intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

vrijdag 24 april 2020

combineren

Toch wel grappig als een bocht in een wandelpad zo aangegeven wordt, dat zien we niet vaak:


Manlief was gisteren degene die een wandeling mocht bedenken en we gingen tussen Axel en Hulst wandelen, een gebied waar we wel vaker komen. 

Bron: Google Maps.

Er zijn daar fijne onverharde paden, het is er mooi en we konden het met een aantal andere dingen combineren (hondenvoer kopen en iets ophalen bij het verpleeghuis van mijn ouders).

Van de week schreef ik dat ik het wandelen in België miste en ik zei toen in een reactie dat ik onder andere de Mariakapelletjes miste, want daar hebben ze er in België heel veel van. En kijk eens wat we gisteren toch nog tegenkwamen:


Op het kaartje kun je zien dat we vlakbij België waren, alleen zijn we de grens niet over geweest omdat dit niet mag, maar voor een kapelletje hoef je niet altijd de grens over. Ik ben geen katholiek, maar ik vind die kapelletjes altijd wel wat hebben. 


Op de foto's hierboven en hieronder zie je wat voor soort paden we tijdens deze wandeling voor een groot deel hadden.


Het is fijn wandelen op deze paden en de kans dat je anderen tegenkomt is heel erg klein.


En voor de rest waren het smalle polderwegen, maar ook daar was het redelijk rustig. 





Het was schitterend weer en zelfs deze stier leek de schaduw opgezocht te hebben:



Die oude en soms vervallen huizen en boerderijen zet ik graag op de foto.


Soms zien ze er echt wat troosteloos uit, wat het gelijk ook weer mooi maakt. Het lijkt alsof ze een verhaal vertellen over lang vervlogen tijden.





Ik sprak nog even met een verzorgende van mijn ouders en ze vond het vervelend dat ik voor een klein dingetje helemaal naar het verpleeghuis moest komen. Maar ik kon haar geruststellen: we hadden eerst een fijne wandeling gemaakt, dus voor mij was het niet erg om langs te komen. En anders was het trouwens ook niet erg geweest.

Eerder op de middag had mijn vader me gebeld en hij wist dat ik kwam. Toen ik voorstelde om voor het raam naar mijn moeder en hem te zwaaien, wilde hij dat niet. Hij was bang dat hij het er te moeilijk mee zou hebben. Het is zonde. We hebben elkaar al bijna zeven weken niet meer gezien en er is in tussentijd veel gebeurd. 

Toen wij aan het wandelen waren werd manlief gebeld: een collega van hem heeft het coronavirus en is nu van een gewoon ziekenhuis overgebracht naar een academisch ziekenhuis. Het gaat erg slecht met hem. We waren er wel eventjes stil van. 



8 opmerkingen:

  1. Wat een mooie wandeling hebben jullie gemaakt!! Schitterende foto's weer.
    Triest toch he wat de girona ons allemaal brengt. Ik ben er ook vaak stil en verdrietig van.
    Warme groet van Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, zo'n kapelletje, daar kon ik ook nooit voorbij. Je ziet ze hier in mijn omgeving niet. Wat weer een naar bericht van de collega van je man.Hopelijk gaat het snel beter!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie foto's. Die kapelletjes zie je hier ook veel. Soms zomaar aan de rand van een wei.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. In één bericht het mooie van het leven (de wandelingen, de schoonheid van het landschap) en de realiteit van deze tijd. Het heeft je vader meer gedaan dan je dacht.
    Mooi blog weer.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. een mooie wandeling maakten jullie,
    wel verdrietig nieuws ook.
    wat een gek leven hebben we toch momenteel hé.... ik kan er niet zo goed aan wennen..
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooie foto's. En wat een verdrietig nieuws. We horen hier ook nog te vaak verdrietige en nare berichten.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een mooie wandeling en prachtige foto's. Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar. Zo lang je vader niet zien is vreselijk. Voor allebei. En dan een naar bericht over de collega van je man.
    Ik wens hem veel beterschap en jullie veel sterkte.

    Liefs Joanne

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooi verhaal met mooie foto's, fijn om te lezen. En dan zo triest, dat je vader niet vanuit het raam naar je durft te kijken, en al helemaal, dat de collega van je man zo ziek is.
    Die uitersten, dat is het leven, maar wat is het vaak moeilijk. Ik wens jullie veel sterkte. Is je man in direct contact geweest met die zieke collega? Ik hoop dat jullie de dans ontspringen!

    BeantwoordenVerwijderen