heide

Manlief en ik bedenken om de beurt waar we gaan wandelen. En het maakt niet uit of we dan bij ons in de buurt of ergens anders heengaan of op vakantie zijn, het is zijn of mijn dag. We doen het zo al jaren en dat bevalt ons goed. 

We hebben nog vakantie, manlief en ik, en eergisteren was het zijn dag. We gingen naar De Mechelse Heide in Nationaal Park de Hoge Kempen: klik!

Niet direct naast de deur, maar als je eens iets anders wilt zien, dan moet je daar soms en stuk voor rijden. We maakten er gewoon een dagtrip van. 's Morgens om acht uur reden we van huis weg, onderweg kochten we broodjes voor tussen de middag en dronken we ergens koffie. Tegen elf uur begonnen we aan een wandeling van twintig kilometer!

Van 1907 tot 1987 was hier een steenkoolmijn en daarvan zijn deze schachtbokken (het zijn er twee) een overblijfsel:

Ook de terrils, heuvels van steenafval, zijn een overblijfsel van de mijnbouw:

Het gebied werd in de ijstijd gevormd door puin en stenen uit de Ardennen en later door zeewinden bedekt met zand. Bos, heide, heuvels, zwerfkeien, water, zandverstuivingen... we hebben het allemaal gezien.

De dag begon stralend blauw en zachtjesaan kwamen er steeds meer wolken. Het was niet erg, want het was best wel warm en zo liepen we niet constant in de volle zon.

Het was niet druk. We hebben soms kilometers achter elkaar gelopen zonder andere mensen te zien. Straks, als de vakanties beginnen, zal het er wel drukker zijn.

De Mechelse Heide is één van de grootste heidegebieden in Vlaanderen. Het is nog niet de tijd van de bloeiende heide, maar een enkel plantje deed toch al een beetje zijn best:

Of het is een vroege soort, dat kan natuurlijk ook 🤔

De berkenkielwants:

Dit insectenhotel werd goed bevolkt door allerlei beestjes die af en aan vlogen:

Ik vond het een mooi insectenhotel, niet zo keurig maar met een meer natuurlijke uitstraling en het was een succesnummer, gezien het grote aantal insecten dat we zagen.

Om zes uur 's avonds, na zeven uur op de Mechelse Heide geweest te zijn, zat onze wandeling er op. We hebben regelmatig gerust en halverwege de wandeling op een terrasje iets gedronken. Op de terugweg naar huis zijn we bij een fastfoodrestaurant gestopt voor een snelle hap. In uitgebreid dineren hadden we geen zin. 

De dag erna heb ik de hele dag spierpijn in mijn bovenbenen gehad. Wandelen door een soms glooiend landschap, heuvels beklimmen, soms door zand ploeteren... en ja, dan ook nog eens dubbel zoveel kilometers dan normaal lopen, dat gaat toch een beetje in de benen zitten. Maar, we kunnen terugkijken op een mooie wandeling. 

Dat had manlief goed uitgezocht!