wéér naar het museum

Een tijd geleden zei ik dat ik geen museummens was maar ondanks dat bezocht ik toch wel regelmatig een museum, zeker toen de kinderen nog klein waren. Dat waren dan musea die voor hun ook boeiend waren en aansloot op hun interesses.

Ik ben niet echt een mens van schilderijen en beelden, ik ben meer van de oude gebruiksvoorwerpen, alhoewel ik een bezoek vorig jaar aan het Rijksmuseum in Amsterdam toch wel als één van de hoogtepunten van al mijn museumbezoeken ervaren heb.

Maar hoezeer ik ook altijd roep dat ik geen museummens ben, overtrof ik dit jaar toch mezelf wel en beetje want ik bezocht namelijk al vijf musea:
De Kunsthal, Het Zaanse Schans Museum, Het Zeeuws maritiem MuZEEum, Het Warenhuis en gisteren het Zeeuws Museum in Middelburg.

Laatst dacht een schoonzus dat ze mij wel blij kon maken met gratis entreekaarten voor het Zeeuws Museum. Leuk, want ik was toch al van plan geweest om daar nog eens heen te gaan. De laatste keer dat ik daar kwam moet ik iets van 18 of 19 jaar oud geweest zijn en dit was dus te lang geleden om me er nog echt iets van te herinneren. Manlief is nog minder een museummens dan ik ben, maar hij wilde toch wel mee en ik vond het ook wel leuk om mijn schoonmoeder mee te vragen. En zodoende zaten we gisteren eerst om elf uur bij schoonmoeder op de koffie en daarna reden we naar Middelburg toe.

Het museum bestaat uit vier verdiepingen en de (moderne) kunst op de eerste twee verdiepingen was niks voor ons.

De derde en vierde verdieping gingen over de geschiedenis van de provincie en dat lag ons meer.

Wie Zeeland zegt, zegt:

water

kust

overstromingen

inpoldering

visserij

scheepvaart

zeeslagen

Tegenwoordig is alles wat met de VOC en met de slavenhandel te maken heeft omstreden. Het valt ook niet goed te praten wat er vroeger allemaal gebeurd is, ook al is het lang voordat wij er waren gebeurd. 

Dé pronkstukken van het museum zijn de wandtapijten uit de 16e eeuw.

En de volgende drie wandstukken waren gemaakt van schelpen:

We hadden verwacht dat een groot deel van het museum aan de klederdracht gewijd zou zijn, maar dat was niet het geval. En dat vonden wij best wel jammer.

De Zeeuwse babbelaars. Dit soort blikjes worden nog steeds gemaakt.

Onderstaande stoplap is gemaakt in 1896 door een meisje dat in het burgerweeshuis in Middelburg zat.

In het pand waar het weeshuis gevestigd was, kwam later een huishoudschool en weer later werd het een mbo. Op die mbo heb ik 35 jaar geleden gezeten. 

Een stoplap heb ik nooit moeten maken.

Omdat ik mijn fotocamera vergeten was, moest ik foto's met mijn telefoon nemen. Zolang ik daar buiten foto's mee neem, gaat dat nog wel, maar net zoals gisteren in een museum vind ik dat geen succes. Echt al mijn foto's waren scheef! Manlief vond het nog wel meevallen en zei dat ik wel een vaste hand heb, want dat heeft hij dan weer niet.

Na het museum reden we naar huis waar we zoonlief oppikten en daarna trakteerde schoonmoeder ons op een etentje in een restaurant hier in de buurt. 

Om half tien rolde ik mijn bed in.