een piepklein stadje

In het zuidwesten van Zeeuws-Vlaanderen, tegen de grens met België aan, ligt een piepklein stadje met vijfenvijftig inwoners:

In 1242 kreeg Sint Anna ter Muiden stadsrechten en in die tijd was het een belangrijke handelsstad. In de veertiende eeuw verzandde de haven en raakte de stad in verval.

Al van ver zie je de toren van de hervormde kerk:

De toren is een overblijfsel van een gotische kruiskerk, die tijdens de tachtigjarige oorlog werd verwoest. Als kind dacht ik altijd dat het een kasteel was, maar als je het stadje inrijdt en de toren vanaf de voorkant bekijkt, zie je eigenlijk wel dat het een kerktoren is:

Jaren geleden heb ik de kerk eens tijdens Open Monumentendag bezocht.

 In en rond het stadje staan zestig huizen, waarvan een deel vakantiehuis is.

Het is een erg lieflijk stadje en ik woon er niet zo ver vandaan, maar het erge is dat ik er gisteren voor de tweede keer van mijn leven was. Want ja, er is niet zo heel veel te beleven en het nabij gelegen Sluis, met zijn winkels en restaurants, zal ik sneller bezoeken dan Sint Anna ter Muiden.

Het was gisteren mijn beurt om een wandeling te verzinnen en we startten in dit stadje en door de polder liepen we naar Sluis toe.

Maar in Sluis kwamen we niet, want daar komen we liever niet op zondag omdat het daar dan altijd vreselijk druk is. Sinds het begin van de twintigste eeuw zijn de winkels hier al op zondag open en nu is dat misschien niet zo bijzonder meer, maar vroeger was het dat wel. Sluis trekt voornamelijk Belgische bezoekers die komen winkelen en een hapje komen eten. In Sluis loopt eigenlijk altijd wel volk, maar op zondag kun je er echt over de hoofden lopen. 

Sluis heeft stadswallen waar je overheen kunt wandelen, maar rondom de wallen ligt ook nog een fietspad en daar hebben wij gewandeld.

Zicht op stadspoort de Zuidpoort en molen De Brak:

Ruïne van een andere stadspoort de Steenen beer: 

Hier (klik) schrijf ik ook over deze stadspoort. 

We hebben weer een fijn rondje gewandeld en wisten het drukke Sluis te vermijden. 

Ik ben nog wel boos geweest op een fietser die een nogal rare actie uithaalde terwijl hij me passeerde. Ik riep hem na dat ik nogal erg van hem schrok en ik zag aan zijn rug dat hij me heel erg goed begreep. Iedereen maakt weleens fouten, maar ik vind het nogal raar als iemand me opeens, door de graskant, aan de verkeerde kant passeert en me daardoor bijna van de sokken rijdt. Ik heb geen idee waarom hij dit deed, want er was gewoon op de weg ruimte zat, maar ik hoop wel dat hij nooit meer zoiets zal doen.