Wij waren nog geen twee dagen in Kroatië toen ik iets kocht waar ik heel erg veel plezier van gehad heb tijdens onze vakantie: waterschoenen! Echt, ik had ze daarna niet meer willen missen. De kiezelstranden en de stenen in de zee, rivieren en de meren waren scherp en bovendien zaten er ook nog eens zee-egels in de zee:
We spraken op één van de laatste dagen een Kroaat die ooit eens op een pieterman (vis met een doornige giftige rugvin) was gaan staan en dat was behoorlijk pijnlijk geweest en hij had daar achteraf veel last van gehad. En dat is iets wat je echt niet wil.
Zadar, waar wij verbleven, ligt aan de Adriatische Zee en de kust is mooi en erg toegankelijk. We kwamen tot de ontdekking dat de Kroaten graag het water opzoeken en wij deden (mede door de warmte) gretig aan deze gewoonte mee.
Wij bezochten een paar nationale natuurparken en om zo'n park binnen te komen, betaal je meestal entreegeld. Dat geld gaat naar natuurbeheer, personeel en het onderhoud van paden. Het zijn geen wereldbedragen die je betaalt en ik vond het best wel fijn dat er ook toiletten in zo'n park aanwezig waren. De wandelpaden waren netjes en goed onderhouden.
Ten zuiden van Zadar ligt Vransko Jezero en dit is het grootste meer van Kroatië. De kleur van het water is jadegroen:
Het meer trekt veel vogels aan en wij zwommen vlakbij deze zwaan, die ons wel in de gaten hield maar toch op een veilige afstand bleef. Ik bleef ook op een veilige afstand, want ik ken de verhalen over agressieve zwanen die zo je arm kunnen breken, toch zeker als je een bedreiging voor de jongen vormt. Deze zwaan had geen jongen, maar toch hè...
Een erg populair nationaal park is Krka. Het kan daar erg druk zijn en er worden per dag niet meer dan 10.000 mensen toegelaten! Dan spreek je wel over het hoogseizoen en gelukkig was het daar nu nog goed te doen. En waarom het daar zo druk is laat ik aan de hand van deze foto zien:
Je kan daar namelijk zwemmen bij waterval Skradinski Buk.
Er zijn talloze kraampjes waar je eten, drinken en ijsjes kan kopen en eigenlijk kregen we daar gelijk wel een soort van pretparkgevoel bij. Maar het is er wel ontzettend mooi.
Met een boot werden we vanuit het dorpje Skradin naar de Skradinski Buk gebracht:
En dat was een fijne boottocht.
Eerder op de dag gingen we eerst in hetzelfde nationale park naar een andere waterval toe: de Roški Slap. We waren daar al vroeg omdat er daar maar weinig parkeerplaatsen zijn en wil je verzekerd zijn van een plaatsje dan moet je op tijd komen.
Het wemelde daar van de waterjuffers:
En er zaten ook grote (goed gecamoufleerde) sprinkhanen:
En dit is nog zo'n zoekplaatje:
Aan de bovenkant van de tak zit een kleine slang, kijk daar:
Er staat ook nog een waterjuffer op de foto op een blaadje onder de slang.
Ten oosten van Zadar is een kloof met een naam die je gelijk weer vergeet: Kanjon Zrmanje Od Obrovca Do Ušća. Wij hebben alleen van bovenaf in de kloof gekeken, maar wat was het mooi!
Nog een stuk noordelijker ligt nationaal park Paklenica.
Om daar te gaan wandelen moet je wel een beetje getraind zijn, want je moet daar namelijk af en toe behoorlijk klimmen en klauteren. En daarnaast moet je een groot stuk over een pad met spiegelgladde stenen lopen en bergopwaarts is dat geen probleem, maar naar beneden is dat toch best wel link.
Mensen die nog meer uitdaging zoeken kunnen hier aan bergbeklimmen doen.
Kroatië heeft heel veel eilanden: 1185 in totaal! Manlief vond een excursie die vanuit Zadar naar een eiland vertrok en waar ik eventjes over moest nadenken. Ik ben eigenlijk best wel een watje en tijdens die excursie zou je op open zee en in een grot kajakken, er zou aan klifspringen gedaan worden en snorkelen bij een scheepswrak stond ook nog op het programma. En ja, voor iemand die niet echt een held is, is dit best wel een uitdaging. Toch zei ik tegen manlief dat ik mee zou gaan.
Met de veerboot gingen we naar het eiland toe, waar we de rest van de groep (in totaal 10 personen) en de drie begeleiders ontmoetten. Met een busje gingen we naar deze baai:
En vandaaruit kajakten we naar een grot toe:
We zwommen in het heldere water, het licht was bijzonder en er heerste een bijna serene rust in de grot.
Door openingen in de rots piepte af en toe een zonnestraal naar binnen:
Doordat de zee door de wind te onrustig was ging het klifspringen niet door, want dat was te gevaarlijk. Daar kwam ik dus makkelijk vanaf 😉
Het 'snorkelen' bij een gezonken vrachtschip ging wel door. Omdat de begeleiding snorkelen onhygiënisch vond (vandaag gebruik ik de snorkel, morgen jij en de dag erna weer iemand anders), zwommen we alleen mat duikbrillen op bij het vrachtschip.
In 1984 verging het 60 meter lange vrachtschip voor de kust van het eiland.
Manlief maakte een heel kort filmpje:
Het was een bijzondere en zeker onvergetelijke excursie. Er ging echter wel een klein dingetje mis: bij het in de kajak klimmen vanuit de zee kneusde ik een rib. Stom, onhandig of gewoon pech... ik weet het niet. Ik zal er een tijdje zoet mee zijn, maar het is iets wat weer over gaat.
We hebben veel gedaan tijdens onze vakantie van elf dagen en je gelooft het misschien niet, maar we hebben twee keer een rustdag gehouden en eigenlijk moet je de dagen dat we vlogen ook niet meerekenen.
We huurden een auto en we hebben daar heel wat kilometers mee gemaakt.
Zadar ligt redelijk centraal en veel van wat we van plan geweest waren om te doen hebben we ook gedaan. Verder is het haast niet te bevatten dat hier nog niet eens zo gek lang geleden een burgeroorlog woedde.
Maandag gaan we weer werken. In augustus hebben we nog een week vakantie, maar we hebben het er eigenlijk nog niet over gehad of we dan ook nog weggaan of niet. Laten we eerst maar eens even nagenieten van deze vakantie.
Ik wil je een fijn weekend wensen!