wind

Ieder jaar organiseert de Rotaryclub Oostburg de Lange Strangetocht, een wandeling van zeventien kilometer langs onze West Zeeuws-Vlaamse kust. Strange betekent namelijk strand. De opbrengst van het inschrijfgeld gaat naar meerdere goede doelen in de regio.

Wij liepen voor de zesde keer mee (denk ik). En van al die keren was de wandeling van vandaag echt de zwaarste. De route is altijd hetzelfde, het weer niet. Zo hadden we vandaag de hele dag een keiharde tegenwind waar we tegenin moesten ploeteren.

Er liepen zo'n 2200 wandelaars mee, maar daar heb je niet echt erg in want je vertrekt niet allemaal tegelijk. Op het strand is verder ruimte voor iedereen en daarnaast lopen ook veel mensen over het duin.

We hadden weer een leuke en sportieve dag en volgend jaar doen we uiteraard weer mee. Het staat alvast in onze agenda: de Lange Strangetocht is altijd op de laatste zaterdag van augustus. 

https://langestrangetocht.nl/ 

een warme dag

Onze waslijn is altijd erg in trek bij libellen.

Soms zitten er zomaar een paar, maar ik heb er ook al eens dertien geteld. 

Ik vind het mooie insecten.

En deze is ook zo mooi:

Onze Moppie 😍

😻 😻 😻 😻 😻

We sloten deze warme dag af met een strandwandeling. 

Nog even en we kunnen 's avonds niet ver meer wandelen. Toen we na het wandelen terug bij de auto kwamen was het al donker.

Die lichtjes hierboven zijn van Vlissingen, viereneenhalf kilometer verderop.

zaadjes

De stokrozen in onze tuin zijn uitgebloeid en eergisteren, tijdens harde wind, brak de hoogste af. 

Dit is een zaaddoos van de stokroos:

En zo ziet het er aan de binnenkant uit:

Alle zaadjes liggen netjes naast elkaar.

Een paar jaar geleden liepen wij ergens in een stad en in een hofje stond een kartonnen doos. In de doos zaten stokrooszaadjes en daar mocht gratis ven meegenomen worden. Ik stak er zomaar een paar in mijn portemonnee en zo ben ik zelf aan mijn stokrozen gekomen. 

Vorige week had ik al zaadjes geoogst en omdat het me leuk leek om er nu ook anderen blij mee te maken, heb ik zaadjes in papieren zakjes gedaan en op mijn werk gelegd. Binnen een paar dagen waren alle zakjes weg. Hopelijk groeien de zaadjes uit tot sterke planten met mooie bloemen.

Een week geleden vertelde ik nog dat ik geen heideplantjes in mijn tuin heb en nu kon ik een gratis heideplantje (tegen gespaarde punten) in de supermarkt krijgen. Dat heb ik dan toch maar gedaan. De plant heb ik in een pot gezet zodat de levenskans groter is dan in de zware zeeklei. Ik heb ook al jarenlang een veenbessenplant in een pot staan en daar past dit nieuwe heideplantje goed bij.

vlieg met me mee naar de regenboog

(klik op de foto om te vergroten)

Als ik een spin tegengekomen was, dan had ik best wel een liedje voor het beestje willen zingen, hoor 🕷🕸

Bovenstaand versje kwamen we in Natuurgebied Braakman-Zuid tegen, oftewel Braakmanbos-Zuid.

(Bron: Google Maps)

Het is geen groot bos, maar zigzaggend over bospaadjes wisten we toch nog een wandeling van acht kilometer te maken.

Neem maar plaats:

Deze zwam had een mooie opvallende oranje kleur:

We komen ieder jaar wel een keer in het Braakmanbos. Het is dichtbij en het is er ook mooi. We zagen deze keer zelfs een ree. Maar er is nog een andere reden waarom we er heengaan en dat is omdat in 2011 onze kinderen hier meegeholpen hebben met de aanplant van het Regenboogbos. Ik zal er vast wel al eens eerder overgeschreven hebben en waarschijnlijk zal het nu ook niet de laatste keer zijn dat ik erover schrijf.

 Onze kinderen waren lid van een natuurvereniging en samen met kinderen die een ziekte of handicap hadden of iets traumatisch meegemaakt hadden, plantten zij bomen. Op zich was dat al iets bijzonders en iets om nooit te vergeten, maar sinds onze jongste zoon overleden is, is het voor ons ook een herdenkingsplek geworden. Hij leeft niet meer, maar het bos blijft groeien en geeft ook leven.

🌈 🌈 🌈 🌈 🌈

Toen we thuis waren van de wandeling, zei onze oudste zoon dat hij naar Ikea wilde. Hij kon wel wat hulp gebruiken en manlief en ik gingen mee. Hij vond wat hij zocht, we aten nog iets en het was al 20.00 uur geweest toen we naar huis reden. En noem het toeval of niet, maar onderweg zagen we verschillende regenbogen. Ik heb geprobeerd om van een stukje regenboog een foto te nemen, wat met een snelheid van honderd kilometer uit een rijdende auto niet meeviel. 

En na een dag die toch een beetje in het teken van regenbogen stond, kon ik niet anders dan aan dit liedje van Paul de Leeuw denken:

Vlieg met me mee naar de regenboog-rainbow, ik denk alleen aan jou.

Vlieg met me mee naar de regenboog-rainbow, ik hou alleen van jou.

💖💖💖

ziekenbezoek

Op mijn werk is het druk: er zijn nog collega's op vakantie en er zijn zieken. Ik heb extra uren gedraaid en ik was moe, maar niet daarvan. Ik was meer moe van alle heisa eromheen. Maar goed, thuis is het dan fijn als je lekker op de bank kan gaan zitten en met een poes op schoot naar een film op Netflix kan kijken.

Ik ging op ziekenbezoek in het ziekenhuis in Knokke.

 

Het ziekenhuis werd acht jaar geleden geopend en ik vind het echt niet mooi. De buitenkant gaat op zich nog wel, maar binnen is het alleen maar wit, op een paar pilaren in de immens grote hal na dan.

Ook op de verpleegafdelingen en op de poli's is alles wit. Steriel, een ander woord heb ik er niet voor. In mijn 'eigen' ziekenhuis is het een stuk kleurrijker en het voelt daardoor ook een stuk warmer aan. 

De persoon waarbij ik op visite was had een zelfmoorpoging gedaan. Van manisch naar depressief... het was niet de eerste keer. Net na de opname had een psycholoog een paar vragen gesteld en verder was er in vijf dagen geen arts meer langs geweest. Het is niet gek dat iemand zich dan ook nog eens heel erg in de steek gelaten voelt, zo zonder enige begeleiding want ook de verpleging komt alleen maar langs om medicatie en eten te brengen. En toen ik er was werd ook nog eens de verkeerde medicatie gegeven.

Er wordt hier altijd zo op het ziekenhuis in Knokke geboft. Als je naar de Spoedeisende Hulp gaat dan is het zo dat je gelijk van boven tot onder onderzocht wordt. Je hoeft niet lang op uitslagen te wachten, want die zijn meestal dezelfde dag nog bekend. Dat is echt wel een pluspunt. Maar na wat ik vandaag gehoord en gezien heb kun je misschien beter toch niet in dit ziekenhuis opgenomen worden. Ik ben er best wel een beetje van geschrokken. 

heide

Omdat er bij ons in de buurt geen heide is, heide houdt namelijk niet van zware zeeklei, zoeken wij toch ieder jaar wel ergens een heidegebied op, wanneer de heideplantjes in bloei staan. We blijven het mooi vinden.  

We gingen naar de Kalmthoutse Heide toe (we zijn er al eerder geweest), een natuurgebied in de Belgische provincie Antwerpen. Alleen reden we niet via Antwerpen maar via Noord-Brabant, wat een stuk aangenamer rijdt dan via het altijd-drukke Antwerpen.

We maakten eerst een stop in Hoogerheide, want ik wilde anti-histaminetabletten kopen en we konden daar ook gelijk een kopje koffie drinken en broodjes voor tijdens het wandelen halen. 

Op de heide was het stil en ik weet bijna zeker dat het aan de kant van Antwerpen wél druk geweest is, want toen we daar in de buurt kwamen waren er veel meer wandelaars en fietsers. Maar aan de Noord- Brabantse kant... Nee, daar konden we soms best langs wandelen zonder anderen tegen te komen.

Het gebied is best rijk aan vennen, waterpoelen die alleen op zandgrond voorkomen en meestal niet erg diep zijn.

We maakten een wandeling van 12 km, die niet alleen over de heide liep maar ook vaak door de bossen.

En daar zie je dan gelijk ook weer andere dingen, zoals deze glazige buisjeszwam:

De gele aardappelbovist kwamen we ook overal tegen:

Akkerdistel:

Om het landschap open te houden worden grazers, zoals koeien en schapen, ingezet.

Het was mooi wandelweer: niet al te warm en af en toe waaide het een beetje. 's Middags waren er meer wolken dan 's morgens, maar ook dat was dan wel weer lekker. 

We hebben onze portie heide weer gehad en kunnen er weer een jaartje tegen 😉

jeuk

Manlief moet voor zijn werk vaak langere afstanden rijden, zo zijn dagen waarop hij tussen de vier- en zeshonderd kilometer rijdt geen uitzondering. En in al die jaren is hij gelukkig zelden bij een aanrijding betrokken geweest en als het wel zo was, dan was het eigenlijk nooit zijn schuld. En zo was het afgelopen week ook weer. Op de snelweg werd hij aangereden door iemand die hij aan het inhalen was. Die ander had hem echt niet gezien, anders ga je natuurlijk ook niet inhalen als er al iemand op de linkerbaan naast je rijdt. 

Beide auto's liepen blikschade op en beide chauffeurs waren flink geschrokken, maar gelukkig was er verder geen letsel. Schadeformulieren werden ingevuld en contactgegevens uitgewisseld en verder is het aan de verzekeringsmaatschappijen om het onderling af te handelen. 

🚗 🚗 🚗 🚗 🚗 🚗

Het is zomer en ik sta onder de netelroos, net zoals ieder jaar. Het is een allergische reactie, maar op wat dan? Netelroos komt van binnenuit en het duurde een paar zomers voordat ik dat in de gaten had. In eerste instantie dacht ik namelijk dat het insectenbeten waren. Mijn lichaam wordt ergens door getriggerd en dat kan komen door een slecht werkend immuunsysteem, ergens mee in aanraking komen waar ik niet tegen kan, misschien zomerfruit waar ik op reageer, Ziekte van Crohn, warmte, gebruik van medicijnen of juist het gestopt zijn met een bepaald soort medicijn, strak zittende kleding... Die bulten zien er niet uit en zitten gelukkig voornamelijk onder mijn kleding, alleen de jeuk die ze veroorzaken... dat is echt niet leuk! Gelukkig valt er tegen jeuk te smeren, dus ik heb nu overal tubes verkoelende antijeukcrème liggen.

🍹 🍹 🍹 🍹 🍹 🍹

Het is zaterdag en ik ga zo naar mijn moeder toe en voor vanavond zijn we uitgenodigd voor een BBQ. Gezellig!

Hierbij wil je een fijn weekend wensen!

aapjes kijken

Hier zou ik echt uren naar kunnen kijken:

Met een schoonzus en haar kinderen ging ik naar Attractiepark Bellewaerde in België toe en dat is een pretpark en dierenpark ineen. Er is ook nog een zwemparadijs bij, maar daar zijn we niet geweest. Voor ons is Bellewaerde niet zo ver rijden en toch waren we er nog nooit geweest. Best jammer, want het is een erg leuk park. We hebben ons er de hele dag goed kunnen vermaken.

Voor de scholen hier is het alweer de laatste vakantieweek. Ik werk altijd de hele vakantieperiode en ik zit daar van tevoren vaak een beetje tegenaan te hikken, maar ook voor mij vliegen de weken voorbij. En eigenlijk vind ik het ook best wel leuk om anderen een fijne vakantie te wensen en ze na een paar weken vol met allemaal verhalen te zien terugkomen. En dat kunnen verhalen over uitstapjes, maar ook verhalen over naar het strand hier zijn. 

Manlief en ik hebben in september nog een week vakantie. De eerste twee weken van onze zomervakantie hadden we eind juni/begin juli en de derde week is in september. Een maand later hebben we dan alweer onze herfstvakantie. We hebben dus nog van alles tegoed en hebben daar ook al allerlei plannen voor gemaakt.

pijnlijke fout

Op Facebook feliciteerde ik een oud-klasgenoot met zijn verjaardag. Bleek hij nog niet zo lang geleden overleden te zijn... Ik was niet de enige die dat niet wist, maar ik had er wel een hekel aan en heb mijn felicitatie zo snel mogelijk weggehaald. Dat was gelijk een hele wijze les: check eerst het facebookprofiel van iemand waar je niet zo vaak contact mee hebt. 

🎗 🎗 🎗 🎗 🎗

De afgelopen maanden kregen hier alle vrouwen van boven de vijftig weer een oproep voor het Bevolkingsonderzoek borstkanker. Ik ging een maand geleden en gelukkig was alles goed. Een schoonzus was vergeten om een afspraak te maken en toen de herinneringsbrief op de mat viel, kon ze alleen nog maar in Middelburg terecht. 

Erg? Welnee! Ik ging mee en zo konden we mooi een middagje de stad in. Dat het 35℃ was, was voor ons geen probleem en in de winkels stonden overal de airco's aan. 

We dronken ergens een lekkere verkoelende ijskoffie en gingen op zoek naar verjaardagscadeautjes voor een andere schoonzus en een neefje. We slaagden daar goed voor. De kleding- en schoenenwinkels liepen we voorbij, want we hadden beiden niks nodig en bovendien was het veel te warm om iets te passen. 

Het werd een gezellige middag en vandaag ga ik met een andere schoonzus de hort op. Het is toch zo fijn dat we het zo goed met elkaar kunnen vinden.

polderzicht

Met een schoonzus was ik naar een rommelmarkt toe en daar kocht ik een prachtig lang wintervest, gemaakt van onder andere schapen- en alpacawol. Prijs 1€. Heerlijk zo'n koopje! Verder kocht ik nog het boek Geluk 2.0: The World Book of Happiness. 

Moppie is er alvast gelukkig mee😸

De kaft van het boek is eigenlijk zilver van kleur, maar de vacht van Moppie spiegelt er in. 

👟 👟 👟 👟 👟

Na de middag stapten manlief en ik in de auto en reden naar Sint-Jan-in-Eremo, een piepklein dorpje vlak over de grens in België.

(Bron: Google Maps)

We parkeerden de auto bij het kerkje:

De Sint-Jan-de-Doperkerk werd in 1682 gebouwd, maar in datzelfde jaar werd het door een overstroming beschadigd. Na herstelwerkzaamheden in 1683-1684 ontstond het kerkje zoals het nu nog steeds is. Er worden geen diensten meer in de kerk gehouden. 

Rond het dorp zijn verschillende kreken, waaronder de Oostpolderkreek:

De kreken zijn ontstaan door overstromingen en ook door het turfsteken.

We staken het Leopoldkanaal over:

En liepen een eind langs het Jaagpad.

Later staken we het kanaal terug over met behulp van een trekvlot:

Akkerwinde:

Belgische trekpaarden (voskleur):

Hoenderganzen:

Deze ganzensoort komt in het wild alleen in Australië voor.

En dit vond ik nou eens een mooi moestuintje met al die bloeiende Oost-Indische kers:

Een reden dat deze planten rondom of in een moestuin gezet worden, is dat ze bladluizen en bepaalde soorten rupsen aantrekken. Hierdoor hebben andere planten minder last van deze beestjes.

Na een wandeling van tien kilometer namen we plaats op het terras van Palingrestaurant Polderzicht in Sint-Jan-in-Eremo. 

Een lekker verfrissend drankje deed ons goed.