terug naar het kanaal

Zaterdag en mooi weer. Hier tenminste wel. We hoorden op de radio dat het in het noorden van het land minder zonnig was. Wij troffen het dus en dat was goed te merken, want tijdens onze wandeling zijn we veel andere wandelaars en fietsers tegengekomen. 

(Bron: KNMI)

Deze keer gingen we in België wandelen, net over de grens:

(Bron: Google Maps)

En voor wie het daar kent: we startten bij Fred's Café aan het Leopoldkanaal. Langs dit kanaal liepen we een een paar weken terug ook al eens: klik! Nu liepen we een stukje oostelijker. 

Al snel verlieten we het jaagpad langs het kanaal en vervolgden we onze weg door de polder.

Dit gebied staat bekend om haar kreken.

De waterplassen (kreken) zijn overblijfselen van vroegere grote overstromingen.

Zie je de luchtballonnen? ⬇⬇⬇

Je kan ook heel goed zien dat het niet helemaal helder was.

Na de polder liepen we nog anderhalf kilometer langs het kanaal, tot we terug bij onze auto waren.

🌞🌞🌞🌞🌞🌞🌞🌞🌞

Afgelopen week zijn zoonlief en zijn vriendin getest op corona, maar gelukkig waren ze negatief. Degene waarmee we in contact geweest waren die later corona bleek te hebben, is best wel ziek geweest. Het was gelukkig niet zo erg dat ze naar het ziekenhuis moest. 

Hierbij wil ik je een fijne zondag wensen!

voor mijn tandenborstel

Jaren geleden kreeg ik van Sinterklaas een grote toilettas, een mooie zwarte met genoeg ruimte om al mijn flesjes en potjes in mee te nemen. Handig, vond ook zoonlief, die zich na een logeerpartij bij vrienden de toilettas toe-eigende. Sindsdien redde ik me maar weer met de oude kleine toilettas, die er in de loop der jaren steeds minder fris uit ging zien. Het werd dus tijd om eens naar een nieuwe uit te kijken en dan het liefst eentje waar lekker veel in kon. Ik besloot er een naailesproject van te maken. 

Op internet vond ik geschikt patroon: klik! Voor stof ging ik naar de Kwantum waar het moeilijk uitkiezen was tussen al die leuke stoffen. Ik heb met verschillende rollen in mijn handen gestaan en het liefst had ik overal een metertje van gekocht, maar dat was natuurlijk niet de bedoeling. Deze bedrukte stof koos ik voor de buitenkant en de effen stof als voering:

De effen stof rafelde vreselijk...wat een troep!

Dit is de toilettas geworden:

En omdat ik toch genoeg stof had maakte ik ook nog een make-uptasje:

Het patroon van het make-uptasje kwam uit een boek dat ik ooit voor een habbekrats bij de kringloop kocht:

De toilettas ga ik inspuiten met waterafstotende spray, want in een badkamer is het toch altijd wat vochtig. En dan is hij klaar voor een volgende reis. Maar ja, wanneer dat zal zijn...? 

wel duizend (vervolg)

 Vorige week schreef ik over een duizendpoot: klik!

Gisteren kreeg ik een boek van iemand:

En laat daar nou het versje van de duizendpoot instaan:

Tot vorige week kende ik het versje niet en nu kwam het zomaar naar me toe. Wat toevallig!

De hele week staat in teken van Black Friday. Alle winkels geven korting, lijkt het wel. Ik besloot er toch ook maar van te profiteren en mijn kalender voor 2021 met voordeel te bestellen. Ik maakte hem dit jaar bij Smartphoto: klik!

Daar moest ik ook wel duizend foto's voor doorspitten. Vorig jaar had ik het slimmer aangepakt en het hele jaar al foto's in een apart mapje gezet. Dit jaar was dat er bij ingeschoten. Ik ben niet zo van de goede voornemens als de jaarwisseling voor de deur staat, maar het opslaan van kalenderwaardige foto's wordt sowieso mijn goede voornemen voor 2021. 

Vanmiddag was ik weer in de tuin bezig. Nog altijd druk met het verwijderen van bramen. Ik ben er al eventjes mee bezig, maar het einde is in zicht. 

strak blauw

Vanmorgen moest ik werken en daarna gingen vriendin en ik wandelen. We spraken ergens halverwege mijn werk en haar huis af. Ergens vlakbij het strand.

Het was echt prachtig weer: zon, geen wind, een strak blauwe lucht en een fijne temperatuur.

We dronken de koffie die vriendin van thuis meegenomen had en aten onze boterhammen op, terwijl we tegen het duin aanzaten. Het was lang geleden dat we elkaar gezien hadden en we hadden elkaar veel te vertellen. 

Ach, het strand... ik denk niet dat het me ooit gaat vervelen! Ik ben tweehonderd meter van het strand geboren en ik ben opgegroeid met het geluid van de branding. 

Ik vind veel gebieden mooi, maar mijn hart ligt toch echt hier, bij de zee.

We hebben tien kilometer gewandeld en deden daar drie uur over, want soms zaten we even of stonden we ergens stil. En het maakt niet uit of we elkaar nog maar pas gezien hebben of dat het alweer een paar maanden terug was, we gaan altijd weer verder waar we de vorige keer gebleven waren. We zijn nu weer helemaal op de hoogte van elkaars reilen en zeilen. 

Het was een fijne middag.

eitjes

Voor een wandeling zochten we vandaag de stilte op. We parkeerden de auto bij Kasteel Elderschans in Aardenburg.

Als je iets over de huidige bewoner wil weten, kijk dan hier: klik!

Of bekijk een aflevering van Steenrijk, Straatarm waar de bewoners aan meegedaan hebben: klik!

(Bron: Google Maps)

Aardenburg is in het zuiden van West-Zeeuws-Vlaanderen, maar we passeerden vandaag de grens met België niet. 

De afgelopen drie jaar hebben we met onze wandelingen de hele streek doorkruist en toch weten we nog steeds wegen te vinden waar we nog niet eerder gelopen hebben. 

Ik heb altijd klein geld mee om onderweg iets te kunnen kopen.

Deze keer had ik eieren nodig, maar helaas waren hier de eieren op:

Deze boerenkar is vast al een tijdje niet gebruikt:

Het was een grijze dag en de wind was best wel fris.

We hebben voornamelijk over polderwegen gelopen en een paar keer onverhard, zoals hier langs de rand van een akker:

Suikerbieten:

Kruisdijkschans:

Een schans werd ten tijde van de Tachtigjarige Oorlog gemaakt van afgegraven aarde en was een verdedigingswerk. De Kruisdijkschans was een fort om de Spanjaarden tegen te houden, later werd het een buitenplaats en weer later een boerderij. Een jaar of tien geleden is het vervallen huis opgeknapt en wordt het weer bewoond. 

Namen van boerderijen en huizen vind ik altijd leuk. Het huis hieronder heet Huize Rodanborch en staat in Aardenburg:

In het jaar 175 bouwden de Romeinen, op de plaats waar nu Aardenburg is, een castellum dat waarschijnlijk Rodanum heette. Later, in de Frankische periode (derde eeuw), werd dat veranderd in Rodanborch. Na overstromingen was het gebied lange tijd onbewoonbaar. Toen er in latere eeuwen weer mensen woonden, werd de naam Ardenborch gebruikt, wat later dus Aardenburg werd.

Het rondje dat we liepen.

Na een wandeling van tien kilometer, stapten we in de auto en reden daarna naar de biologische kippenhouder, waar ik alsnog eieren kocht. 

oeps

 Er kwam een telefoontje: "ik moet je iets vertellen... ik heb corona," zei degene aan de andere kant van de lijn. Ah, nee toch! Gelukkig milde klachten: veel spierpijn en een 'vol' hoofd. Hopelijk blijft dat zo. Maar het is wel iemand die we in de afgelopen tien dagen twee keer gezien hebben. We zijn bij elkaar over de vloer geweest. Onbeschermd. We hebben samen wat gedronken, gepraat, gelachen... En ik hoop dat de afstand die we hielden genoeg geweest is. 

Ik heb gelijk mijn baas geïnformeerd en zolang ik geen klachten heb en me aan de regels houd, mag ik komen werken. Ook de kapper vond het goed dat ik kwam. We droegen beiden een mondkapje. Alleen de docente van naailes vond dat ik beter thuis kon blijven en uiteraard begreep ik dat ook. 

Al wekenlang moet ik op mijn werk een mondkapje dragen. In het begin heb ik daar best vaak hoofdpijn door gehad, maar zelfs het dragen van het mondkapje went. Het enige wat ik nu als niet prettig ervaar, is dat het erg warm is. In een verzorgingshuis is het altijd al warm en als je de hele dag een kapje draagt, krijg je het alleen nog maar warmer. Maar... gelukkig is het geen zomer 🌞30℃😎

Door het mondkapje draag ik mijn haar tegenwoordig anders. De zijscheiding is nu een middenscheiding geworden. Met de zijscheiding hing steeds een lok haar voor mijn oog en als ik dan ook nog eens een mondkapje droeg, werd ik lichtelijk gestoord. Ik laat mijn haar nu ook iets langer groeien, zodat ik mijn haar achter mijn oren kan doen. De kapper heeft mijn haar geverfd en alleen aan de achterkant een beetje geknipt. 

Hond Bee draagt ook nog altijd haar kraag. Ondanks dat had ze toch de hechtingen uit de wond weten te trekken. Afgelopen weekend kreeg ze nog andere antibiotica. De wond was ontstoken en de nieuwe antibiotica sloeg gelukkig gelijk goed aan. De kuur is nu met tien dagen verlengd. 

wel duizend

Manlief is een paar dagen voor zijn werk weg, dus zwaai ik hier thuis de scepter... Haha, dat doe ik als hij thuis is eigenlijk ook wel 😉. Het is wel even lekker dat hij er niet is, want als hij thuiswerkt dan loop ik toch iets meer op mijn tenen (om niet teveel te storen) en komt er bovendien ook een stuk minder uit mijn handen. Maar ik mis hem ook en ik zal blij zijn als hij weer thuis is. 

Ik ben niet helemaal alleen thuis. 's Avonds en 's nachts is zoonlief er en ik heb natuurlijk nog een paar honden en poezen rond me en gisteravond zat opeens deze leukerd op de keukenmuur: 

En waarschijnlijk zijn er nog heel veel andere beestjes in huis... Van grote spinnen ben ik niet zot, maar een kleine duizendpoot vind ik dan weer wel grappig. Het is een beestje wat eigenlijk buiten thuishoort, maar aangezien hier de boel nogal eens openstaat zal hij op al die pootjes wel naar binnen gewandeld zijn. 

 Even een paar wetenswaardigheden over deze soort duizendpoot:

· Het is een roofdier en eet slakken, wormen en insecten.

· Hij is vooral 's nachts actief.

· Het dier wordt geboren met zeven paar poten. Na iedere vervelling komt er een paar poten bij, totdat er uiteindelijk vijftien paar poten zijn.

· Hij wordt twintig tot vijfendertig millimeter lang.

· Het dier ziet slecht en tast de omgeving met zijn antennes af. 

Ik was er weer braaf mee: foto's nemen (ze zijn alleen niet helemaal scherp), wetenswaardigheden over de duizendpoot opzoeken en dit opschrijven en delen met jullie.

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!