robots

 Vraag van de dag: als robots ons werk zouden overnemen zou je dan nog naar school moeten?

Robots worden niet geboren maar gemaakt. Door mensen. Dus daar is al studie voor nodig. En voor de rest is het ook wel handig als je kan lezen, schrijven en rekenen. En niet al het werk kan door robots overgenomen worden. Die school houden we er daarom gewoon in. 

In verzorgingshuizen kom je ook steeds vaker robots tegen. Daar is de robotkat een mooi voorbeeld van. Deze kat mauwt, spint, wast zijn pootje... Net als een echte kat. De robotkat is bedoeld als gezelschapsdier voor iemand die dementerend is. 

Het is trouwens een fabeltje dat huisdieren in een verzorgingshuis niet welkom zijn. Een blaffende hond die voor veel onrust zorgt is niet zo handig, maar op mijn werk hebben we al verschillende dieren mogen begroeten zoals poezen, honden, konijnen, vogels en vissen. Misschien dat nog niet overal een huisdier toegestaan is, maar gelukkig is er al veel veranderd. 

🤖 🤖 🤖 🤖 🤖 🤖 🤖 🤖

In de tuin streken spreeuwen neer:

Als ze in de zomer met honderden tegelijk de kersenboom leegvreten ben ik er niet zo blij mee, maar nu kwamen ze insecten in het gras zoeken. Een enkeling nam een kijkje in het voederhuisje, maar van het voer bleven ze af. Na een half uurtje vlogen ze weer op en trokken ze weer verder. 

Ik hoor soms best wel vaak dat niet alle vogels overal even welkom zijn. Op het voer wat ik neerleg en ophang komen ook de grote vogels zoals bosduiven, tortelduiven, spechten en eksters af. Ook de grote vogels hebben gebrek aan voedsel en onze tuin is groot genoeg, zodat de vogels elkaar voldoende ruimte kunnen geven.

 Een tijdlang zat er op de nok van het dak een torenvalk die dan weer op de vogels en muizen loerde die op het voer afkwamen. Op een avond was er in het donker buiten een hoop gekrijs en sindsdien heb ik het valkje niet meer gezien. Ik denk dat hij zelf slachtoffer van ander roofdier geworden is. 

❄ ❄ ❄ ❄ ❄ ❄ ❄ ❄

Ik gebruik geen antidepressivum meer. Na een half jaar afbouwen, steeds in overleg met de huisarts, nam ik twee weken geleden het laatste tabletje. En ondanks dat het afbouwen zonder problemen ging, heb ik nu wél afkickverschijnselen. In mijn hoofd voelt het vreemd. Ik kan niet zeggen dat ik echt duizelig ben, maar prettig is het ook niet. Het is iets wat van voorbijgaande aard moet zijn, dus ik wacht maar rustig af. 

Tijdens de veertien maanden dat ik het antidepressivum gebruikte, heb ik heel veel geslapen. Ik maakte nachten van negen à tien uur en overdag sliep ik ook nog vaak anderhalf tot twee uur. En ik vond dat fijn. Door de medicatie had ik daar toch behoefte aan. Nu merk ik dat ik toch al weer fitter begin te worden en dat ik 's morgens ook weer vroeger wakker word. 

Natuurlijk gebruikte ik niet voor niks antidepressiva en het is nog maar afwachten hoe het me verder mentaal zal vergaan. Blijf ik me goed voelen of glij ik op een gegeven moment toch weer af? Over het gebruik van het medicijn ben ik tegenover iedereen eerlijk geweest. Ik gebruikte een pilletje en dat werd begrepen. En helaas is er voor anderen, die deze medicatie moeten gebruiken, niet altijd zoveel begrip. Toch heb ik ook weleens een vervelende opmerking van iemand gekregen die haar hele leven antidepressiva moet gebruiken. Ze zei tegen me dat ik geluk had dat ík niet mijn hele leven pillen zou moeten slikken. Ze vergat hierbij helaas wel de reden waarom ik in een depressie raakte en dat ik dat ook mijn hele leven moet meedragen, namelijk de dood van mijn kind.