streekmuseum

Gisteren had ik een lunch met twee collega's en we hebben vier uur lang gekletst. Mijn lunch bestond uit een heerlijke salade met scampi's en een donkerbruine boterham. Het was een gezellige middag, maar wel vreselijk vermoeiend. 's Avonds thuis heb ik een uurtje in een lekker warm bad gelegen, om even te bekomen van alle drukte. Dat deed me goed.

Vandaag was het weer een andere dag. In eerste instantie zou ik met iemand naar het ziekenhuis rijden vandaag, maar doordat deze persoon momenteel ziek is, ging dat niet door. De afspraak is verzet. Maar ik had geen zin om op deze koude en druilerige dag alleen thuis te zitten en dus besloot ik dat ik iets ging doen wat ik al heel lang van plan was: ik ging naar een museum toe.
Alleen.
En nee, dat is niet zielig.

In het Zeeuws-Vlaamse Axel is streekmuseum Het Warenhuis en ik wilde daar al heen sinds het een aantal jaren geleden geopend werd. En vandaag besloot ik dat het er maar eens van moest komen en reed ik naar Axel toe.

Het huis/winkelpand waar het museum gevestigd is, werd begin de twintigste eeuw gebouwd voor ondernemersechtpaar Antheunis -van den Ierssel.

De heer Antheunis was schilder van beroep en hij beschilderde rijtuigen:

Naast zijn werk decoreerde hij zijn huis en de winkel van boven tot onder met muur- en plafondschilderingen:

Latere bewoners behangden over de schilderingen en verlaagden de plafonds, zodat de schilderingen uit het oog verdwenen. Het restaureren van de schilderingen kost veel tijd en geld en is nog niet helemaal voltooid. Men hoopt begin volgend jaar hiermee klaar te zijn.

Museum het Warenhuis is deels in het oude gebouw en deels in een nieuw aangebouwd stuk. Het toont de geschiedenis van Axel en omstreken.

Uit de tijd van voor de Tachtigjarige oorlog waren dus nog maar een paar voorwerpen te zien.

Veel tentoongestelde objecten waren uit de 19e en de 20e eeuw.

Dit was in de oude winkelruimte:

Ook hier decoreerde meneer de plafonds. 

In de tijd dat het echtpaar Antheunis -van den Ierssel hier de scepter zwaaide verkochten ze onder andere levensmiddelen, drogisterijartikelen, verfwaren, behang, gordijnen en tapijten. Vandaar de naam Het Warenhuis.

In het museum word ruimschoots aandacht besteed aan de Axelse klederdracht:

Een paar sieraden die bij de dracht horen.

En ach, Nijntje was ook in de Axelse dracht:

Schilderijen uit de buurt:

En van de dracht: 

En natuurlijk mocht het Zeeuwse trekpaard niet ontbreken:

Deze schilderijen van Wout Kole (klik) vond ik erg mooi:

Op mijn gemak en op mijn eigen tempo bekeek ik de collectie en ik leerde zo weer een beetje over de geschiedenis van mijn streek. Het was een nuttig uitstapje en ik ben blij dat ik nu eindelijk eens in dit museum geweest ben.

Zeeuws-Vlaanderen kent nog meer musea en ik moet bijna met schaamte zeggen, dat dit het eerste museum was dat ik in mijn eigen streek bezocht heb. Ik woon hier al 52 jaar! Dus als ik nog meer weer leren over mijn eigen Zeeuws-Vlaamse landje, dan kan ik nog meer musea bezoeken.