Na lang en wikken en wegen besloten we om de caravan weg te doen. Als het aan mij gelegen had dan hadden we hem al veel eerder weggedaan, maar manlief bleef lang twijfelen. In de afgelopen vijf jaar zijn we nog maar drie keer met de caravan (in totaal vijftien dagen) weggeweest en ik vond het zonde van het geld dat we iedere jaar voor de stalling moesten betalen, voor een caravan die we nooit gebruikten.
Er waren verschillende redenen waarom we nooit meer met de caravan op vakantie gingen:
∎ Zo vond manlief het eigenlijk te omslachtig om voor een paar dagen met de caravan op stap te gaan. Vroeger gingen we twee of drie weken achter elkaar op vakantie, maar dat was allang niet meer het geval.
∎ Omdat we nooit meer lang op vakantie gingen, reden we met de caravan nooit ver. We gingen niet twee dagen rijden om vervolgens maar drie of vier dagen op een camping te staan en daarna weer terug naar huis te keren. En niet dat we zonder caravan van die wereldafstanden aflegden, maar voor ons gaf ergens alleen met de auto heengaan of met het vliegtuig toch meer mogelijkheden.
∎ Jaren geleden zijn we een keer bijna met de caravan omgeslagen en sindsdien was ik bang als we met de caravan reden. Van iedere beweging die de caravan maakte schrok ik en ik zat de hele reis verkrampt en met buikpijn in de auto.
∎ In de caravan zijn heel veel herinneringen gemaakt. Mooie herinneringen. Bijna alle vakanties met de kinderen maakten we met de caravan. Vroeger begon de vakantie zodra de caravan op onze oprit stond en we hem konden gaan laden. Nu voelden we ons verdrietig en leeg als we in de caravan waren en hadden we heimwee naar vroeger. Het fijne gevoel was er niet meer en we voelden ons prettiger in een gehuurde accommodatie waar alles nieuw voor ons was en nergens herinneringen aan kleefden.
Dit was onze tweede caravan, die we toch ook alweer twaalf jaar bleken te hebben. Daarvoor hadden we een hele oude caravan die na een paar jaar van ellende uit elkaar viel en die de kinderen nog heel lang als hut in onze tuin gebruikt hebben. Voor die caravan hadden we een vouwwagen, die een noodweer in Frankrijk niet overleefd heeft en we begonnen onze kampeercarrière met een tent.
Dit was onze tweede caravan, die we toch ook alweer twaalf jaar bleken te hebben. Daarvoor hadden we een hele oude caravan die na een paar jaar van ellende uit elkaar viel en die de kinderen nog heel lang als hut in onze tuin gebruikt hebben. Voor die caravan hadden we een vouwwagen, die een noodweer in Frankrijk niet overleefd heeft en we begonnen onze kampeercarrière met een tent.
Het wegdoen van de caravan betekent toch een beetje het einde van een tijdperk. Ik wil niet zeggen dat we nooit meer op een camping zullen komen, maar dan zal het niet langer meer met een eigen kampeermiddel zijn.
We hopen dat de nieuwe eigenaars ook zoveel mooie herinneringen zullen maken met de caravan.
We wensen ze heel veel plezier en mooie reizen toe.
Ja, zo gaan die dingen... Maar je hebt wel gelijk, het kan ook een blok aan je been worden.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben het 6 jaar geleden ook gedaan. Sindsdien huren we een camper, en dat geeft een maximum aan vrijheid. Elk jaar kun je weer bepalen wat je doet, soms doen we ook een hotelovernachting of een huisje.
Het is leuk als je caravan terecht komt bij mensen die er blij mee zijn. Dan gun je het ze soort...
Het klinkt als een goede beslissing om hem weg te doen. Zeker als ik dat lees over het gevoel van heimwee naar vroeger dat hij oproept. Het einde van een tijdperk betekent ook het begin van iets nieuws.
BeantwoordenVerwijderenIk snap het. Je hebt goede redenen. Zelf heb ik altjd een hekel aan onze caravan gehad. Die is in de stalling afgebrand en ik vond het niet erg!
BeantwoordenVerwijderenWat hierboven ook al staat; dit is het begin van weer nieuwe ervaringen. Zoals jullie mooie vakantie in Kroatie onlangs.
BeantwoordenVerwijderenWeemoed als je aan de caravan denkt, ik kan het me voorstellen! Gelukkig kunnen jullie nu samen nieuwe herinneringen maken, ook leuk!
BeantwoordenVerwijderenWeloverwogen en begrijpelijk. Nu is een ander aan de beurt. De herinneringen blijven toch wel...
BeantwoordenVerwijderen