De E van...

Vier jaar geleden kocht zoonlief bij een autobedrijf in de provincie Utrecht een auto, een Pontiac uit 1988. Het was de bedoeling dat hij die auto ging opknappen. Tussendoor kocht hij ook nog van een particulier een Pontiac en ook nog van iemand een Dodge. De tweede Pontiac wist zoonlief weer succesvol door te verkopen en in de Dodge wil hij ooit zelf gaan rijden. 

De Pontiac uit 1988 stond jarenlang in de tuin te verstoffen en wegens tijdgebrek zette zoonlief hem uiteindelijk op Marktplaats te koop. In de advertentie vertelde hij eerlijk dat de auto vier jaar stilgestaan en buitengestaan had, wat de gebreken waren en alle informatie die nodig was. De bijgeplaatste foto's waren duidelijk en omdat hij toch wel graag van de auto af wilde, vroeg hij er niet zo veel voor.

Er kwamen best wel wat reacties. Sommigen waren serieus, anderen een lachertje, zoals: "ik bied 200€ minder, want ik moet er twee uur voor rijden." Ja en? Daar kon zoonlief ook niks aan doen en op zulke reacties gaf hij ook geen antwoord. 

Op een zondagmiddag in oktober kwamen mensen voor de auto kijken. Manlief en ik bleven die dag ook gewoon thuis, want je weet maar nooit wat voor types er aan de deur komen. De kijkers zouden 's morgens komen, maar uiteindelijk stonden ze pas aan het eind van de middag op de stoep. De twee mannen (uit Rotterdam) kwamen in opdracht van hun broer Dhr. E, die een garagebedrijf in Noord-Brabant heeft. Zoon en man stonden ze te woord en ik zat binnen toe te kijken. Ze maakten een proefrit, deden een bod, wat zoonlief accepteerde en even later deden ze nog een lager bod en dat weigerde zoonlief. Vervolgens gingen die mannen weg.

's Avonds ging de telefoon: het was de eigenaar van het garagebedrijf zelf, Dhr. E. Hij wilde de auto toch wel kopen voor het eerdere bod en zou de auto door een transportwagen op laten halen. Er gingen een paar weken overheen en op de dag dat de auto opgehaald zou worden, kwam er niemand opdagen... Weer een paar weken later werd de auto dan toch op een dinsdag opgehaald. Zoonlief kreeg zijn geld en daarmee was de auto verkocht.

Drie dagen later stuurde Dhr. E een berichtje: bij de RDW stonden de kilometerstanden niet in kilometers maar in mijlen. En hij meende dat hij hiermee opgelicht was door zoonlief. Het was iets wat zoonlief niet wist en wat vier jaar voordat hij zelf de auto kocht door de RDW veranderd bleek te zijn. Omgerekend waren de mijlen trouwens evenveel als de kilometers, die op de kilometerteller stonden. Een telefoontje naar de RDW leerde dat dit gratis veranderd kon worden, door de eigenaar. Het werd een hele toestand...Dhr. E maakte een hoop stennis, meende dat hij de auto zo niet kon verkopen, wilde zijn geld terug en ook dat de transportkosten door zoonlief vergoed zouden worden. Dhr. E dreigde met aangifte doen en zou een deurwaarder sturen en bleef zoonlief met berichten bestoken. Bangmakerij, zeiden wij. Zoonlief nam contact op met het juridisch loket en hij had niks verkeerd gedaan en netjes volgens alle regels gehandeld. Hij moest niet meer op de berichten van Dhr. E reageren en desnoods kon het juridisch loket de discussie met deze man overnemen.

En daarna bleef het stil, maar zoonlief zat wel met buikpijn thuis. Het hakte er best wel in.

Dhr. E had als eigenaar van een garagebedrijf vooraf onderzoek moeten doen. Als hij zijn huiswerk gedaan had, dan had hij voor de koop de gegevens van de auto bij de RDW moeten opvragen. Of had hij dat misschien toch gedaan en wilde hij zoonlief geld aftroggelen...?

Gisteren keek ik zomaar eens op de website van het garagebedrijf van Dhr. E en wat stond daar te koop... de Pontiac! Netjes blinkend en opgeknapt. En bij alle occasions stond deze vermelding:

Controleer altijd zelf de zaken... Jaja!

Dhr E, ik weet niet of hij zo heet, maar ik noem hem zelf maar zo. 

De E van Eikel!

voorjaarsbodes

 Afgelopen zaterdag waren wij bij Ikea om iets voor een schoonzus op te halen. En terwijl manlief zich daarmee bezig hield, ging ik de winkel in. Ik vond een placemat van zeegras en zocht wat kunstbloemen uit. Met nog een paar dingen van de Action en spulletjes uit mijn eigen voorraad, heb ik deze wandhanger gemaakt:

Alvast een beetje voor Pasen. Of gewoon voor de lente. 

Buiten is er ook iets aan de hand. Kijk:

De eerste krokussen gaan binnenkort bloeien. 

Voor de wildcamera verscheen opeens een nieuwsgierig aagje. Ahhh gelukkig... het roodborstje is weer terug. Ik had hem een paar dagen gemist.

scan

Kijk eens aan, een aalscholver van dichtbij: 

Ik had al een paar keer een aalscholver gefotografeerd, maar dan was de vogel steeds ver weg. Deze bleef tenminste gewoon lekker zitten. Hij zal vast meer aan mensen gewoon zijn dan de vogels die ik eerder zag.

Ik was hier:

In Terneuzen. Ik moest daar al vroeg in het ziekenhuis zijn om de botdichtheid van mijn botten te laten meten, middels een DEXA-scan. Ik was een kwartier te vroeg, maar werd toch gelijk naar binnen geroepen en zodoende stond ik op de afgesproken tijd eigenlijk alweer buiten. Mooi! De uitslag krijg ik binnenkort. 

Na het ziekenhuis ging ik eerst om boodschappen en daarna reed ik naar de zeedijk toe om te gaan wandelen.

Zilvermeeuw:

De wulp:

Dat is een vogel die ik de afgelopen weken al regelmatig voor mijn lens heb gehad.

Deze foto is niet scherp, maar ik vind het wel een leuke foto:

De blauwe reiger was aan het vissen en zag er daardoor een beetje verfomfaaid uit.

Aan de andere kant van de dijk is sinds 2006 een natuurgebied in de Margarethapolder. Margaretha de Mauregnault was ten tijde van de inpoldering (1737-1742) een ambachtsvrouw uit Zaamslag, een dorp uit de buurt. Naar haar werd de polder vernoemd. 

In het water was geen vogel te zien, maar in het veld zat een buizerd op een paaltje:

De steenloper:

En dit vind ik nog altijd één van de mooiste vogels die ik ken:

De spreeuw. Ik word altijd blij van spreeuwen: van het geluid dat ze maken, van het samen zwermen en ook van hun uiterlijk. 

En ondertussen ben ik met die andere camera, de wildcamera, ook een beetje aan het experimenteren. 

Alleen lukt het me nog niet om filmpjes hier te plaatsen, daar mag manlief zich een keer in verdiepen.

doorgaan

Na het wegstrijken van een volle wasmand was, besloot ik dat ik wel kon gaan wandelen. En uitwaaien, want er stond een behoorlijk bries en dat was wat ik toch wel even nodig had. De harde wind rond mijn hoofd en gewoon even over van alles nadenken. En loslaten.

Nog drie dagen en dan zit de vogelspotchallenge erop, maar ik vind het te leuk om er al mee te stoppen en blijf er daarom nog even mee doorgaan. Ik heb al veel geleerd de afgelopen weken. Natuurlijk ben ik altijd al heel veel met de natuur bezig. Ik ben niet voor niks lid van drie verschillende natuurorganisaties en ik vind het fijn om op deze manier mijn kennis nog meer te vergroten.

Fotograferen doe ik ook al altijd, maar in plaats van veel landschapsfotografie met de groothoeklens, ben ik nu meer met de telelens aan het werk. Die telelens heb ik al jaren en gebruikte ik eigenlijk maar sporadisch, maar nu zit hij bijna constant op mijn camera. En het went ook wel, want ik kan mijn camera met het gewicht van de telelens eraan al beter stilhouden. 

Ik ben dus bang dat jullie toch nog even foto's van vogels voorgeschoteld krijgen...

ver weg

Zaterdag waren mijn broer en ik naar de kringloopwinkel om spullen weg te brengen. We gingen ook nog even in de winkel kijken. Mijn broer ging links, ik ging rechts, af en toe kwamen we elkaar tegen en eigenlijk hadden we het op hetzelfde moment wel gezien. 

In de koopjeshoek had mijn broer twee leesboeken gevonden en ik een hobbyboek.

Pas uren later wilde ik thuis het prijsje van mijn boek afhalen en toen viel mijn oog hierop: gedrukt in Hong Kong...

Goh... Dat is ook niet bepaald dichtbij huis. En het is nog wel een boek uit 1997. Waarom dat nou zo ver weg gedrukt moest worden...? 

Ik vind het een leuk boek, met bruikbare dingen erin en mooie sfeervolle foto's. Een mooi boek om door te bladeren. En dat voor vijftig cent!

Onze garage wordt steeds leger. Vandaag bracht ik een paar dozen spul voor het goede doel weg. En ook nog twee dozen met afval naar mijn broer, die het verder zal afvoeren. 

ach...

Op haar weblog las ik dat Mrs. H. te B. eind oktober overleden is. Wat verschrikkelijk triest... 

💔 💔 💔 💔 💔

De vogels moesten geteld worden voor de nationale vogeltelling. Een halfuur lang stond ik met de verrekijker naar buiten te turen, met dit als resultaat:

Maar waar was het roodborstje? Die is er eigenlijk altijd wel en nu liet hij het afweten... of zal hij opgegeten zijn?

Manlief en ik gingen wandelen. Het was zijn beurt om een route te bedenken en hij zei dat we ergens gingen wandelen waar we nog niet geweest waren. Hij had deels gelijk.

Vandaag maakte ik deze foto:

En tien dagen geleden deze:

Voor hem was deze plek nieuw, voor mij niet. En ik zal hem toen wel verteld hebben waar ik geweest was, maar die avond overleed mijn moeder en hadden we het opeens heel erg druk met andere dingen. Dat je zoiets dan vergeet, is wel te begrijpen.

We wandelden in het Zeebos en Natuurgebied de Fonteintjes tussen Blankenberge en Zeebrugge in België.

(bron: Google Maps)

In het Zeebos was ik geweest, in de Fonteintjes niet.

Krakeenden, wilde eenden en kuifeenden:

Kolganzen:

Grauwe ganzen:

In het Zeebos wonen kaboutertjes:

We pikten ook nog een stukje strand mee.

De pier van Blankenberge:

Zeebrugge haven:

En bij de kust horen meeuwen. Dit is een zilvermeeuw, die hoog bovenop een lantaarnpaal zat:

Het was fris en het ging ook steeds harder waaien. We zijn daarom lekker uitgewaaid en dat hadden we toch wel even nodig.

wild

Het is alweer even geleden dat ik het kerstpakket van mijn werk in ontvangst nam. Ik had voor een cadeaubon gekozen en afgelopen week wist ik opeens wat ik er van ging kopen: een wildcamera! Ik moest nog wel wat geld bijleggen, maar mijn baas heeft toch meer dan de helft hieraan meebetaald. Dank je wel baas, ik vind dat ik de cadeaubon goed besteed heb😘

Na een paar keer oefenen en falen, alle begin is tenslotte vaak moeilijk, heb ik nu toch een opname van gisteravond die ik kan laten zien:

Het is geen wild, maar ik ben allang blij dat het nu gelukt is om een opname te maken. En is het Miep of is het toch Moppie? Wij denken Miep, maar we weten het niet zeker.

😻 😻 😻 😻 😻

Mijn oudste broer belde en stelde voor om de spullen van onze moeder uit te zoeken, zodat ik weer wat ruimte in de garage zou krijgen. Samen met mijn andere broer en zus hebben we dit klusje vanmorgen geklaard. We hadden allemaal wel een paar dingen die we zelf wilden houden of konden gebruiken. Wat overbleef hebben mijn oudste broer en ik daarna naar de kringloopwinkel gebracht. Wie weet, kunnen we er nog een hoop andere mensen blij mee maken. 

Vanmiddag zijn manlief en ik even naar Gent geweest. Een tijdje terug had manlief een broek gekocht, waar een hele rare naaifout in bleek te zitten. Die broek zijn we vandaag terug wezen brengen. En van Gent gingen we gelijk door naar de Ikea in Antwerpen. Gent heeft ook een Ikea, maar de zus van manlief had voor haar nieuwe keuken een spoelbak nodig, die alleen nog in Antwerpen te krijgen was. En terwijl we door Ikea liepen, stuurde ze een lijstje met nog meer dingen door die ze nodig had. We hadden iets in Ikea willen eten, maar het was zo druk in het restaurant, dat we rechtsomkeer maakten en voor een snelle hap in een fastfoodrestaurant kozen. Ook goed. 

Het was acht uur toen we bijna thuis waren. Het was donker en vlakbij ons huis zat een kerkuil op een paaltje langs de weg. 'Onze' kerkuil, want hij zit wel meer in de buurt, alhoewel we hem vaker horen dan dat we hem zien. Vandaag hadden we dus het geluk om hem te zien en dat is dan ook gelijk mijn vogel van de dag geworden.