goed en slecht

Vorige week was ik voor borstonderzoek geweest en de uitslag was gelukkig positief: er waren geen afwijkingen op de foto's te zien. Dat was dus goed nieuws. Dat alles zomaar van het ene op het andere moment kan veranderen, weet ik maar al te goed en dat bleek ook wel weer toen gisteravond een vriendin opbelde en vertelde dat haar stiefzoon kanker heeft. Zeventien jaar is hij. Echt shit dit! Ik kan alleen maar hopen dat hij de behandelingen goed zal doorstaan en dat het goedkomt.

Manlief heeft corona. Net zoals een paar weken geleden met onze zoon, viel het opeens op hem. De zelftest was positief en vandaag gaat hij testen bij de GGD. Ik grapte tegen man en zoon dat je wel kunt zien wie tot het sterke geslacht behoort: ik ben nu de enige die nog geen corona heeft (gehad). Natuurlijk ga ik het ook krijgen. Nu heeft manlief het, maar zondag was ik naar de Moldag en daar was een negatieve zelftest verplicht... voor iedereen vanaf dertien jaar. En heus, er liepen ook heel wat kinderen rond. Eergisteren op naailes had de docente een vervelend hoestje (zoals ze het zelf noemde). Ze was het hele weekend met haar dochter op stap geweest en laat die nu ook corona hebben. De kans dat zij het heeft is dus groot en op naailes hebben we heel dicht bij elkaar gezeten. Dus ja, het is gewoon een kwestie van tijd tot ik het ook krijg. 

Toen ik op naailes was, zag ik mijn jongste broer langslopen. Afgelopen najaar lag hij elf weken met bloedvergiftiging in het ziekenhuis. We zien elkaar niet zo heel erg vaak en de laatste keer dat ik hem zag, liep hij heel erg moeizaam. Zover ik het nu kon zien ging het lopen alweer een stuk vlotter. 

Met mijn zwager gaat het gelukkig ook de goede kant op: na zes chemo's is de tumor in zijn buik kleiner geworden. Of de tumor nu operatief verwijderd kan worden of dat hij bestraald gaat worden, hoort zwager binnenkort. Als de chemo's niet aangeslagen zouden zijn, dan was het hoogstwaarschijnlijk einde verhaal geweest voor mijn zwager. Nu gloort er gelukkig weer licht aan de horizon.

Gisteren kreeg ik een kaartje waarop het volgende stond:

Veel dingen lijken zo gewoon.

Totdat het er niet meer is,

Dan blijkt ineens dat gewoon

Helemaal niet zo vanzelfsprekend is.