paddenstoelen en fruit

Een tijd geleden had ik ergens gelezen dat de droogte van de afgelopen maanden ook niet goed voor de paddenstoelen zou zijn. Gelukkig zie ik ze nu toch op heel veel plaatsen verschijnen. Misschien zullen het er minder dan voorgaande jaren zijn, ik weet het niet, maar we gaan toch geen paddenstoelloos najaar in. 

De appels en peren in mijn tuin zijn niks. Er hangen wel genoeg appels aan de boom, maar de appeltjes zijn piepklein gebleven en daardoor niet bruikbaar. Ik zou er misschien nog eens wat door de sapcentrifuge kunnen doen, maar veel sap verwacht ik er niet van te krijgen. De peren zijn ook klein en er hangen beduidend minder peren in de bomen dan voorgaande jaren. 

Wat dit jaar het fruit in onze tuin betreft, deden alleen de rode besjes en de framboos het goed. De kersen, appels en peren deden het een heel stuk minder. We hebben ook rabarber in de tuin en dat is de enige groentesoort die we hebben staan. Ook de rabarber heeft veel te lijden gehad onder de droogte en de steeltjes waren zo nietig en slap, dat ik daar niet van heb kunnen oogsten.

Ach ja, volgend jaar zal het misschien weer beter zijn. Met fruit en groente in de tuin is het toch altijd maar afwachten of het iets wordt. Ik verzorg mijn bomen en planten eigenlijk ook niet goed genoeg, want met een beetje extra mest en extra water was het allemaal misschien wel iets geworden. Volgend jaar zal ik weer beter mijn best doen, dat is beloofd.

De bovenste paddenstoelenfoto nam ik van de week tijdens een wandeling in de buurt. De rest van de foto's heb ik in onze tuin genomen. Er zullen vast nog wel andere soorten paddenstoelen bij komen, maar voor nu moeten we het met deze varianten doen.

En de paddenstoelen die we wel eens eten, haal ik gewoon in de winkel. Ik heb namelijk geen verstand van eetbare soorten in de natuur en dat wil ik graag zo houden. Want je zou toch maar eens mis zijn hè...

Schoon schip maken

Als ik dan toch niet mag werken, dan ga ik thuis wel opruimen! Het hoort misschien ook wel een beetje bij de weg naar een andere ik: alle overtollige troep kan wel weer eens uitgezocht en weggedaan worden. Hierdoor creëer ik weer een beetje ruimte en ook een beetje rust. En niet dat het hier nou weer een bende is, want ik ruim vooral achter de deurtjes van kasten op, maar het geeft wel voldoening. 

Ik bracht wat spullen, voornamelijk kleding, naar de kringloopwinkel toe en natuurlijk liep ik gelijk maar een rondje door de winkel. Niet dat ik naar iets op zoek was hoor, maar ik kwam toch niet met lege handen naar buiten.

Ik kocht onder andere dit mandje:

Het is een laag mandje met een doorsnede van 30 cm en het is om iemand cadeau te geven. Ik ga er dingen zoals koekjes en snoepjes of iets dergelijks in doen en inpakken in inpakfolie. 

Voor een eierdoppenverzamelaar vond ik een eierdopje en voor mezelf een geweldig vest. Ik ben een enorm vestenmens en ik kan wel vesten naaien, maar breien doe ik niet. En dan is het leuk als je ergens een gebreid vest tegenkomt, dat helemaal je smaak is. 

Het vest is gevoerd en er zitten zakken in. En verder ziet het er gewoon als nieuw uit. Ik denk niet dat het ooit gedragen is.

Als een tevreden mens verliet ik de kringloop. Ik heb een beetje overtollige spullen gelost en voor een prikkie een paar leuke dingen gekocht. Mooi toch?

pas op de plaats

Zaterdag was ik de hele dag op stap. De hele dag met mijn kop in de wind (en het waaide hard) op het strand, de hele dag luisterend naar mijn vriendin en mijn broer, want wat kunnen die veel kletsen! Ik lag die avond om half 10 in mijn bed. Uitgeteld. Totaal gevloerd.

Zondagmiddag moesten we naar de verjaardag van mijn achterneefje toe, die 6 werd. Ik had me 's morgens redelijk koest gehouden: een beetje televisie gekeken, niks bijzonders gedaan en eigenlijk gewoon mijn rust genomen. We waren op de verjaardag en het was akelig druk. Sommige mensen zijn van nature nogal luidruchtig en dat was nu niet anders en achterneefje was door alle aandacht en cadeaus hyperdepyper en maakte veel kabaal. We zaten binnen en ik ben op een gegeven moment buiten gaan zitten bij de rokers, waar het een stuk rustiger was en waar het geluid niet zo bleef hangen als binnen in huis.

Eind de middag brachten we mijn ouders naar huis en in de auto ging het mis: ik voelde me niet lekker en kon eigenlijk wel spugen. Mijn vader had graag samen met ons friet gegeten, maar ik wees dat aanbod af en zei dat ik me niet goed voelde. Eenmaal thuis ben ik in bed gestapt, want dat was het enige wat ik nog wilde en kon. Ik heb een uur geslapen en ik heb 's nachts geslapen en gistermorgen heb ik ook nog een paar uur geslapen. En het was gewoon niks met mij. 

Jarenlang was ik een actief mens. Ik had het graag druk: hoe drukker hoe liever. Ik ondernam van alles, kon uren met van alles in de weer zijn. Vloog van hot naar her en had voldoende energie. Maar dat gaat nu niet meer. Ik ben ziek. Alleen moet ik hier zelf nog aan wennen en dat gaat maar moeizaam. Ja wat wil je ook: ik leefde 52 jaar mijn leven op mijn manier en nu moet ik opeens alles omgooien en dat gaat nou eenmaal niet zomaar van de ene op de andere dag. Maar mijn lichaam fluit me regelmatig terug en dit weekend was gelijk weer een goede les voor me. 

Weet je wat het met mij is? Ik denk altijd dat het allemaal wel meevalt. Operatie aan mijn darmen? Doen we gewoon even! Depressief? Zal wel een lichte depressie zijn! Burn-out? Volgens de psycholoog dan. Ik geloof dat ik eens heel erg hard van deze denkwijze af moet zien te komen en misschien mezelf eens een beetje serieuzer moet nemen. Wat ik heb is namelijk gewoon serieus, daar zit niks lichts bij. 

Ik sprak afgelopen weekend mijn oudste broer. Het ging over mijn ouders en al het werk dat ik voor hun doe en ik legde uit dat dit verder gaat dan eens een prullenbak legen of het bed verschonen. Ik zit soms urenlang aan de telefoon om van alles te regelen. En daar komt soms een hoop ergernis bij kijken. Ik loop tegen muren aan of word van het kastje naar de muur gestuurd. Als je net als mijn ouders hulpbehoevend bent en zorg nodig hebt dan moet je namelijk op je knieën liggen om die hulp te krijgen en in dit geval is het de mantelzorger (ik) die dit moet doen. Mijn ouders vragen niks aan mijn broer, dat zei hij tenminste, maar hij kan ook zelf aan ze vragen of hij iets kan doen. Toch?

 Ik zei ook tegen mijn broer dat ik niet begrijp dat anderen (ook op mijn werk) alles aan mij overlaten en me met hun problemen opzadelen terwijl ik het zelf zo moeilijk heb. Ik ben vorig jaar mijn kind verloren, maar dat is voor anderen geen reden om mij te ontzien. Ze laten alles door mij doen of storten hun hart bij me uit of leggen me allerhande problemen voor. Sommigen zeggen het wel hoor van sorry ik weet dat je zelf moeilijk hebt, maar... En dan komen ze met hun eigen problemen. Leuk is dat! Ik ben altijd dat luisterend oor. Ik probeer altijd problemen op te lossen. Ik moet daar van af zien te komen.

Ik ben nu 4 weken ziek thuis en ik krijg regelmatig berichtjes van mijn collega's. Ze vragen hoe het met me gaat en dat is lief van ze. Maar ik spreek bewust met niemand af, want dan wordt er over het werk gepraat en daar heb ik totaal geen zin in. Dan hoor ik weer over al die problemen en al die ergernissen en dat is momenteel niet goed voor me. Dus ik hou even afstand.

Tot vorig jaar waren wij een doodnormaal gezin. Een gelukkig gezin.
Wat is het leven veranderd sinds Jus overleden is! Wat ben ik veranderd! 

gratis naar een monument

Op zaterdag 8 en zondag 9 september is het in Nederland weer de Open Monumentendag. Kijk voor meer info op de site: klik!

In Vlaanderen is de Open Monumentendag op zondag 9 september: klik!

Mijn broer, die op Walcheren in een monumentaal pand werkt, vroeg al of we hem een bezoekje komen brengen. We kunnen het misschien wel combineren met een wandeling in de buurt. 

Toevallig had ik vorige week net 3 wandelkaarten bij het VVV gekocht:

Eentje van Noord-Beveland: klik

Eentje van Zuid-Beveland: klik

En eentje van Walcheren: klik

Als het mooi weer is dat weekend, maken we er een mooi dagje uit van. 

Van C naar B

Iedere laatste zaterdag in augustus organiseert de Rotary een wandeling over het strand van Cadzand naar Breskens. Het is een wandeling van 17 km en onderweg ga je stempelen bij de 17 strandpaviljoens die je onderweg tegenkomt. Deze wandeling heet de Langestrangetocht en strange (gewoon op z'n Nederlands uitspreken) is het Zeeuwse woord voor strand. Je doet de loop niet alleen voor jezelf, maar betaalt 10 € voor je stempelkaart en dat bedrag gaat naar een goede doel. Dit jaar gaat de opbrengst naar 2 goede doelen: Stichting hospice Zeeuws-Vlaanderen en Make a Wish.

Vorig jaar vroeg mijn vriendin, die de tocht al eens eerder gelopen had, of ik zin had om hier aan mee te doen. Ik zei dat ik dat wel wilde, maar dat ik daar wel hard voor moest gaan trainen, want ik was geen wandelaar en een wandeling van 17 km over het strand... dat vond ik nogal wat! En zo is het eigenlijk gekomen dat ik ben gaan wandelen. Vorige jaar liep ik niet alleen met mijn vriendin, maar manlief en mijn oudste broer gingen ook mee. En het was zo gezellig en het ging zo goed dat we gelijk al afspraken om dit jaar weer te gaan.

Een paar weken geleden kocht ik de kaarten en vandaag was het dan eindelijk zover en ondanks de slechte weersvoorspellingen hadden we er gewoon heel erg veel zin in. En wat dat weer betreft hebben we het ontzettend getroffen: we hebben geen één druppeltje regen gehad.

We startten vanmorgen om half 9 en waren om half 4 bij de finish en tussendoor stempelden we bij de 17 paviljoens.

Bron: http://www.langestrangetocht.nl/route.html

Het leuke aan deze wandeling is dat je onderweg genoeg gelegenheid hebt om iets te eten/drinken en om naar het toilet te gaan. We stopten 3 keer: 2 keer om iets te drinken en 1 keer om iets te eten.

Aan de wandeling deden 1925 wandelaars mee en de sfeer is gewoon ontzettend goed. Ik ben ook veel bekenden tegengekomen, wat het dan ook weer extra gezellig maakte. 

Mijn stempelkaart is vol...

en mijn stappenteller heeft alles netjes geregistreerd...

en ik denk zomaar dat ik vanavond vroeg in bed lig. 

Volgend jaar gaan we weer. Die afspraak staat alvast vast.

nieuwe smartphone

Het moest er dan toch eens van komen: het aanschaffen van een nieuwe smartphone! En helaas geven ze die dingen niet echt weg. Eerlijk gezegd vind ik ze belachelijk duur en denk maar niet dat ik er eentje van 800 € koop. No way! En nu is het ook weer niet zo dat ik de goedkoopste koop, want ik heb wel een aantal eisen: ik wil veel geheugen, Android 8 en een lange batterijduur. En het is natuurlijk ook wel leuk als ik er fatsoenlijke foto's mee kan maken, hoewel ik meer foto's met mijn fotocamera maak dan met mijn gsm. Maar ik heb niet altijd en overal mijn camera bij me.

Een nieuwe smartphone dus. Een Motorola deze keer. Eentje uit de middenklasse qua prijs, waar een leuke cashback-actie op zit, dat is mooi meegenomen.

Mijn eerste gsm kocht ik in 1999. Een Sony-Ericsson. Ik was zwanger van onze jongste en vond het wel een prettig idee om bereikbaar te zijn en nog meer om zelf anderen te kunnen bereiken. Het was een telefoon waar je alleen maar mee kon bellen en
sms'en.

De eerste smartphone schafte ik in 2012 of 2013 aan. Een Samsung, maar daar deed ik niet zo lang mee. Er volgde daarna een Sony, die best wel aan de prijs was. Een heerlijke telefoon, alleen jammer dat hij er na 3 jaar de brui aangaf. En het afgelopen jaar had ik een oude Samsung van manlief in bruikleen, maar dit toestel is inmiddels ook alweer 3 jaar en ook deze vertoont de afgelopen maanden kuren.

Al voordat wij vorige week op vakantie gingen, was manlief aan het uitzoeken welke telefoon er het meeste aan mij wensen voldeed. Hij ging naar de grote rode winkel met witte letters om ze eens van dichtbij te bekijken en zocht urenlang op internet. Hij bekeek de beste deals, las recensies en was eigenlijk nog lang niet uitgezocht toen ik de knoop doorhakte en er gewoon zelf maar eentje uit zijn lijstje bestelde. Want ja, van alles uitzoeken is natuurlijk goed, maar niet als het tot in het oneindige doorgaat. Ik bestelde ergens anders gelijk ook maar een hoesje voor mijn nieuwe toestel, een bookcase, want daarvan vind ik dat mijn toestel goed beschermd is en ik kan er ook nog mijn rijbewijs en pleisters in opbergen. Dat ben ik gewend.

Vandaag worden mijn nieuwe smartphone en het hoesje bezorgd. Manlief mag daarna alles van mijn oude toestel naar de nieuwe overzetten.
Die is daar vast een stuk handiger in dan ik.

Ik ben trouwens een echt smartphone-mens. Een toestel waar je alleen nog maar mee kunt bellen is aan mij allang niet meer besteed. 

Franse huizen

 Onze vakantie in Frankrijk zit er alweer op! We waren 5 dagen weg en het was fijn om er even uit te zijn. 

Ik maak graag foto's en iedereen die me een beetje kent, weet dat ik van gebouwen hou en dan met name van de wat oudere gebouwen. Het mogen mooie gebouwen zijn, maar ook van dat aftandse hou ik wel. Als het maar karakter heeft, want het ene huis is natuurlijk het andere niet. Wat voor bouwstijl iets heeft interesseert met niet: ik vind iets mooi of ik vind iets niet mooi.

In Frankrijk kon ik mijn hart weer ophalen, wat de karakteristieke huizen betreft.

Dit kasteel uit 1789 vond ik ook heel erg mooi:

Gewoon dat statige zonder tierelantijnen sprak me wel aan.

Dit monument kamen we ergens langs de doorgaande weg tegen:

Ik heb niet kunnen achterhalen wat het nou precies is, maar het deed ons sterk aan een grafmonument denken.

En we kwamen ook nog in een kerk waarvan door het hele gebouw de verf afgebladderd was. Zonde, maar het had toch ook weer wel wat:

Eigenlijk was het ook helemaal niet lelijk, het paste wel bij de sfeer die er hing.

Natuurlijk fotografeer ik ook wel planten en beestjes. Veel van onze wandelingen gaan door de natuur of parken of over het platteland.

Deze piepkleine beauty van 2 cm bleef even netjes voor me poseren:

En als er zo naar je gekeken word, dan moet je deze toch wel een aai over zijn bolletje geven:

Een foto vanaf de grond nemen ging niet, want dan kwam de poes gelijk kopjes geven.

Ziezo, ik heb jullie de afgelopen dagen weer lekker overladen met foto's. 

Onze batterijen zijn weer een beetje opgeladen en we hebben genoten van onze wandelingen en de mooie dingen die we gezien hebben. En voor nu is het ook weer fijn om in ons eigen bedje te kunnen slapen. 

Lille - Citadelle

Toen wij naar Lille gingen parkeerden wij onze auto op parkeerterrein Champs de Mars. We betaalden 10 € voor een hele dag en als het goed is gaat er een gratis pendelbus naar het centrum toe. Wij hebben die bus niet gezien en omdat onze wandelroute niet ver van het parkeerterrein af liep, hoefden wij de bus ook niet te nemen.

Champs de Mars ligt bij de Citaldelle, een verdedigingsbouwwerk uit de 17e eeuw.

Omdat de citadel nog steeds militair terrein is, mag je er niet in.

Maar je kunt wel heel erg fijn door het park en langs de ommuring wandelen.

Er lopen verschillende wandelpaden door het park en er heerst een bijna serene stilte.

We vonden het wel jammer dat er vrijwel geen bankjes stonden, zodat we eigenlijk nergens eens konden gaan zitten om uit te rusten.

In het park is een kleine dierentuin en ik had ergens gelezen dat een bezoekje hieraan gratis is, alleen kan ik dat niet meer terugvinden. Wij bezochten de dierentuin niet, want na een hele dag Lille en na 15 km gewandeld te hebben, hadden we het wel een beetje gehad voor die dag.

Er is ook een klein pretpark met een paar attracties voor de allerkleinsten. Daar hebben we een ijsje gekocht en zijn we naar het toilet (brrr) geweest.

Wij gingen op dezelfde dag naar de stad Lille en de Citadelle en dat was toch wel een beetje veel. Maar ja, nu we er toch waren deden we gelijk alles maar in 1x. Ons huisje was dan eigenlijk ook weer te ver van Lille af, om er 2x heen te gaan en daarnaast stond de auto nou eenmaal bij de Citadelle geparkeerd, dus was het eigenlijk wel logisch dat we ook daarheen gingen.

lille

We zijn in Noord-Frankrijk op vakantie en dat komt omdat ik graag naar Lille wilde. Jaren geleden ging ik met een uitstapje van mijn werk naar Lille, of Rijsel zoals ze in Vlaanderen zeggen, toe. We gingen toen shoppen en naar de kerstmarkt. En ik nam me toen één ding voor: ik zou ooit nog eens terug gaan naar Lille, want wat een geweldig mooie stad vond ik dat!

Tot dan toe kende ik alleen de naam Lille. We kwamen er langs als we naar het zonnige zuiden reden en omdat ik nou nooit eens iemand over Lille hoorde vertellen, ging ik er gemakshalve maar vanuit dat dit een stad van weinig betekenis moest zijn. Ik wist eigenlijk alleen maar dat er in september altijd een grote brocantemarkt is (waar ik zelf nog nooit geweest ben) en ik ben wel eens vanaf het vliegveld van Lille naar Spanje gevlogen, maar verder was de stad voor mij onbekend.

Manlief was nog nooit in de stad zelf geweest en gisteren gingen we erheen. We volgden een stadswandeling van reisroutes.be en we dwaalden nadat we die gelopen hadden ook nog zelf door de binnenstad. Ik blijf erbij dat ik het een geweldig mooie stad vind. Een hele kleurrijke stad. Ik nam genoeg foto's waarvan ik hier een selectie laat zien, zodat je kunt zien waarom ik nou juist voor deze stad viel.

 

 

Normaal geef ik wel uitleg bij de foto's, maar deze keer dacht ik van ik laat het even zo.

Er was nog heel veel meer te zien en ik denk dat we er best nog wel eens een dag voor uit kunnen trekken om in de stad rond te dwalen. En zoals je misschien wel op de foto's kunt zien, was het niet druk in de stad. Het was maandag, het was bewolkt (halverwege de middag viel er een spatje regen, maar na 5 minuten was het weer droog), maar dan nog was het erg rustig, ondanks dat het toch nog op veel plaatsen zomervakantie is.

Waar ik nog wel uitleg over wil geven is over de volgende foto's. In Lille heb je een oud station, Gare des Flandres en er is een nieuw station: Lille-Europe. Dit nieuwe station is gebouwd in 1994 voor de hogesnelheidstrein, de TGV. In dit stationsgebouw zijn muurschilderingen en door de slechte lichtinval, zijn de foto's misschien niet zo heel erg mooi, maar ik wilde dit wel graag laten zien.

We gingen na de wandeling door de stad ook nog naar de Citadel toe, maar daarover later meer, anders wordt deze post wel heel erg lang.

Voor de liefhebbers van brocante: in het eerste weekend van september is in Lille ieder jaar de grootste en beroemdste rommelmarkt van Europa. De markt begint op zaterdagmiddag om 2 uur en gaat non-stop door tot de zondagmiddag.