intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

dinsdag 17 maart 2020

een vreemde stilte

Een warme zomerdag. Ik fiets van mijn werk naar huis en in de straten is het stil. Mensen zijn op het strand of blijven thuis omdat het te warm is. Anderen zijn op vakantie. 

Zo stil als het op zo'n zomerdag kan zijn, zo was het gisteren ook. Ik kwam van mijn werk en ik ben in het dorp één fietser en een man met twee kindjes tegengekomen en verder helemaal niemand. Stil was het. Heel erg stil.

De regels op het werk zijn verder aangescherpt en in de openbare ruimtes zijn de flesjes alcohol weggehaald. Ze werden gestolen.

 Het coronavirus haalt het slechtste in de mensen naar boven. Er wordt gestolen en er wordt ruzie in de supermarkten gemaakt. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken! Het is te triest voor woorden! 

Gisteren zat ik voor de eerste keer dit jaar op mijn fiets. Zeventien kilometer trapte ik weg en ik kreeg er zomaar een dubbele dosis energie van. Ik ben blij dat we hier in Nederland nog gewoon buiten mogen komen, zonder een officieel document nodig te hebben of de kans op een boete te krijgen. Ik ben van mening dat buitenlucht goed voor ons is. Wij wonen op het platteland en ik kan makkelijk anderhalve meter afstand van anderen houden als ik de deur uitga. Dat dit in dichtbevolkte gebieden waarschijnlijk moeilijker is, snap ik. Op mijn werk is het ook niet mogelijk om bij anderen uit de buurt te blijven.

 Dat het in andere landen anders aangepakt wordt, begrijp ik ook. Ieder land probeert de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. In Nederland wordt daar op een andere manier mee omgegaan. Wij kunnen beter de ziekte doorlopen en immuun worden. 

Mijn broers en zus gaan niet op visite bij mijn ouders. Na lang twijfelen heb ik besloten om ook niet te gaan. Ik vind het moeilijk, maar zo is het beter voor mijn ouders. We bellen of chatten wel. Misschien dat ik volgende week wel ga, want er moeten rekeningen betaald worden, maar dat is afhankelijk van hoe de toestand dan zal zijn. 

Het is een rare tijd. Een verontrustende tijd.


7 opmerkingen:

  1. Wij wonen buiten het dorp aan pad met 5 huizen dus altijd al wat geisoleerd. Ik ben net 70 en partner 75 maar best wel gezond op gewrichtsproblemen na en daar heeft het allemaal weinig mee te maken voorlopig.
    We verbouwen rustig verder en hopen dat schilder en stuker wel kunnen komen.
    Alle afspraken die ik had zijn automatisch afgezegd en boodschappen had ik ook nog niet nodig, voorraad genoeg altijd. Donderdag ga ik waarschijnlijk wel weer ha

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het moeilijk. Mijn moedertje haar dagbesteding valt weg, haar gym clubje en haar hobbyclubje, de kerk is gesloten en ze mag niet meer beneden eten. Ze heeft veel regelmaat nodig in haar leven omdat ze anders terugvalt in haar depressie. Al haar daginvulling is verdwenen, we kunnen wachten tot het fout gaat. Ik ga om de dag naar haar toe en mijn zusje ook. Even een stukje wandelen buiten. Mijn oudste zijn dagbesteding is gesloten, zijn begeleidster mag niet meer langs komen. Hij heeft structuur nodig in zijn leven. Ik weet het even niet meer.... Ik heb hem gebeld of hij hier wil komen. Dan kan hij tenminste nog met iemand praten.... Hij denkt er over, hij komt wel vandaag eten zegt hij.
    Op het werk zijn alle dagbesteding en gesloten. Alle mensen zijn thuis. Ik werk ondanks dat ik in de ziektewet zit ben meer dan full time....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, het is echt een rare tijd. Vanochtend bij het hardlopen (ook op het platteland, dus ik bof) was het ook zo rustig. Veel minder auto's en geen fietsers. De sfeer voelt ook anders...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Minder vliegtuigen komen over en het is rustiger qua autogeluid buiten. Ben blij dat het droog weer is, dan kan je tenminste nog naar buiten. Bibliotheek is dicht (logisch lijkt me) dus vooral rondom huis vertier zoeken. Blij met mijn tuin.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het zijn akelige tijden. Maar we zorgen voor elkaar en gelukkig kunnen we naar buiten om te genieten van de zon en de natuur. Ik laat me niet gek maken door rare berichten op internet. Schiet je niks mee op.
    Liefs allemaal,
    Marijke.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hier is het vooral in de rij staan buiten bij de supermarkt / bakker / slager tot je binnen mag. En dat mag pas als er iemand anders naar buiten komt. In de winkels word je dan geconfronteerd met lege schappen zodat je toch weer naar een andere winkel moet. Ik ben er vanmorgen een paar uren zoet mee geweest.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb gisteren en vandaag helaas niets kunnen merken van solidariteit, en om elkaar denken. Ik werk in een bouwmarkt, idioot druk, allemaal mensen die "gezellig" met het hele gezin naar de winkel kwamen, want ja, "we zijn lekker vrij". Nee, u wordt geacht thuis te werken/blijven en uw kinderen thuis te houden, niet met z'n allen bij ons te komen in slaan omdat u bang bent dat u zich thuis gaat vervelen! Ikea heeft nu besloten de deuren te sluiten, de berichten die wij vandaag van ons hoofdkantoor kregen duiden erop dat zij dat zeker niet vrijwillig zullen gaan doen, alleen als het door het kabinet verplicht wordt.

    BeantwoordenVerwijderen