Aan al het goede komt een eind, zo ook aan de vakantie in Duitsland. Voor mijn darmen was het sowieso tijd om terug naar huis te gaan, want ik begon er teveel last van te krijgen (Ziekte van Crohn). Op de terugweg stopten we in de Belgische stad Tienen om daar nog een stadswandeling te maken.
(Bron: Google Maps)
De stad heeft veel oude gebouwen en een mooie markt, alleen konden we de markt niet in zijn totaliteit zien omdat het kermis was.
Onze-Lieve-Vrouw-ten-Poelkerk, gebouwd tussen 1358 en 1470:
De kerk staat bij een poel en de legende gaat dat een eervol man werd vermoord en dat zijn lijk daarna in de poel gegooid werd. Een vrouw voorspelde vervolgens dat er uit de poel een tempel zou oprijzen en de wonderen die daarna gebeurden, werden toegeschreven aan de poel. Ter verering van deze vrouw werd de kerk gebouwd.
De voormalige gevangenis het Toreke:
Onderstaande oude foto is van de Paterskerk, ook wel Begijnhofkerk genoemd:
(Bron: Tienen Weleer)
In 1976 brandde de kerk grotendeels af.
De overgebleven ruïne werd gerestaureerd en je kunt hier nu rondlopen.
In de kloostertuin van het voormalig Augustijnenklooster:
Het is een mooie tuin en er woonde een klein lief kipje:
Na de stadswandeling en nog een bezoekje aan de kringloopwinkel was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Vlak voordat zoonlief van zijn werk thuiskwam, waren wij ook thuis. Hij kon vertellen over wat hij afgelopen week meegemaakt had. Wij vertelden over onze week en over de heenreis toen we midden in de start van de Carbagerun: klik! zaten. En op de terugweg passeerden we verschillende vrachtwagens van de Formule 1, die uit Oostenrijk kwamen en op weg naar Engeland waren.
Uit Duitsland nam ik een paar stukjes leisteen mee (opgeraapt tijdens wandelingen) en ik kocht ook nog een nieuwe waakhond:
Een symbolisch hondje omdat we onze honden zo ontzettend missen.
