lopen voor het goede doel...

… en ook omdat we het zo leuk vinden.

Vandaag vond de 9ᵉ editie van de Langestrangetocht plaats. Dit is een zeventien kilometerlange wandeltocht van Retranchement naar Breskens.

 Manlief, mijn oudste broer, mijn vriendin en ik liepen dit jaar voor de derde keer deze tocht en vandaag liep de schoondochter van mijn broer voor de eerste keer mee. Een paar weken terug had ik al vijf deelnemerskaarten gekocht:

Een kaart kost tien euro en dat geld gaat naar een paar goede doelen toe. Je krijgt er een goodiebag met spulletjes, een flesje water, een appel en een banaan voor terug en bij de finish ontvang je een gladiool en mag je aan het rad van fortuin draaien. Maar bovenal beleef je een hele leuke dag met muziek en spelletjes op de strandpaviljoens en natuurlijk is er het plezier van het lopen zelf. 

 Als je wilt dan kun je over het voet- fietspad over de duinen lopen, maar wij lopen liever over het strand.

Bij ieder strandpaviljoen dat je tegenkomt ga je een stempel halen en aan het eind van de wandeling ziet je deelnemerskaart er zo uit:

Ik had mijn Geotracker aangezet, maar op twee plaatsen heeft deze app de route niet geregistreerd:

Maar je ziet toch wel welke route wij gelopen hebben. 

Onderweg zijn we drie keer gestopt: om koffie te drinken, om te lunchen en om een ijsje te eten en dat maakt deze dag ook zo aangenaam, want je hoeft je niet te haasten. Wij startten vanmorgen om half negen met de wandeling en om drie uur 's middags finishten we.  

Het was prachtig weer vandaag, misschien wel een tikkeltje te warm, maar liever dat dan regen. 

Manlief en ik doen normaal gesproken niet aan georganiseerde wandelingen mee, maar voor deze maken we graag een uitzondering. De datum voor volgend jaar, 29 augustus, hebben we al in onze agenda's gezet. Over een paar weken is er nog een loop waar we ons voor opgegeven hebben, maar meer dan deze twee georganiseerde wandelingen worden het dit jaar niet. 

Een wandeling als vandaag is een makkie: ons tempo ligt laag en doordat we alsmaar lopen te kletsen gaat het ongemerkt. Toch denk ik dat ik vannacht wel als een roosje zal slapen. 

Mocht je meer willen weten over de Langestrangetocht of als je een keer op de laatste zaterdag van augustus mee wil lopen, dan kun je meer informatie op de website vinden: klik!

Nijmegen en omstreken

Hoe ik er opkwam weet ik niet meer, maar opeens had ik bedacht dat ik naar Nijmegen wilde. Ik kende Nijmegen niet, maar er zijn wel meer steden waar ik nog nooit geweest ben, dus dat is niet zo bijzonder. Een paar weken geleden boekte ik een accommodatie voor drie nachten in de buurt van deze stad. Maandag vertrokken we. Op de heenweg gingen we wandelen in de Loonse en Drunense Duinen en aan het eind van de middag arriveerden we bij de accommodatie. De dag erna reden we naar Nijmegen toe.

In de stad was het druk en het was een erg warme dag. Ik had een stadswandeling uitgeprint, die we volgden, maar waarvan ik de tekst op den duur achterwege liet. De beschrijvingen waren nogal erg uitgebreid en de lettertjes klein en ik ben slecht in voorlezen. Doordat het zo druk in de stad was, heb ik ook niet echt veel foto's genomen, ik had het drukker met opletten en anderen ontwijken dan met goed rondkijken.

We liepen door het Kronenburgerpark. Het park is een Rijksmonument en de toren die je ziet is de Kruittoren:

Bij die toren is een volière met kanaries en zebravinken en manlief maakte deze foto:

De poort van het voormalig protestants weeshuis:

De Anthonispoort is één van de twee stadspoorten die Nijmegen nog heeft:

De Waag op de Grote Markt:

Overblijfsel van de Valkhofburcht in park Het Valkhof:

De Sint Nicolaaskapel:

De Belvédère is een wachttoten uit de vijftiende eeuw:

Uitzicht over de Waal met de Waalbrug en de naam van de stad uit de Romeinse Tijd: Noviomagus.

Tussen de middag hebben we anderhalf uur op een terras onder de schaduw van de bomen gezeten. Daar was het met de warmte nog enigszins te doen. En ondanks die warmte en de drukte liepen we die dag toch nog 7,5 km:

In de buurt van het huisje dat we huurden was een natuurgebied waar we uiteraard ook zijn wezen wandelen. En daar zagen we een moederhert met twee kalfjes:

Hier heb ik de foto uitgesneden, wat de kwaliteit niet echt ten goede komt, maar waarop de dieren toch beter te zien zijn:

Ze bleven minutenlang stokstijf staan (en wij ook) totdat de kalfjes er blijkbaar genoeg van kregen en in beweging kwamen. Voor moederhert was dat een teken om er dan maar met haar kroost vandoor te gaan. 

We hebben genoten van onze minivakantie.We gingen naar de zandverstuivingen bij Drunen, we bezochten de stad Nijmegen, we vergaapten ons aan de bloeiende hei, we wandelden door de bossen, we waanden ons een middag in Afrika, we hebben lekker gegeten en we genoten van elkaars aanwezigheid. 

Deze dagen hebben ons goed gedaan.

Toen we terug thuiskwamen konden we ons gelijk gaan optutten, want we waren 's avonds uitgenodigd voor een etentje. We hadden een gezellige avond en het was een mooie afsluiter van onze vakantie. 

En oh ja, ik ben de afgelopen week anderhalve kilo aangekomen... 😱

Oeps!

van de Nederlandse heide naar Afrika

En dat is een minder grote stap dan je misschien denkt.

We gingen naar de Mookerheide en we werden daar betoverd door de paarse gloed van de bloeiende heideplanten.

Het was ochtend en niet helemaal helder, maar heiig wil ik het ook weer niet noemen. De sfeer was erg bijzonder en we vergaapten ons aan zoveel schoonheid.  

We liepen een rondje, namen heel veel foto's en daarna gingen we terug naar de auto om vervolgens naar het Afrikamuseum in Berg en Dal te rijden, een ritje van tien kilometer.

We gingen eerst het museumpark in waar woonerven uit Ghana, Lesotho, Mali, Kameroen en Benin nagebouwd zijn.

Een tijdje geleden zag ik op Netflix de film 'The boy who harnessed the wind' en regelmatig zie je daarin beelden waarin van een fiets gebruikt gemaakt wordt en daar deed deze fiets me aan denken:

De vaste collectie van het museum bestaat onder andere uit veel krachtbeelden en -maskers van vroeger en nu.

Ik moet toegeven dat ik een beetje een Afrika-tic heb. De Afrikaanse cultuur spreekt mij meer aan dan de Aziatische. Wat ik allemaal in dit museum te zien kreeg vond ik dan ook erg mooi en vaak ook wel herkenbaar.

Tot 1 maart 2020 loopt de tentoonstelling Fashion Cities Africa en deze gaat over hedendaagse kledingontwerpers.

Eerlijk gezegd vind ik de traditionele Afrikaanse kleurrijke kleding van de vrouwen erg mooi. De stoffen van deze kleding komen trouwens onder andere uit Nederland. Maar ik begrijp ook dat de mode in grote Afrikaanse steden verandert. Wij lopen hier ten slotte ook niet allemaal meer in klederdracht rond en in Afrika gaan ze net zo goed met hun tijd me. 

Meer informatie over het Afrikamuseum vind je hier: klik!

In het museum vindt momenteel een verbouwing plaats en tot eind van het jaar is daardoor niet de hele collectie te zien. 

Wij waren een paar dagen in deze buurt op vakantie en ik ben nog niet uitverteld over onze vakantie. Er volgt dus nog meer, maar voor vandaag vind ik dit wel genoeg. 

de moskee die geen moskee bleek te zijn

Altijd als ik naar Noord-Brabant ging en bij Waalwijk de snelweg richting 's Hertogenbosch nam, zag ik in de verte een moskee staan. Ik dacht altijd een koepel en een minaret te zien, die mooi afstaken tegen de lucht. Jarenlang was ik in de veronderstelling dat het een moskee was en pas een paar jaar geleden kwam ik tot de ontdekking dat het helemaal geen moskee bleek te zijn, maar dat het om een katholieke kerk bleek te gaan. In Waalwijk is er wel een moskee, maar dat was niet het bouwwerk wat ik altijd zag. 

Vandaag namen manlief en ik een kijkje bij deze in 1925 voltooide Sint Jan de Doper-kerk:

Het is een bijzonder bouwwerk van architect H.W. Valk.

Na een rondje door Waalwijk reden we naar het volgende nationale park toe:

We parkeerden de auto net buiten Drunen en liepen daarna het bos, met voornamelijk naaldbomen, in:

Waar dit gebied onder andere bekend om is, zijn de zandverstuivingen:

Met een temperatuur van 33℃ waanden we ons heel even in de Sahara, want het was er behoorlijk warm. 

Het was niet de eerste keer dat we in de Loonse em Drunense Duinen waren en het blijft een fascinerend gebied.

En er waren paddenstoelen! En om het een beetje overzichtelijk te houden heb ik mijn foto's, die ik vandaag van de paddenstoelen maakte, in een collage geplaatst:

Deze wilde ik wel graag apart laten zien omdat ik hem zelf zo mooi vind:

In het dorpje Griesbergen stonden mooie huizen en schuren:

Ondanks dat het vandaag erg warm was, maakten we toch nog een wandeling van tien kilometer. In het bos was het goed van temperatuur. En terug bij de auto had ik nog een werkje te doen:

Mijn voeten schoonpoetsen! Tja, dat krijg je ervan als je op sandalen over zandgrond loopt!

Gelukkig heb ik altijd natte doekjes mee 😉