schobbejakken

Een mooie herfstdag verdient eigenlijk wel een boswandeling! 

Daar dacht niet iedereen hetzelfde over, want op weg naar de kust was het druk. 

Omdat bij ons in de buurt niet echt veel bossen van enige betekenis te vinden zijn, moeten we er altijd een stukje voor rijden. De keuze was deze keer gevallen op het Ryckevelde bos vlakbij Brugge.

Wij waren daar al eerder, maar nog niet in de herfst.

Het kasteel van Ryckevelde is gebouwd tussen 1913 en 1929:

Het oudste gebouw op het terrein is een versterkte hoeve uit de zeventiende eeuw:

In het bos staan veel loofbomen en sommige paden waren helemaal bedekt met bladeren. 

We hebben heel veel paddenstoelen gezien.

In het gebied bevindt zich de Schobbejakshoogte, een strook van heide en landduinen.

De naam ontleent zich aan de schobbejakken (dieven, schooiers, schurken) die zich hier in de duinen verstopten. De landduinen zijn ontstaan in de laatste IJstijd en zijn zeldzaam in België. Verwacht hier geen hoge duinen, het zijn meer kleine heuvels en glooiingen. Er slingert een smal wandelpaadje door het gebied en er graven schapen om het terrein open te houden. We kwamen een ander stel tegen en we waren het erover eens dat het een mooi gebied is en nu met de herfstkleuren toch zeker. 

🍂 🍂 🍂 🍂 🍂 🍂 🍂 🍂

Hierbij wil ik je een fijne week wensen!

verrassing

Mijn moeder is altijd enorm creatief geweest (haha ik heb het van geen vreemde), maar door de Ziekte van Parkinson kan ze niet veel meer. Veel hobbyspullen heeft ze lang geleden al weggedaan, omdat het knutselen bijna niet meer ging. Maar toch... sinds ze in het verpleeghuis woont en onder begeleiding kan knutselen en verven, heeft ze er toch best wel weer plezier in gekregen. 

Een tijdje geleden had ze het steeds over diamond painting en ze wilde van alles daarvan op internet bestellen, maar dat lukte steeds maar niet. Toevallig kwam ik in diezelfde tijd bij de voordeeldrogist een setje diamond paintingkaarten tegen en dat nam ik voor haar mee. Het is een werkje dat haar heel veel moeite kost, want door haar ziekte is ze behoorlijk bewegelijk en liggen de steentjes al snel overal, maar ze vindt het fijn om er mee bezig te zijn. Ook kaarten maken met plaatjes en stickers doet ze graag.

Afgelopen week was ik naar de Action en de Big Bazar om voor mezelf wasmiddel te halen en op mijn boodschappenlijstje had ik ook knutselspul voor mijn moeder gezet. Ik kocht onder andere kaarten, stickers en lijm voor haar en een mooie bewaardoos om haar spulletjes in te doen. Vorige week had ik gezien dat ze haar hobbymaterialen is een tasje bewaarde en dat kon best anders, vond ik.

Gisteren overhandigde ik de doos aan mijn moeder en nieuwsgierig keek ze er in. In de anderhalf uur dat ik op visite was (dat is lang zat voor haar) heeft ze tot drie keer de doos opengemaakt en steeds opnieuw bekeken wat er in zat. Vanmorgen schreef ze op Messenger dat het wel goed gaat komen met de knutselspullen en dat ze graag ergens mee bezig is. De hobbyspulletjes die ze in een tasje bewaarde had ze er bij gedaan. 

Moeder blij. Ik blij.

zielig pietje

Als er een vogeltje tegen het raam vliegt, ga ik altijd even kijken. Soms heeft het beestje de klap niet overleefd, soms vliegt het vogeltje gelukkig snel weer weg en soms blijft er één verdwaasd op de grond zitten. 

Zo plukte ik gisteren dit zielenpietje van de straat:

Na het nemen van deze foto heb ik hem op een veilig plekje gezet en het heeft ongeveer een kwartier geduurd voordat hij weer fit genoeg was om weg te vliegen. Gelukkig heeft hij het gered. 

Mijn eerste werkweek na de vakantie zit er alweer op. Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen!

controle

Vanmorgen had ik een controlegesprek met mijn huisarts over de antidepressiva. Ik voel me stabiel, maar mis wel de tranen. De medicijnen vlakken af, dat is normaal, en ik heb heus wel verdriet alleen uit ik dat een stuk minder dan wanneer ik geen medicijnen zou gebruiken. Ik heb zonder geprobeerd: netjes maandenlang afgebouwd en toen ik helemaal gestopt was, kwam het trauma bovendrijven. Hierdoor werd ik achterdochtig en dacht ik dat iedereen tegen me was. Ik maakte ruzie en deed anderen pijn. Van dat laatste heb ik achteraf heel veel verdriet en spijt gehad. Ik ben helemaal geen ruziezoeker. 

Om mijn verdriet weer helemaal te kunnen voelen, zou ik moeten stoppen met de antidepressiva. De angst om wéér diezelfde terugval van vorig jaar te maken, weerhoudt me hiervan. Voor mijn eigen gemoedsrust en dat van anderen, blijf ik met het medicijn doorgaan. 

Na de huisarts ging ik naar de Action toe, waar ik wat knutselspullen voor mijn moeder uitzocht. Voor mezelf haalde ik wasmiddel, want de dag ervoor was ik in de supermarkt bijna achterover gevallen van de prijzen van de wasmiddelen: onder de zes euro kon ik niks meer vinden. Gelukkig vond ik bij de Action nog wel iets betaalbaars.

Ik kwam een ex-collega tegen. We praatten even over wat zij tegenwoordig doet en toen ze dat verteld had vroeg ze: "en hoe is het met jou? Alles goed zeker?" Toen Justus overleed waren we collega's, het is dus niet zo dat ze het niet weet. Toch is het vreemd dat iemand er gewoon maar van uitgaat dat het nu goed met mij gaat. In dit geval had ik even geen zin in verdere uitleg. Ik ben trouwens toch niet iemand die overal en tegen iedereen mijn gemoedstoestand vertel. Het ligt aan het moment en aan wie ik tegenover me heb.

Ik moet het weer even laten bezinken. Dat wel. Want ook al lijkt het misschien een opmerking van niks, het heeft me wel geraakt. Het ene moment ben ik bij de huisarts om te praten over antidepressiva en het volgende moment praat ik met iemand die verwacht dat het ondertussen wel goed met me gaat. Dat is best wel tegenstrijdig. 

vet

Voor de eerste keer dit seizoen was ik weer vet aan het smelten voor de vogeltjes buiten. Ik doe dit al een paar jaar en ik laat het ook ieder jaar hier zien en dat komt omdat ik het altijd leuk vind om te doen.

Veel werk is het niet: een paar blokken vet smelten en zaad en pindakaas toevoegen. 

Ik doe het mengsel in (tweedehands) kopjes en vormpjes. 

Ik gebruik alleen kopjes met een oortje dat een beetje vierkant is. Bij een sierlijk gevormd oortje gaat het kopje snel scheef hangen. Ik kies wel steeds vaker tyraps om de kopjes op te hangen, want die slijten minder snel dan touw. En als het vet nog niet gestold is gaat er een stokje in het vet, waar de vogeltjes op kunnen zitten. Als het vet ver opgegeten is, valt het stokje eruit, maar dan heeft een vogeltje inmiddels genoeg ruimte om op de rand van het kopje te zitten. 

 Ik haal een zak voer voor grote parkieten en een zak voer voor tropische vogels. Meestal heb ik ook wel zonnepitten in huis. En dit gebruik ik allemaal voor mijn eigen vetbollen. Verder gebruik ik ossewit en 100% pindakaas zonder toevoegingen.

 Voor los voer voor in de voederhuisjes maak ik zelf een mengsel met bovengenoemd voer en daar gaan verder nog pinda's en een heel klein beetje kippenvoer in. Strooivoer koop ik nooit, want het nadeel daarvan is dat niet altijd alles opgegeten wordt en zo wel. 

Er komen altijd heel veel vogels. Ik lok ze met zes vogelvoederhuisjes, drie vetbolhouders, vijf kopjes gevuld met vet en twee pindakaaspothouders. Er is altijd een hoop beweging, getjilp, gekwetter en gefluit in onze tuin en dat is zo gezellig! Ik moet altijd lachen om de mussen die me uitschelden als ik te dicht in de buurt van 'hun' struik kom. Vanaf de dakgoot wachten ze tot ik weer weg ben, maar tot die tijd laten ze wel weten dat ik weg moet. Heerlijke beestjes zijn het!

Ik lok niet alleen vogels maar ook muizen en ongetwijfeld zullen er ook wel ratten op afkomen. Hier in de sloten zitten vast wel ratten, alleen zien we ze nooit. We hadden vroeger een poes die af en toe een rat ving, maar die is allang dood en onze huidige poes is geen jager. Maar goed, dat ik knagers lok is dan het risico van het vak.

rust

De bloembollen, de zaailingen van tweejarige planten en de stekjes die ik genomen had zitten nu allemaal in de grond. Wat dat betreft is de tijd van planten nu even voorbij. Ik moet alleen nog ergens het maartsviooltje zaaien en dan ben ik met zaaien ook klaar. 

De tijd van rust in de tuin is nu begonnen. En dat wil niet zeggen dat ik helemaal niks meer doe, maar op wat onkruid verwijderen na, mag de natuur nu haar eigen gang gaan. 

Ik was naar naailes en naar mijn moeder toe. Man en zoon hebben opgeruimd en afval naar de milieustraat gebracht. En morgen gaan we misschien even naar schoonmoeder toe.

Hierbij wil ik je alvast een fijne zondag wensen!

koopje

Vraagje: zou jij tweedehands schoenen kopen?

Ik had het daar nog niet zo lang geleden met iemand over. Zij kocht wel tweedehands kleding, maar tweedehands schoenen vond ze vies. Ik koop wel tweedehands schoenen en schoenen die ik kan wassen gaan in de wasmachine en anders maak ik ze goed schoon. Ik wil geen afgetrapte of afgedragen schoenen en ben daarom alleen op zoek naar schoenen die weinig of niet gedragen zijn.

In IJmuiden ging ik naar een kringloopwinkel toe. Manlief keek ook even binnen, maar had het al snel gezien. Met een "kijk jij maar op je gemak rond, ik ga naar de auto" vertrok hij naar buiten. In de winkel was niks geprijsd, maar ik ging er van uit dat de prijzen niet echt hoog zouden zijn. Al snel vond ik een paar dingen die in mijn winkelmandje verdwenen.

Toen we nog maar net in de winkel waren, zag ik een paar wandelschoenen, maar die waren maat 38. Ik heb 37, maar paste de schoenen toch en ze zaten werkelijk als gegoten. Verder zagen ze er helemaal nieuw uit en ik besloot ze mee te nemen. Bij de kassa betaalde ik tien euro voor de schoenen, een grote bloempot, een vetbolhouder en een lap stof. 

De schoenen zijn van The North Face en nieuw kosten ze €125,- . Omdat de schoenen kleiner vallen zou het zomaar eens kunnen dat ze daarom weggedaan zijn. Ik haalde er een vochtig doekje door en de dag erna liep ik er gelijk al tien km op. 

Met de andere dingen die ik kocht ben ik blij, maar nog blijer ben ik met de schoenen. Ik weet zeker dat ik ze met heel veel plezier ga dragen en er heel veel kilometers op zal maken. 

burlen

Een tijd geleden waren ze met Vroege Vogels in de Amsterdamse Waterleidingduinen en na het zien van deze aflevering besloten we dat we daar eens heen zouden gaan. We planden daar gelijk een paar dagen vakantie omheen en afgelopen zondag reden we die kant op. Alleen was het toen heel erg druk. Het was te verwachten, want het was mooi weer en in noord was de herfstvakantie begonnen. We reden door en zijn toen in Nationaal Park Zuid-Kennemerland wezen wandelen. 

Vanmorgen verlieten we na het ontbijt het hotel en reden we richting Bentveld om alsnog de Amsterdamse Waterleidingduinen te bezoeken.

(Bron: Google Maps)

Het gebied voorziet de stad Amsterdam sinds 1853 van drinkwater en is daarnaast een beschermd natuurgebied.

En het is er echt prachtig!

We hebben heel veel herten gezien en vooral ook veel burlende herten gehoord.

Van alle kanten klonk de lokroep van de mannetjes.

Eigenlijk waren we van plan geweest om niet zo'n hele lange wandeling maken, maar we legden uiteindelijk toch weer tien kilometer af. We vonden het er te mooi om maar een kort rondje te lopen.

Dat het herfst is, is ook duidelijk in de duinen te zien. De kleuren zijn nu mooi en ook de padenstoelen doen het goed.

Eigenlijk kan ik er verder ook niet veel meer over vertellen, dus zijn het deze keer meer foto's dan tekst.

Na onze wandeling was het dan toch tijd om terug naar huis te gaan. Terug naar zoonlief, de hondjes en de poes. We hebben het geweldig gehad! Het is echt een enorm mooi stukje Nederland.

grote en kleine vogels

Wij zijn niet ver van Schiphol af en om de paar minuten vliegt er een vliegtuig over ons hotel. Manlief slaapt overal doorheen en ik doe 's nachts oordopjes in en hoor daardoor de vliegtuigen ook niet. Ik ben namelijk niet zo'n hele diepe slaper, maar zo is het mooi opgelost.

Nu Schiphol niet zo ver weg was, gingen we vliegtuigen spotten. Dat is weer eens iets heel anders!

We hebben geoefend met fotograferen: het was de bedoeling dat het vliegtuig scherp bleef en de omgeving niet. Zo zit er beweging in de foto's. Veel foto's mislukten, maar er waren er gelukkig toch ook gelukt. 

Later op de dag gingen we naar IJmuiden aan Zee. 

Zijn we een keer niet in de buurt van ons eigen strand, gaan we tóch weer naar het strand toe! 

En ik dacht dat bij ons het strand best wel breed was, maar het strand van IJmuiden is nog veel breder.

We hebben over de pier gewandeld.

Het is weer totaal anders dan bij ons, maar ook wel heel erg mooi.

Er waren veel vogels en het was mooi om te zien hoe de golven kapotsloegen tegen de pier.

Morgen gaan we weer naar huis en we zullen nog wel ergens een tussenstop maken om te gaan wandelen.

En o ja, ik ben in IJmuiden toch nog even naar een kringloopwinkel geweest. Dat kon ik nou eens echt niet laten 😉