muts

Zeker tien jaar geleden (als het al niet langer is) was ik samen met een schoonzus met een bedrijfsuitje naar Antwerpen toe. Schoonzus en ik gingen winkelen. Het was voorjaar en mooi weer en omdat schoonzus weinig contant geld mee had, gingen we op zoek naar een pinautomaat. Op onze zoektocht liepen we langs een bord, waarop vermeld stond dat je bij een winkel een eindje verderop, een cadeautje kon gaan halen. Nou, dat wilden schoonzus en ik wel. Natuurlijk was het een lokkertje van een winkel, een telecombedrijf in dit geval, waar je met korting een telefoonabonnement kon afsluitingen. Maar wij Ollanders hoefden geen Vlaams telefoonabonnement, maar dat cadeautje kregen we desondanks wel.

 Het was een muts.

Die muts heb ik tot in den treure gedragen. Ieder najaar/winter/voorjaar droeg ik hem tijdens het lopen met de honden, tijdens de langere wandeltochten, tijdens weekendjes uit, tijdens het schaatsen, op de fiets enzovoorts. Het was dan ook DE ideale muts die niet over mijn ogen zakte en ook niet omhoog kroop.

Nog niet zo lang geleden verving ik het elastische koordje voor een nieuwe, want het oude was doorgesleten en omdat ik het originele kraaltje daarbij kwijtraakte, deed ik er een metalen kraaltje aan. Doordat de muts zo intensief gebruikt werd en daarnaast regelmatig in de wasmachine en de wasdroger zat, werd de stof steeds dunner en dunner. En ja, eigenlijk was mijn muts wel aan vervanging toe en daarom maakte ik zelf een nieuwe, van een restje donkerblauwe fleece. Het elastische koord, de koordstopper en de kraaltjes had ik ook nog liggen.

Hier kan ik weer heel wat jaartjes mee vooruit en als ik de weersverwachting mag geloven, dan kan ik van de week mijn nieuwe muts al uitgebreid testen. 

Het mag dus duidelijk zijn: ik draag graag een muts als het koud is. Ik vind kou en vooral als het waait namelijk niet lekker aan mijn oren.