niet goed geregeld

Bij het laboratorium in het ziekenhuis kun je niet meer zomaar binnenspringen en ook daarvoor moet tegenwoordig telefonisch een afspraak gemaakt worden.
Maar of dat nou echt een verbetering is...?

Als je geluk hebt dan krijg je binnen vijf minuten iemand aan de lijn. Goed, als je heel veel geluk hebt eigenlijk. Ik heb een keer twintig minuten in de wacht gestaan en een keer een kwartier en toen was ik het beu en verbrak ik de verbinding. De laatste keer dat ik het probeerde, had ik na vijf minuten contact met iemand.

 Ik belde donderdag en maakte een afspraak voor dinsdagmorgen om tien voor negen. Normaal ga ik liever 's middags naar het lab toe omdat het dan altijd stil is, maar met een afspraak wilde ik wel 's morgens komen. 

Het advies is om niet te vroeg maar om zeker ook niet te laat te komen. Ik parkeerde mijn auto netjes om tien minuten voor de afgesproken tijd bij het ziekenhuis en bij de ingang werd aan iedereen gevraagd of zij of hun huisgenoten ziekteverschijnselen hadden. Er was nog iemand voor me en het echtpaar dat na me kwam wilde voorsteken, maar daar stak een beveiliger een stokje voor en sommeerde ze om achter mij te gaan staan. Op anderhalve meter afstand. 

Het zal wel verre tien voor negen geweest zijn toen ik bij het lab aankwam, waar het stervensdruk was. Ik moest een kaartje trekken en achter in de rij aansluiten. Tja, kan gebeuren en ik dacht eerst nog dat ze bij het lab uitliepen, maar bijna alle mensen die zaten te wachten hadden een afspraak om negen uur. Die waren dus allemaal te vroeg en daarnaast waren er maar twee laboranten aan het prikken. Ik heb veertig minuten moeten wachten voordat ik aan de beurt was. En het echtpaar dat bij de ingang had willen voorsteken had pas een afspraak om tien over negen!

Wat een flutsysteem! Als ze iedereen met vijf minuten verschil hadden ingepland dan was het waarschijnlijk veel soepeler gelopen en het was ook niet goed dat al die mensen te vroeg gekomen waren, want zo werkte het gewoon niet. De volgende keer maak ik gewoon een afspraak voor 's middags en ik hoop dat er dan ook iets aan de lange wachttijd aan de telefoon gedaan is.

*******************

Binnenkort wordt het vakantiegeld gestort en een paar jaar lang spendeerde ik dat geld aan 'grote' dingen zoals een naaimachine of een fiets. Als ik geen bestemming had stortte ik het geld gewoon op mijn spaarrekening (ik ben altijd voor een auto aan het sparen) en ook dit jaar zal het meeste geld daarnaartoe geloodst worden. Wel heb ik mezelf alvast iets cadeau gedaan: ik heb fietstassen gekocht.

Mijn vorige fietstassen kocht ik toen één van onze kinderen naar het voortgezet onderwijs ging en een fiets nodig had om iedere dag dertig kilometer te fietsen. Het zal in 2011 of 2013 geweest zijn. Ik maak altijd veel gebruik van die tassen en ze beginnen kapot te gaan. Het canvas is redelijk onverslijtbaar, maar de sluitingen en naden niet. Mijn cadeautje is dus geen overbodige luxe en ik hoop ook weer heel wat jaren met de nieuwe tassen te kunnen doen.

De afgelopen maanden heb ik al veel gefietst. Voornamelijk naar mijn werk toe. Ik heb die fiets daar ook voor gekocht en met de accu red ik het precies om twee keer naar mijn werk en terug te fietsten. Als ik vrij ben ga ik weleens om boodschappen in een ander dorp, maar dat komt qua afstand op hetzelfde neer. Voor de rest wandel ik liever dan dat ik fiets.

******************

Hierbij wil ik je een fijne dag wensen!