gezaaid

Mijn bloemenborder in de voortuin heb ik ingezaaid met bloemenzaad dat ik vorig jaar verzameld had. Zinnia, cosmea, klaproos, korenbloem, bolderik... En daarna heb ik de grond afgedekt met vliesdoek tegen de poezen. Ik zag het alweer helemaal gebeuren dat mijn hartjes de losgeharkte grond als kattenbak zouden gaan gebruiken. 

Wat ik niet hoef te zaaien is akelei: 

Die zaait vanzelf wel uit. 

Net zoals de bieslook, die bijna gaat bloeien:

🌿 🌿 🌿 🌿 🌿

Vandaag was ik in de tuin aan het werk en dan mis ik de honden toch zo... het is zo ontzettend stil! Ik zit er een beetje van in een dip. Vorige week, toen we op vakantie waren, was het nog te doen maar nu komen de stilte en het gemis heel erg hard binnen. Ik weet dat het op een gegeven moment wel beter zal gaan, maar nu nog niet. Nu is het nog te vers. 

uitwaaien

Voor de tweede Urban Walk van dit jaar gingen we naar Oostende toe. Een uurtje rijden vanaf ons en toch was ik nog nooit in deze Vlaamse badplaats geweest. De Vlaamse kust trekt me nou eenmaal niet, met alle betonnen hoogbouw. 

Zo'n Urban Walk is dan een goede manier om de stad te leren kennen en eerlijk gezegd viel Oostende me niet tegen. Er is best wel wat leegstand en er staan veel verpauperde huizen, maar je proeft toch nog de grandeur van betere tijden. Aan het begin van de twintigste eeuw had de stad de bijnaam Koningin der Badsteden. Uit deze belle-epoque periode zijn gelukkig nog genoeg bouwwerken overgebleven.

De start en de finish van de wandeling waren op het Sint-Petrus en Paulusplein, waar de gelijknamige kerk staat:

Aan het begin van de wandeling liepen we over museumschip de Mercator:

Deze driemaster werd in 1932 gebouwd.

Tijdens de wandeling konden we kiezen of we 9 km of 13 km gingen lopen, wij kozen voor de langste afstand.

Van tevoren was de weersverwachting niet al te best geweest, gelukkig kregen we slechts één bui over ons heen. Wel nam de wind in de loop van de dag toe waardoor het gelijk ook een stuk kouder werd. Voor we van huis gingen had ik getwijfeld of ik een dunne of een dikke jas aan zou doen. Wat was ik blij dat ik voor de dikke jas gekozen had!

Het paviljoen van paardenrenbaan Wellington Hippodroom:

De renbaan werd in 1883 aangelegd en tijdens de zomermaanden worden er nog steeds wedstrijden gehouden.

⬆⬆⬆ Thermae Palace Hotel ⬇⬇⬇

Dit hotel werd in 1933 gebouwd en het zwembad werd in die tijd dagelijks met vers zeewater gevuld. Verder waren er thermen en een thermaal instituut.

De Koninklijke Gaanderijen:

Standbeeld van Koning Leopold II:

Door hem werd Oostende een mondaine badplaats.

Beeld op het voormalige postgebouw:

Het werd in 1963 door Jozef Cantré gemaakt en heet: De Communicatiemedia, of Eenheid van de wereld door Telefonie, Telegrafie en Postverkeer.

Er was genoeg te zien onderweg en hier en daar werden we getrakteerd op livemuziek:

Ook woonden we een wedstrijd rolstoelbasketbal bij:

En nadat we de finish van de wandeling gehaald hadden, namen we nog even een kijkje in platenwinkel Retro Shack. 

Het hadden een toffe dag in Oostende, om het even op z'n Vlaams te zeggen. 

Op 2 juni aanstaande lopen we de Urban Walk in Beringen: klik!

op stap

Wij waren afgelopen week op vakantie, zoals je misschien al gedacht had. We waren met acht familieleden naar de Ardennen toe, waar we een behoorlijk luxe huis gehuurd hadden: klik! We vonden dat we dat wel verdiend hadden, na alles wat er de afgelopen maanden gebeurd was. Het weer had wel iets beter gekund, maar ondanks dat hebben we een hele fijne vakantie gehad. 

We maakten een wandeling langs rivier Le Ninglinspo:

En rivier Le Bocq:

We brachten een bezoek aan de stad La Roche-en-Ardenne:

Waar we een kijkje gingen nemen bij het kasteel.

En zo een mooi uitzicht over het stadje hadden.

Dinant:

In Dinant waren manlief en ik al eens eerder geweest, maar dat was niet erg. Het is een mooie stad om te bezoeken en ook om het deze keer samen met anderen te beleven.

Met de kabelbaan gingen we naar de citadel en ook vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht.

Dit is Esch-sur-Sûre in Luxemburg:

We gingen naar Luxemburg omdat de rokers onder ons daar tabak gingen kopen. We knoopten daar gelijk een bezoek aan dit stadje aan vast.

In Bouillon vermaakten we ons een dag in de dierentuin.

Wat het weer betreft was dit de slechtste dag, met van tijd tot tijd buien. Het was ook de koudste dag van de week.

Het waren vermoeiende dagen, maar we hebben er weer van genoten. Het was wel gek dat mijn schoonmoeder niet meer van de partij was. Ze ging altijd heel erg graag mee en door haar en mijn schoonvader zijn we ooit met de familievakanties begonnen. Vroeger ging iedereen nog mee, maar de laatste jaren was het altijd een vast ploegje. Soms gingen er dan ook wel andere familieleden mee, maar de 'harde kern' bestond altijd uit dezelfde negen mensen. En nu dus acht. Op het sterfbed van mijn schoonmoeder hebben we beloofd dat we de gezamenlijke vakanties zullen voortzetten. Dit was de eerste vakantie en we hopen dat er nog veel zullen volgen. 

papierwerk

Poes Miep had een teek. Ik geef grof geld uit aan pipetten tegen vlooien en teken en dan blijkt dit toch niet voldoende te beschermen... De laatste pipet kreeg ze nog maar twee weken geleden. Miep is meestal wel ergens in onze tuin te vinden en nu vraag ik me natuurlijk wel af of die teek in onze tuin gezeten heeft. En of er dan nog meer teken zijn. Ik hoop het niet, want dat zou voor onszelf ook betekenen dat we een tekenbeet kunnen krijgen. Laten we onszelf en elkaar maar goed controleren.

Een paar jaar geleden had ik na een wandeling ook een teek. Het diertje was misschien een millimeter groot, het is dus niet vreemd dat je het niet altijd in de gaten hebt dat je gebeten bent. Tijdens de blote-benen-maanden heb ik standaard een tekentang in mijn tas zitten als we gaan wandelen.

🪲 🪲 🪲 🪲 🪲

De inkomstenbelasting van mijn moeder is ingevuld en opgestuurd. Ik ben nooit één van de eersten om dit te regelen. Ieder jaar op 1 maart hoor je dat de website van de belastingdienst overbelast is doordat heel veel mensen gelijk op de eerste dag de aangifte willen doen. Nou, ik wacht wel een paar weekjes totdat inloggen geen probleem meer is.  

De laatste maanden ben ik bezig geweest met het opheffen van een spaarrekening van mijn moeder. De aanvraag hiervoor had ik in november gedaan, maar daarna gebeurde er zoveel dat ik alles even op de lange baan geschoven had. Een maand terug heb ik me daar dan toch eens even voor gezet. Er moesten kopieën van het testament, de overlijdensakte van mijn vader en van het identiteitsbewijs van mijn moeder ingestuurd worden, samen met de door mijn moeder ondertekende papieren. Dat testament was wel even een dingetje, want ik wist dat ik dat zelf in huis had, maar daarvoor moest ik heel veel dozen papierwerk van mijn ouders doorspitten. En toen ik daar toch mee bezig was heb ik alles gelijk maar uitgezocht en weggegooid wat weg kon. 

Eigenlijk heb ik een bloedhekel aan de administratie doen. Het werd me destijds door mijn vader in mijn schoenen geschoven. Ik was de enige die me met hun geldzaken bezig mocht houden van hem. Natuurlijk is het best wel een eer als je zo vertrouwd wordt, maar echt vrolijk word ik er nooit zo van. Mijn oudste broer stelde laatst voor of het misschien een idee is om de administratie in het vervolg samen met mijn jongste broer te doen. Ik weet alleen niet of het zo handig is om de taken te verdelen, daar moet ik nog eens goed over nadenken. 

Doordat ik alle papieren van mijn ouders aan het uitzoeken was, kwam ook de genealogiedoos weer tevoorschijn. Mijn moeder en jongste broer hielden zich vroeger een tijdlang met het uitzoeken van de stamboom van de familie bezig. Ze gingen daar regelmatig voor naar het Zeeuws Archief in Middelburg. Tegenwoordig kun je digitaal heel veel vinden, maar toen was dat nog niet zo. Manlief is nu alles weer eens opnieuw aan het uitzoeken, nadat hij dat eerder van zijn eigen familie gedaan heeft.

 De voorouders van mijn vaders kant waren hugenoten en vluchtten in de achttiende eeuw vanuit Frankrijk naar hier. Net zoals veel mensen in die tijd. 

borduren

Vandaag is mijn moeder negentig geworden. Wat een leeftijd!

Omdat ze vandaag een uitstapje had, heeft ze gisteren al in het verpleeghuis getrakteerd en morgen vieren we haar verjaardag met familie. Zomaar een hapje en een drankje en niet te lang, anders is het veel te vermoeiend voor haar. 

🎈 🎈 🎈 🎈 🎈

Door het slechte weer en te weinig tijd heb ik afgelopen week niet in de tuin gewerkt.

Gelukkig maakte ik onderstaande foto's vorige week al, want door de harde wind zijn de tulpen allemaal verwaaid.

Ik vind de volle pioentulpen mooi en ik heb er ook best wel wat van staan. 

Maar ook gewone tulpen zijn, door hun eenvoud, mooi:

🥀 🥀 🥀 🥀 🥀

Het was een bewogen week en het is maar raar dat we nu geen hond(en) meer hebben. Het zal wel eventjes duren voordat we er gewend aan zijn. 

💔 💔 💔 💔 💔

Ik pakte een oude hobby op:

Het was zeker al meer dan dertig jaar geleden dat ik kruisteekjes geborduurd had. Het is wel weer eens leuk om te doen.

🪡 🪡 🪡 🪡 🪡

Vanmorgen was ik op mijn werk en om twaalf uur begon mijn vakantie. De baas moet het een weekje zonder mij doen.

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen.

verder

Na een gebroken nacht en het overlijden van Zoya, gingen manlief en ik gisteren niet naar ons werk toe. We waren te verdrietig en te moe. Zoonlief ging wel werken en dat is zijn manier om met verdriet om te gaan. Hij had wel een rotdag gehad, zei hij 's avonds, waarop alles misging.

Na haar overlijden namen we Zoya van de dierenarts mee naar huis en ze heeft nog een paar uur in de woonkamer op haar kussen gelegen. Zo konden de poezen haar nog zien en konden wij haar af en toe nog een aai over haar bolletje geven.

Ze ligt in de tuin begraven, vlak naast Bee. Manlief groef een diep graf en samen hebben we Zoya daarin gelegd en het graf gedicht. Alle hondenspullen heb ik uitgezocht. Wat nog bruikbaar was kan naar familie toe. Wij zijn namelijk niet van plan om weer opnieuw een hond te nemen. En goed, dat zei ik over poezen ook: als onze oude kater dood zou gaan, zou er geen nieuwe kat meer komen en toen kwam Miep aanlopen en kreeg ze ook nog een kind... Maar een poes is toch makkelijker dan een hond.

Binnenkort zou Zoya een paar dagen naar het hondenpension gaan. Dat is uiteraard geannuleerd. En als ze wel was blijven leven zou ze daar ook niet naartoe gegaan zijn, want zo kort na zo'n grote operatie waren we gewoon samen met haar thuisgebleven.  

Ik wil jullie hartelijk bedanken voor de lieve reacties. Het is fijn dat er zo met ons meegeleefd wordt.

zo stil

 Manlief maakte me afgelopen nacht wakker: het ging niet goed met onze hond Zoya. We zijn naar de dierenarts gereden, waar Zoya met spoed geopereerd werd. Helaas is ze vanmorgen toch overleden.

Een paar weken geleden stonden we voor de keus of we haar zouden laten opereren aan een grote tumor of niet. In overleg met de dierenarts besloten we om haar alle ellende van een operatie en het herstellen daarna te besparen. Ze kreeg medicijnen en die sloegen goed aan. Vannacht stonden we plotsklaps voor het dilemma om haar aan een maagkanteling te laten opereren en toen zeiden we 'ja' tegen de operatie. Ze was nog fit, ze kon nog wel eventjes mee..

Door de maagkanteling moest haar milt verwijderd worden en er was ook een bloeding in de lever, die moeilijk gestelpt kon worden. Na de operatie is ze niet meer wakker geweest. 

Twee maanden geleden, op 4 februari, overleed onze andere hond, Bee. Achteraf gezien had zij waarschijnlijk ook een maagkanteling, Zoya had namelijk dezelfde symptomen. Alleen ging Bee zo snel achteruit dat er geen tijd meer was om de dierenarts te bellen. 

En nu hebben we geen honden meer. Ik mis Bee nog steeds zo erg en nu komt daar het verlies van Zoya bij. 

Het geblaf is verstomd. 

We zullen moeten wennen aan de stilte.

bloemetjes

Op het weblog van een medeblogger las ik ooit over de Floralia in Brussel en als ik het me enigszins goed herinner was dat op het weblog van Myriam's Ditjes & Datjes. Sindsdien stond dit uitstapje op mijn bucketlist. Op de website van dit evenement staat het volgende: "Beleef de bloemrijkste lente tijdens de jaarlijkse bloemententoonstelling in het park van het kasteel van Groot-Bijgaarden."  Bloemen en ook nog een kasteel... dat moest ik toch echt een keer zelf meemaken. 

Allereerst een paar weetjes over het kasteel: het werd gebouwd in de twaalfde eeuw door de Heren van Bijgaarden. Na een paar turbulente eeuwen kreeg het kasteel in de zeventiende eeuw, na een verbouwing van vijftien jaar, zijn huidige aanzicht. Het kasteel raakte een paar eeuwen later in verval en begin 1900 werd het gerestaureerd en in die tijd werd het omliggende park aangelegd door een tuinarchitect. Het kasteel heeft een slotgracht en wordt daarom een waterburcht genoemd. 

En dan de bloemen! Ook in Brussel was de winter zacht en ook hier bloeiden de bloemen daarom eerder dan normaal. Gevolg is dat er nu best al veel uitgebloeid was en de Floralia duurt nog tot en met 2 mei...

Maar gelukkig waren er nu toch nog genoeg mooie bloemen te zien. 

De perken met één kleur bloem zijn mooi, maar ik houd meer van de perken met gemengde kleuren bloemen. 

En zo'n tuin is dan ook weer leuk om een beetje met mijn camera te experimenteren. 

De floralia is zeker de moeite waard om te bezoeken. Wij zijn eerder al in de Keukenhof geweest en daar kan de Floralia niet aan tippen, vind ik. Misschien is het beter om niet te vergelijken. Deze tuin is gewoon weer anders dan de Keukenhof en het is er ook een heel stuk minder druk en dat is dan wel weer fijn.

We hadden er een mooi uitstapje mee. Het weer was goed, we konden op ons gemak alles bekijken, de koffie en de plaatkoek smaakten prima en ik heb mijn hart weer kunnen ophalen aan al die mooie bloemen.