voor het feest te kopen: dingen als vlaggenlijnen, ballonnen en een sjerp. Op de dag zelf gaan we met een paar man de boel versieren en voor de rest ook tijdens het feest van alles doen. Deze week ga ik foto's van de jarige verzamelen en daarmee iets moois in powerpoint maken. We hebben het er maar weer druk mee, maar het is wel heel erg leuk om te doen. 

 

lunchen

Afgelopen week had ik drie lunches. Op woensdag met twee ex-collega's. Op donderdag met mijn vriendin. En vrijdag met vier collega's. Het eten bij het duurste restaurant was eigenlijk een beetje een aanfluiting, terwijl het goedkoopste restaurant een prachtig opgemaakt bord en goed eten serveerde. 

🍲 🍲 🍲 🍲 🍲🍲

Toen ik vanmorgen wakker werd, brandde de cv. Er staat buiten ook best wel een gure wind. 

De afgelopen dagen naaide ik een truitje. 

Het patroon gebruikte ik al eerder en komt uit My Image Special Edition 4.

Op mijn truitje naaide ik twee kleine bloemenapplicaties om het toch nog iets extra's te geven. En de hals werkte ik op een andere manier af dan op het patroon: in plaats van de halsbies als een beleg naar binnen te vouwen, maakte ik er een staande bies van. 

Ik kan mijn truitje gelijk al aantrekken met dit weer. 

Vandaag ga ik mijn kledingkast opruimen: het zomergoed eruit en de winterkleding er in. Ik houd nog wel wat dunnere kledingstukken bij de hand, voor als het toch nog wat zachter wordt, maar het merendeel ruim ik op tot het voorjaar 😞 

Fijne zondag!

om een prik

Naar de dierenarts met Miep en Moppie:

We hebben een grote reismand, waar ze makkelijk samen in kunnen. 

Ze zijn allebei gevaccineerd en Moppie is nu ook gechipt. De wond van Mieps sterilisatie zag er goed uit en de hechtingen in haar kaak, waar na een abces wild vlees groeide, zijn verwijderd. En Miep hoeft het kapje niet meer op. Eindelijk kan ze zich weer lekker wassen!

En dan is het nu tijd om te slapen:

Tussen Moppie en herdershond Zoya gaat het wel. Moppie is niet bang van die grote hond, maar Zoya is wel een beetje in de ban van dat kleine poesje. Zoya rent er achteraan en durft haar weleens in een hoek te drijven. Het kleintje verweert zich goed en is daarnaast een kei in het negeren van Zoya. 

Hond Bee kijkt er niet naar om, maar dat hadden we wel verwacht.

Die vond Moppie net interessant toen ze nog heel klein was, maar nu ze overal loopt is het nieuwtje er blijkbaar van af. 

de brug en de tunnel

Onze wandeling dit weekend was tussen Terneuzen en Sluiskil.

(Bron: Google Maps)

Door de polder en langs het Kanaal van Gent naar Terneuzen.

Het kanaal verbindt de haven van Gent met de Westerschelde en vervolgens met de Noordzee. 

Terwijl we langs het water liepen passeerde deze boot uit Noorwegen. Een paar bemannigsleden aan dek zwaaiden naar ons en wij zwaaiden natuurlijk terug.

En even later voer onderstaande autoboot uit Denemarken langs. 

En dit is de o zo gewraakte brug van Sluiskil.

Vroeger hebben we wat voor die brug staan wachten! We moesten die brug over om naar het ziekenhuis in Terneuzen te gaan, of om richting Antwerpen en Gent te rijden. Omdat het kanaal een druk bevaren route is kon je er eigenlijk wel van uitgaan dat je voor die brug moest wachten. En soms stond je daar wel twintig tot dertig minuten. We calculeerden die tijd ook in als we van huis vertrokken, zodat we ergens niet te laat aankwamen. 

Sinds 2015 ligt er gelukkig een tunnel en hoeven we niet meer over de brug.

Tijdens onze wandeling liepen we over de ingang van deze tunnel (het blauwe stipje op de kaart).

En zo ziet het er boven op de tunnelingang uit:

Op het bordje hieronder stond dat er schapen in de wei liepen.

En die stonden ons braaf op te wachten:

Zij waren net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hun.

We hadden hierna een watertje met een trekvlot over moeten steken:

Alleen was er met geen mogelijkheid beweging in het vlot te krijgen en dus moesten we weer terug langs de schaapjes. En daardoor was onze wandeling gelijk ook drie kilometer korter dan gepland. 

We hadden nog wel een extra rondje kunnen maken, maar we hadden het er allebei wel een beetje mee gehad en daarom besloten we om gewoon maar naar de auto terug te keren. 

🚗 🚗 🚗 🚗 🚗 🚗

Om nog even op de brug terug te komen: ik heb daar eens met een kapotte auto gestaan. Ik stond ver van voor in de rij, voor de slagbomen en toen we mochten gaan rijden, wilde mijn auto niet meer starten. En daar stond ik dan... Iemand was zo vriendelijk om de auto voor me aan de kant te duwen en later hebben ze me van de garage weggesleept. Ik vond het al bij al een vreselijke ervaring!

bloemen

Ik rijd weleens langs een tuin waar een hele strook met mooie bloemen in de tuin is. Cosmea, bijenvoer, komkommerkruid, klaprozen... Echt prachtig! Alleen wordt die hele strook in het vroege najaar gemaaid en dan zijn al die mooie bloemen in één keer weg! Zonde! En terwijl wij nog genieten van de vele bloemen in de tuin, is daar de tuin al leeg.

Ik moet er niet aan denken om nu al mijn bloemen te verwijderen.

Er komen nog steeds insecten en vlinders op af en ook vogels komen er zaadjes uit pikken.

Ik laat de hele winter de uitgebloeide en dode planten in de borders staan, want de holle stengels en lege zaaddozen zijn goede schuilplaatsen voor kleine beestjes. 

En die kleine beestjes zijn bijvoorbeeld weer goed voor de bestuiving en als voer voor de vogels.

Het is toch prachtig om te zien wat er nu nog allemaal bloeit. Ik vind dat echt genieten!