keek op de week

Deze week was ik niet zo heel veel op mijn weblog te vinden en dat kwam doordat ik van alles te doen had. Werken, internist, kapper, op ziekenbezoek... Mijn week was ermee gevuld. 

Over mijn werk en de drukte schreef ik in mijn vorige bericht al. Iedereen begint zo zachtjesaan terug van vakantie te komen en daarna heb ik een week vakantie. Na negen weken buffelen tijdens deze zomerperiode ben ik daar best wel aan toe. Manlief en ik gaan nog een weekendje weg, maar daarover vertel ik t.z.t. wel. 

Zoonlief had per 1 juli ontslag genomen en hij wilde daarna twee maanden thuis blijven. Ik geloof dat hij zich nog geen moment verveeld heeft en maandag begint hij met een nieuwe baan. Tussendoor heeft hij een week bij een ander bedrijf meegelopen, maar daar was het werk niet uitdagend genoeg voor hem. Wij hebben er geen moment aan getwijfeld dat hij snel een nieuwe job zou vinden. Hij heeft goede papieren en referenties en de banen liggen momenteel voor het oprapen. 

Voor de Ziekte van Crohn had ik een afspraak bij de maag-darm-lever-specialist. Sinds anderhalf jaar gebruik ik helemaal geen medicijnen meer voor deze chronische ziekte en het gaat goed met me. Het enige wat niet goed was, is dat ik een tekort aan foliumzuur heb en daarvoor ga ik een pilletje per week moeten innemen. 

Een neef lag in Brugge in het ziekenhuis. "Je komt toch wel op bezoek, hè?" vroeg hij en dus maakte ik een ritje naar Brugge. Voordat ik naar het ziekenhuis ging, stapte ik bij drie kringloopwinkels binnen. Ik kocht een broek, een hemdje, een vest en twee hobbyboeken. Toen mijn broer vorig jaar een paar maanden in hetzelfde ziekenhuis lag, ging ik ook regelmatig naar deze kringloopwinkels toe. 

Mijn broer is trouwens twee weken geleden weer voor een petscan geweest en de bacterie is nog steeds niet helemaal uit zijn lichaam. Over vier maanden moet hij terug op controle komen en tot die tijd blijft hij antibiotica gebruiken.

Afgelopen nacht schrok ik om twee uur wakker van mijn telefoon: het was mijn moeder. Ze moest naar het toilet en had hiervoor al meerdere keren alarm gemaakt (in het verpleeghuis) maar er kwam niemand. Uiteindelijk was ze toch maar uit bed gegaan en naar haar zetel gescharreld en vandaar kon ze mij bellen. Ik belde op mijn beurt naar de nachtdienst en die is direct naar haar toegegaan. Er was iets met de aansluiting van het alarm niet goed en als het goed is, is dit nu weer verholpen. Ach mijn arme moedertje... ze heeft het toch goed weten op te lossen. En ik? Ik heb daarna nog een tijdje wakker gelegen, maar vertrok daarna toch weer naar dromenland.