intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

zaterdag 29 februari 2020

uitstapje

Samen met vijf collega's ging ik op stap. Naar de Huishoudbeurs in Amsterdam. Vorig jaar deden we dat ook en dat was zo leuk geweest, dat we toen gelijk afspraken om dit in 2020 nog eens over te doen. 

Een dagje naar Amsterdam met de trein en een paar uurtjes op de beurs lopen, is voor ons een lange dag: om zeven uur 's morgens ging ik de deur uit en om half elf  's avonds was ik pas weer thuis. Maar we hebben het ervoor over, want zo samen op stap zijn is enorm gezellig. 

Na de treinreis en een kop koffie doken we aan het begin van de middag de eerste hal in en het was eigenlijk helemaal niet zo druk. Vorig jaar waren we er op een donderdag en toen was het veel drukker geweest. Ik hoorde gisteren een standhouder ook zeggen dat het de dag ervoor een stuk drukker geweest was. Misschien hadden anderen gedacht dat het op vrijdag wel druk zou zijn en wilden ze juist daarom deze dag vermijden? Of kwam het toch door het coronavirus en het bericht 's morgens op de radio, dat een evenement als de Huishoudbeurs beter vermeden kon worden, nu iemand uit Amsterdam het virus bleek te hebben?
Maar wat de reden ook was: voor ons was het best wel fijn dat het niet zo druk was!


We konden op ons gemak overal struinen en alleen in de etenshal, waar je van alles mocht proeven was het wel wat drukker.


We hebben een tijdje naar het optreden van Loïs Lane staan kijken:


En later zagen we ook nog even de band Blizzert optreden. 

Tegen de tijd dat wij rond 18.00 uur terug naar het station gingen, begon de RAI pas echt goed vol te lopen. 


Ik kocht boodschappentassen met producten van Albert Heijn en van Scoupy, een stuk spekkoek, een hoesje voor mijn telefoon en een pot bodycrème. En ik haalde op de beurs twee prijzen op die ik bij een gratis krasspel gewonnen had: een fles fritessaus en een decoratieve houten hanger om in huis of in de tuin te hangen. 

Eenmaal weer thuis heb ik al mijn aankopen aan manlief laten zien, dronken we samen nog een kop koffie en dook ik daarna in bed, waar ik als een blok in slaap viel. Mijn collega's en ik kunnen terugkijken op weer een geslaagde dag naar de Huishoudbeurs. 

Ik wil je een fijn weekend wensen. 


donderdag 27 februari 2020

bedgeheimen

Het werd weer eens tijd om iets anders dan bloesjes, jassen, broeken, shirts of jurken te naaien, want soms heb ik ook gebrek aan iets anders, zoals bijvoorbeeld aan een pyjama. Nou bestaat een pyjama natuurlijk ook wel uit een broek en een shirt of een jasje, dus zoveel anders is het nou ook weer niet.

Ik heb meer zelfgemaakte pyjama's en ze zijn allemaal gemaakt van stoffen die ik gekocht had en waarvan ik later toch niet wist wat ik ermee moest doen. Of die ik online kocht en die toch anders bleken te zijn dan wat ik er van verwacht had.



De witte stof met bloemetjes die ik voor deze pyjama gebruikte was ook zo'n stof: gekocht omdat ik hem leuk vond, maar eigenlijk best wel dun en doorschijnend. Ik had de stof al heel erg lang en vaak stond ik er mee in mijn handen, als ik iets nieuws ging naaien en even zo vaak legde ik de lap weer terug. Maar nu kwam hij, gecombineerd met een zwarte tricotstof, toch van pas.

Het shirt is gemaakt van een patroon waar ik al eerder shirts van naaide en ik denk dat ik deze eens uit een Ottobre gehaald heb. Het patroon van de broek zag ik bij Sewsewilse (klik). De bloem voor de applicatie zocht ik op internet: gewoon op 'bloem contour' gezocht, vergroot en uitgeprint, daarna vlieseline op de achterkant van een stukje stof gestreken en daar de bloem op overgetrokken en uitgeknipt en vervolgens op de stof genaaid.

Dat je nu eens ziet wat ik 's nachts draag is best wel uitzonderlijk: ik draag mijn pyjama in bed en vaak ga ik 's morgens gelijk douchen als ik opgestaan ben en kleed ik me daarna aan. Het gebeurt ook weleens dat ik later ga douchen, maar dan heb ik als ik uit bed gekomen ben een andere broek en een vest aangetrokken. Dus mijn pyjama behoort een klein beetje tot mijn 'bedgeheimen' 😄



zondag 23 februari 2020

xxx

Bedankt voor jullie mooie reacties ❤❤❤

Er zijn veel mensen die met ons meeleven. Hier, op Facebook, WhatsApp, maar ook de mensen die we regelmatig zien. Mensen die berichten voor ons achterlaten, die ons aanspreken en vragen hoe het met ons gaat. 
Er zijn wel van die mensen die me straal voorbijlopen, zonder iets te zeggen, maar eigenlijk kan ik ze dat nog geeneens kwalijk nemen, misschien vinden ze het zelf te moeilijk. Erger zijn de mensen die alleen maar over zichzelf praten, zonder naar ons te informeren. Of die denken dat 'het' al over is. 
Maar het belangrijkste is dat we heel veel lieve mensen om ons heen hebben. Sommigen wonen dichtbij, anderen ver weg, maar ze zullen altijd iets van zich laten horen en dat geeft ons heel veel steun. Daar hecht ik meer waarde aan dan aan die enkeling die naar reageert. En ik moet toegeven dat negeren en akelige reacties me best wel pijn doen, maar ik probeer meer kracht te putten uit al die mensen die dat niet doen. Die zijn belangrijker.

 Jullie lezers ken ik alleen maar van jullie weblogs of jullie reacties en sommigen lezen alleen maar mee, maar ook jullie zijn er voor me en dat doet me ook enorm goed. Alleen het feit al dat jullie hier komen lezen is erg fijn.

Dank jullie wel 😘



zaterdag 22 februari 2020

lezen en luisteren

Vandaag valt er niet meer te vertellen dan dit:


Omdat wij vandaag herdenken.


Luister naar de muziek (als je daar zin in hebt) die we lieten horen toen we ons kind voorgoed los moesten laten.


vrijdag 21 februari 2020

van 1000 naar 1900 naar 2000

Vandaag was het mooi weer, maar ik was aan het werk. Zodra ik thuis was konden de honden naar buiten, want die zitten gewoon in huis als er niemand thuis is. En ook als we thuis zijn, zijn ze momenteel vaak binnen. Straks, als het warmer wordt dan blijft de deur open staan en kunnen ze in en uit lopen, maar ook dan alleen als er iemand thuis is.


Onze tuin is best wel groot: 2000m². De boel onderhouden kost veel tijd en eerlijk gezegd ben ik tuinieren vaak al na een half uurtje beu. Manlief heeft vaak alleen maar in het weekend tijd om iets te doen en hij neemt het grasmaaien voor zijn rekening. Doordat het nu steeds niet koud is en het veel geregend heeft is het gras al goed gegroeid, zoals je op bovenstaande foto misschien wel kan zien, maar het is nog te nat om het te maaien.

Wij kochten ons huis van een Duitser en hij had een Nederlandse kennis ingeschakeld, die als tussenpersoon fungeerde. Dit was geen echte makelaar. Deze man had ons verteld dat de tuin 1000m² was, maar de oppervlakte bleek in het echt bijna het dubbele (1900m²) te zijn. De buurmanboer had een deel van de tuin in gebruik en we spraken met hem af dat hij dit kon gebruiken tot na de oogst, een paar maanden later. 

Onze tuin had eerst een zandlopervorm, door een watergang die er langs liep en toen wij hier vijf jaar woonden vond hier een ruilverkaveling plaats. Hierbij werd de watergang gedempt, werd onze tuin vierkant en kregen we er nog eens 100m² bij. 

We hebben gras, bomen en heesters, een vijver en een paar schuurtjes. Het is geen spannende tuin, want het moet wel werkbaar voor ons blijven.

Onderstaande foto is genomen in de zomer van 2018, toen het lange tijd warm en droog was.


Het mooie van gras is, dat het na een lange periode van droogte toch weer mooi groen wordt. Er zit trouwens best wel veel onkruid in ons gras, maar dat vinden wij niet erg. Bij ons hoeft het gazon niet perfect te zijn.

Van het weekend zal er ook weer niet veel van tuinieren komen. Zondag wordt veel regen verwacht en morgen hebben we andere dingen te doen. Die tuin komt wel weer als het beter weer wordt.

Fijn weekend!


donderdag 20 februari 2020

trommels

Ieder jaar, na de zomer, vallen de programmaboekjes van de theaters in de brievenbus. Ik blader ze gelijk door en soms zie ik al direct iets wat ik wel wil zien en andere voorstellingen zijn niets voor mij of ken ik niet. 

Mijn oudste broer, die graag naar het theater gaat, gaf me ook dit jaar weer een avondje theater voor mijn verjaardag cadeau. Ik moest alleen zelf maar even uitzoeken wat ik wilde zien en dan zou hij de tickets kopen. Een maand geleden was ik jarig en ik wilde het dan toch wel graag in deze periode doen en zo kwam het dat broerlief en ik naar iets gingen wat we totaal niet kenden. We hadden zelfs van tevoren niet op internet naar informatie gezocht. De voorstelling zou dus een verrassing voor ons beiden zijn.

We namen plaats in het theater en we zagen een verbluffend goede show van het Belgische trio Percussive.


De voorstelling duurde anderhalf uur en de tijd vloog voorbij. Ik heb me verbaasd over de energie van deze heren en de muziek was geweldig. Op hun website las ik achteraf dat dit één van de laatste optredens in de huidige formatie was. Ik vind het nu al jammer!

Broer vond het ook geweldig en hij zei dat ik best vaker iets mag uitzoeken 😉
We hadden een enorm leuke avond!

♪♫♪♫♪♫♪♫♪♫♪♫♪

Vanmorgen was ik al vroeg bij de huisarts. Ik gebruik nu bijna drie maanden antidepressiva en ik moest komen vertellen hoe het met me gaat. Nou, op zich gaat het wel goed. Ik slaap veel, maar dat vind ik best wel prettig. Ik was nooit zo'n goede slaper en nu slaap ik echt uren achter elkaar. We hebben afgesproken dat ik nog drie maanden verder ga met de huidige dosis. 

Daarna werd ik nog even inwendig gemarteld met een speculum en daarna met een kleiner speculum, omdat die grote te groot was en er was iets met een baarmoedermond die onvindbaar was... Ik ben niet echt flauw, maar dit was toch geen pretje. Ik liep daarna nog net niet wijdbeens de spreekkamer uit...



dinsdag 18 februari 2020

licht

Een vrije dag. Volgens het weerbericht zou het een mooie dag worden en ik had me voorgenomen om al vroeg een rondje te gaan wandelen. Nu het 's morgens steeds vroeger licht wordt, kan ik er ook weer steeds vroeger op uit.

Ik sprong onder de douche, gaf de beesten eten, deed de honden naar buiten en zorgde voor het ontbijt. En toen ik het om kwart voor acht licht genoeg vond, trok ik mijn wandelschoenen aan en ging ik erop uit.


De zon kwam op en ik genoot van het kleurenspel in de stille polder.


Ik vind 's morgensvroeg wandelen altijd fijn. Het voelt voor mij als een goed begin van de dag.

 Nog even en het is ook weer licht genoeg om naar mijn werk te fietsen. Ik ben niet bang om in het donker te rijden, maar ik zie alleen geen steek in het donker. Ik ken de weg en die is behoorlijk rechttoe rechtaan, maar als er iets op het fietspad ligt dan zie ik het niet en dat vind ik eng. En ik zie ook nog eens minder als er tegemoetkomende auto's op de weg zitten, die me met hun koplampen verblinden. Dus de fiets blijft nog even in de garage staan, maar dat zal ook vast niet lang meer duren.

Ik wil je een fijne dag wensen.



zondag 16 februari 2020

verjaardag

De bloemkooloogst:


Ik geloof niet dat ik al eerder bloemkolen op het land heb zien staan, rode- en andere kolen wel, maar bloemkolen nog nooit. Deze foto nam ik gisteren.

Gisteren was één van de beste vrienden van onze Jus jarig. Het blijft vreemd dat anderen ouder worden, terwijl onze jongste voor altijd zeventien blijft. Ik vraag me niet af hoe Jus nu zou zijn of wat hij zou doen, nu we drie jaar verder zijn, want zijn leven is gestopt en zal nooit meer verder gaan. Ik probeer mijn energie zo min mogelijk in dingen te steken die ik nooit zal weten of die ik had kunnen voorkomen. Het is zoals het is.

Ik feliciteerde de vriend namens ons en ik stuurde ook een berichtje naar zijn moeder. Ze vond het lief dat ik eraan dacht om haar te feliciteren. Onze jongste mag dan wel dood zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik anderen geen geluk gun. Of misschien gun ik ze het daardoor juist wel des te meer. Ik voel wel veel verdriet omdat het voor Jus allemaal anders gelopen is, maar dat mag ook. Ik mag me verdrietig voelen omdat het voor hem allemaal ophield toen hij zeventien jaar was.

Storm Dennis gaat hier flink tekeer. Het lijkt wel alsof het harder waait dan vorige week toen storm Ciara over ons land trok. We komen er deze keer niet zonder schade vanaf: er waaide een deur uit een oud schuurtje. Die deur was eigenlijk al niks meer, maar nu is het helemaal einde verhaal. Er zal een nieuwe deur moeten komen. Hopelijk zal er verder niks meer sneuvelen.



zaterdag 15 februari 2020

fort

Als je bij ons in Zeeuws-Vlaanderen zegt dat je naar 'de overkant' gaat, dan weet iedereen dat je naar Walcheren of Zuid-Beveland gaat. Andersom is dat ook zo: mensen uit Walcheren en Zuid-Beveland noemen Zeeuws-Vlaanderen ook de overkant. 
De overkant is aan de andere kant van de Westerschelde.  

Wij gingen vandaag naar de overkant toe, naar Rammekenshoek, dat ook wel het Ritthemse Bos genoemd wordt. 


Ritthem is een klein dorpje vlakbij Vlissingen:

Bron: Google Maps.

De naam Rammekenshoek komt van het Fort Rammekens, dat hier is:


Het fort is uit 1547 en is hiermee het oudste zeefort van West-Europa. 


Het fort is van half april tot eind oktober te bezoeken. Vandaag konden we alleen om het fort heen lopen, maar we hebben het ooit met de kinderen bezocht, dus we hebben het al eens van binnen gezien. 

Het fort ligt aan de Westerschelde en we namen een eindje verderop een kijkje op de dijk:


Als je daar staat en je kijkt de andere kant op dan zie je het industriegebied van Vlissingen:


Het zijn niet altijd alleen maar mooie dingen die we zien. 

Het grootste deel van onze wandeling ging door het Ritthemse bos, dat in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw is aangelegd langs de kreken.



 In 1944 werd hier door de geallieerden de dijk stuk gebombardeerd, met als doel om de Duitsers uit te schakelen. Een jaar lang stroomde hier het water in en uit en zo zijn de kreken hier ontstaan. In 1945 werd de dijk hersteld. 


Het was een bewolkte dag vandaag. Het zonnetje piepte af en toe door de wolken heen, maar het bleef toch erg grijs en donker.




Vorige week waren we niet wezen wandelen en we hadden het gemist. Fijn dat we vandaag wel konden.

We bezochten na onze wandeling nog een grote elektronicazaak in Middelburg, maar gingen daar weer met lege handen weg. We dronken nog ergens een kop koffie en daarna gingen we terug naar huis. 
Terug naar de overkant. 


woensdag 12 februari 2020

15 vragen

Af en toe ben ik wat op internet aan het surfen en hierbij kwam ik onlangs een grappig vragenlijstje tegen:
15 dingen die niemand aan je vraagt.
 En toen dacht ik van laat ik die nou eens invullen!
Hier komt mijn lijstje:

1. Slaap je met de deuren van je kledingkast open of dicht?
Die staan op een kier. Het slot moet eigenlijk eens gemaakt worden zodat de deuren weer normaal dicht kunnen.

2. Neem je miniflesjes shampoo en douchegel mee uit hotels?
Ja, maar alleen als ik een flesje geopend heb. Voor die zogenaamde 'gratis' producten betaal je volgens mij ook gewoon. Voor de rest neem ik niks mee, hoor. 

3. Heb je ooit een straatnaambord gepikt?
Nee, als ik een leuke straatnaam zie, dan maak ik er wel een foto van.

4. Maak je to-do lijstjes?
Ja, dat doe ik zeker. Ik kreeg ook als tip van de mevrouw van de GGZ mee dat ik lijstjes moet maken en lastige werkjes en leuke dingen hierbij met elkaar moet afwisselen.

5. Heb je sproeten?
Ja, in mijn gezicht, op mijn armen en op mijn schouders.

6. Heb je ooit in de bosjes geplast?
Dat doe ik nog steeds...
Ik drink altijd veel en moet daardoor ook vaak plassen en tijdens een wandeling gebeurt het nogal eens dat ik even achter een boompje hurk. 

7. Hoe groot is je bed?
Wij hebben twee bedden van elks 90 cm breed. En we hebben twee aparte dekbedden en dat vind ik heerlijk. 

8. Ben je lui?
Nee, dat niet, maar ik pak af en toe wel mijn momentje om lui te mogen zijn. 

9. Is er iets waar je je nu aan irriteert?
De wind.

10. Kauw je op potloden en pennen?
Nee. Nog nooit gedaan ook. 

11. Heb je bij de scouting gezeten toen je klein was?
Nee. Ik heb wel op de drumband, orgelles, de knutselclub, turnen en paardrijden gezeten.

12. Kijk je nog weleens naar tekenfilms?
Heel af en toe met een klein nichtje. Vorig jaar heb ik de Lion King in de bioscoop gezien.

13. Tel je de treden van de trap?
Nee. Hopelijk ga ik dat hierna niet alsnog doen...

14. Dans je weleens als er geen muziek te horen is?
Nee.

15. Weet je hoe je het oliepeil van een auto moet checken?
Ja, dat weet ik zeker. Ik kan ook de ruitenwisservloeistof bijvullen en verder gaat mijn kennis over auto's niet.

Nou, dat waren nog eens interessante weetjes, hè? 😉

Ik wil je een fijne dag wensen!


dinsdag 11 februari 2020

chiffon

Chiffon is een dunne stof die doorschijnt. Een mooie zomerstof. Ik vind het fijn om met blote schouders te lopen als het warm is, maar soms komt het beter uit om toch iets meer gekleed te zijn en daarvoor vind ik een kledingstuk van chiffon mooi om over een hemdje te dragen.

Maar ja... chiffon is een akelige stof om mee te werken, vind ik. Het naaien gaat goed, dat wel, alleen het spelden, het rijgen en het knippen vallen allemaal niet mee. Over een naaiwerk van chiffon doe ik drie keer langer dan over iets van een andere stof. Voor mij is het altijd weer een beetje een uitdaging om ermee te werken. Het is dat ik het zo graag draag, anders zou ik het gewoon niet kopen.

Ik had een patroontje van een bloesje dat ik al vaker gebruikte en dat zich deze keer mooi leende voor het stukje chiffon dat ik nog liggen had.


Op de foto kun je goed zien hoe doorschijnend de stof is. 

Onderaan de striklinten bij de hals heb ik kraaltjes gedaan voor wat extra gewicht, zodat de linten mooi naar beneden blijven hangen:


De reden dat ik nu al volop zomerkleding maak, is dat ik daar straks minder tijd voor en zin in heb als het beter weer wordt. Ik zal dan meer buiten te vinden zijn en als de temperatuur boven de 25℃ uitkomt, heb ik meestal ook geen zin om binnen achter de naaimachine te zitten. In het verleden sleepte ik mijn naaispullen soms mee naar buiten, maar dat heb ik al jaren niet meer gedaan. Teveel gedoe. 

Nu ga ik maar eens bedenken wat mijn volgende project gaat worden...


maandag 10 februari 2020

weekend

We zijn dit weekend niet wezen wandelen.
 De zaterdag waren wij wel om boodschappen en om voer voor onze huisdieren en de vogeltjes in de tuin. Naast strooivoer koop ik ook altijd een zak voer voor grote parkieten, wat ik vervolgens met het strooivoer meng. In dat parkietenvoer zitten veel meer kleine zaadjes dan in het strooivoer. 

Zondag zijn wij gewoon thuis gebleven. Overdag stormde het maar het viel toen nog wel mee, pas 's avonds trok de wind echt goed aan. Voor ons kwam de wind uit een gunstige hoek, waardoor het terras uit de wind bleef. We zijn nog niet van de storm en de harde windvlagen af en hier om het huis buldert het nog steeds.

Manlief was gisteren aan het klussen in de badkamer en zoonlief was met een opdracht voor zijn opleiding bezig. Ik heb achter de naaimachine gezeten. 
Het was buiten onrustig, maar binnen was het rustig.


Ik wil je een fijne week wensen.


vrijdag 7 februari 2020

strand

Koffie drinken, lunchen, wandelen en veel kletsen... Zo zag de middag met vriendin eruit. We liepen over een bijna verlaten strand.


Er waren heus nog wel andere wandelaars, maar dat waren er niet veel.


We zochten mooie schelpjes voor vriendin en we dronken iets op een strandpaviljoen. En het weer was prachtig. In de zon achter een biertje (vriendin) en een cappuccino (ik) konden onze jassen op het terras gewoon uit.  

Vriendin en ik kennen elkaar al heel erg lang en we hebben een positieve invloed op elkaar. Ik knap altijd heel erg van haar op. En zij vertelt regelmatig dat iedereen haar liet vallen toen ze lang geleden een zware depressie had, behalve ik. Ik bleef komen en nam haar mee naar buiten, naar het strand om te wandelen. 

⇜⇝⇜⇝⇜⇝⇜⇝⇜⇝

Stichting Ambulance Wens was gisteren ook op het strand, om de laatste wens van een immobiele terminale patiënt te vervullen. Ze doen mooi werk, de vrijwilligers van deze stichting. En je wordt er toch wel stil van als je ze tegenkomt, ik tenminste wel. 

⇜⇝⇜⇝⇜⇝⇜⇝⇜⇝

Vandaag ga ik een dagje werken en daarna is het alweer weekend. Volgende week wordt onstuimig weer verwacht en vooral op zondag wordt het erg slecht. 


Ik weet zeker dat er dan ook veel mensen naar de kust zullen gaan, want storm trekt altijd volk. 

Op de stormvloedkering in de Oosterschelde zal zondag het NK Tegenwindfietsen plaatsvinden. Driehonderd getrainde en ongetrainde fietsers zullen 8,5 km tegen de harde wind in fietsen. Mocht het weer toch te slecht worden, dan kan het alsnog afgelast worden, maar natuurlijk hoop ik voor de deelnemers dat het door zal gaan. 

Zelf word ik altijd onrustig van storm. Een beetje wind is niet erg, maar storm vind ik vervelend. Gelukkig komt er ook weer een moment dat de wind af zal nemen. 

⇜⇝⇜⇝⇜⇝⇜⇝⇜⇝

Ik wil je alvast een fijn weekend wensen en ik hoop dat je geen hinder of schade door de storm zult ondervinden. 



donderdag 6 februari 2020

gras

Zo af en toe kan ik echt ont-zet-ten-de hoofdpijn hebben. Gelukkig is dat niet al te vaak, maar gisteren sloeg het weer eens genadeloos toe. Allemensen, wat een ellende! Ik lag al vroeg in bed en toen ik na een paar uur slapen naar de wc moest, was het nog steeds niet weg. Gelukkig gaat het vanmorgen alweer wat beter, alhoewel ik nog steeds niet echt fit ben en mijn hoofd nog steeds 'zwaar' aanvoelt.

Ik heb een pan met runderlappen opstaan en ik stoofde rode bieten. Daarna ging ik de tuin in, want het gras zag er zo mooi uit:


De dooiende nachtvorst en de laagstaande zon...


Ik geloof dat ik ieder jaar wel foto's van het gras neem als het gevroren heeft.

Op veel bomen zitten korstmossen, is dit plukje ook een korstmos?
 

Ik denk het wel, maar het maakt verder niet zoveel uit. Ik vond het gewoon een heel lief mosje om te laten zien.

Dit zijn de knoppen van de kersenboom:


En de rabarberplant laat voorzichtig de eerste blaadjes zien:


Straks ga ik lunchen bij een vriendin. Zij is graag aan het kokkerellen en ze gaat voor soep zorgen. Het is alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hebben en we zullen vast wel genoeg te bespreken hebben.

Ik wil je een fijne dag wensen!


zaterdag 1 februari 2020

vogels

De laatste tijd was er een probleem met mijn fotocamera: soms werden foto's niet goed weggeschreven en gaf de camera aan dat er van alles hersteld moest worden en dat herstellen duurde vervolgens best wel een tijd. Het was vervelend, maar ik was ook gelijk bang dat het einde van mijn camera in zicht begon te komen. Volgens Sony zou mijn camera vijf tot tien jaar mee moeten gaan en ik heb hem nu zes jaar...

Een half jaar geleden is mijn camera eens nagekeken bij een speciaalzaak, maar dat was voordat dit probleem zich aandiende. En nu kwam manlief op het idee om de geheugenkaart eerst maar eens te vervangen. Een nieuw kaartje werd gekocht en dat zit sinds deze week in mijn camera. Ik hoop echt dat hiermee het probleem opgelost zal zijn en dat ik zeker nog vier jaar (en het liefst nog langer) met mijn camera kan blijven fotograferen. De eerste testdag met het nieuwe kaartje was vandaag, tijdens een wandeling die we maakten in ons Zeeuws-Vlaamse landje. Mijn camera heeft het goed gedaan en ik ben voorzichtig positief 😉

We waren in de Sophiapolder bij Oostburg. Dit is een belangrijk gebied voor vogels en we begonnen onze wandeling bij de vogelkijkhut:


Op het plafond van de hut stonden de afbeeldingen en namen van vogels afgebeeld:


Een paar eeuwen geleden stroomde hier zeewater en rond 1807 werd het gebied bedijkt en ingepolderd onder leiding van ene Dominique Vandamme. Hij vernoemde de polder naar zijn vrouw Sophia.



We wandelden langs de weg, maar ook over onverharde landweggetjes en dat was af en toe flink glibberen en glijden.


We passeerden boerderijen en polderwoningen.



Ergens in een tuin scharrelden kippen rond. Meestal zien we wel koeien, maar deze keer moesten we het met kippen doen. Ook leuk!


De zon, de wolken en de plassen op het land zorgden voor een mooie sfeer.


En wat we vooral gehoord en gezien hebben zijn ganzen.


Ik weet nog wel dat er vroeger niet zoveel ganzen waren. Wat we toen meestal zagen waren de vriesganzen die voorspelden dat er vorst op komst was. Nu zien we het hele jaar door ganzen. 


Ganzen zorgen voor veel schade voor de boeren, omdat de dieren het grasland kaal grazen. Op een weiland kunnen makkelijk honderden ganzen zitten.



De wind was hard, maar bij 10℃ was het niet koud. Wij liepen onze kilometers en hebben genoten van deze mooie polder en de prachtige luchten.