carnaval

De vierde CM Urban Walk in Vlaanderen van dit jaar was in Aalst.

(Bron: Google maps)

Aalst is DE carnavalsstad van België en uiteraard was daar tijdens deze wandeling aandacht voor. Zo mochten we een kijkje nemen in de Carnavalswerkhallen, waar verschillende carnavalsgroepen aan hun wagens werken.

De wanden van alle loodsen zijn versierd met prachtige graffiti van Waf oftewel Lieven Piron en graffititeam Alosta.

Het stationsgebouw van Aalst, dat in 1853 in gebruik genomen werd:

In het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal:

Een oude foto van de zusters van het hospitaal:

Niet iedereen was blij als een familielid in het hospitaal terecht kwam, want als het familielid daar kwam te overlijden gingen alle bezittingen naar het hospitaal en de zusters toe. 

Het stadhuis:

Op de binnenplaats staat een bronzen beeld van Ondineke, de hoofdpersonage uit het boek de Kapellekensbaan ven Louis Paul Boon:

Een muurschildering elders in de stad van de in Aalst geboren Louis Paul Boon, gemaakt door Puncheur:

In de Academie voor Beeldende Kunsten:

De Borse (beurs) van Amsterdam werd gebouwd in 1630:

Het Belfort:

De watertoren:

En in het Stadspark kwamen we Roodkapje tegen:

Wat hadden we prachtig weer tijdens deze Urban Walk! De zon scheen, er stond geen wind en de temperatuur was uitstekend. Het was een gemoedelijke wandeling: we hebben meer geslenterd dan echt doorgelopen. In Aalst zijn mooie dingen te zien, maar er zijn ook genoeg straten waarvan je denkt... Tja! Er is toch ook wel heel wat leegstand en verpaupering.

We dronken 's morgens ergens koffie en tussen de middag streken we neer bij Elwin's Pancakes waar we een Bretoense Galette aten, een soort pannenkoek van boekweitmeel:

We kozen allemaal een andere vulling en die van mij bevatte champignons, ui, mozzarella en gruyère. 

Na de wandeling dronken we ook nog ergens iets en op de terugweg gingen we, zoals gewoonlijk, ergens bij ons in de buurt een hapje eten. 

De volgende CM Urban Walk waar wij aan meedoen is op 1 december in Brussel: https://cmurbanwalkbrussel.be/nl/ 

omsingeld

Als ik naar buiten kijk, kan ik de kerncentrale van Borssele zien. De kerncentrale is dus dichtbij en nu heeft de regering het plan opgevat om vlakbij misschien nog een kerncentrale (of twee?) te plaatsen. En wel bij de rode pin op het kaartje hieronder.

(Bron: Google Maps)

Er is daar meer industrie, het is dus niet zo dat er opeens een kerncentrale in een totaal lege vlakte komt, maar het zijn wel veel bouwwerken die er bij zouden komen. Hemelsbreed zou een nieuwe kerncentrale net zo dichtbij als die van Borssele zijn. Als er iets gebeurt zijn we hier allemaal de klos. En natuurlijk wij niet alleen: ook een groot deel van Nederland en België.

 Ik wil niet dat er nog een kerncentrale bijkomt. Niet in Borssele en ook niet hier. Er is namelijk nóg een kerncentrale dichtbij en dat is in de haven van Antwerpen bij Doel. Op het kaartje hieronder heb ik een rode pijl gezet bij de bestaande kerncentrales en een blauwe bij de plaats waar ze een nieuwe willen zetten. 

(Bron: Google Maps)

Industrie is niet zonder risico en gelukkig worden er heel veel maatregelen genomen om een ramp te voorkomen. Maar stel dat er wel iets misgaat... Het zal duidelijk zijn dat ik geen voorstander ben en er zullen vast genoeg mensen zijn die het nut van kernenergie kunnen opnoemen. Maar ik wil gewoon niet 'omsingeld' worden door kerncentrales. 

uitvaartmuziek

Een telefoontje, een onbekend nummer, maar het bleek wel een bekende te zijn. "Ik heb een beetje een vreemde vraag," zei hij "heb jij de playlist van de uitvaart van Justus nog? Zou je die eens willen doorsturen?" Natuurlijk heb ik die playlist nog, ik heb alles nog van de uitvaart. De beller zei dat hij soms een nummer op de radio hoorde, dat destijds gedraaid werd en eigenlijk wilde hij graag alle nummers zelf hebben. Ik vind dat mooi. Mooi dat het na zoveel jaar ook voor anderen nog zo veel betekent. 

Zelf speel ik de nummers ook nog regelmatig af en als ik een nummer van de uitvaart op de radio hoor, kan ik alleen maar luisteren en laat ik de boel even de boel...

De weken na de uitvaart werd ik helemaal gestoord van die muziek. Ik kreeg het niet uit mijn hoofd. Ieder moment van de dag hoorde ik in gedachten de muziek. Ik kon van veel dingen niet slapen en daar was dit er één van. Uiteindelijk nam ik eens per week een slaappil, om zo toch af en toe een nacht door te slapen. Uiteindelijk ging het geleidelijk aan wel beter. Gelukkig.

♪ ♪ ♪ ♪ ♪

Een aantal maanden geleden had ik uit het huis van mijn schoonmoeder een paar kleine vaasjes meegenomen. Niemand anders wilde ze. Bij ons stonden ze al die tijd in een kast en nu heb ik ze maar eens uitgestald bij de gedenkplek van Justus, waar ik ook wat as van mijn vader en schoonmoeder bewaar.

Het past nu wel goed bij mijn stemming. De herfst en de winter komen eraan, de lastige maanden komen er weer aan. 

vitaminebommen

Om mijn wintervoorraad fruit nog meer aan te vullen, nam ik tijdens het wandelen langs de kust een klein doosje mee. Ik wilde duindoornbesjes plukken, wat ik ook deed, maar de rozenbottels zagen er ook mooi uit en daar plukte ik ook een handvol van. Niet teveel, het doosje was maar klein en ik wist niet of ik het allemaal lekker zou vinden. 

Thuisgekomen zette ik de besjes en de bottels een tijdje in zout water, waarna ik ze afspoelde. Daarna kookte ik ze een kwartier in een beetje water met suiker. En vervolgens draaide ik alles door de passeerzeef. En wat er toen overbleef... HEERLIJK! Ik kon een paar porties in een ijsblokjesvorm doen en dat vervolgens invriezen. 

Zowel duindoornbesjes als rozenbotels bevatten heel veel vitamine C. Tijdens het koken gaat hier wel iets van verloren, maar rauw eten is niet echt een optie, want beide vruchten zijn erg zuur/wrang van smaak. 

Ik moet mezelf aanleren om in het vervolg altijd een klein doosje mee te nemen als ik ga wandelen. Mocht ik dan iets eetbaars tegenkomen dan kan ik daar wat van verzamelen. Zo heb ik een tijdje terug ook al bramen geplukt. Met wildplukken is het trouwens niet de bedoeling dat je emmers vol plukt. Het is toegestaan om een klein beetje voor eigen gebruik te plukken en de rest is voor de dieren. 

moes

Na het oogsten en koken van de vlierbessen een paar weken terug, is het nu tijd voor de appels en peren. De hoeveelheid is minder dan voorgaande jaren en dat is best vreemd: hond Bee trok altijd appels en peren uit de bomen, ook als deze nog heel klein waren, om op te eten. Nu Bee er niet meer is blijft het onderste fruit hangen en dat is dan wel weer makkelijk om te plukken.

Onze appels en peren zijn niet echt geschikt om een winterlang te bewaren en daarom heb ik nu de eerste volle emmer fruit geschild en tot moes gekookt en in bakjes voor in de vriezer gedaan. De kleine bakjes zijn om door smoothies te doen, de grote zijn om als bijgerecht te eten.

🍎 🍏 🍎 🍏 🍎

 Omdat veel van mijn zaaigoed dit voorjaar niet opgekomen is (te nat en te koud), zaaide ik in juli nog Oost-Indische kers. De plantjes doen het goed en bijna alles staat nu in bloei. 

☔ ☔ ☔ ☔ ☔

De komende week wordt er best veel regen verwacht en vanonder alle bloempotten heb ik de schotels gehaald, zodat de wortels niet kunnen gaan rotten. Mocht het hierna toch nog langere tijd droog worden, dan kan ik ze er altijd weer onder doen.

🐶 🐶 🐶 🐶 🐶

Om nog even op Bee terug te komen... ik mis onze honden nog steeds heel erg. Het is zo stil zonder ze. En toch gaat er geen andere hond komen. Het is ook wel heel erg makkelijk om geen hond meer te hebben en het scheelt ontzettend veel in de troep. Gelukkig hebben we de poezen nog, anders zou het nog stiller zijn.

slang

Wij verbleven de afgelopen dagen in Landal Hochwald in een tweepersoonshuisje wat eigenlijk nog verrassend groot bleek te zijn.

We zijn er voornamelijk geweest om te slapen en voor de rest waren we alsmaar weg. Gisteren maakten we nog een lange wandeling vanuit het vakantiepark, waarbij we een deel van de Saar-Hunsrück-Steig liepen: klik!

We liepen veel door het bos, wat erg fijn was bij 26℃.

Het was ook rustig, want we zijn vijf uur lang geen ander mens tegengekomen. Wel stonden we oog in oog met twee herten. Altijd bijzonder om mee te maken.

Mariakapelletjes zie je hier overal, ook gewoon ergens in een bos.

Een spiegelglad meertje:

En toen ik even langs de kant zat, zwom er zomaar een kleine ringslang voorbij:

Hoe gaaf is dat!

Wat gezellig om zo'n bankje te hebben:

En na deze wandeling en de wandeling in het Müllerthal, doet zo ongeveer ieder spiertje in onze benen pijn. Al dat stijgen en dalen zijn we niet gewend, maar spierpijn gaat gelukkig weer over en we kunnen terugkijken op een fijne midweek. 

leuk

We maakten een uitstap naar Saarburg, een pittoresk stadje in Duitsland.

Door het stadje stroomt rivier de Leuk en dat vinden wij dan weer leuk 😀

Een andere benaming voor de rivier is Leukbach, maar wij gaan toch liever voor Leuk.

Middenin de stad zijn een paar watervallen, wat het wel weer heel bijzonder maakt:

Dit deel van de stad, met kleine beekbruggen, wordt ook wel Klein Venetië genoemd:

Zicht op de evangelische kerk en daarachter de burchtruïne:

De Sint-Laurentiuskerk:

De huisjes in de benedenstad, aan de oevers van rivier de Saar, werden vanaf de zeventiende eeuw bewoond door vissers en schippers:

En van deze oude serre moest ik echt een foto maken:

Knap dat zoiets is blijven bestaan. De leisteendakpannen zijn trouwens ook mooi en vast ook al heel erg oud.

De oude binnenstad van Saarburg is niet zo heel erg groot, maar wel mooi. Vanwege dreigende regen zijn wij niet meer naar de burchtruïne gelopen. We hebben in plaats daarvan met een drankje op een terrasje onder een parasol gezeten. 

prachtig

Ander woord voor vouwwagen:

😂

En dit kwam ik tegen toen ik in Luik (België) naar het toilet ging:

Leuk bedacht, maar 'laat het hier netjes achter' was in dit geval misschien verstandiger geweest.

😀

We hebben vakantie en maakten een wandeling door het Müllerthal in Luxemburg.

(Bron: Google Maps)

Het wordt hier ook wel Klein Zwitserland genoemd.

In juni waren wij in de Duivelskloof: klik! wat niet zo heel ver hiervandaan is. Het landschap is ook vergelijkbaar.

Het lijkt wel of onderstaande rotsen ruzie met elkaar hebben:

Een zwam nog nat van de dauw:

We moesten soms door nauwe spelonken:

Niet iedereen die we tegenkwamen durfde dat. Wij zijn gelukkig niet claustrofobisch en hebben het daarom wel gedaan.

Het was veel klimmen en klauteren. 

Het is een prachtig gebied.

De Schiessentümpelwaterval:

Onze route was achttien kilometer, waarvan we vijf uur gelopen hebben.

Doordat we regelmatig een rustmoment inlasten, waren we zeven uur onderweg.