koppeltje

Mevrouw de grote bonte specht:

Een koppeltje spechten heeft vast ergens in onze tuin een nest: ze vliegen af en aan naar de pindakaaspotten. 

Over het bijvoeren van vogels in deze periode zijn de meningen verdeeld: volgens de een kan dat wel en volgens de ander niet. Op facebook op de tuinvogelgroep zijn daar regelmatig discussies over. Ik ben zelf van mening dat bijvoeren juist nu zinvol is, nu de vogels jongen hebben. Vandaag heb ik maar weer een voorraad vogelpindakaas ingeslagen, want met deze houder en met de houder die ik van zoonlief voor moederdag kreeg:

vliegen de potten erdoorheen. 

 

Ik was naar het tuincentrum toe, maar eigenlijk trekt het nu totaal niet om daarheen te gaan. Alsmaar die regen... het is echt om moedeloos van te worden! Naast de pindakaas kocht ik nog een rozenstruikje en meer niet. Afgelopen weekend heb ik nog op kale plekken in de tuin gezaaid. Van wat ik eerder zaaide is tot nu toe maar weinig opgekomen en ik hoop dat er toch nog iets zal gaan groeien. En tot dan moet ik het maar doen met wat er wél groeit en bloeit.

oefenen

In december kreeg mijn veertienjarig nichtje het guillain-barré syndroom. Door spierzwakte kon ze niet meer lopen, had ze geen kracht meer in haar armen en praten ging ook steeds moeilijker. De ziekte ontstond doordat haar antistoffen (na een longontsteking) goede zenuwen aanvielen. Ze lag een week in het ziekenhuis waar ze een medicijn toegediend kreeg om de ziekte te stoppen. Daarna mocht ze naar huis en werd de revalidatie gestart, eerst thuis en later in het revalidatiecentrum waar ze nu nog steeds drie keer per week heen moet. 

Gelukkig gaat het de goede kant op en eigenlijk wil ze graag met de revalidatie stoppen, alleen moet ze daarvoor meer haar best gaan doen. Dat betekent dat ze zo zachtjes aan haar sporten (zwemmen en tennissen) weer moet oppakken, dat ze weer met de gymlessen mee mag doen, dat ze naar school (zeven km) gaat fietsen en er werd haar geadviseerd te gaan wandelen. En voor dat wandelen stuurde ze me afgelopen week een appje met de vraag of ze met mij mee mocht wandelen. 

Vrijdagmiddag spraken we, net na de middag, af toen zij uit school kwam en ik klaar was met werken. We wandelden zes km en omdat we beiden nog moesten eten, lunchten we ergens halverwege de wandeling. Gelukkig ging het wandelen goed en als je weet van hoe ver ze gekomen is, dan is dit een hele prestatie.

Ik vond het ook wel heel gezellig om samen met haar te wandelen. Ze kwebbelt er lustig op los en we hebben een goede band. Ze wil me ook altijd overal mee naar toe hebben (vakanties, dierentuinen, pretparken, shows) en zo lang ze dat nog wil, ga ik mee. Er zal heus wel een keer een moment komen dat ik minder in trek raak, maar tot die tijd geniet ik ervan. 

leven naast de dood

Al wekenlang ben ik iemand aan het helpen met opruimen. Een hoarder, ik schreef er al eerder over: klik! De eerste weken was er nauwelijks te zien dat er opgeruimd was en het ging ook niet zonder slag of stoot, want het familielid zag het vaak totaal niet meer zitten. Maar we gingen door en het huis werd steeds leger en begon er ook weer als een normaal bewoond huis uit te zien. Nadeel is wel dat al die spullen nu ergens anders ondergebracht zijn, waar het nu dus steeds voller en voller wordt. Het einde van het opruimen is trouwens nog niet in zicht, want er zijn ook nog een paar schuren die leeg moeten. Maar weet je, het familielid is heel erg blij met de hulp en het is nog wel gezellig ook. We werken, kletsen, drinken koffie en eten tussen de middag een broodje...

❤  ❤  ❤  ❤  ❤

Op NPO is nu wekelijks het programma Leven Naast De Dood te zien (klik) over ouders die een kind verloren zijn. Ik heb er over getwijfeld of ik het programma wilde zien, want op de een of andere manier probeer ik de confrontatie toch altijd uit de weg te gaan. En toch heb ik nu de eerste aflevering bekeken. De gevoelens en hoe anderen met het verlies van een kind omgaan zijn vooral herkenbaar, maar het is inderdaad ook heel erg confronterend. De verhalen blijven in mijn hoofd hangen, net zoals ook mijn eigen verhaal en verdriet. Er komt weer heel veel naar boven en dat zijn dingen die er altijd wel zijn, maar nu weer even extra aan de oppervlakte komen.

In de eerste jaren na het overlijden van onze jongste zoon was ik veel meer met de verhalen van lotgenoten bezig. Ik zocht vooral herkenning, want het overlijden van een kind is zo ontzettend overweldigend en in de verhalen van anderen herkende ik soms mezelf. Niet altijd, want iedereen is nou eenmaal anders. En toch werd mijn zoektocht naar en het contact met lotgenoten steeds minder. Ik wilde mijn eigen leven leiden, op mijn manier en daarbij wilde ik eigenlijk niet langer beïnvloed worden door anderen.  

Naar het programma ga ik verder niet meer kijken want het is te moeilijk voor me, maar ik ben wel blij dat dit soort programma's gemaakt worden. Het kan een opening voor een gesprek zijn.

🐈 🐈 🐈 🐈 🐈

Op zoek naar een naaipatroon kwam ik een wel heel vreemd patroon in de kast tegen:

Als je even niet oplet zit er een poes in de kast. Het zijn toch zulke nieuwsgierige beestjes...

grote zoemer

In de tuin heb ik veel inheemse planten staan en dat alles om (wilde) bijen, vlinders en insecten aan te trekken. En goed, ook om er zelf van te plukken:

Voordat het vliegengordijn terug voor de deur hing, zat er een paar keer een hoornaar binnen, die we iedere keer buiten gezet hadden. En nu is een hoornaar een nest in de buurt aan het bouwen.

Het is een Europese hoornaar en daarom mag ze blijven, want deze soort kan geen kwaad. Haar Aziatische zusje is een invasieve soort die een bedreiging voor onze bijen vormt en waarvan de aanwezigheid altijd gemeld moet worden. Het nest van de Aziatische hoornaar zal daarna gezocht en verwijderd worden. 

De foto hierboven is een still uit dit filmpje:

Ik moest wel even geduld hebben om het filmpje te maken, maar het beestje staat er goed op.

We hebben eerder een nest van de Europese hoornaar gehad. Deze zat onder het dak van ons huis en omdat je van een hoornaar vrijwel geen last hebt, zijn de hoornaars tot het najaar gebleven. Wij zijn niet bang van bijen en wespen, ook niet van dit exemplaar van bijna drie centimeter.

🐝 🐝 🐝 🐝 🐝

Ieder jaar koop ik van mijn vakantiegeld iets groots. Zo kocht ik eerder al een fiets, een naaimachine en een zeteltje voor in de kamer. Nu heb ik stoelen en een tafeltje voor in de tuin gekocht en ik had mazzel: de stoelen waren al afgeprijsd omdat ze uit het assortiment gaan en het tafeltje was het laatste exemplaar en mocht daarom ook voor minder weg.

Ik ben er blij mee. En Moppie ook 😁

multifunctioneel

Op Pinterest kwam ik een leuk idee tegen: tuinstekers maken met deurknoppen.

Bij de Action kocht ik vijf deurknoppen. De bamboestokken had ik nog. De bamboe moest met een heel fijn boortje nog wat uitgeboord worden en toen konden de deurknoppen erin. 

Geinig hè?

middagje weg

Met een paar collega's was ik naar een tuincentrum toe. Eerst werkten we de ochtend en daarna gingen we in het tuincentrum lunchen. Na een rondje door de winkel en daarna nog een winkel, dronken we ergens koffie en we sloten de middag af bij McDonalds. 

Het was een gezellige dag. Veel kochten we niet, maar daar gaat het ook niet om. Het is net zo leuk om elkaar op dingen te wijzen (dit vind ik leuk, dit vind ik lelijk) en te praten. Ik kocht nog een klein vogelvoerderhuisje, een metalen tuinsteker en een klein vogelwaterbakje. De laatste vond ik er gewoon lief uitzien en heb ik voor de egels en andere kleine beestjes buiten neergezet. 

O ja, een pet kocht ik ook nog. In alle tassen, in de auto en thuis... overal heb ik wel een pet of hoedje zitten/liggen. Als de zon nog maar twee minuten op mijn hoofd schijnt voel ik het op de scheiding in mijn haar al prikken. Dat is niet alleen een vervelend gevoel, maar ik wil al helemaal niet dat ik daar verbrand, want dat gaat heel erg jeuken en is ook nog eens gevaarlijk. Van insmeren wordt mijn haar vet en daarom draag ik altijd een pet of een vissershoedje als het mooi weer is. Sinds gisteren heb ik er een mooie oudroze pet bij.

Vandaag zouden vriendin en ik gaan wandelen, maar het regent al urenlang gestaag door en het blijft nog wel even zo. Ze komt straks hierheen, koffie drinken. Dat wandelen laten we vandaag maar achterwege. 

En voor de rest... is mijn weekend al begonnen en moet ik pas woensdag weer werken. 

bloei

Hoe maak je van een beetje een verloren stukje tuin iets leuks? Nou zo:

Het is een kleine border in de schaduw/halfschaduw, die na de bouw van de grote schuur ontstaan is. Het vingerhoedskruid en de pioenrozen komen nu in bloei.

De gele iris heb ik een tijdje terug uit de tuin van mijn schoonmoeder gehaald:

Aan de andere kant van de schuur staat een houten bank:

Het is een bank die we al heel lang hebben en totaal niet lekker zit. De laatste jaren staan er bloempotten met planten op. De rode bloem is een rododendron, die het hier in de volle grond niet doet en daarom in een pot staat. Later op het jaar zal ik deze overplanten in een grotere pot.

Dit is een oude rozenstruik:

De struik stond er al toen wij hier eenendertig jaar geleden kwamen wonen.

Een Bulgaarse sierui, waarvan ik de bol afgelopen najaar plantte:

De tuin wordt nu steeds voller en mooier. Het is nu echt genieten. 

gemaskerd

Een half jaar geleden vroeg mijn veertienjarige nichtje of ik met haar en haar moeder mee wilde naar de liveshow van The Masked Singer op 11 mei in Ahoy in Rotterdam. Ja leuk! De tickets werden gekocht en later boekten we ook nog een overnachting in een hotel voor dit weekend. Gisteravond was het dan eindelijk zover en checkten we in bij het hotel en daarna reden we naar Ahoy.

De show werd, net als het televisieprogramma, door Ruben Nicolai gepresenteerd.

En het publiek was het panel: op onze telefoons konden we raden welke BN'ers in de pakken van het monster, de astronaut, de haai en de zebra zaten.

 Het werd een avond vol met muziek, optredens en humor.

Er traden ook nog twee figuren uit het televisieprogramma op: het nijlpaard en de zeester.

In het pak van het nijlpaard zat Kim-Lian van der Meij en de zeester was Britt Dekker. Kim-Lian heeft een paar nummers gezongen. We hadden haar al eens eerder op zien treden en wat een geweldige stem heeft zij toch!

De avond vloog voorbij en mijn nichtje heeft van het begin tot het einde genoten. 

Afgelopen nacht sliepen we goed en vanmorgen brachten we een bezoek aan een tante van mijn schoonzus en manlief in Spijkenisse. We konden lekker buiten zitten en de dochter van tante kwam ook nog even langs. We hebben fijn bij kunnen praten, want zo vaak zien we elkaar niet. Tante vroeg nog of mijn man het niet erg vond dat ik zonder hem weg was. Nou nee hoor, die is allang blij dat hij niet mee hoeft. Ik ben daarom wel vaker zonder hem op pad en hij vindt het heel erg leuk als ik het naar mijn zin gehad heb.

Eind van de middag was ik weer terug thuis. 

Afgelopen week zat ik een keer tijdens het eten te mopperen op de kraaien die steeds maar de pindakaaspotten uit de houders wisten te krijgen. Zoonlief had dat goed onthouden en ik kreeg voor moederdag deze pindakaaspothouder van hem, waar de potten in vast gezet kunnen worden:

Wat een geweldig cadeau! Ik ben er heel erg blij mee.

zorgen voor

Onze Miep:

Ik heb een schoonzus die alleenstaande moeder is, haar kinderen zijn achttien en veertien jaar. Met moederdag in aantocht heb ik de taak van mijn schoonmoeder overgenomen: zij zorgde namelijk altijd dat de kinderen iets aan hun moeder konden geven. Nu schoonmoeder overleden is heb ik de kinderen aan het kopen van een cadeautje herinnerd. De oudste zorgde daarna zelf voor een cadeau, met de jongste ben ik meegegaan naar de winkel. 

Vandaag ging ik naar mijn eigen moeder op visite en omdat ik komend weekend weg ben, kreeg ze nu alvast haar moederdagcadeau. In plaats van een bos bloemen kocht ik deze keer eens iets anders: een tekstbord waarop staat hoeveel ik van haar hou. 

Twee van mijn schoonzussen stonden vandaag met spullen van schoonmoeder op een rommelmarkt. Ik ben ze wezen opzoeken en heb ze op wafels getrakteerd, die vers op de markt gebakken werden. Bij de volgende rommelmarkt ben ik ook weer van de partij om in het kraam te staan. Ik ben nu een uurtje gebleven en daarna moest ik weg. 

Met mijn moeder ben ik een eindje wezen wandelen en we zijn ergens koffie wezen drinken. Ik heb doorgegeven dat ik geen stoep op of af kan met haar rolstoel en daar gaat naar gekeken worden. Nu moet ik echt op zoek naar aflopende stoepen en dan nog mag het niet te steil zijn, anders zit ik alsnog vast. Hopelijk wordt dit probleem snel opgelost. 

meesjes

Als hij nog geleefd had dan was hij vandaag 97 geworden, mijn vader. Gelukkig mocht hij de mooie leeftijd van 93 halen. In de rapportage van mijn moeder las ik dat ze gisteren verdrietig was en niet daarom, maar ze dacht dat het moederdag was en geen van haar kinderen had daar aan gedacht... Van de verzorging zeggen ze regelmatig tegen haar dat ze het boft omdat haar kinderen trouw iedere week langskomen, maar zij klaagt dat ze nooit iemand van ons ziet. Ze kan het ook niet helpen, want ze dementeert, maar toch doet die ontevredenheid weleens pijn. 

🐦 🐦 🐦 🐦 🐦

Bij één van de nestkastjes in onze tuin is het een drukte van jewelste. Moeder en vader koolmees vliegen af en aan om de kleine meesjes te voeren. 

De foto's zijn niet helemaal scherp, want ik stond op een afstand en die vogeltjes vliegen snel, maar je kan toch wel zien waar het over gaat.

Hollands kant

Fluitenkruid, ik wil het niet in mijn tuin en ik verwijder ieder plantje, want voordat je het weet staat de hele tuin er vol mee. In de berm, langs 'onze' weg, staat altijd fluitenkruid en daardoor groeit het ook bij ons. De volgende foto's nam ik tijdens een wandeling gisteren.

  

Fluitenkruid dankt haar naam aan het feit dat er van de stengels fluitjes gemaakt kunnen worden. Schrijver en natuurbeschermer Jac. P. Thijsse noemde de plant ooit Hollands kant. 

Ik vind het een mooie plant en ik geniet ieder jaar weer van al die witte schermbloemen langs de wegen.

En verder is deze inheemse plant belangrijk voor verschillende wilde bijensoorten.

🐝 🐝 🐝 🐝 🐝

Het is de week van Hemelvaartsdag en ik werk deze week op andere dagen dan normaal, maar daardoor heb ik hierna wel een lang weekend vrij.

Hierbij wil ik je een fijne week wensen.

bloei

De gouden regen bloeit dit jaar niet zo uitbundig als voorgaande jaren. 

Kan gebeuren, misschien is de boom volgend jaar wel weer helemaal in bloei. Zie je poes Miep zitten?

🐈 🐈 🐈 🐈 🐈

We gingen naar de Lidl om boodschappen en via de app kreeg ik korting op verschillende tuinplanten. Eenmaal in de winkel was er echter van die plantjes weinig over. Er stonden er nog genoeg, dat wel, maar ze waren allemaal op sterven na dood. Bij alle plantjes was de grond kurkdroog. Zonde, zonde, zonde!

🌻 🌻 🌻 🌻 🌻

We keken naar de Nationale Dodenherdenking op tv. Een herdenking met 4400 in plaats van 20.000 mensen. Bizar. Eerder op de dag was ik met mijn moeder over de begraafplaats wezen wandelen en stonden we even stil bij de graven van De Poolse militairen, die hier in de Tweede Wereldoorlog sneuvelden bij de Slag om de Schelde. Graven van jonge mannen, die hun eigen land moesten verlaten om te gaan vechten en die nooit meer thuiskwamen. 

oefenen

De opkomende zon gaf mooi licht op het natte gras. Dus ik naar buiten, in mijn pyjama, om te gaan fotograferen.

Dit waren eigenlijk de twee beste foto's. 

Sinds augustus heb ik een nieuwe camera en dat is een opvolger van mijn vorige camera, maar ik loop regelmatig nog tegen wat probleempjes aan. Zo heb ik bijvoorbeeld nog steeds de belichting niet goed onder de knie en zo zijn er nog een paar dingen. Het is een kwestie van blijven oefenen, maar dat is voor mij geen probleem. 

🌸 🌸 🌸 🌸 🌸

Het is weekend en ik ga straks naar mijn moeder toe, er moeten boodschappen gehaald worden en voor de rest zien we wel wat we gaan doen. In elk geval ben ik vanavond, tijdens de Dodenherdenking, om acht uur twee minuten stil. 

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!

weg ermee

Hier en daar lees ik dat medebloggers aan het ontrommelen zijn en hier komen er alleen maar spullen bij. Nou ja, zo gek is dat natuurlijk niet na het leegruimen van het huis van mijn schoonmoeder. Maar voordat de boel hier helemaal dichtslibt moet er toch maar eens opgeruimd worden. 

Omdat ik de winterkleding wilde omruilen met de zomerkleding in de kledingkast, ben ik daar maar gelijk begonnen. Sinds vorig jaar juli ben ik zes kilo afgevallen en dat maakt dingen wegdoen makkelijker. Broeken die afzakten konden gelijk in een zak voor de kringloop. Dat waren broeken waar geen riem op kon en niks is zo vervelend dan steeds maar je broek moeten ophijsen, vind ik. Kleding waar ik echt op uitgekeken was ging ook in de zak. 

Verder heb ik boeken uitgezocht. Als we vroeger op reis gingen kocht ik altijd reisgidsen van een bepaalde streek of stad en die boeken stonden allemaal al eventjes stof te verzamelen. Ik zie het er toch niet van komen dat we binnenkort naar Lissabon, Barcelona of Noorwegen gaan en naar Moskou al helemaal niet meer. 

Maar gelukkig hebben we de foto's nog 😉

Het is een hele mooie stad en ik ben blij dat we er geweest zijn.

De reisgidsen konden ook naar de kringloop toe. De laatste jaren zoeken we gewoon informatie op internet als we ergens heengaan en ik ben gek op folders en spring altijd wel ergens een Toeristen Informatie binnen. Al die reisgidsen gebruiken we gewoonweg niet meer en misschien kan iemand anders ze goed gebruiken.

 In de garage staan altijd één of meerdere dozen waar ik spullen voor de kringloop in kan doen. Als ik in huis iets tegenkom wat niet meer gebruikt wordt, gaat dat in een doos. Ondertussen had ik al twee volle dozen klaarstaan en daarom ben ik gistermiddag gelijk maar alles wezen wegbrengen. Opgeruimd staat netjes!

wassen

Ik zie je heus wel, hoor:

Negen maanden is Moppie nu. Ze is al groot, maar nog niet volgroeid. 

Als ik in de tuin werk is ze meestal bij me in de buurt. Als manlief me zoekt en hij ziet Moppie, dan weet hij dat ik daar waarschijnlijk ook ben. 

Onze oude kater Monstertje binnen en Moppie buiten voor het raam:

😺 😺 😺 😺 😺

Vandaag ben ik verder gegaan met het zaaien van bloemen. Er komt regen aan en dan krijgen de zaadjes genoeg water om te kunnen kiemen. Alleen is het wel jammer dat het een tijdje wisselvallig weer blijft. Het was vandaag een heerlijke dag en ik heb van de hoge temperatuur en de zon genoten.

Ik heb de zonnepanelen vandaag ook optimaal benut door de overgordijnen van de woonkamer te wassen, acht gordijnen in totaal. De hele middag stond de wasmachine te draaien en inmiddels hangen alle gordijnen weer terug voor de ramen. Fijn dat dit klusje weer gedaan is.