wandeling met hond

Op Corsica kun je van allerlei loslopende dieren tegenkomen zoals koeien, varkens, schapen en geiten. Tijdens onze eerste wandeling op Corsica liep het hele traject een hond met ons mee. Wij vonden dat vreemd en wisten toen nog niet dat honden ook gewoon loslopen. Ze hebben een baasje maar laten gewoon zichzelf uit. De hond die ons naar de waterval van Buja vergezelde kende het pad en we denken dat hij vaker met wandelaars mee naar de waterval liep. Overigens waren alle honden die we tegengekomen zijn lief. Geen bijters, geen blaffers en verder bleven ze ook gewoon uit je buurt, behalve deze dan.

Vlak voordat we aan de wandeling begonnen trok er een zware regenbui over, maar eenmaal opgeklaard gingen we op pad. Nog geen driehonderd meter verder gleed ik uit op een natte gladde steen en lag ik gelijk op de grond. Dat begon al goed...

Onderweg waren er genoeg paddenstoelen te zien.

En er bloeiden cyclamen.

De heenweg was alleen maar naar boven toe, konden we gelijk onze beenspieren trainen 😉

Maar eenmaal boven kregen we de mooie Bujawaterval te zien, één van de hoogste watervallen van Corsica.

Het water stroomde in een soort van natuurlijk zwembad. Ik heb even met blote voeten in het koude water gestaan, maar ik zag het toch niet zitten om een duik te nemen. Die duik nam ik later wel...

Je kon daar geen rondje lopen en we moesten hetzelfde pad terugnemen. Zo moesten we ook de rivier oversteken, waar we op de heenweg doorgelopen hadden. Net als op de heenweg trok ik mijn schoenen uit en deed ik mijn waterschoenen aan. De stenen waren groen en glad en ik gleed wéér uit en belandde op mijn achterwerk in de rivier. Mijn short, onderbroek, shirt, de halve inhoud van mijn rugzak... alles was doorweekt. Gelukkig waren we niet ver meer van de auto af. En terwijl ik me bij de rivier stond af te drogen, was de hond opeens weg. Hij had nog een tijdje op een grote steen naast ons gelegen en zonder dat we het zagen was hij vertrokken, vast terug naar zijn baasje.

Bij de auto deed ik de natte kleren uit. Mijn vest had boven in mijn rugzak gezeten en was nog droog, die kon ik mooi aan. En met de XXL-zwembroek van manlief, was ik voor de rest ook gekleed. Op de terugweg nam ik onderstaande foto dan ook met de ene hand aan mijn fototoestel en met mijn andere hand hield ik de broek vast, anders zakte deze af. 

De rest van de vakantie heb ik er wel voor gezorgd dat er steeds droge kleding in de huurauto lag.

(de auto die we gehuurd hadden)

Tijdens de 'duik' in de rivier bleek ik van mijn rechtervoet, de uitstekende knobbel van mijn enkel gekneusd te hebben. Ik had dat eigenlijk nog niet gelijk gevoeld, maar dat kwam later wel. De knobbel werd blauw en dik. Gelukkig had ik van thuis loperswol meegenomen. Dat heb ik bijna een week gebruikt: in mijn sok op de gekneusde plek zodat de schacht van mijn wandelschoen niet rechtstreeks op de knobbel drukte. We zijn nu elf dagen verder en het is nog steeds gevoelig, maar het ziet er allemaal al een stuk beter uit.