winter en zomer

Jawel, ik heb eindelijk weer eens achter mijn naaimachine gezeten en ik maakte gelijk nog twee kledingstukken ook: iets voor de winter en iets voor de zomer.

Uit Prêt-à-porter nr. 9 uit 2019 maakte ik een wintertrui:

De stof had een mooie zelfkant en die heb ik gebruikt om de zoom van de trui mee af te werken:

Het zomerkledingstuk haalde ik uit Knip Mode nr. 7 uit 2019:

Vorig jaar maakte ik van dezelfde stof deze tuniek:

Ik had daar nog net genoeg stof van over om er het hemdje uit te kunnen maken. Meestal heb ik niet van die grote stukken over (dit was ongeveer 60 cm lang), maar deze keer dus wel en kon ik het mooi voor een hemdje gebruiken. 

De werkweek zit er weer op en ik ga weekend houden. 

Fijn weekend allemaal!

jubileum

Het is bijna februari en in deze maand vier ik een jubileum, waar ik nu al even bij stil wil staan. Op elf februari, om precies te zijn, is het vijfentwintig jaar geleden dat ik gestopt ben met roken. 

Ik was veertien jaar toen ik mijn eerste sigaret rookte, samen met een paar vriendinnen. Het was spannend, we wilden weten hoe het was, we vonden het stoer en we wilden erbij horen. En waarschijnlijk zijn veel mensen ooit om (één van) deze redenen begonnen met roken. Vijftien jaar lang heb ik ongeveer vijfentwintig sigaretten per dag gerookt.

Beginnen met roken is waarschijnlijk één van de stomste dingen die ik ooit gedaan heb. Het zou zomaar eens kunnen dat het roken van invloed geweest kan zijn op het ontwikkelen van de Ziekte van Crohn. Stoppen met roken is, zeker weten, één van de slimste dingen die ik ooit gedaan heb. Sindsdien ging het namelijk beter met me. Ik kwam tien kilo aan, wat absoluut geen kwaad kon want ik was veel te mager en ik voelde me ook beter nadat ik gestopt was.

Toen ik twee jaar later zwanger werd van mijn eerst kind, was er één persoon die opmerkte dat ze me al in de gaten hield vanaf het moment dat ik gestopt was met roken, maar zwanger worden was toen nog niet aan de orde. Ik stopte omdat ik niet goed in mijn vel zat en het wel een beetje had gehad met dat stomme roken. 

Na elf februari 1995 heb ik nooit meer gerookt, ik heb nooit meer een trekje genomen en ik was sterk genoeg om niet weer opnieuw te beginnen. En ik ben daar toch best wel heel erg trots op. Vijfentwintig jaar... wat een tijd alweer!

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen.

ik MOET

Tien dagen geleden was ik jarig en, zoals ik toen al schreef, vierde ik mijn geboortedag niet. Sinds onze Jus overleden is vind ik er niks meer aan. Ik was altijd graag jarig, zorgde voor hapjes, maakte jarenlang samen met de kinderen taarten en het huis zat altijd vol met visite. Op mijn verjaardag voelde ik me ook altijd echt het feestvarken.

Gisteren vroeg iemand aan me of ik een goede verjaardag gehad had. Ik vertelde dat ik het niet gevierd had en toen merkte zij op dat ik mijn verjaardag MOET blijven vieren. Dat MOET echt! En hoe meer ik uitlegde dat het voor mij niet meer goed voelde en dat het me alleen maar verdriet zou doen, hoe harder zij probeerde me te overreden. 

Eigenlijk was ik er een beetje van uit mijn doen. Hoe kan iemand, die zelf nog niet al teveel ellende meegemaakt heeft, haar wil zo aan iemand proberen op te leggen? Ze heeft een man, vier gezonde kinderen en haar ouders en schoonouders leven nog. Goed, haar oma is kort geleden overleden, maar toevallig had ze toen ook verteld dat ze eigenlijk geen band met oma had. Dus ja, waar praat je dan over? Maar wat me nog het meest verbaasde was dat ik het van haar niet verwacht had. Ze was vaak een luisterend oor en ze was ook altijd zo begripvol. Zou zij dan toch tot het soort mensen behoren dat denkt dat er een einde aan het verdriet komt of vind ze dat ik me aanstel en dat het nu maar eens afgelopen moet zijn?

En ik weet het hoor: zij weet niet hoe ik me voel en voor haar is dat een geluk. Mensen maken weleens vaker een opmerking die op mij best wel naar kan overkomen, maar die blijven daar verder niet over dooremmeren en dat was nu wel het geval. Ik MOET, MOET, MOET... mijn verjaardag vieren, want die dag kan ik niet zomaar voorbij laten gaan. Tja, gelukkig MOET ik niks en ben ik baas over mijn eigen leven en misschien zal ik wel nooit meer mijn verjaardag vieren. 

En wat dan nog? 

Ik snap niet dat iemand anders daar zo'n probleem van kan maken!

Zo, dat moest er even uit 😠😢

grensoverschrijdend

Vandaag zou het tot een uur of twee zonnig zijn en daarom vertrokken wij bijtijds richting de kust om daar te gaan wandelen.

We gingen naar Het Zwin toe en daar schrijf ik weleens vaker over. Wij parkeerden de auto net buiten Cadzand-Bad en van daaruit liepen we over een pad over de dijk richting België. 

Het Zwin ligt zowel in Nederland als in België en regelmatig passeerden we een grenspaal:

In het begin van onze jaartelling drong hier de Noordzee ver het land binnen en in de dertiende en veertiende eeuw was dit een belangrijke vaarroute naar Brugge. Maar de geul verzandde waardoor deze steeds ondieper werd en Brugge niet meer over water bereikbaar was. Voorliggende steden namen de havenfunctie over, maar ook hier verzandde de geul. Uiteindelijk was er geen geld meer om de geul open te houden en in de vijftiende eeuw kwam de haven van Antwerpen op en verloor Brugge haar functie als handelsstad. 

Het Zwin is nu een natuurgebied, wat voor het grootste deel in België ligt. Het gebied bestaat uit duinen, schorren en polders. Het is een belangrijk gebied voor vogels, maar wij zagen ook nog een ander beestje.

Bovenstaande foto heb ik helemaal ingezoomd genomen en helaas is het niet goed te zien. Om toch te laten zien wat voor beestje er op die foto staat, heb ik een uitsnede gemaakt en er een cirkeltje om gezet: 

En ik moet toegeven dat het zo misschien nog niet helemaal duidelijk is, maar wat je ziet is een zeehond!

Er was een soort van pier gemaakt, waar we even op geweest zijn.

We zagen het water het gebied binnenstromen omdat het vloed werd.

Bovenstaande foto nam ik op de heenweg en onderstaande foto nam ik een uur later vanaf hetzelfde punt. Hieraan kan je goed zien hoe snel het water opkomt en ook het verschil tussen eb en vloed zien.

Zolang we op de dijk liepen hadden we aan de ene kant de zee en aan de andere kant de polder:

Het laatste stukje daalden we af naar het strand.

Waar we nog een klein stukje overliepen.

Het begon bewolkt te worden, we gingen het duin terug over en we keken nog een laatste keer naar Het Zwin. Daarna gingen we terug naar onze auto en daarna naar huis.

dagje thuis

Het was een drukke week. 

Manlief moest voor zijn werk een paar dagen weg en zoonlief moest een paar avonden overwerken. Zelf had ik een darmonderzoek, ging ik een dagje winkelen en was ik ook nog gewoon aan het werk. We zijn allemaal maar weinig thuis geweest deze week.

Meestal vraagt manlief op vrijdagavond of we nog plannen hebben voor het weekend. En nee, er stond voor dit weekend niks gepland. We zouden vast wel gaan wandelen, maar het maakte nou niet zo uit of dat vandaag of morgen zou zijn. We besloten om het wandelen tot morgen uit te stellen en om vandaag gewoon maar thuis te blijven.

Manlief deed een rondje met de stofzuiger door het huis en ik hield me met de was bezig. En verder heb ik mijn huiswerk voor de naailes gemaakt: ik ben een trui aan het maken en die is bijna af. Ik ben hard aan het nadenken geweest over wat ik hierna eens zal maken. Van de week, tijdens het winkelen, heb ik best wel wat ideetjes opgedaan en ik heb nog genoeg stoffen liggen om gelijk ergens aan te kunnen beginnen. Ik heb een stapel patroonbladen doorgebladerd en ik ga straks nog even wat patronen overtrekken.

Ik wil je een goede avond en alvast een fijne zondag wensen.

winkelen

Zoals de meesten van jullie wel weten wonen wij dichtbij België. Al vanaf dat onze kinderen klein waren, namen manlief en ik ze mee naar Gent om daar kleding te gaan kopen. Wij vonden het een fijne stad om te winkelen en soms dook ik ook nog wel even een paar Turkse stoffenwinkels buiten het centrum in.

Met een schoonzus ging ik af en toe ook naar deze stad toe en toen ik dat eens tegen een collega vertelde, vroeg deze of ik ook eens samen met haar wilde gaan winkelen. Een andere collega, die ons hierover hoorde praten, wilde ook graag mee en we spraken samen een datum af.

Gisteren pikte ik beide collega's op en reed ik naar een P&R buiten Gent, waar we gratis konden parkeren en een shuttlebus ons vervolgens gratis naar het centrum vervoerde en ook weer terugbracht. Normaal zou ik mijn auto in een parkeergarage in de stad gezet hebben, maar weer een andere collega vertelde ons hierover en dit werkte uitstekend en zo waren we geen geld voor parkeren kwijt.

In de stad zijn we in een restaurant begonnen met koffie en cheesecake en daarna zijn we gaan winkelen. Tussendoor aten we ergens een hapje. We zijn goed geslaagd, maar wat nog veel belangrijker is, is dat we een enorm gezellige dag gehad hebben.

Ik kwam thuis met een paar broeken, een truitje, een lang vest, een t-shirt en sokken.

Vandaag moesten één van de collega's en ik werken en eigenlijk waren we nog best wel moe van ons uitstapje. Ik heb gewoon mijn uren gewerkt, maar mijn collega die nog twee uur langer moest werken, is gelijk met mij gestopt. Al het werk was gedaan en ze had nog overuren opstaan die ze kon opnemen.

Gisteren spraken we af dat we best wel vaker samen op stap kunnen gaan. Dit is ons namelijk erg goed bevallen.

Gent is trouwens niet alleen leuk om te winkelen, het is ook een erg mooie stad en bovendien een stuk minder druk dan Brugge. Een paar jaar geleden hebben manlief en ik er eens een stadswandeling gemaakt. Dat was eigenlijk de eerste beschreven stadswandeling die we ooit maakten. Wij vonden dat toen erg leuk om te doen en daarna hebben we best al veel stadswandelingen in andere steden gedaan.

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen!

geen druppel meer

Een maand zonder alcohol: oftewel Dry January, zoals dat tegenwoordig genoemd wordt. Voor mij gaat dat niet echt meer op, want ik drink al sinds eind november geen alcohol meer. Jarenlang dronk ik iedere middag, rond een uur of vijf, een glaasje rode wijn of port. Een klein bakje chips of nootjes erbij en zo sloot ik mijn middag af. En in het weekend dronk ik vaak bij het eten ook nog een glas rode wijn. Het was geen verslaving, maar wel een vaste gewoonte geworden.

Eind november ging ik aan de antidepressiva en omdat ik vrijwel iedere dag achter het stuur zit, kreeg ik het advies van de huisarts om dan beter helemaal geen alcohol meer te drinken, want de alcohol zou de werking van het antidepressivum kunnen versterken. En omdat ik absoluut geen gevaar op de weg wil zijn, heb ik sindsdien geen druppel meer gedronken.

Voor wie denkt dat het stoppen met alcohol me moeite gekost heeft heb ik teleurstellend nieuws, want ik heb het totaal niet gemist. Met de feestdagen dronk ik tijdens het eten water en soms een glaasje cola. Mijn middagen sluit ik tegenwoordig af met thee of koffie. Zonder koekje of iets anders van eten.

Ik viel een paar kilo af, want ik verving de wijn en chips door iets waar geen calorieën inzaten. Ik slaap tegenwoordig goed, wat ook door de antidepressiva kan komen, maar misschien ook omdat ik geen alcohol meer drink, of door een combinatie van die twee. En wat me de laatste week opviel, was dat mijn bloeddruk omlaag is. Ik ben bekend met een verhoogde bloeddruk en ik sta hiervoor onder controle. Inmiddels had ik zelf maar eens een bloeddrukmeter aangeschaft en daardoor had ik al gezien dat mijn onderdruk omlaag was, maar eergisteren in het ziekenhuis, waar ik de apparatuur toch net iets meer vertrouw, bleek mijn bloeddruk inderdaad naar beneden te zijn.

Voor mij is het ondertussen wel duidelijk: geen alcohol meer drinken is zeker wel zinvol, dat ondervind ik nu aan den lijve. En ook zonder alcohol ben ik best wel gezellig... denk ik 😉
En het mooie is dat ik nu ook nog geld bespaar want koffie, thee of water is een stuk goedkoper dan wijn of port.

onderzoek

Afgelopen zaterdag maakte ik deze foto:

En dat is misschien niet zo bijzonder, maar voor mij wel, want witte boterhammen eet ik zelden. Normaal eet ik tarwe- of volkorenbrood, maar dat mocht nu niet. De afgelopen vier dagen moest ik namelijk vezelarm eten omdat ik vandaag een darmonderzoek had.

Om de drie jaar wordt er een kijkje in mijn darmen genomen, dus inmiddels weet ik wel hoe het werkt. Alleen had ik deze keer een ander laxeermiddel waardoor ik maar twee glazen laxeermiddel hoefde te drinken in plaats van twee liter. Voor de rest moest ik zowel gisteravond als vanmorgen anderhalf tot twee liter heldere vloeistoffen drinken: water, water met siroop, thee en bouillon. Ik ben een drinker, dus voor mij is dat niet zo moeilijk. En door het vezelarme dieet en omdat ik gisteren nog maar heel erg weinig gegeten had (wat er niet inzit hoeft er ook niet uit), viel het laxeren mee.

Omdat ik tijdens het onderzoek een roesje kreeg en daardoor niet mocht autorijden, bracht manlief me naar het ziekenhuis en haalde hij mij twee uur later weer op. Van het onderzoek zelf heb ik vrijwel niks meegekregen. De bruine boterhammen en de kop koffie die ik na het onderzoek kreeg smaakten heerlijk. In mijn darmen was gelukkig niets bijzonders te zien en ik verwacht dat het eerstvolgende onderzoek weer over drie jaar zal zijn.

geschiedenis

Tijdens de tachtigjarige Oorlog (1568-1648) en de Spaanse Successieoorlog (1701-1714) werden in het Noorden van Vlaanderen en in Zeeuws-Vlaanderen verdedigingslinies gebouwd, bestaande uit forten (van steen), schansen en redoutes (beiden ophogingen van afgegraven aarde) die met elkaar verbonden waren. Dit wordt de Staats Spaanse Linies genoemd. In het landschap is daar veel over terug te vinden, als je het tenminste weet of als het aangegeven wordt, want wat soms een doodnormale dijk lijkt, kan in het verleden best wel een verbindingsdijk van de Staats Spaanse Linies geweest zijn. Op andere plaatsen is het meer duidelijk en dan zijn de forten er nog of zijn de steden omgeven door wallen. Sinds 1997 hebben er restauraties aan de staats Spaanse Linies plaatsgevonden en werd er daarnaast ook aandacht besteed aan natuurontwikkeling en recreatie.

Dat was even in het kort iets over de Staats Spaanse Linies. Tijdens onze wandelingen komen wij regelmatig iets uit dit verleden tegen. Vaak weten we dat alleen maar omdat het aangegeven staat, want van de forten is hier niets meer over. Soms zijn de schansen en redoutes iets beter te zien, maar ook dan hebben we het niet altijd in de gaten waar we nou eigenlijk over of langs lopen. 

De Staats Spaanse Linies kom je in het gebied tussen Antwerpen en Oostende in Vlaanderen en daarboven in Zeeland tegen. Wij gingen gisteren wandelen tussen Axel en Koewacht in Zeeuws-Vlaanderen.

Bron: Google Maps.

 En zo moet het er hier uitgezien hebben rond 1640 (tekening gemaakt door Eric van Rootselaar):

Het gebied wordt beheerd door Staatsbosbeheer. Sinds 2007 werden er herstelwerkzaamheden verricht aan de voormalige forten en grachten.

Er zijn wandelpaden in dit gebied en daarvan is een groot deel onverhard, waardoor je geen last van auto's hebt en dat is fijn wandelen.

Een paar weken geleden kwamen wij tijdens een wandeling een Paalkampeerplaats tegen, waar je vrij mag kamperen midden in de natuur: klik! En kijk eens wat we gisteren tegenkwamen:

Jawel, weer een Paalkampeerplaats!

Nog even ter informatie: hier mogen drie trekkerstenten staan en je mag er tweeënzeventig uur gratis verblijven. Er is een waterpomp, maar dit is geen drinkwater en verder zijn er ook geen voorzieningen.

En hier, bij Fort Livinus, staat je tentje tussen de schapen:

Het was een mooie dag om te wandelen en in het zonnetje was het aangenaam, maar toen schoof deze wolk voor de zon en was het toch wel even koud. 

Gelukkig was dat maar voor even en konden daarna mijn muts en handschoenen weer terug in de tas.

De katjes van de berk:

Molshopen waren er genoeg.

De spiegeling van wolken in water vind ik altijd leuk om te fotograferen. Ik heb daar wel iets mee. 

En we zijn één paddenstoel tegengekomen.

We maakten een mooie wandeling en het fijne is dat je hier korte en langere rondjes kan lopen. Wij liepen negen kilometer. En natuurlijk is het leuk om tussendoor ook nog iets te leren over de geschiedenis van het gebied

In IJzendijke is museum het Bolwerk dat onder andere gewijd is aan de Staats Spaanse Linies. Vorig jaar had ik daar al heen gewild maar toen is het er niet van gekomen. 

Dit jaar ga ik wel, hoor. 

Dat beloof ik hierbij!

verjaardag

Bedankt voor jullie verjaardagwensen 😘

Deze bos bloemen kreeg ik vanmorgen van manlief:

Van zoonlief kreeg ik later op de dag ook nog een bos bloemen:

Ik hou erg van roze, paarse en witte bloemen en ik denk dat man en zoon dat wel weten...

We zijn nog naar mijn ouders geweest, zoals we van plan waren en we zijn ook nog wezen wandelen, maar daarover vertel ik de volgende keer wel.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

En nu iets heel anders:

Onze Jus heeft een paar jaar een zwart met blauwe softshell jas gehad. Het was echt zijn favoriete jas en ook op het moment dat hij stierf droeg hij die jas. Hij werd uren later na zijn dood meegenomen naar het mortuarium en de kleren die hij droeg hebben we nooit meer terug gezien. Tijdens zijn leven en daarna hebben we nooit iemand in dezelfde jas gezien, tot vanmorgen toen hier een vriend van onze oudste voor de deur stond: die jongen droeg precies zo'n jas als Jus had. Dat was best wel schrikken! Ik heb er echt de hele dag aan moeten denken. Je weet best wel dat zoiets kan gebeuren, maar het overviel manlief en mij best wel.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Hierbij wil ik je een fijne avond en een fijne zondag wensen.