getver

Op social media (FB, Instagram, Tiktok) kom je regelmatig filmpjes tegen van dieren die gered worden. Wilde dieren, honden, poesjes... het komt allemaal weleens langs. Maar weet je wat ik nu in de laatste Roots Magazine las? Vaak wordt dit in scène gezet en worden dieren eerst door de mens in moeilijke situaties gebracht. Deze zelfde mens redt vervolgens al filmend het dier. Waarom dit gedaan wordt? Voor de likes en/of om zichzelf een goed gevoel te geven... Als je over een filmpje twijfelt kun je dit rapporteren en bovendien moet je onder zo'n filmpje niet reageren, niet positief en niet negatief en ook niet met een emoji👍💓😡

Laatst had ik het nog met zoonlief over dit soort filmpjes, want wat ik nou altijd zo vreemd vind, is dat een gered dier altijd gelijk in bad moet. Waarom??? Nu ik weet dat er veel fake tussen zit, denk ik omdat het er zo lief uitziet zo'n nat lijfje in een teiltje water.

Manlief en ik waren gisteravond nog naar het strand geweest om te wandelen. Op de terugweg hoorden we op de radio over een beautytrend waarbij de sperma van zalm in de huid geïnjecteerd wordt. Dit zou de elasticiteit van de huid verbeteren en zo rimpels tegengaan. Ik had daar gelijk allerlei voorstellingen bij 😟. Nu blijkt het dat de sperma een bijproduct van de visverwerking is en dat het DNA hieruit gebruikt wordt. Blijkbaar werd dit al gedaan bij wondheling, maar nu dus ook om rimpels tegen te gaan. 

Als je niet over dierenmishandeling wil lezen, stop dan hier met verder lezen.

Ik vind zalmsperma net zo vies klinken als slakkenslijm, wat ook in cosmetische producten gebruikt wordt. Is de sperma nog een restproduct uit de visindustrie, bij slakken schijnt dat toch nog iets anders te liggen. Levende slakken moeten gestrest zijn om slijm af te scheiden en dit wordt dan weer niet op een diervriendelijke manier gedaan. Oftewel: de beestjes wordt pijn gedaan en ook al is het niet bekend of slakken pijn kunnen voelen, stress krijgen ze er wel van. Ik vind het eigenlijk net zo erg als angorakonijnen of ganzen die levend kaalgeplukt worden. 

Weet je, ik ben nog altijd geen vegetariër. Ik eet nog altijd regelmatig een stukje vlees of vis. Je kunt daar iets van vinden, maar hierover ga ik geen discussie aan. Maar kussens of jassen met donsvulling heb ik jaren geleden al uit mijn leven verbannen. En slakkenslijm heb ik nog nooit gebruikt. Die zalmsperma hoef ik ook niet. Het is trouwens niet eens zeker dat dierlijke producten beter zouden zijn dan de normale beautyproducten. 

wild

We gingen in Gelderland op visite bij mijn tante, de zus van mijn moeder. Ze is 86 jaar en nog goed bij de tijd en verder werkt alles gelukkig ook nog goed. Alleen was ze onlangs wel gestruikeld en met haar hoofd tegen een kast terechtgekomen. Doordat ze bloedverdunners gebruikt was haar gezicht bont en blauw en die lieverd was bang dat ik ervan zou schrikken, maar ik werk in een verzorgingshuis en ben wel wat gewend. 

Na ons bezoek bezoek aan tante gingen manlief en ik nog wandelen.

Ik wilde graag het gebouw van Radio Kootwijk op de Veluwe zien. Dit hoofdgebouw van het voormalig zenderpark is in art-decostijl gebouwd.

voorkant gebouw

Het zenderpark werd vanaf 1918 gebouwd en diende om contact te onderhouden met de Nederlandse koloniën en dan met name met Nederlands-Indië.

achterkant gebouw

We wandelden over de heide en door de bossen. Het was mooi wandelweer, maar toch maakten we geen al te lange wandeling, want ik was niet fit. Onderweg naar Radio Kootwijk hadden we ergens een broodje gegeten en dat was me misvallen, waardoor ik niet vooruit te branden was. 

We kwamen nog een bordje tegen waar ik toch echt een foto van moest maken:

Als we al wilde zwijnen zouden zien, dan zou ik ze zeker niet voeren... ik kijk wel uit want ik hoef echt geen wild zwijn achter me aan te krijgen. Maar aangezien wij slechte wildspotters zijn achtten wij die kans niet groot. 

En toch... een tijd later:

Opeens liep er een groepje van een stuk of tien wilde zwijnen door het bos. Hoe bijzonder was dat! We hadden beiden nog nooit eerder wilde zwijnen in het wild gezien. Ze bleken trouwens banger voor mij dan ik voor hun was te zijn, want zodra ze ons zagen zetten ze het op een lopen. 

Rond vier uur in de middag reden we dan eindelijk toch richting Zeeland. Er stond hier en daar een file, we maakten een plasstop en uiteindelijk werd het toch nog laat en besloten we iets op het 'Obesitasplein' in Goes te gaan eten. Hier vind je vijf fastfoodrestaurants (vandaar natuurlijk de bijnaam obesitasplein) en een filiaal van De Beeren. 

En vandaag is het dan toch echt de laatste dag van onze vakantie. We waren twee weken vrij, maar we hebben zoveel gedaan dat het veel langer lijkt. Het was een fijne vakantie.

bos en heide

We verbleven twee nachten in Fletcher Hotel Victoria in Hoenderloo op de Veluwe. Vanuit het hotel kan je zo het bos inlopen en wij maakten vandaaruit dan ook een fijne wandeling van twaalf kilometer. 

Wij zagen geen wolf, geen vos, geen hert, geen wild zwijn en zelfs geen eekhoorntje. Vogels waren er gelukkig wel genoeg te horen en te zien. Naast de bekende vogels als het roodborstje, de merel, de zanglijster en de vink hoorden we ook een raaf en zagen we gaaien.

zanglijster

We wandelden ook nog een stukje over de heide. Over een aantal weken zal de heide in bloei staan en is ze op het mooist, maar ook nu vond ik het al erg mooi. 

 De laatste twee vakanties hadden we een huisje gehuurd en nu waren we een paar dagen op hotel, wat ook wel weer heel erg lekker was. Gewoon even helemaal niks moeten en 's morgens lekker uitgebreid ontbijten en dingen eten die we zelf niet in huis hebben. We hebben de eerste avond in het hotel gedineerd en de tweede avond in een eetcafé. 

En hierna gaan we op rantsoen 😉

Charley

Zoonlief is met vrienden in Kroatië en eerder zijn ze al samen naar Praag geweest. Vroeger zat ik ook in een vriendengroep waarmee ik ieder jaar een weekend wegging. We zijn een paar jaar achter elkaar naar de Ardennen geweest en ook een keer naar Lunteren, bij de Veluwe. We gingen dat weekend naar de Apenheul, we fietsten op de gratis witte fietsen over de Veluwe en we bezochten het Kröller-Müller Museum. In 1992 was dat. 

Na dat weekend was ik nooit meer in het Kröller-Müller geweest, tot nu toe. Gisteren brachten we een bezoek aan het museum.

Het museum staat bekend om de grote collectie schilderijen van Vincent van Gogh.

Ik vind niet alles van hem mooi, maar dat geeft niet. De schilderijen die ik wel mooi vind, bewonder ik en de rest geloof ik dan verder wel.

Het museum bevat verder werken van bekende schilders zoals Juan Gris:

Piet Mondriaan:

Pablo Picasso:

Isaac Israels:

En nog veel meer.

Nog tot 14 september 2025 is er een tentoonstelling van Charley Toorop. Zij raakte geïnspireerd door Van Gogh.

De tentoonstelling bevat zestig werken van haar en achter sommige schilderijen worden op de wand schilderijen van Van Gogh geprojecteerd. Ik vond dat mooi gedaan.

Wij vonden het museum erg overzichtelijk, ondanks dat het toch een grote collectie bevat.

Het bleef allemaal goed te behappen.

Onze auto stond bij ingang Otterlo geparkeerd en vandaaruit wandelden we een half uur naar het museum toe. Terug naar de auto gebruikten we een gratis witte fiets: klik!

avond

 Gisteren maakten we voor het eerst weer eens een avondwandeling. Dit doen we op mooie warme zomeravonden, zodat manlief ook nog een duik in de zee kan nemen. Van zwemmen kwam het deze keer alleen niet, want door de harde wind was het water erg onrustig en vonden we het niet verantwoord dat hij er in zou gaan. 

We werden getrakteerd op een mooie wolkenlucht.

Volgens Googlelens zijn het altocumuluswolken of stratocumuluswolken. Maar wat voor soort wolken het ook mogen zijn, wij vonden ze in elk geval bijzonder.

poezen, hoofd en zoon

Moppie kijkt boos:

Ze was niet boos toen wij vrijdag na een week vakantie thuiskwamen. Ze kwam zelfs miauwend van onder een struik gerend om ons te begroeten. Onze andere poes Miep was nog blijer om me te zien. Telkens als ik even ging zitten, sprong ze gelijk op schoot.

😽 😽 😽 😽 😽

Het is exact twee maanden geleden dat ik in de tuin tegen een tak aanliep, waarna ik een toxische reactie kreeg. Mijn hoofdhuid voelt nu nog altijd pijnlijk aan, maar ik kan wel al zonder paracetamol. In het begin gebruikte ik 4x1000 paracetamol per dag! Tot vorige week sliep ik bijna iedere middag nog een paar uur en nu is die moeheid eindelijk weg. Ik begin gelukkig weer een beetje energie te krijgen. 

🛫 🛫 🛫 🛫 🛫

Manlief en ik waren vorige week op vakantie en nu is zoonlief aan de beurt. Hij vertrekt vandaag met vrienden naar Kroatië, naar een huisje met zwembad in de bergen, op een uur rijden van Split. De pakketbezorgers stopten de afgelopen weken regelmatig bij ons huis om t-shirts, schoenen en een zwembroek voor zoonlief te bezorgen. En gisteren, op zondag, werden er nog een korte broek en een rugzak bezorgd. Zoonlief heeft namelijk een hekel aan winkelen en bestelt alles online. Maar nu is hij er helemaal klaar voor en ik hoop dat hij en zijn vrienden een geweldige vakantie zullen hebben. 

oogst

Voordat we vorige week op vakantie gingen, had ik al veel rode besjes geplukt en er hingen nog veel besjes in de twee struiken die nog wat moesten rijpen. Ik had verwacht dat de vogels alles wel opgegeten zouden hebben, maar die lijken er deze keer geen belangstelling voor te hebben. De struiken hangen nog vol.

Waar we wel snel mee moeten zijn, zijn de kersen. Als eenmaal de spreeuwen ze ontdekt hebben, dan is de boom snel leeg. Wij hebben een boom waar lichtrode kersen inkomen, dus niet van die hele dieprode. Ondanks de lichte kleur zijn het toch zoete kersen.

En dan hebben we ook nog morellen (krieken):

Die kook ik met wat suiker en vries ik in om later voor het maken van smoothies te gebruiken. 

Zoals je ziet zit ik gelijk al in de pluk... Met de hoog hangende kersen en morellen mag manlief helpen, die vindt de hoge ladder niet eng om op te staan. Ik vind die ladder maar niks.