zaterdag

Mijn vakantie zat erop en afgelopen week heb ik gewerkt. Op het werk was het rommelig en in mijn hoofd ook. Ik had vandaag naar het ziekenhuis naar mijn jongste broer willen gaan, maar mijn oudste broer hield me tegen "denk aan jezelf," zei hij en ik moet toegeven dat hij daar gelijk in had. Hij gaat morgen naar het ziekenhuis en ik zal in de loop van volgende week weer gaan. Het ziekenhuis ligt niet naast de deur en jongste broer is eigenlijk te ziek om bezoek te ontvangen.

Omdat jongste broer geen partner of kinderen heeft, moeten wij van alles regelen. Voor het ziekenhuis ben ik de contactpersoon en als er iets is bellen ze naar mij. Verder heb ik verdere familieleden en ook het werk van broerlief ingelicht. Mijn andere broer en ik overleggen veel met elkaar, mijn zus heeft momenteel ook nog andere beslommeringen en blijft even op de achtergrond. 

Mijn moeder maakt zich uiteraard erge zorgen om haar zoon en het liefst van al wil ze naar hem toe. Maar haar eigen gezondheid is erg broos en daarnaast zijn zowel mijn oudste broer als ik afgelopen week eigenlijk voor niks naar het ziekenhuis geweest. Laten we hopen dat het binnenkort beter met mijn broer zal gaan en dan kunnen we ook iets voor mijn moeder regelen. 

Ik stuurde een berichtje naar het verpleeghuis waar mijn moeder woont, waarin ik vroeg om haar niet teveel te pushen. Vorige week hadden verschillende medewerkers tegen haar gezegd dat ze naar haar zoon toe moest, wat misschien ook wel logische reacties zijn, maar zij weten de verdere omstandigheden niet. Ik heb aangegeven dat ze haar wel de ruimte moeten geven om haar verhaal kwijt te kunnen, maar dat we het voor de rest graag zelf in de hand houden. 

En dan mijn zwager: die heeft woensdag de eerste chemo gehad en is nu wat misselijk, maar het is nog te doen. Hij heeft wel een vrouw en kinderen en daardoor hoeven wij verder niks te regelen. We leven met ze mee en maken ons ook zorgen.

Ik wil jullie bedanken voor de lieve reacties 💗