oudjaar

2024 zit er bijna op.

 Een jaar dat voor ons slecht begon met het overlijden van de moeder van manlief in januari. In februari en in april namen we afscheid van onze honden, die beiden overleden aan een gekantelde maag. Gelukkig verliep het jaar daarna een stuk beter en kunnen we toch terugkijken op een mooi jaar. 

Bedankt voor je bezoekjes aan mijn weblog en voor 2025 wil ik je het allerbeste wensen. Fijne jaarwisseling en tot in het nieuwe jaar xxx

geurig

Afgelopen maandag kocht ik dit bij de kringloop:

Twee pakjes à 30 cent om hangertjes mee te maken. Er zat vilt met voorgestanste gaatjes, lint(wat ik niet gebruikte), garen en vulling in. Misschien is het wel voor kinderen bedoeld, maar toch nam ik het voor mezelf mee. Ik had namelijk gelijk het idee om er geurbuiltjes van te maken. 

Ik gebruikte de vulling van één pakje om beide builtjes mee te vullen en deed in elk builtje een waxmelt.

Die zijn om op een geurbrander te leggen. Ik vond het makkelijk om ze voor mijn projectje te gebruiken omdat ze in plastic folie verpakt zijn. Je ruikt ze door de folie heen en dat laat ik er dan ook gewoon omheen zitten. Door de folie geven ze geen vet af en blijven mijn geurbuiltjes mooi.

Onder mijn bed heb ik twee boxen staan waar verkleedkleren in zitten. Kerstshirts, paasshirts, carnavalsdingen, kleding voor Halloween... Ik heb zo nu en dan een feestje 😀 En om alles toch een beetje fris te laten blijven ruiken, gaan de geurbuiltjes in die boxen. 

Toen wij afgelopen voorjaar het huis van mijn schoonmoeder leeghaaleden, nam ik uit haar huis een doosje mee waarin ze keukenkruiden bewaard had. Dat doosje rook erg naar die kruiden en wat ik ook deed, die geur ging er niet uit. En toch wilde ik dat doosje graag gebruiken om er borduurspulletjes in te doen. Opeens kwam ik op het idee om daar gewoon een paar waxmelts in te doen en dat hielp. Ondertussen ruikt het doosje zo lekker dat de waxmelts er best uitkunnen, maar ik laat het gewoon nog even zo. Ik hou wel van lekkere luchtjes. 

commanderij

In augustus hadden wij het al druk met de Kerst: we wilden met acht personen weg en dus moest er gekeken worden wanneer iedereen kon. Omdat er drie personen tijdens de kerstdagen zouden gaan werken, kozen we ervoor om voor de Kerst weg te gaan: van 21 tot 24 december. En toen moest er nog een bestemming gekozen worden en we waren het er al snel over eens dat we niet te ver weg wilden, want het was tenslotte maar voor een paar dagen, en we wilden sowieso een kerstmarkt bezoeken. We zochten en we vonden een mooi vakantiehuis in Belgisch Limburg, tussen Hasselt en Maastricht.

(Bron: Google Maps)

Tijdens ons verblijf bezochten we Landcommanderij Alden Biesen. Je kunt eigenlijk het best even hier kijken: klik! om te zien waarover ik het heb. Een commanderij is een landgoed dat door een commandeur (= een hoge rang) van een ridderorde bestuurd werd.

Wij parkeerden onze auto's bij de Trompetterswoning, een bouwwerk uit 1663 waar de poortwachter woonde.

Tegenwoordig is in de Trompetterswoning een Escaperoom gevestigd.

Dit is het Voorhof, met op het einde de Waterburcht:

Een waterburcht wordt omgeven door water, in dit geval is dat een slotgracht:

De gracht diende ter verdediging van de burcht.

De binnenplaats van de Waterburcht:

De kerk staat op het Buitenhof van de commanderij:

Manlief en ik komen hier later beslist nog eens terug, als het warmer is en er van alles in bloei staat.

🎄 🎄 🎄 🎄 🎄

In Maastricht gingen we naar de kerstmarkt. Vanaf een P&R gingen we met de bus naar het centrum van de stad toe. We slenterden langs de kraampjes en aten en dronken iets op de markt. 

En verder zijn we wezen bowlen. Als eeuwige verliezer wist ik ook deze keer weer te verliezen. Die laatste plaats sta ik natuurlijk niet zomaar af 😅 Natuurlijk brachten we ook nog een bezoek aan een kringloopwinkel, want dat is altijd vaste prik. Verder hebben we het lekker rustig aan gedaan, spelletjes gespeeld en films gekeken. En het was prima zo.

positief

 Mijn excuses dat ik bijna niet op jullie reacties op mijn vorige bericht gereageerd heb. Dat kwam onder andere hier door:

Dit was het eerste jaar dat ik de coronavaccinatie niet gehaald heb en prompt krijg ik corona... En ondanks dat ik ziek was, was ik ook nog een paar dagen weg. Alleen wist ik niet dat ik corona had. Vandaag kwam ik terug thuis en deed ik pas de test.

Over dat uitstapje vertel ik binnenkort wel, als ik weer iets fitter ben. Nu eerst maar verder uitzieken, al denk ik dat ik het ergste inmiddels wel gehad heb. 

geen plannen

Mijn kleine schoonheid:

🐱 🐱 🐱 🐱 🐱

We zijn nog steeds aan de snotter en ik denk dat ik er nog het beste van af ga komen. Ik heb tenminste geen koorts gehad en ik kon gewoon gaan werken. De griepprik zal me toch wel wat beschermd hebben. De verwachting is dat er dit jaar rond de kerstdagen veel mensen griep zullen hebben, hoorde ik gisteren. Ziek zijn komt nooit goed uit, maar met de feestdagen ziek zijn is toch wel heel erg sneu. 

Wijzelf hebben voor de kerst geen plannen. Nu mijn schoonmoeder er niet meer is, valt het diner met de familie ook weg. Een schoonzus die altijd vrij nam met kerst om haar moeder met het diner te helpen, gaat dit jaar werken. Zij en haar broers vieren het diner dit jaar gewoon thuis met de eigen kinderen. En in mijn familie vieren we de kerst allang niet meer samen. 

Het is allemaal niet zo triest als het lijkt, hoor. Manlief en ik vinden het wel even een verademing om die toch wel beladen kerstdagen alleen te vieren. Met al die familie erbij voelt de afwezigheid van Justus altijd extra zwaar. Op dit soort dagen is het best wel fijn om gewoon onze eigen gang te kunnen gaan.

 

ziekenboeg

Het is hier al een week een ziekenboeg: vrijdag kwam manlief met keelpijn thuis, daarna kreeg hij koorts, hoofdpijn, was hij veel aan het snotteren en sliep uren achter elkaar. En nu na een week voelt hij zich nog steeds niet optimaal. Dinsdag werd zoonlief door een collega thuis gebracht: hij had opeens ook koorts en heel veel hoofdpijn. En nu ben ik de klos... Ik heb geen koorts en voel me verder gelukkig (nog) niet slecht, ik ben alleen snipverkouden. 

In onze tuin zat een ijsvogeltje op een tak bij de vijver. Ik heb gelijk manlief geroepen om te kijken. Een ijsvogeltje... best bijzonder! Die hebben we hier nog niet eerder gezien. 

En verder ben ik een fleurige plaid aan het haken.

 Geen moeilijk patroon, want dat kan ik niet. Het is best een ontspannend werkje en ik ben hier voorlopig nog wel even aan bezig.

kerstroos

Vanuit het keukenraam zag ik iets wits in de tuin wat ik niet direct kon thuisbrengen. Bleek het een bloeiende helleborus te zijn:

 De Nederlandse naam van de helleborus is kerstroos en de kans is dus groot dat deze met kerst nog steeds bloeit. Mijn andere helleborussen beginnen meestal pas in januari te bloeien. Afgelopen voorjaar heb ik ook nog een aantal van deze planten uit de tuin van mijn schoonmoeder meegenomen. De meeste zijn wel aangeslagen en hebben blad, maar er zitten nog geen knoppen in. Misschien komt dat nog en anders wordt het volgend jaar. De witte van de foto heb ik vorig jaar in een tuincentrum gekocht. 

In de tuin doe ik nu niet veel, alles is nog aan het afsterven en dat laat ik zo. Het enige wat ik doe is hier en daar wat onkruid verwijderen. 

⁕ ⁕ ⁕ ⁕ ⁕

Hierbij wil je een fijne vrijdag en alvast een goed weekend wensen.

de laatste stukken

Tijdens een workshop maakte ik onderstaand kerststuk:

 

En zo ziet het er uit als de lampjes branden:

En ik ging stippen:

Omdat ik tijdens de workshop te weinig tijd had, maakte ik mijn werkstuk thuis af. Een paar jaar geleden had ik al eens verf en stipstaafjes gekocht en zodoende kon ik hier op mijn gemak thuis aan verder werken. In het gat staat inmiddels een nepwaxinelichtje. 

En nu mag ik echt niks meer voor kerst kopen of maken... mijn hele huis staat ondertussen bomvol met kerstspulletjes. Dit jaar ben ik echt over de top gegaan 😀🎄🎅

De huisjes laat ik na de feestdagen op de kast staan, dat kan na de kerst ook nog wel. 

controle

Het was tijd voor een bezoekje aan de huisarts en de praktijkondersteuner. Vorige week had ik bloed laten afnemen en een potje met urine afgegeven en de uitslag hiervan was goed. Cholesterol en bloedsuiker zijn in orde en toen ik zei dat ik zelden frisdrank drink en fruitsappen al helemaal nooit, zei de praktijkondersteuner dat dit wel aan de lage bloedsuikerspiegel te zien was. Mijn enige zonde is dat ik weleens een portje of een wijntje drink, maar dat doe ik niet elke dag. Verder beweeg ik genoeg, snoep ik niet veel en ben ik matig met zout. Mijn bloeddruk werd gemeten en zoals gewoonlijk was de bovendruk aan de hoge kant, maar dat heb ik altijd. Een hoge bloeddruk komt in de familie voor. 

Vijf jaar geleden werd bij toeval ontdekt dat ik osteoporose heb. Ik had een rib gekneusd en omdat ik maar pijn bleef houden, moest ik een röntgenfoto laten maken. De rib was niet gebroken, maar zo werd wel ontdekt dat ik osteoporose had. Er werd een dexa-scan gemaakt en sindsdien slik ik iedere week een pilletje. Er werd toen gezegd dat het medicijn maar vijf jaar zou werken en daarom kaartte ik dat nu bij de huisarts aan. Ze zei dat sinds dit jaar de richtlijnen veranderd zijn en dat ik misschien vijf jaar langer het medicijn moet gebruiken. Er is een nieuwe dexa-scan aangevraagd om te kijken hoe het nu met mijn botten gaat.

En toen moesten we het ook nog over het antidepressivum hebben dat ik gebruik. Ik wil daar zo graag van af, maar een eerdere afbouwpoging een paar jaar geleden mislukte. Ik ben daar toen best wel van geschrokken en ik heb daar psychisch heel veel last van gehad. Het afbouwen ging goed, maar een paar weken nadat ik gestopt was begon ik vervelend gedrag te vertonen: ik was snel kwaad en werd erg achterdochtig. Ik dacht dat iedereen tegen me was, maar degene die overal een probleem van maakte was ik gewoon zelf, alleen had ik dat niet door. En toch ga ik het nu weer proberen, als de feestdagen achter de rug zijn. Ik heb gisteren een bericht naar mijn collega's en leidinggevende gestuurd waarin ik vertelde dat ik over een paar weken begin met afbouwen en of ze het me alsjeblieft willen zeggen als het weer de verkeerde kant dreigt op te gaan. 

Een antidepressivum is best wel fijn, maar wat ik mis is het echte diepe verdriet en de bijhorende emoties. Het is natuurlijk heel erg leuk als je altijd vrolijk en positief bent, maar het staat me ook tegen. Het verdriet is er natuurlijk wel, maar ik kan dat heel erg moeilijk uiten. Het zou fijn zijn als het afbouwen en stoppen deze keer wel gaan lukken, ook al moet ik er misschien voor door een diep dal.

drukke dag

Half vijf 's morgens. Een koude wind staat op het open slaapkamerraam. Het is 5℃, maar de gevoelstemperatuur ligt volgens de weerapp vier graden lager. En toch word ik badend in het zweet wakker... Geen opvliegers, die tijd ligt allang achter me. Het komt door de elektrische deken die nog aanstaat. Mijn elektrische deken heeft geen timer en schakelt niet vanzelf uit, ik zet deze daarom altijd uit als ik net in bed lig en opgewarmd ben. Ik moet daarom wel als een blok in slaap gevallen zijn, voordat ik de deken uit kon zetten.

Samen met mijn broer reed ik gisteren naar het verpleeghuis toe. We hadden een gesprek met onze moeder, haar huisarts en haar vaste verzorgende. Normaal doe ik die gesprekken alleen en het was fijn dat mijn broer aanbood om mee te gaan. Een andere mening vind ik wel prettig. Er wordt van alles aan gedaan om het leven nog zo aangenaam mogelijk voor mijn moeder te maken. Het is moeilijk om te zien dat ze zoveel verdriet heeft. Ze kan niks meer, maar ze wil nog van alles en het ergste is dat ze bijna niet meer kan praten en ze wil nog zo graag praten.

Daarna ging ik naar mijn werk, waar ik bij een overleg zat met iemand van de Raad van Bestuur. Er waren medewerkers van verschillende afdelingen en niveaus en we liepen allemaal tegen hetzelfde aan: langdurig zieke collega's, geen vervanging hiervoor krijgen en families die slecht te motiveren zijn om hier en daar mee te helpen. Ik heb het hier weleens eerder gezegd: al doen ze maar een afwasje als ze op visite zijn, maar vaak staan dure verzorgenden dit te doen, wat dan weer ten koste gaat van de persoonlijke begeleiding. Graag neem ik mijn broers, zus en mezelf als voorbeeld: als we bij mijn moeder zijn wassen we allemaal af, de planten worden verzorgd, dingen die gevallen zijn rapen we op en we zorgen voor de boodschappen. En wij vinden dat normaal en daarnaast is het voor ons ook maar een kleine moeite om die dingen te doen. De man van de Raad van Bestuur hoorde onze verhalen aan en neemt ze mee, zoals hij zelf zei. Geen idee waarheen, want over een paar weken vertrekt hij om elders in het land te gaan werken. 

Er was later wat onenigheid op de werkvloer over iets wat een week daarvoor voorgevallen was tussen twee andere collega's. Mij werd verweten dat ik partij getrokken had en dat terwijl ik juist direct gezegd had dat ik me er niet mee ging bemoeien en er niet tussen wilde zitten. We praatten het uit en ik hoop dat de rust nu weer wat terug zal keren. 

En toen ging ik nog maar een workshop. De hele avond kliederen met verf en ondertussen gezellig met de andere cursisten kletsen. Het was fijn om op deze manier even te kunnen ontspannen. 

En na deze drukke dag viel ik dus als een blok in slaap. Met de elektrische deken aan.

deze dag

Vandaag is het Wereldlichtjesdag: dag van het overleden kind.

Over heel de wereld worden om 19.00 uur kaarsen aangestoken, zodat in iedere tijdzonde de wereld even verlicht zal zijn. Wij branden een kaarsje voor onze overleden zoon en al die andere kinderen die zo ontzettend gemist worden 💔

(foto Pixabay)

goed doel

Het was een rustige week en daardoor heb ik ook niet veel te vertellen. Ik werkte deze week een keer eens mijn normale uren en maakte geen overuren. En dat wil niet zeggen dat al het werk deze week gedaan werd, want we missen al maandenlang standaard iedere week zesentwintig uur, maar we doen wat we kunnen. De inspectie kwam en ze hadden daar begrip voor. Die weten ook wel dat we met z'n allen in zwaar weer zitten.

Tot een paar jaar terug moest ik een paar keer per jaar naar de maag-darm-leverarts, maar omdat het zo goed met me ging hoefde dat niet meer. Sindsdien doet de huisarts de controles en deze week ging ik naar het laboratorium om bloed te laten afnemen en urine in te leveren. Om de uitslag hiervan te bespreken moet ik volgende week naar de huisarts toe, maar in het Patiëntenportaal kan ik de uitslagen wel al zelf zien. Best handig, want dan weet ik toch al een beetje wat ik kan verwachten en dat zijn niet echt bijzonderheden. 

Na het ziekenhuis ging ik rommelmarktspullen ophalen. Spullen die van mijn schoonmoeder geweest zijn en waar we afgelopen zomer mee op vijf rommelmarkten gestaan hebben. Thuis zoek ik de rest uit en wat nog goed is gaat naar een zorginstelling toe, waar ze de spullen proberen te verkopen om zo wat extra geld voor activiteiten te verdienen. Ik vind dat een mooi goed doel. 

En nu wil ik van mijn weblog niet al teveel een handwerk- en knutselblog maken, maar hier is dan toch weer een foto van iets wat ik gemaakt heb.

Alle takken komen uit onze eigen tuin. De hortensiabloem en de sieruien spoot ik goud. 

Hierbij wil ik je een fijn weekend wensen!

nummer vijf

Voor de vijfde keer dit jaar liepen we mee met een Urban Walk en dit keer was dat in Brussel, de hoofdstad van België.

Het is altijd mooi om vanaf onze kant Brussel in te rijden, met zicht op de Basiliek van Koekelberg:

Het was fris toen we startten en in het begin hadden we nog handschoenen aan en mutsen op, maar op een gegeven moment was dat allemaal niet meer nodig en was de temperatuur aangenaam. En wat nog belangrijker was: vrijwel de hele dag was het droog. Pas toen we aan het eind van de middag terug naar onze auto liepen viel er een spatje regen.

Het was een mooie wandeling en we hebben ook deze keer weer bijzondere dingen gezien.

De Sint-Gorikshallen:

Lang geleden was hier een plein met een fontein in de vorm van een piramide. In 1881 werd hier overheen een stalen constructie gebouwd en ontstond een overdekte markt.

De Grote Markt:

Hier geen paardenkoetsjes zoals in Brugge, maar elektrische koetsen:

En dat vonden wij mooi, want van die paardenkoetsen zijn wij geen voorstander. 

Wie naar Brussel gaat, ontkomt niet aan chocolade, wafels en Manneke Pis. 

Het beeldje van Manneke Pis trekt hordes toeristen en van over de hele wereld en van bekendheden krijgt het beeldje kostuumpjes. Er is een klein museum waar een deel van de kostuumpjes wordt tentoongesteld (klik!) Onze route liep hier niet door, maar we zijn er toch even binnen wezen kijken. 

Wat ontzettend jammer was, was dat de echte Manneke Pis nu een erg lelijk pakje droeg waardoor hij onherkenbaar was:

We hadden geen idee wat het voor moest stellen...

In Brussel kom je veel muurschilderingen van stripverhalen tegen:

Je kan er ook een stripwandeling maken: klik!

Een beeld van Jacques Brel, die in Schaarbeek geboren werd:

Schaarbeek is een gemeente in Brussel.

Federaal Parlement:

Koning Filip en Koningin Mathilde:

De Senaat:

Vlaams Parlement:

Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele:

Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen:

Dit zijn drie overdekte winkelgalerijen die in 1846 gebouwd werden.

Uit de losse hand schilderde iemand kerstversieringen op een winkelruit:

Koninklijk Pakhuis:

Dit gebouw werd tijdens de Belgische industrialisatie als goederenopslagplaats gebouwd.

De wandeling zou tien kilometer zijn, maar we denken dat veertien kilometer toch meer in de buurt kwam. Wij vonden dat niet erg. We liepen op een rustig tempo. We sloten de dag af met een etentje ergens onderweg naar huis. 

We liepen dit jaar een Urban Walk in: 

Mechelen(klik)

Oostende (klik)

Beringen(klik)

Aalst(klik)

en dan nu in Brussel.

En waar we volgend jaar zullen gaan wandelen is nog een verrassing!