Al wekenlang ben ik iemand aan het helpen met opruimen. Een hoarder, ik schreef er al eerder over: klik! De eerste weken was er nauwelijks te zien dat er opgeruimd was en het ging ook niet zonder slag of stoot, want het familielid zag het vaak totaal niet meer zitten. Maar we gingen door en het huis werd steeds leger en begon er ook weer als een normaal bewoond huis uit te zien. Nadeel is wel dat al die spullen nu ergens anders ondergebracht zijn, waar het nu dus steeds voller en voller wordt. Het einde van het opruimen is trouwens nog niet in zicht, want er zijn ook nog een paar schuren die leeg moeten. Maar weet je, het familielid is heel erg blij met de hulp en het is nog wel gezellig ook. We werken, kletsen, drinken koffie en eten tussen de middag een broodje...
❤ ❤ ❤ ❤ ❤
Op NPO is nu wekelijks het programma Leven Naast De Dood te zien (klik) over ouders die een kind verloren zijn. Ik heb er over getwijfeld of ik het programma wilde zien, want op de een of andere manier probeer ik de confrontatie toch altijd uit de weg te gaan. En toch heb ik nu de eerste aflevering bekeken. De gevoelens en hoe anderen met het verlies van een kind omgaan zijn vooral herkenbaar, maar het is inderdaad ook heel erg confronterend. De verhalen blijven in mijn hoofd hangen, net zoals ook mijn eigen verhaal en verdriet. Er komt weer heel veel naar boven en dat zijn dingen die er altijd wel zijn, maar nu weer even extra aan de oppervlakte komen.
In de eerste jaren na het overlijden van onze jongste zoon was ik veel meer met de verhalen van lotgenoten bezig. Ik zocht vooral herkenning, want het overlijden van een kind is zo ontzettend overweldigend en in de verhalen van anderen herkende ik soms mezelf. Niet altijd, want iedereen is nou eenmaal anders. En toch werd mijn zoektocht naar en het contact met lotgenoten steeds minder. Ik wilde mijn eigen leven leiden, op mijn manier en daarbij wilde ik eigenlijk niet langer beïnvloed worden door anderen.
Naar het programma ga ik verder niet meer kijken want het is te moeilijk voor me, maar ik ben wel blij dat dit soort programma's gemaakt worden. Het kan een opening voor een gesprek zijn.
🐈 🐈 🐈 🐈 🐈
Op zoek naar een naaipatroon kwam ik een wel heel vreemd patroon in de kast tegen:
Misschien was dit programma een bevestiging,dat het voor jou goed is je eigen leven te leiden op jouw manier.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat je dat mooi gezegd hebt.
VerwijderenZo zie je: er is zoveel verschil tussen het verwerken van het overlijden van je kind.
BeantwoordenVerwijderenNu ging het bij jullie zoon ook nog snel en onverwacht...
Het kind van mijn zus overleed na een paar jaar ziek zijn.
Zij werkt nu als vrijwilliger in het RM-huis en gaat naar lotgenotenavonden en heeft daar juist weer veel aan (of het is als dank voor alle hulp, maar ook confronterend).
Dus inderdaad toch goed dat deze programma's er zijn, ieder kan dan beslissen wel of niet kijken of een paar afleveringen...
Maar het blijft missen blijft en kan zomaar opeens weer meer opspelen hè.
Knap dat je zus als vrijwilliger werkt. Op mijn werk krijg ik ook met de dood te maken en ook met mensen die een kind verloren zijn. Het blijft moeilijk, maar ik ben dan ook wel weer blij dat ik weet waar ze over praten. Toen onze zoon pas overleden was, vertelden sommige bewoners pas dat ze ook een kind verloren hadden. Iets wat wij voorheen niet wisten.
VerwijderenIk denk dat er veel overeenkomsten zullen zijn in de manier waarop mensen zo'n verschrikkelijk verlies verwerken, maar net zo veel verschillen. En ook niet zo voorspelbaar.
BeantwoordenVerwijderenIeder beleeft het op een eigen manier en gaat er op een andere manier mee om. In het begin hebben wij heel veel aan slachtofferhulp gehad, want je krijgt opeens met heel veel emoties te maken die je niet kent. Deze man hoefde alleen maar te zeggen dat het normaal was wat wij voelden om ons gerust te stellen.
VerwijderenVind het altijd raar als mensen commentaar hebben over hoe mensen rouw beleven. Waarom zouden daar vaste regels voor zijn. Iedereen beleeft emoties over wat dan ook totaal verschillend en waarom zou de ene manier beter zijn dan de andere.Het lijkt mij dat iedereen zelf het beste voelt wat bij je past. Alles wat het voor de persoon in kwestie het meest draaglijk is moet de norm zijn, niet wat anderen vinden dat moet. Ans
BeantwoordenVerwijderenDaar heb je helemaal gelijk in. Er is al veel over rouwen gezegd en geschreven, maar dan nog kun je toch het beste je eigen gevoel volgen. Er is geen goed en geen slecht.
VerwijderenWat geweldig dat je de ‘hoarder’ helpt de boel op orde te krijgen!
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat het programma erg confronterend is voor jou. Prima dat je het niet kijkt, gewoon doen wat voor jou het beste voelt
Dank je wel.
VerwijderenMooi gemaakte programma's over een emotioneel onderwerp kunnen zeker mensen helpen met verwerking en laten zien dat iedereen dat op zijn eigen manier doet, ook binnen een gezin en familie en vrienden rondom.
BeantwoordenVerwijderenMooie kat in de kast, is Moppie toch? ogen zijn zo mooi
Dat is inderdaad Moppie. Haar moeder heeft lichtgroene ogen.
VerwijderenHet is heel erg nuttig dat zo'n programma gemaakt wordt en niet alleen voor mensen die het meegemaakt hebben, maar ook voor buitenstaanders. Want vaak is reageren op iemand die iets heel erg traumatisch meegemaakt heeft moeilijk.
Ik heb naar de eerste aflevering gekeken, maar het werd me te zwaar om nog ééntje te zien. De eerste was een mooi gemaakte aflevering, maar het werd me te confronterend om op dit moment nog meer te zien. Net als voor jou te moeilijk, nu ook de vader van mijn kind er niet meer is.
BeantwoordenVerwijderenIk ga ook niet verder meer kijken, er komt weer teveel naar boven en ik trek me het lot van die mensen teveel aan.
VerwijderenIk denk - net als anderen hier op je reactiepagina - dat het per persoon verschilt hoe je rouwt. Dit programma ken ik niet, maar goed dat je besluit om niet verder te kijken omdat het voor jou niet prettig is. Ik kijk een ander programma momenteel, een goede dood, en dat is interessant maar het doet me veel. Het gaat over het euthanasie en er worden verschillende mensen gevolgd. Ook een heel jong iemand. Daar moet ik dan vaak aan denken na afloop van de aflevering. Dood blijft een moeilijk en zwaar onderwerp.
BeantwoordenVerwijderenZo kijk ik ook niet meer naar 'over mijn lijk'. Vroeger keek ik wel, maar sinds het overlijden van onze zoon niet meer. Ik wil dat niet meer. Ik lees trouwens wel romans waar soms een kind, broertje, zusje in doodgaat, maar dat ervaar ik dan weer anders dan documentaires op de tv.
VerwijderenPfff wat een moeilijk onderwerp is dit toch. Moest toen ik las dat t programma kwam meteen aan jou en Nicole denken was benieuwd of het iets voor jullie was. Nou je hebt al antwoord gegeven. Veel liefs.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een geweldig patroon daar in die kast.
Hélène Pourquoi pas
VerwijderenIk kreeg laatst een tip van een Belgische vriendin over een soortgelijk programma op de Vlaamse tv. Ik vind het dan wel weer heel erg lief dat ze mij daar op attendeerde. Want ook al is het niks voor mij, het is toch heel erg fijn dat iemand gelijk in zo'n geval aan mij denkt.
VerwijderenIk weet gewoon niet hoe te reageren want ik heb geen idee van wat je voelt. Ik kan proberen me er een voorstelling van de maken, maar ik denk dat dat bij lange na niet zo zal zijn als het echt is. Knuffel dan maar?
BeantwoordenVerwijderenHaha, prima hoor!
VerwijderenIk kijk het programma en vind het heel aangrijpend. Ik begrijp goed dat het voor jou heel moeilijk is.
BeantwoordenVerwijderenToen mijn zus overleed als prille twintiger, ervaarde ik hoe mijn ouders elk hun verdriet verwerkten op een eigen, totaal andere manier. Soms leidde dit tot spanningen, maar ze kwamen er samen uit. Wel jammer, vind ik nu, is dat wij er als zussen en broers moeilijk dierven over praten met onze ouders, alsof we hen wilden sparen, terwijl vooral mijn moeder dit heel belangrijk had gevonden.
Het is 40 jaar geleden, ik kan er niets meer aan veranderen, maar het blijft wel door mijn hoofd spelen. Hopelijk lukt het jullie om er met drieën over te blijven praten .
Manlief en ik rouwden eigenlijk op dezelfde soort manier. Zoonlief wilde vanaf het begin niet praten over zijn broertje. Eigenlijk had hij de naam Justus liever helemaal niet meer gehoord. Ik was wel heel erg bang dat hij op de een of andere manier zou vastlopen, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Van een collega van hem hoorde ik onlangs dat hij op zijn werk wel over Justus praat.
VerwijderenErgens moet je je verhaal kwijt kunnen en dat is goed.
VerwijderenHoe rouw je, wat kan je hebben als je een kind verloren hebt? Ik weet het niet. Als moeder kan ik alleen maar zeggen dat het mij het meest verschrikkelijke lijkt wat me zou kunnen overkomen. En ik heb al behoorlijk wat meegemaakt maar dat is niet te vergelijken met dit. Ik geloof niet dat ik naar dergelijke programma's zou kunnen kijken. Ik geloof, maar weet het niet zeker. Ik geef je ook een knuffel.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
VerwijderenDacht inderdaad ook direct aan jou en Nicole. Maar ook of dit niet te zwaar en confronterend is, behalve dan herkenning. Heb de aankondigingen gelezen, maar nu even niet de behoefte dit te bekijken. Wat ik ook weer laf vind van mijzelf.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je die hoarder helpt. Is vaak moeilijk om te beginnen en dan ook door te pakken. Wens je een fijn weekend.
Nee hoor, ik vind dat niet laf. Als je niet wilt kijken, dan kan ook niemand je dat kwalijk nemen. Zo heb ik de films 'Komt een vrouw bij de dokter' en 'Hachi a dog's tale' nog nooit gezien en ik zal die ook nooit bekijken. Ik ken de verhalen en de plaatjes hoef ik daar niet bij te hebben.
VerwijderenIk kijk weinig tv en rouwen doe je op je eigen manier dat voelt het beste. Fijn dat je iemand kan helpen wat mij een enorme klus lijkt
BeantwoordenVerwijderenHet is idd een hele grote klus. Ik ben wel blij dat het er, ondanks de vele spullen, niet vies is.
VerwijderenWat fijn dat je over dit programma schrijft; ik vroeg me al af of jij er naar kijkt. Ik heb de eerste aflevering gekeken, en de tweede een stukje. Maar ik vind het eng en bedreigend....
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het voor ons allemaal veel te dichtbij komt.
VerwijderenEerder keek ik wel naar het programma Break Free en dat kon ik veel beter aan en in de verhalen herkende ik mezelf ook veel meer. Naar Leven naast de dood ga ik in elk geval niet verder meer kijken.