muts

Zeker tien jaar geleden (als het al niet langer is) was ik samen met een schoonzus met een bedrijfsuitje naar Antwerpen toe. Schoonzus en ik gingen winkelen. Het was voorjaar en mooi weer en omdat schoonzus weinig contant geld mee had, gingen we op zoek naar een pinautomaat. Op onze zoektocht liepen we langs een bord, waarop vermeld stond dat je bij een winkel een eindje verderop, een cadeautje kon gaan halen. Nou, dat wilden schoonzus en ik wel. Natuurlijk was het een lokkertje van een winkel, een telecombedrijf in dit geval, waar je met korting een telefoonabonnement kon afsluitingen. Maar wij Ollanders hoefden geen Vlaams telefoonabonnement, maar dat cadeautje kregen we desondanks wel.

 Het was een muts.

Die muts heb ik tot in den treure gedragen. Ieder najaar/winter/voorjaar droeg ik hem tijdens het lopen met de honden, tijdens de langere wandeltochten, tijdens weekendjes uit, tijdens het schaatsen, op de fiets enzovoorts. Het was dan ook DE ideale muts die niet over mijn ogen zakte en ook niet omhoog kroop.

Nog niet zo lang geleden verving ik het elastische koordje voor een nieuwe, want het oude was doorgesleten en omdat ik het originele kraaltje daarbij kwijtraakte, deed ik er een metalen kraaltje aan. Doordat de muts zo intensief gebruikt werd en daarnaast regelmatig in de wasmachine en de wasdroger zat, werd de stof steeds dunner en dunner. En ja, eigenlijk was mijn muts wel aan vervanging toe en daarom maakte ik zelf een nieuwe, van een restje donkerblauwe fleece. Het elastische koord, de koordstopper en de kraaltjes had ik ook nog liggen.

Hier kan ik weer heel wat jaartjes mee vooruit en als ik de weersverwachting mag geloven, dan kan ik van de week mijn nieuwe muts al uitgebreid testen. 

Het mag dus duidelijk zijn: ik draag graag een muts als het koud is. Ik vind kou en vooral als het waait namelijk niet lekker aan mijn oren. 

winkelen en wandelen

We gingen zaterdag winkelen en door het slechte weer wat in eerste instantie afgegeven werd, twijfelden we of we gewoon naar een stad of naar een overdekt winkelcentrum zouden gaan. Maar een dag voor we zouden gaan zag het weerbeeld er voor zaterdag al een stuk beter uit en we besloten naar Gent te gaan, onze favoriete winkelstad. Gelukkig klopte het weerbericht en bleef het ook droog.

Waarom winkelen we niet hier in de buurt? Dat is eigenlijk gewoon omdat er hier niet veel winkels zijn, waardoor het aanbod dus ook een stuk kleiner is. Ik koop hier weleens wat hoor, het is niet zo dat ik alles elders haal, maar voor de grote winkelketens moeten we toch naar een stad toe.

En om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ik ga graag naar de Primark. Als iemand bezwaar heeft tegen de Primark, dan snap ik dat hoor. Eerlijk gezegd zou ik daar misschien ook niet direct heengaan, als ze niet van die fijne spijkerbroeken hadden, want die koop ik het liefst van al in deze winkel. De broeken zitten altijd goed. Eigenlijk zou ik ze niet eens hoeven passen, want wat ik mee naar de paskamer neem, koop ik even later ook. Het gaat mij niet om de lage prijzen, maar puur en alleen om het draagcomfort. Ik draag deze broeken ook helemaal af, meestal zit er dan al bijna geen rek meer in en zijn ze op de knieën helemaal kaal en dan nog doe ik ze met spijt in mijn hart weg. Ik draag wel eens broeken van een ander merk of winkel, maar die kunnen voor mij gewoonweg niet tippen aan de broeken van de Primark. Sokken koop ik altijd bij H&M, want dat zijn tenminste goede sokken waarbij niet na 2x dragen de nagel van mijn grote teen er alweer doorheen steekt.

In de stad viel het met de drukte best wel mee, maar daarna gingen we naar Ikea en daar was het dan weleens druk! Ik was helemaal gesloopt toen we daar klaar waren. Wat we daar eigenlijk zochten hadden ze niet. Eén van onze honden had de stop uit de gootsteen gejat en daar lekker op liggen kluiven en daarna deed de stop het niet meer. Onze (Ikea)keuken is nu bijna 10 jaar oud en tegenwoordig hebben ze een ander soort stop. Manlief gaat bekijken of deze nieuwe soort stop in onze gootsteen past en desnoods verder op internet zoeken of die oude stop of iets anders passends nog ergens te krijgen is. 

Ondanks dat ik erg moe was, besloten we om de dag toch maar af te sluiten met een wandeling in een natuurreservaat in de buurt van Gent:

We konden kiezen tussen een wandeling van 2 km, 4,4 km en 5,5 km. Die ene kilometer verschil tussen de langere routes maakt voor ons niet zoveel uit want we zijn toch gewend om te wandelen, maar doordat er slecht weer aan zat te komen, kozen we voor de route van 4,4 km. Dat leek ons wel zo veilig.

We liepen over mooie brede paden, door een gebied met voornamelijk graslanden en veel knotwilgen. Er was een grote groepen kauwen op zoek naar een plekje om te overnachten. Ze kwetterden heel wat af. 

Ook van een omgezaagde boom kun je een mooie foto maken:

Tijdens het wandelen werd het steeds donkerder en de laatste 500 meter hadden we regen.

De wandeling deed me goed en het was fijn om even van de rust van de omgeving te kunnen genieten. Toen we eenmaal weer thuis waren heb ik niet zo veel meer gedaan en ik ben later met een slaappil in bed gestapt. Even helemaal tot rust komen was wel nodig na een drukke week en een drukke winkeldag. 

Gisteren hebben we de kerstversieringen voor de ramen gehangen. We hebben deze versieringen al heel erg lang en we houden ze er gewoon in totdat het echt niet meer kan. Maar van een paar weken per jaar voor het raam hangen, verslijten ze gewoon niet, dus dat gaat nog lang duren. Voor de rest doen we geen versieringen meer, op een enkel kerststukje na misschien. Ook de kerstboom zetten we niet meer. Kerst heeft zijn glans verloren en het voelt voor ons niet oké om meer uit de kast te halen. Misschien komt dat op een gegeven moment wel weer, maar nu nog niet. 

Ik wil je graag een fijne week wensen.

kaarsje

Vandaag is het Wereldlichtjesdag. Over heel de wereld steken mensen om 19.00 uur kaarsjes aan voor overleden kinderen, zodat overal en in iedere tijdzone de wereld heel eventjes verlicht word.

Wij branden een kaarsje voor Jus en voor al die andere kinderen die zo hard gemist worden.

Bron: internet

shirt en vest

Afgelopen voorjaar downloadde ik het gratis patroon van een shirt: klik! En dit shirt bevalt me zo goed, dat ik sinds het voorjaar vier keer dit patroon gebruikte en vandaag voltooide ik het vijfde shirt:

Bij dit shirt werkte ik de mouwen af met een biesje, wat volgens het originele patroon niet hoeft, maar ik vond dat dan wel weer leuk om te doen. Ik heb ook al eens een shirt gemaakt waarbij ik de hals en de mouwen afwerkte met elastisch band en dat maakte dat shirt gelijk weer totaal anders, dan de andere shirts die ik maakte.

Vorige week maakte ik een vest uit La Maison Victor 1/2017 van een vreselijke synthetische pluisstof. Het hele huis lag onder de roze pluisjes. Ik maakte de volgende foto binnen bij kunstlicht waardoor het vest niet zo heel erg mooi uitkomt, maar het is vandaag geen weer om buiten een foto te maken, dus moet het gewoon maar zo:

De stoffen kocht ik bij Driessen Stoffen.

Zo kun je ook gelijk de juiste kleur van de teddystof zien.

lijf en leden

De reiger hing nog twee dagen in onze tuin rond en vandaag hebben we hem niet meer gezien. 

Afgelopen week maakte ik weer een ritje met mijn moeder naar de tandarts toe. Haar nieuwe gebit deed op twee plaatsen pijn en dat is nu bijgewerkt. Het voelde gelijk een heel stuk beter, zei ze. Zelf had ze het nog een week aan willen zien, maar dat mocht niet van mij, want ik denk niet dat het door te wachten verbeterd zou zijn.

Vandaag moest ik naar de huisarts en hij heeft mijn slaapmedicatie verlengd. Tot nu toe moest ik iedere tien weken terugkomen om over de medicatie te praten en om een babbeltje te maken, nu wordt dat pas over vijftien weken. Ik ga op een gezonde manier met de slaapmedicatie om, op een manier waardoor ik er niet aan verslaafd kan raken en daarom mag ik het blijven gebruiken. Hiephoi! Af en toe een hele nacht doorslapen en dan ook nog eens een uur of acht elkaar is zóóó lekker!

Twee weken geleden was ik bij de internist op controle voor mijn darmen. De vorige keer was er iets met mijn lever niet goed en gelukkig was nu alles weer normaal. De waarde van vitamine D in mijn bloed is sinds jaren niet zo goed geweest als nu. Waar al dat wandelen en een mooie zomer al niet goed voor zijn! Ik moet minderen met de medicatie, want een te veel aan vitamine D is ook weer niet goed.

En hoe gaat het verder met mij? Ik ben deze week erg moe. Maandag werkte ik vier uur, dinsdag ging ik met mijn moeder naar de tandarts en 's avonds naar naailes, woensdag werkte ik ook vier uur en daarna ging ik om boodschappen en 's middags was ik helemaal op. Vandaag heb ik ook niet veel gedaan. Ik moest naar de huisarts en de rest van de dag heb ik een beetje rond gehangen.

De huisarts wilde graag weten of ik nog depressief ben en dat ben ik niet, maar op een dag als vandaag voel ik wel dat ik een terugval heb. Toch zijn er gelukkig meer dagen dat ik me goed voel dan dat ik me slecht voel en daar ben ik erg blij om. Ik moet er heel erg op letten dat ik niet te veel doe en niet teveel prikkels krijg en dat valt niet altijd mee en is ook niet altijd te voorkomen.

Morgen moet ik vier uurtjes werken en tussendoor heb ik mijn jaargesprek, maar daar verwacht ik niet al teveel van. Ik werk nog maar vijf weken in mijn huidige team, dus het zal er wel meer over gaan hoe het me deze weken vergaan is, denk ik. En van het weekend gaan manlief en ik winkelen. Ik weet alleen nog niet waar (Gent, Antwerpen, Rotterdam) en ook niet welke dag. Is het naar België dan wordt het zaterdag en naar Rotterdam kan ook op zondag. Of misschien wordt het wel heel iets anders. Ik verwacht niet dat we gaan wandelen, want er wordt niet echt mooi weer verwacht. Maar ik heb wel zin om te gaan winkelen en om samen met manlief ergens iets te gaan eten. En waar ik voor ga kijken? Sokken, spaghettihemdjes en broeken. De rest maak ik zelf wel :-)

ongenode gast

Wij hebben een grote tuin met veel bomen en struiken. Er zitten altijd veel vogeltjes in de tuin en mijn voederhuisje wordt momenteel bezocht door kool- en pimpelmeesjes, vinkjes, roodborstjes en tortelduifjes. Voor de rest zie ik nu ook merels, spechten, eksters, winterkoninkjes en laatst ook een boomklever in de tuin. Erg veel verstand van vogeltjes heb ik niet en soms zoek ik wel eens op internet welk vogeltje ik nou weer gezien heb.

De meeste vogeltjes zijn welkom en brengen geen overlast met zich mee. Dat is anders met houtduiven, want die schijten alles onder. Die zien we daarom liever gaan dan komen. En als de spreeuwen onze kersen ontdekt hebben, vind ik dat ook wel jammer, maar de boom is te groot en te hoog om daar een net over te doen. We willen ook geen eenden in de vijver, want die woelen alles om. 

Twee weken geleden deed ik in de woonkamer het gordijn open en toen vloog er buiten een reiger weg. En nee, dat is een vogel die we ook niet in de tuin willen. We hebben dus een vijver en daar zitten vissen in en daar zitten een paar behoorlijke oude, grote exemplaren tussen. Het is niet de bedoeling dat de vijver leeggevist wordt door een reiger. 

Manlief is vaak in en rond de vijver aan het werk. Die vijver is een beetje zijn project, zeg maar. En ik had al een paar keer tegen hem gezegd dat er een reiger zat. Maar manlief houdt van een mooie vijver en niet eentje waar een rooster overligt of draden over gespannen zijn, dus nam hij geen maatregelen. En we hebben een nepreiger staan en er ligt een reigerverschrikker in de vijver, maar deze reiger liet zich daar niet door afschrikken. Een paar keer klopte ik op het raam de afgelopen twee weken en dan vloog het beest verschrikt weg, om een tijdje later toch weer terug te keren. Tja, je moet maar honger hebben...

Gisteren was voor manlief dan toch eindelijk de maat vol. Hij vond een grote dode vis elders in de tuin, die de reiger hoogstwaarschijnlijk had laten vallen. Manlief ging naar buiten met visdraad en overspande de vijver hiermee. 

De reiger zit nu al de hele ochtend in de tuin en vliegt af en toe weg als hij binnen iets ziet bewegen. Ik weet niet of hij al geprobeerd heeft om in de vijver te landen, maar dat zal hem niet meer lukken. Het is natuurlijk zonde dat een beest met honger verjaagd wordt, terwijl de andere vogeltjes verwend worden met vetbollen en zaadjes in het voederhuisje. Maar we vinden het ook erg zonde dat onze vissen opgevreten worden. 

Dus helaas reiger, pech voor jou! Ga maar ergens anders vissen!

vooruit werken

Het is misschien wel wat vroeg om het al over kerstkaarten te hebben, maar ik doe het toch. Ik ben altijd al gek op kerstkaarten geweest. Ik vind het leuk om ze te versturen en ik vind het leuk om ze te ontvangen. Zoveel als vroeger verstuur ik er niet meer, want in de loop der jaren heb ik verschillende mensen van mijn lijstje geschrapt omdat ik daar niet meer mee omga of omdat ze overleden zijn, maar ondanks dat kom ik altijd nog op iets van 50 kaarten die ik verstuur/uitdeel. En de mensen waar ik minder contact mee heb, stuur ik wel een kerstgroet via facebook of whatsapp. 

Natuurlijk overleed vorig jaar onze Jus en ik kon me voorstellen dat anderen er misschien best wel moeite mee konden hebben om een kerstkaartje naar ons te sturen. Zelf stond ik ook meerdere malen voor een zelfde soort dilemma en toen wist ik eigenlijk niet waar ik goed aan zou doen. Om het voor anderen wat makkelijker te maken, verstuurde ik daarom vorig jaar mijn kerstkaarten al vrij vroeg. Want ook al hadden wij een rotjaar en ging het met ons niet goed, ik wilde anderen daarom wél fijne feestdagen toewensen. En op deze manier zouden anderen het misschien niet lastig vinden om ons een kaartje te sturen.

Vorig jaar was het schrijven van de kerstkaarten vreselijk frustrerend. In plaats van vier namen, moest ik drie namen op de kaarten schrijven en natuurlijk was ik een paar keer mis en schreef ik automatisch toch Jus erbij. 

We zijn nu een jaar verder en het schrijven van de kerstkaarten zal minder pijnlijk zijn dan vorig jaar, maar ik wilde het dit jaar toch anders doen. Ik had kunnen kiezen voor etiketten met onze namen erop, maar ik kwam eigenlijk op een ander idee. Van internet plukte ik een paar kerstplaatjes die ik leuk vond en daaruit liet ik manlief er één kiezen, vervolgens maakte ik er een tekst op en daarna liet ik ze bij een fotocentrale afdrukken. 

Sorry hoor, maar ik heb onze namen even afgedekt.

Ik vind ze best wel leuk geworden! En het is weer eens iets anders. Het enige wat ik nu nog moet doen is de enveloppen schrijven, maar dat vind ik niet erg om te doen.