drukke dag

Half vijf 's morgens. Een koude wind staat op het open slaapkamerraam. Het is 5℃, maar de gevoelstemperatuur ligt volgens de weerapp vier graden lager. En toch word ik badend in het zweet wakker... Geen opvliegers, die tijd ligt allang achter me. Het komt door de elektrische deken die nog aanstaat. Mijn elektrische deken heeft geen timer en schakelt niet vanzelf uit, ik zet deze daarom altijd uit als ik net in bed lig en opgewarmd ben. Ik moet daarom wel als een blok in slaap gevallen zijn, voordat ik de deken uit kon zetten.

Samen met mijn broer reed ik gisteren naar het verpleeghuis toe. We hadden een gesprek met onze moeder, haar huisarts en haar vaste verzorgende. Normaal doe ik die gesprekken alleen en het was fijn dat mijn broer aanbood om mee te gaan. Een andere mening vind ik wel prettig. Er wordt van alles aan gedaan om het leven nog zo aangenaam mogelijk voor mijn moeder te maken. Het is moeilijk om te zien dat ze zoveel verdriet heeft. Ze kan niks meer, maar ze wil nog van alles en het ergste is dat ze bijna niet meer kan praten en ze wil nog zo graag praten.

Daarna ging ik naar mijn werk, waar ik bij een overleg zat met iemand van de Raad van Bestuur. Er waren medewerkers van verschillende afdelingen en niveaus en we liepen allemaal tegen hetzelfde aan: langdurig zieke collega's, geen vervanging hiervoor krijgen en families die slecht te motiveren zijn om hier en daar mee te helpen. Ik heb het hier weleens eerder gezegd: al doen ze maar een afwasje als ze op visite zijn, maar vaak staan dure verzorgenden dit te doen, wat dan weer ten koste gaat van de persoonlijke begeleiding. Graag neem ik mijn broers, zus en mezelf als voorbeeld: als we bij mijn moeder zijn wassen we allemaal af, de planten worden verzorgd, dingen die gevallen zijn rapen we op en we zorgen voor de boodschappen. En wij vinden dat normaal en daarnaast is het voor ons ook maar een kleine moeite om die dingen te doen. De man van de Raad van Bestuur hoorde onze verhalen aan en neemt ze mee, zoals hij zelf zei. Geen idee waarheen, want over een paar weken vertrekt hij om elders in het land te gaan werken. 

Er was later wat onenigheid op de werkvloer over iets wat een week daarvoor voorgevallen was tussen twee andere collega's. Mij werd verweten dat ik partij getrokken had en dat terwijl ik juist direct gezegd had dat ik me er niet mee ging bemoeien en er niet tussen wilde zitten. We praatten het uit en ik hoop dat de rust nu weer wat terug zal keren. 

En toen ging ik nog maar een workshop. De hele avond kliederen met verf en ondertussen gezellig met de andere cursisten kletsen. Het was fijn om op deze manier even te kunnen ontspannen. 

En na deze drukke dag viel ik dus als een blok in slaap. Met de elektrische deken aan.