vlieg met me mee naar de regenboog

(klik op de foto om te vergroten)

Als ik een spin tegengekomen was, dan had ik best wel een liedje voor het beestje willen zingen, hoor 🕷🕸

Bovenstaand versje kwamen we in Natuurgebied Braakman-Zuid tegen, oftewel Braakmanbos-Zuid.

(Bron: Google Maps)

Het is geen groot bos, maar zigzaggend over bospaadjes wisten we toch nog een wandeling van acht kilometer te maken.

Neem maar plaats:

Deze zwam had een mooie opvallende oranje kleur:

We komen ieder jaar wel een keer in het Braakmanbos. Het is dichtbij en het is er ook mooi. We zagen deze keer zelfs een ree. Maar er is nog een andere reden waarom we er heengaan en dat is omdat in 2011 onze kinderen hier meegeholpen hebben met de aanplant van het Regenboogbos. Ik zal er vast wel al eens eerder overgeschreven hebben en waarschijnlijk zal het nu ook niet de laatste keer zijn dat ik erover schrijf.

 Onze kinderen waren lid van een natuurvereniging en samen met kinderen die een ziekte of handicap hadden of iets traumatisch meegemaakt hadden, plantten zij bomen. Op zich was dat al iets bijzonders en iets om nooit te vergeten, maar sinds onze jongste zoon overleden is, is het voor ons ook een herdenkingsplek geworden. Hij leeft niet meer, maar het bos blijft groeien en geeft ook leven.

🌈 🌈 🌈 🌈 🌈

Toen we thuis waren van de wandeling, zei onze oudste zoon dat hij naar Ikea wilde. Hij kon wel wat hulp gebruiken en manlief en ik gingen mee. Hij vond wat hij zocht, we aten nog iets en het was al 20.00 uur geweest toen we naar huis reden. En noem het toeval of niet, maar onderweg zagen we verschillende regenbogen. Ik heb geprobeerd om van een stukje regenboog een foto te nemen, wat met een snelheid van honderd kilometer uit een rijdende auto niet meeviel. 

En na een dag die toch een beetje in het teken van regenbogen stond, kon ik niet anders dan aan dit liedje van Paul de Leeuw denken:

Vlieg met me mee naar de regenboog-rainbow, ik denk alleen aan jou.

Vlieg met me mee naar de regenboog-rainbow, ik hou alleen van jou.

💖💖💖