rust

Het kwam door Hélène (klik!) dat ik naar het televisieprogramma Kalm Waes ging kijken. In Nederland loopt deze serie nog, maar ik streamde gelijk maar alle afleveringen achter elkaar. Dat kan op NPOStart (klik!).

Tom Waes gaat de uitdaging aan om beter om te leren gaan met stress en verblijft daarvoor tien dagen alleen in een cabin in een bos. Hij wordt daar geobserveerd en krijgt tools aangereikt om zijn dagen door te komen. Voordat hij naar het bos ging had hij al allerlei wetenschappelijke onderzoeken en experimenten ondergaan. Ik vond het eigenlijk best leerzaam allemaal, ook al wist ik in mijn achterhoofd de meeste dingen wel. Maar weten is iets anders dan ook daadwerkelijk doen. 

Net als Tom Waes ga ik ook altijd wel door en door, alhoewel ik een stuk beter dan hem mijn rust weet te nemen. Toch gebruik ik constant mijn telefoon en als ik die niet gebruik mijn laptop. Ik zit over een dag heel wat op die schermpjes te turen en tot op een bepaalde hoogte is dat ook niet erg: ik lees ook boeken op mijn telefoon. Waar het om gaat zijn de prikkels die je de hele dag krijgt: appjes, nieuws, filmpjes, waardoor je brein constant aan het werk is. 

Tom Waes beschikt niet over zijn telefoon, een laptop, leesboeken of een televisie tijdens zijn eenzame opsluiting. Hij moet leren loslaten, waardoor zijn stresslevel aanzienlijk daalt. Gaandeweg zijn verblijf in de cabin krijgt hij een boek over ademen, waar hij gretig in begint te lezen. Hij mediteert en wandelt, maakt vrienden met dieren en leert eten uit de natuur. 

Natuurlijk ging ik over mezelf nadenken, want ook mijn schermtijd kan een heel stuk omlaag. En ik hoef eigenlijk ook niet altijd naar de radio of boeken of podcasts te luisteren, wat ik nu misschien nog wel teveel doe. Tijdens het wandelen luister ik trouwens zelden naar iets op mijn telefoon. Muziek heeft mij enorm geholpen in de eerste jaren na Justus' dood. Ik wandelde op het ritme van de muziek en dat was toen een goede manier om mijn hoofd leeg te maken. Nu luister ik liever naar de vogels in het veld of langs de zee en heb ik zelden nog muziek of een boek opstaan. 

Met mijn naaiwerk, borduren, haken en tuinieren kan ik me goed afsluiten voor de wereld. Mijn focus ligt dan op waar ik mee bezig ben en net als Tom, die een kleurboek aangereikt kreeg, heb ik mijn kleurpotloden ook maar weer eens tevoorschijn gehaald. 

Een kleurplaat hoeft niet gelijk af, want in zoiets moet ik mezelf wel afremmen. Ik zet af en toe de timer op een half uur en daarna moet ik stoppen met kleuren. 

Nou, eens kijken hoe lang ik dit, die mindere schermtijd, vol weet te houden.

Wat ik zeker wel weet vol te houden is lopen op mijn loopband: al anderhalve maand loop ik daar ongeveer zes keer per week op. Ik deed dat in eerst instantie om een betere conditie te krijgen, maar waar ik ook heel erg blij van word is mijn veranderende lichaam. Mijn lovehandles zijn verdwenen! Alles wordt strakker en dat is nog eens een extra motivatie om vooral niet op te geven. 

Ps. Tom Waes zal niet bij iedereen even populair zijn, zo vindt manlief hem verschrikkelijk irritant en er zullen beslist meer mensen zijn die dat vinden. Maar ik denk dat hij voor dit experiment de aangewezen persoon was door zijn drukke en overheersende karakter. Niet lang na dit stressexperiment reed hij zich bijna te pletter, met teveel alcohol in zijn bloed. Het was iets waar ik tijdens deze serie toch vaak aan moest denken. Heeft hij zelf iets van het stressexperiment geleerd? Het is te hopen dat hij wél iets van het ongeluk geleerd heeft en nooit meer met (teveel) drank op achter het stuur kruipt. Hij is nu het gezicht van een nieuwe Vlaamse alcohol- en drugscampagne.