moeilijk

We moesten naar een uitvaart van een tante in het verre Gelderland: vanaf ons drie uur rijden. We vertrokken om half negen 's morgens en stapten om kwart over acht 's avonds ons huis weer binnen. Het was een lange dag en ik was dan ook behoorlijk gaar. Na een kop koffie ben ik naar bed gegaan. 

Als manlief en ik alleen geweest waren, hadden we nog kunnen overwegen om er te overnachten. We waren echter met zeven personen, waarvan er één sowieso vandaag moest werken. Op de heenweg dronken we ergens koffie, na de uitvaart waren er hapjes en op de terugweg hebben we een snelle hap bij McDonalds in Goes gedaan. 

Een uitvaart is nooit leuk, maar nu woog de wetenschap dat we hier binnenkort zelf voor staan zwaar. Want ja, mijn schoonmoeder zou weleens de volgende kunnen zijn die we moeten wegbrengen. We hadden het daar gisteren allemaal moeilijk mee. 

Schoonmoeder heeft uitgezaaide kanker in de botten en buikvlies. Het is niet bekend waar de hoofdtumor zit, maar in haar bloedwaardes en op de CT-scan waren aanwijzingen dat deze tumor best weleens in de alvleesklier kan zitten. Schoonmoeder wil daar verder geen onderzoek naar, want wat de uitslag ook zou zijn, het is gewoon een gelopen race. Ze is ziek en ze is op. Vanmiddag gaan manlief en ik naar haar toe. We vonden het gisteren geen van allen een prettig idee dat we zo ver weg waren en zij daardoor alleen thuis was. Gelukkig was haar buurvrouw even een kijkje bij haar wezen nemen.