intro

Mijn naam is...

Mevrouw W. (Bijgewerkt op 14-03-2024) Een bekende in blogland, ook al is het alweer een aantal jaren geleden dat ik met mijn vorige webl...

donderdag 22 augustus 2024

ziekenbezoek

Op mijn werk is het druk: er zijn nog collega's op vakantie en er zijn zieken. Ik heb extra uren gedraaid en ik was moe, maar niet daarvan. Ik was meer moe van alle heisa eromheen. Maar goed, thuis is het dan fijn als je lekker op de bank kan gaan zitten en met een poes op schoot naar een film op Netflix kan kijken.


Ik ging op ziekenbezoek in het ziekenhuis in Knokke.

 

Het ziekenhuis werd acht jaar geleden geopend en ik vind het echt niet mooi. De buitenkant gaat op zich nog wel, maar binnen is het alleen maar wit, op een paar pilaren in de immens grote hal na dan.


Ook op de verpleegafdelingen en op de poli's is alles wit. Steriel, een ander woord heb ik er niet voor. In mijn 'eigen' ziekenhuis is het een stuk kleurrijker en het voelt daardoor ook een stuk warmer aan. 

De persoon waarbij ik op visite was had een zelfmoorpoging gedaan. Van manisch naar depressief... het was niet de eerste keer. Net na de opname had een psycholoog een paar vragen gesteld en verder was er in vijf dagen geen arts meer langs geweest. Het is niet gek dat iemand zich dan ook nog eens heel erg in de steek gelaten voelt, zo zonder enige begeleiding want ook de verpleging komt alleen maar langs om medicatie en eten te brengen. En toen ik er was werd ook nog eens de verkeerde medicatie gegeven.

Er wordt hier altijd zo op het ziekenhuis in Knokke geboft. Als je naar de Spoedeisende Hulp gaat dan is het zo dat je gelijk van boven tot onder onderzocht wordt. Je hoeft niet lang op uitslagen te wachten, want die zijn meestal dezelfde dag nog bekend. Dat is echt wel een pluspunt. Maar na wat ik vandaag gehoord en gezien heb kun je misschien beter toch niet in dit ziekenhuis opgenomen worden. Ik ben er best wel een beetje van geschrokken. 

26 opmerkingen:

  1. Dat is wel heel erg triest om iemand die een zelfmoordpoging heeft gedaan zo aan z'n lot over te laten. Je zou toch denken, dat juist in zo'n geval veel hulp geboden moet worden en wel op korte termijn.
    Het zal misschien ook daar een kwestie zijn van personeelstekort, maar ik vind dit toch wel heel erg kwalijk.
    Lekker hoor, uitrusten met een poes op schoot, Moppie zeker?
    Betsy

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, het is Miep. Moeder en kind lijken nogal veel op elkaar en het wordt steeds lastiger om ze uit elkaar te houden. Moppie is nu uitgegroeid en begint nu in de breedte te groeien en nu zie je helemaal bijna geen verschil meer. Het is dat ze verschillende kleuren ogen hebben en daar kun je het aan zien.

      Verwijderen
  2. Dat is inderdaad heel naar om te horen dat er zo weinig aandacht aan wordt gegeven op zo'n moment. Lichamelijk opknappen en dan weer naar huis, waarschijnlijk in een situatie waar de oorzaak ook ligt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je zou toch verwachten dat er minstens eens goed naar de medicijnen gekeken zou worden. En daarnaast is praten met de patiënt in dit geval toch ook wel heel erg belangrijk. Ik vind dit echt te triest voor woorden.

      Verwijderen
  3. 19 van de 20 dosissen iv antibiotica van het type waar je allergisch voor bent moeten onderscheppen als patiënt zijnde. Pijnstillers krijgen van een type waar je aggressief van wordt zonder dat het een flardje pijn vermindert.
    Geen allergieveilig avondeten kunnen krijgen een droge boterham met zwetende droge kaas die over is van het ontbijt als avondeten wegwerken met water. En data er dan tegen je gebekt wordt door de verpleging omdat je zo lastig doet en door een arts omdat je weigert te eten.

    Het heet de zorg.. het zal ons een rotzorg zijn dat je dood neervalt.
    Onaardig? Ja, maar degene die wel echt zorgt houdt het daar niet vol.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is zo. De goeden moeten boeten voor de slechten.
      Ik werk zelf al heel lang in de zorg en ik maak altijd wel graag een praatje en dat hoeven geen lange gesprekken te zijn, maar een beetje belangstelling in iemand tonen kan echt wel verschil maken.

      Verwijderen
  4. Wat lief,de kat op schoot. Ben gewoon jaloers.
    En ik heb twee jaar geleden in een revalidatie kliniek gezeten. Zo oud en ongezellig. Nooit weer heb ik gezegt.
    Geertje

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dan was die persoon wel blij met bezoek zeker?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, die verveelde zich rot en voelde zich echt in de steek gelaten en stond me al op de gang op te wachten. Overdag weinig tot geen afleiding, de televisie moet om 23.00 uur uit en dan 's nachts niet kunnen slapen. Ik ben anderhalf uur geweest, toen was het etenstijd.

      Verwijderen
  6. Dat klinkt inderdaad niet goed. Heel zorgelijk, en wat naar voor de persoon die je bezocht dat er geen aandacht was. Zeker in zo'n situatie....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En het nare is, is dat ons eigen ziekenhuis geen Paaz-afdeling meer heeft en we dus ook nog eens op dit ziekenhuis aangewezen zijn.

      Verwijderen
  7. Wat triest, zeker in de geestelijke gezondheidszorg is een beetje aandacht zo ontzettend belangrijk voor de patiënt. Ik begrijp dat er personeelstekorten zijn, maar even een praatje, een vriendelijk woord, een glimlach, dat kost geen tijd of moeite, en kan zoveel goed doen, voor alle mensen. Het verbaast me dat deze persoon wel al 5 dagen in een ziekenhuis ligt als er geen behandeling is (behalve kennelijk wel pillen), een koud, kil ziekenhuis. Sterkte voor de patiënt en zijn/haar vrienden en familie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je zou verwachten dat er eens naar de medicijnen gekeken zou worden. Misschien werken de huidige medicijnen niet goed genoeg meer. Het is heel erg vreemd allemaal en deze persoon is toch ook niet zo ver van de wereld dat we er aan zouden moeten twijfelen.

      Verwijderen
  8. Wat erg! Je zou spijt krijgen dat je poging tot zelfdoding mislukt is als je daar terecht komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goh, daar schrik ik ook van. Onze ex-buren die nu in Breskens wonen gaan ook voor al hun behandelingen naar Zeno en zij hebben er heel hoog over op.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er wordt hier ook altijd geroepen dat je naar Knokke moet gaan, als ons eigen ziekenhuis lijkt te falen. En over de SEH en de artsen is iedereen ook tevreden. Nu weet ik verder ook zo snel niemand die in dit ziekenhuis gelegen heeft, tot nu toe dus...
      Ik heb wel ervaring met het AZ Sint-Jan in Brugge: daar ben ik de afgelopen jaren vaker op bezoek geweest en daarover was men wel tevreden.

      Verwijderen
  10. Vreselijk ellendig allemaal. Fijn dat jij op bezoek kwam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet dat in een ziekenhuis liggen best wel saai is en dat bezoek een fijne afwisseling is.

      Verwijderen
  11. Ja, hier schrik ik ook wel van. Deze persoon heeft juist aandacht en hulp nodig denk ik zo. Wat zal die mens zich in de steek gelaten voelen, zo goed dat jij langs ging.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is gewoon heel erg triest en dan zit je ook nog eens tussen de verslaafden, want dat zit gewoon allemaal door elkaar.

      Verwijderen
  12. Alsof je geen hulp verdient omdat je zelf voor die opname hebt gezorgd. Ik ga het hier niet doen, maar ik zou veel verhalen kunnen vertellen ivm mijn zus die ook niet meer wilde leven en daarvoor moest 'gestraft' worden bij opname. Fijn dat jij langs ging! Niet gemakkelijk om daar op bezoek te komen, maar zooooo belangrijk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Van een eerdere zelfmoordpoging en een spoedopname in een ander ziekenhuis (wel dezelfde persoon), weet ik dat er ook heel erg bot gedaan werd en over het hoofd van deze persoon met de partner gesproken werd. Ik had zo gehoopt dat het in Knokke anders zou zijn, maar ook hier schieten ze flink tekort.

      Verwijderen
  13. Wat fijn dan dat jij de tijd en moeite nam om deze persoon te bezoeken en letterlijk te zien. Want wat moet deze persoon zich ongezien voelen. Dit gaat niet echt helpen naar herstel lijkt me.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop echt dat er hierna, desnoods via de huisarts, wel betere hulp gaat komen. Misschien moeten de medicijnen veranderen of de dosering wel aangepast worden en een keer praten met een psycholoog zou ook geen kwaad kunnen. Helaas zijn er voor de psycholoog wel hele lange wachtlijsten.

      Verwijderen