De eerste werkweek na de vakantie zit er alweer op. Er zat ook gelijk een cursus tussen van het soort 'weggegooid geld'. Het ziekteverzuim moet teruggedrongen worden, daar ging het over. Als je dan weet dat er ook nog eens heel erg veel bezuinigd moet worden... geslaagde leerlingen kunnen vertrekken, zzp-ers worden bijna niet meer ingezet, er worden uren geschrapt. De roosters rondkrijgen was al een groot probleem en dat wordt alleen nog maar moeilijker. De werkdruk blijft oplopen en dan krijg je een cursus om het ziekteverzuim tegen te gaan. We weten allemaal dat er ongetwijfeld meer uitval zal komen, want er zijn genoeg mensen die op hun tandvlees lopen.
Een paar weken geleden kon ik tijdens een bijeenkomst bewoners en mantelzorgers vertellen wat ons werk precies inhoudt en vooral welke werkjes niet voor ons zijn. Ons werk zal niet van de ene op de andere dag veranderen en we zullen zelf ook met de veranderingen moeten leren omgaan, maar wat de bewoners nog zelf kunnen, moeten ze ook zelf blijven doen. Dat heeft niet alleen met ons werk maar ook met hun eigen zelfredzaamheid te maken. Het gebeurt maar al te vaak dat nieuwe bewoners denken dat ze niks meer hoeven te doen als ze in een verzorgingshuis komen, maar zo is het niet meer. Als iemand zelf thuis de afwas nog deed, dan is het niet de bedoeling dat wij dat opeens overnemen, tenzij iemand het echt niet meer kan.
Als ik bij mijn moeder op visite ga dan vind ik het normaal dat ik onze kopjes afwas, de plantjes water geef, het wasgoed in de kast leg, rommel opruim en een stukje met mijn moeder ga wandelen. En gelukkig denken heel veel mantelzorgers er net zo over, maar helaas nog niet iedereen en het is wel de bedoeling dat zij meer gaan doen. En er is ook best wel wat weerstand, maar als we goede zorg willen blijven leveren dan is het wel fijn als we onze tijd niet in allerlei andere dingen hoeven te steken.
Zevenendertig jaar werk ik nu in de zorg en ik heb nooit anders geweten dan dat er bezuinigd moest worden. Er is in al die jaren veel veranderd en ik ben ook veranderd. Vroeger sloeg ik nog wel in paniek als er weer eens een bezuinigingsronde aankwam, maar ik heb ondertussen wel geleerd om me daar niet meer druk om te maken. Het zal mijn tijd wel duren. Ik moet nog negen jaar werken en ik wacht maar rustig af wat de toekomst brengt.
😸 😸 😸 😸 😸
Om het weekend goed te beginnen heb ik hier nog een foto van moeder Miep en kind Moppie:
Ooit moet toch wel eens de bodem(verzorging) van alle bezuinigingen zichtbaar worden
BeantwoordenVerwijderenDat zou je toch wel verwachten!
VerwijderenHet is hard werken in de zorg. En er moet inderdaad meer door de mensen ( om hen heen) gedaan worden. Is dat erg? Meestal niet, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenEr zijn altijd uitzonderingen: niet iedereen heeft mantelzorgers of ze wonen niet altijd in de buurt. Maar in de gevallen waar dat wel zo is, kunnen deze mensen wel iets doen. Bij ons woont een vrouw en als je zegt dat haar zoon dit of dat wel kan doen, geeft ze steevast het antwoordt dat hij werkt. Ja en? Hij kan wel op visite komen en als hij er dan toch is kan hij gerust even iets doen.
VerwijderenOh ja die leuke cursussen, heb er ook heel wat gehad. We gaan het nu heel anders doen, en dan 5 jaar later weer: we gaan het anders doen, meestal terug naar hoe we het deden 5 jaar eerder.
BeantwoordenVerwijderenWat waren de kernpunten om ziekteverzuim terug te dringen? Waarschijnlijk niet: zorg goed voor je medewerkers en waardeer ze vooral als individu, dan krijg je het beste uit iedereen.
Dat klopt. Laatst was de moeder van een collega overleden, ze belde op om dit te zeggen en vertelde gelijk ook wanneer de crematie was. Er werd haar gelijk maar even gevraagd wanneer ze dacht weer te komen werken. En voor de crematie moest ze maar een vakantiedag opnemen. Hiervoor heeft die collega toch maar naar personeelszaken gebeld en heeft ze gewoon gekregen waar ze recht op had: bijzonder verlof.
VerwijderenEen andere collega lag met een acute aandoening in het ziekenhuis en na twee weken heeft ze zelf maar eens gebeld om te vertellen hoe het met haar ging. Normaal gesproken is het toch wel normaal dat een leidinggevende interesse toont.
Als leidinggevende moet je begaan zijn met je personeel en weten wat er speelt als je de sfeer een beetje goed wilt houden.
Inderdaad en dan wil je best een stapje harder doen af en toe, maar leiding moet niet verwachten dat je altijd 150% kan geven.
VerwijderenIk had eens een spontaan gebroken meniscus, ik was toen al 62, een collega (30) liep door sporten ook een gebroken meniscus op. In dezelfde week geopereerd en er werd maar niet begrepen dat ik wat langer tijd nodig had om weer normaal te kunnen lopen. Zelf de bedrijfsarts maar eens aangesproken, die gelukkig al op de hoogte was van andere wantoestanden
Hoe dat verder moet? Het is zorgelijk!
BeantwoordenVerwijderenDat is het zeker!
VerwijderenOok in het onderwijs regelmatig cursussen, workshops, trainingen en studiedagen met als thema 'weggegooid geld' en 'oude wijn in nieuwe zakken'. Ik moet nog zo'n tien jaar, maar dat ga ik niet volmaken denk ik, hoop ik, plan ik.
BeantwoordenVerwijderenIk gun je dat je er eerder tussenuit mag, of misschien dat je nog een paar jaar als zzp'er dingen gaat doen die er echt toe doen?
VerwijderenMevrouw Niekje, met de collegae waar ik nu al heel erg lang mee werk, hoop ik nog zo lang mogelijk mee samen te kunnen werken. We zijn een goed en gezellig team. Het lijkt me toch fijn om die negen jaar nog vol te kunnen maken, maar dan moet er van hogerhand niet teveel in gerommeld gaan worden.
VerwijderenIk hoop dat je die jaren nog met veel plezier kunt werken maar als er steeds meer werkdruk komt zal dat niet meevallen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben mantelzorger geweest voor mijn beide ouders, een alleenstaande mevrouw en nu nog voor mijn oudste broer. Heb het met alle liefde gedaan maar het is wel zwaar. Mijn kinderen wonen in Australië, mijn familieleden zijn ouder of bijna net zo oud als mij/ik. Ook mijn vrienden, buren en kennissen zijn van dezelfde leeftijd. Vraag me wel eens af wie er voor mij gaat ‘zorgen’ als het ooit nodig zal zijn. Dan hoop ik dat ik net zo’n lieve verzorgster krijg als jij bent.
Thea
Mantelzorgen is inderdaad zwaar. Ik ben ook heel erg blij dat mijn moeder in een verpleeghuis woont waar er heel veel van me overgenomen wordt. Door de verpleeghuisarts hoef ik niet met meer met haar naar doktersafspraken toe. De tandarts en de pedicure komen langs en er is een kapper in huis. Dat scheelt mij allemaal enorm veel tijd, want ook al zijn wij met vier kinderen, het meeste komt toch altijd op mij neer.
VerwijderenMijn collega's en ik zijn heel snel geneigd om teveel voor de cliënten te doen, we pamperen te veel en daar moeten we vanaf. We zijn met een handvol collega's van verschillende disciplines rond de tafel gaan zitten en er gaat nu een boekje komen met wat we allemaal wel en niet doen en wat de taken van mantelzorgers zijn, die ze al dan niet samen met een cliënt kunnen doen. De toon zal niet dwingend zijn.
Ik heb een grote bewondering voor wat jullie doen voor die mensen. En inderdaad, laat iedereen helpen, het bespaart voor jullie broodnodige tijd.
BeantwoordenVerwijderenZelf stond ik mijn hele leven in het onderwijs, ook daar waren er voortdurend alarmerende berichten die me steeds angstig maakten, jaar in jaar uit, en toch kwam het er niet echt van. Laat ons hopen dat het goed komt in de toekomst.
In het onderwijs is ook heel erg veel veranderd en er is ook heel veel in gesneden. Er zijn ook steeds minder kinderen waardoor gefuseerd moet worden. Dat geeft allemaal veel onrust en slapeloze nachten.
VerwijderenWe zeggen weleens dat het niet gek is dat er steeds minder jongeren voor de zorg of het onderwijs kiezen. Het is ook totaal niet meer aantrekkelijk voor ze om in deze sectoren te gaan werken.
Maar ze zijn OH zo nodig!
VerwijderenWat zonde van de tijd en inspanning om dan zo'n cursus te laten geven en te volgen... Cursussen geven is dikke business en instellingen (of het nu scholen, tehuizen of bedrijven zijn) vliegen erin! Zo jammer...
BeantwoordenVerwijderenHet is toch niet meer dan normaal dat je e.e.a. doet bij een oudere; het is nog gezellig ook en het is goed om er samen wat over te keuvelen. Wat moet je anders doen? Mijn vader was nooit zo spraakzaam en ik was blij als we iets konden doen!
Oh, maar de dames zijn aan elkaar gewaagd... Ze gaan opnieuw de rangorde bepalen!
Helaas zijn niet alle mantelzorgers zo. Die komen op visite, drinken iets en vertrekken zonder hun kopje af te wassen of iets anders te doen onder het mom van 'ik heb geen tijd'.
VerwijderenDie cursussen kosten een hoop geld. Degene die de cursus geeft doet het niet voor niks en moet meestal ook nog een eind rijden en soms overnachten.
Zorgelijk, die zorg. Mijn jongere zus werkte in de zorg en de laatst jaren van haar werkzame leven heb ik haar verhalen met verbazing aangehoord. Niet te vergelijken met het rijke maar ook zeer sociale familiebedrijf waar ik werkte.
BeantwoordenVerwijderenHier moet 12 miljoen euro bespaard worden en dat gaan we allemaal voelen.
VerwijderenWerk zelf in de zorg en heb er moeite mee om tegen de familie te zeggen wat hun taken worden. Ze hebben het vaak erg druk, er wordt verwacht dat ze oppas opa en oma zijn, hebben een baan en mantelzorger. Gelukkig kom ik uit groot gezin en verdelen we de taken.
BeantwoordenVerwijderenGr Roos
Mag ik zeggen dat juist de argumenten die je noemt ons belemmeren in het leveren van goede zorg? Ik snap dat iedereen het druk heeft, maar wat wij vragen is even een afwasje doen of de plantjes water geven of een keer met de stofdoek rondgaan als ze toch op visite zijn. Het zijn geen grote dingen, maar als je als personeel iedere dag bij dertig mensen de afwas moet doen, dan kom je al snel op een uur per dag uit.
VerwijderenBij ons gaat er nu een boekje gemaakt worden met een paar voorbeelden van wat de mantelzorgers zelf kunnen doen. Dat maakt het voor ons makkelijker om iets te vragen of om nee te zeggen en dat is gewoon enorm handig en ook duidelijk. Want ik snap je heel goed hoor en het is ook onze eigen schuld dat we teveel doen: we willen gewoon heel erg graag zorgen en helpen.