zon!

Na een ochtend met regelmatig buien, zou het vanmiddag toch best wel aardig wandelweer worden. Ik plande een route, die we met een bezoekje aan een bouwmarkt konden combineren, want manlief gaat klussen. De route was tussen Oostburg en Nieuwvliet (Zeeuws-Vlaanderen) en voerde ons langs de Marolleput en Scherpbier.

 De Marolleput is een buurtschap en voor wie hier in de buurt komt, kan misschien eens een bezoekje brengen aan Landgoed de Morelleput: klik! Je kan daar iets drinken of eten of blijven slapen. Zelf ben ik daar een paar keer naar een high tea geweest.

Morelle of marolle heeft trouwens niets met kersen te maken, maar is in het oude dialect het woord voor zeekraal. Lang geleden was hier een haventje en groeide er waarschijnlijk zeekraal.

We zagen een aantal kleine dijkhuisjes:

En in de tuin van bovenstaand huis stond deze boom:

Waar zinken en emaillen gieters, bekers en fluitketels in gehangen waren: 

Dit zijn belted galloway koeien. Het is een Schots ras dat door de witte streep veel op de Hollandse lakenvelder lijkt. Van koeien weet ik niet zo heel erg veel, maar de lakenvelder en deze belted Galloway, die een gekrulde vacht heeft, vind ik wel makkelijk te herkennen.

Kijk goed naar wat er op dit bordje staat:

De Menne. Eigen weg. Verboden voor geniepige doorstekers.

Op de foto hieronder zie je een menne, oftewel een onverharde landweg:

Wij zijn heel erg geniepig geweest, want we hebben over deze menne gelopen, ook al was dat verboden 😅

Niet veel later kwamen we op de weg deze pad tegen. Het beestje was maar een centimeter of twee groot. 

We hebben hem de berm ingejaagd zodat hij niet overreden zou worden. 

En hier zie je de watertoren van Oostburg:

Aan de andere zijde van de watertoren heeft een kunstenaar uit de buurt een toepasselijke schildering gemaakt. Als je meer over deze watertoren wil weten kijk dan even hier: klik! 

Het tweede buurtschap waar we vandaag doorheen liepen was Scherpbier:

De naam Scherpbier is een vernoeming naar het fort dat hier in 1634 gebouwd werd. Van dat fort is niets meer over.

Toen we aan onze wandeling begonnen was het nog bewolkt en grijs, maar gaandeweg maakten de wolken steeds meer plaats voor de zon. Er stond wel een erg harde wind waardoor ik soms moeite had om stil te blijven staan als ik een foto nam.

Op bovenstaand paadje, kwam ik dit herfsttafereeltje tegen:

Afgevallen bladeren, een stukje bast met kortsmos, een kleine paddenstoel en besjes die beginnen te rotten. 

En onderweg vond ik ook nog een ui langs de kant van de weg, die ik opgeraapt en in mijn tas gestopt heb.

Eigenlijk maakten we best wel een leuke wandeling en ik tikte mijn Geotracker op acht kilometer af. 

Route gemaakt op RouteYou 

Ik wil jullie graag bedanken voor de lieve reacties van gisteren

💓

en je alvast een fijne zondag wensen.